“Echt mooie mensen zijn nog mooi in een vuilniszak!” Hiermee bedoelde diegene te zeggen dat het helemaal niet uitmaakt wat je draagt. Dat je kleding, broekmaat, make-up en haren uiteindelijk niet bepalen of iemand mooi of lelijk is. Dat ik daar echt niet zo zwaar aan hoefde te tillen. Op mij kwam dit echter heel anders over. “Als ik me al niet mooi voel in een stijl die ik erg tof vind, zal ik wel ontzettend lelijk zijn. Aan een vuilniszak hoef ik niet eens te denken.”
Toch was dat niet de strekking van het verhaal, want wat zijn echt mooie mensen? Ik denk dat de ander het misschien anders had kunnen verwoorden, maar ook was mijn beeld over wat mooie mensen waren nogal afwijkend. Ik had een eetstoornis, een laag zelfbeeld en een heel vertekend beeld van mezelf en de wereld om me heen. Ik mat met twee maten en trok zelf altijd aan het kortste eind. Wat ik toen mooi of lelijk vond, heb ik nu een heel andere mening over. Echt mooie mensen zijn mensen die zich comfortabel voelen met zichzelf en in wat ze dragen. Of dat nou een hele dure jurk, een uitgesproken stijl of een vuilniszak is.
Wat vind ik mooi aan iemand?
“Dat iemand dun is.” Had ik in de tijd dat ik een eetstoornis had zonder twijfel gezegd. “Dat vind ik mooi aan iemand en dat wil ik ook.” Als ik nu terugkijk op die tijd was het ontzettend moeilijk geweest om mij van dit idee af te brengen. Wat dat betreft is mijn kijk op de wereld ook wel heel erg anders geworden sinds ik geen eetstoornis meer heb. Mijn blik is een stuk milder, vrijer en liefdevoller. Niet alleen naar mezelf, maar ook naar anderen. Hoewel ik mensen om me heen vroeger veel vaker beoordeelde op hun lichaam en gewicht, kijk ik nu naar heel andere dingen. Dat helpt me ook om anders naar mezelf te kijken. We zijn zo veel meer dan een broekmaat of een getal op de weegschaal. Dat mogen zien is een hele grote winst geweest. Het heeft m’n leven veel waardevoller en interessanter gemaakt.
Wat ik mooi vind aan iemand zit hem voor mij een bepaalde blik in iemands ogen, in grappige karaktertrekjes, in hoe iemand beweegt op muziek, in hoe iemand echt ergens voor gaat, in hoe iemand zich niks aantrekt van wat anderen vinden, in hoe iemand begaan is met de wereld om zich heen, in wat iemand creëert, in hoe iemand ontspant, in hoe iemand lacht om z’n eigen grapjes, in hoe iemand uit het raam van de trein kijkt, in hoe iemand ruikt, in hoe iemand beweegt, in hoe iemand liefheeft en ga zo maar door.
Allemaal dingen die juist naar voren kunnen komen wanneer je het druk maken over je uiterlijk een beetje los kan laten en je comfortabel voelt in wat je ook draagt. Al is het een vuilniszak. Als je het zo bekijkt, snap ik eigenlijk wel dat mensen in een vuilniszak nog altijd heel mooie mensen kunnen zijn.
Wat vind ik mooi bij mij?
Wat ik mooi vind bij mezelf liet ik vroeger meestal afhangen van wat ik dacht dat anderen mooi zouden vinden bij mij. Hiermee maakte ik het heel ingewikkeld voor mezelf, waardoor ik me vaak heel onzeker ging voelen. Ik wilde zo graag leuk en goed genoeg zijn, maar het is nou eenmaal zo dat niet iedereen hetzelfde mooi vindt. Je kan het nooit voor iedereen goed doen. Dat vond ik heel moeilijk om te accepteren. Ik vond niet dat dat dan bij de ander lag, maar dat ik beter zou moeten zijn. Een oncomfortabel en oneindig gevecht met mezelf. Niet durven zijn, omdat ik bang was dat het niet goed genoeg was. Dat straalde ik ook uit.
Kan je het dan niet net zo goed helemaal loslaten? Als het druk maken over hoe je eruit ziet je minder mooi maakt, zou je het dan niet allemaal moeten laten zitten? Ik denk dat je druk maken en je ergens voor interesseren iets heel anders is. Het is niet verkeerd om bezig te zijn met je stijl en wat jij wel of niet mooi vindt, maar het is wel belangrijk dat je je er goed bij voelt. Dat het geen gevecht wordt. Als je ergens goed bij voelen voor jou betekent dat je helemaal terug gaat naar de basis mag je dat doen. Als je je goed voelt bij af en toe of elke dag helemaal uitpakken, mag je dat juist doen. Het is beide goed. Als het goed voor jou is.
Als je niet zo lekker in je vel zit is kan het soms lastig zijn om te bepalen wat je mooi vind bij jezelf. In de tijd dat ik een eetstoornis had haatte ik mijn lichaam. Ik vind het zelf dan ook prettig om in plaats van naar mijn lichaam te kijken, te kijken naar wat mooi staat bij m’n ogen, huid- of m’n haarkleur. Je zou ook kunnen zeggen dat je het ‘bij jezelf’ gedeelte beter weg kan laten bij deze vraag, maar er objectiever naar te kijken. Wat vind jij nou mooi? Wat heeft jouw voorkeur? Zelf kan ik helemaal blij worden van bepaalde printjes, kleuren- en stoffencombinaties of details in kleding. Ook hou ik van leuke oorbellen, ringen en haarkleuren en kan ik verrast zijn wanneer ik eens zin heb om make-up op te doen.
Zit dit eigenlijk wel lekker?
Kleding moet lekker zitten, punt. Natuurlijk is het zo dat het ene kledingstuk misschien wat lekkerder zit dan het andere kledingstuk, maar ik zou nooit meer iets dragen dat eigenlijk helemaal niet lekker zit. Je gaat je gewoon niet fijn voelen in een jasje waar je erg in zweet, in een net de kort jurkje dat je steeds om laag moet trekken of in een spijkerbroek die eigenlijk te klein is. Wanneer ik nieuwe kleding koop probeer ik er altijd op te letten of de maat, pasvorm en het stofje wel fijn zitten, anders ga ik me er sowieso niet lekker, fijn en laat staan mooi in voelen.
Kleding kan door de jaren heen ook een beetje veranderen. Als je merkt dat iets niet meer voor jou werkt, kan je er misschien nog iemand anders een plezier mee doen. Ik ben zelf ontzettend fan van kringloopwinkels of apps als United Wardrobe. Niet alleen om kleding te vinden, maar ook om kleding weg te doen wat ik niet meer bij mezelf vind passen. Of dat nou is omdat ik er op uitgekeken ben, omdat mijn smaak is verandert of omdat het niet meer lekker zit.
Past deze maat bij mij?
Hoewel ik vroeger erg veel waarde hechte aan een bepaalde kledingmaat, is dat nu iets dat ik met alle gemak los kan laten. Waarom zou ik het mezelf aandoen om kosten wat het kost mezelf in een kleinere maat te proppen, als dat gewoon niet lekker zit? Vroeger had ik het kledingstuk laten hangen en verder gezocht naar iets anders of zelfs gedacht dat ik mijn lichaam dan maar aan moest passen, maar als je daar logisch over nadenkt is dat eigenlijk heel raar. Ik voel me immers prima in de kleding die ik op dit moment draag, dus als ik ineens een andere maat moet kopen ligt dat niet aan mijn lichaam, maar aan het kledingstuk.
Mijn ervaring is ook wel dat maten niet altijd kloppen en dat soms de pasvorm ervoor kan zorgen dat de maat afwijkt van wat jij normaal gesproken zou dragen. Ik zie de maat echt als een richtlijn, zodat ik niet 20 dezelfde kledingstukken mee hoef te nemen naar het pashokje. Niet als een maatstaf die iets zou zeggen over wat ik wel of niet waard ben. Als ik kleding in een winkel koop, neem ik vaak ook twee maten mee naar het pashokje, om te kijken wat ik zelf het meest lekker vind zitten. Als je erop gaat letten zal je misschien ook zien dat het per winkel of merk kan verschillen. Betrek het niet teveel op jezelf en kijk gewoon naar wat lekker zit. Dat staat je waarschijnlijk ook het mooist.
Hoe gaan mensen reageren?
Ik weet nog heel goed dat ik voor het eerst rode lippenstift op deed en dat een aantal mensen in mijn omgeving hier op reageerde. “Zo, zo. Toe maar. Jij hebt uitgepakt!” Hier werd ik ontzettend onzeker van en bij het eerst volgende bezoekje aan de wc haalde ik snel mijn rode lippenstift eraf. Toen mensen er naar vroegen zei ik dat het niet meer mooi zat en dat ik vergeten was om de lippenstift mee te nemen, dus dat ik het niet kon bijwerken. In werkelijkheid schaamde ik me voor mijn rode lippen. Ik vond het niet fijn dat mensen lieten blijken dat het opviel en het voelde een beetje alsof ik er te overdreven uitzag. Ik vond complimentjes aannemen al lastig, maar dit was niet eens echt een compliment. Gewoon een opmerking. Mijn hoofd sloeg op hol: “Vinden mensen me nu raar?“
Als je plotseling iets anders dan mensen van je gewend bent aan- of op hebt kan het natuurlijk zo zijn dat mensen daar op gaan reageren. Dit heeft mij er vaak van weerhouden om iets te dragen dat ik leuk vond. Je zou kunnen denken “nou dan draag je toch geen rode lippenstift, daar krijg je ook niks van”, maar dat is niet waar het om ging. In het grote geheel ging het om het gevoel dat ik me altijd klein moest houden, niet op wilde vallen, niet mezelf durfde te zijn. De constante angst om het verkeerd te doen. Dit had niet alleen betrekking op de rode lippenstift, maar uiteindelijk ook op een hoop andere dingen.
Misschien ben je wel bekend met het begrip ‘denkfouten‘. Voor mij is dit een belangrijk thema geweest in mijn herstel, maar ook in het ontwikkelen van mijn zelfbeeld en zelfverzekerdheid. Ik vulde in dit geval in voor een ander dat ze het raar vonden, terwijl ze dat helemaal niet letterlijk hadden gezegd. Wat voor mij ook fijn was om te bedenken was dat mijn vrienden hierop reageerden, omdat het voor hen nieuw was, maar dat mensen die mij niet kenden hier waarschijnlijk helemaal niets van dachten. Als ik zelf iemand zie met rode lippenstift denk ik daar vaak ook niks over.
Het is niet zo dat je alles altijd helemaal hoeft te overdenken of hoeft te over-analyseren, maar soms kan het fijn zijn om er een beetje rekening mee te houden dat mensen ergens iets over kunnen gaan zeggen. Zeker als je ineens iets anders doet of draagt dan normaal gesproken. Dit hoeft helemaal niet iets negatiefs te betekenen. Zelf heb ik ook wel eens uitgesproken dat ik iets spannend vond om te doen, omdat het zo anders was dan ‘normaal’. Daar reageerden mensen vaak heel goed op. “Ah nee joh is toch juist leuk.” Maar zelfs al vonden ze het niet leuk. Over smaak valt niet te twisten en als niemand rode lippenstift leuk vond bestond het niet. Ik vind ook niet altijd alles wat een ander draagt leuk, maar heb om die reden nog nooit iemand afgekeurd. We zijn nu eenmaal allemaal anders. Dat is toch prima?
Vaak voelde ik me aan het einde van de dag dan juist extra goed over mezelf, omdat ik iets had gedaan wat ik spannend vond, maar wat ik wel graag wilde en leuk vond. De volgende keer dat ik rode lippenstift op had zei niemand er meer iets over. #recoverywin
Hoe voel ik me vandaag?
Hoewel ik geen eetstoornis meer heb voel ik me ook niet elke dag even mooi of fijn. De keuze van wat ik die dag aantrek heeft daar wel degelijk mee te maken. Als ik niet zo lekker in m’n vel zit vind ik het fijner om iets extra comfortabels aan te trekken. Aan de andere kant kan me even optutten ook juist helpen om wat lekkerder in m’n vel te zitten. Het is maar net waar jij op dat moment behoefte aan hebt en wat het beste bij jou past. Er zijn geen regels in. Uiteindelijk voel ik me fijner als ik luister naar mijn behoeftes en straal ik dat gedurende de dag ook uit.
Waar leg ik de lat?
De hele blog al hebben we het over er mooi uitzien en je goed voelen. Zelf denk ik dat die twee hand in hand gaan. Wie zich goed voelt, in wat voor stijl of kleding dan ook, ziet er mooi uit. Of het nou heel basic is, heel trendgevoelig of heel alternatief. Veel make-up, weinig make-up, je haar los of vast. Groot, klein, dik of dun. Als jij je lekker voelt in de kleding die je draagt, straal je dat ook uit. Dat is pas echt mooi. Echter voelen we ons niet elke dag goed en fijn, dat kan gewoon niet. We zijn tenslotte ook maar mensen. Het is dan ook belangrijk om de lat niet te hoog te leggen voor jezelf. Het is heel normaal om een off-day te hebben. Soms is gewoon even helemaal niks goed. Punt. De ene dag straal je wat meer dan de andere. Je kan niet altijd pieken en dat hoeft ook helemaal niet, maar mocht je nou net een verjaardagsfeest, een leuke date, spannende dag of belangrijk moment en weet je niet wat je aan moet? Dan kan het fijn zijn om dit in je achterhoofd te houden. Doe waar jij je goed bij voelt.
Waar voel jij je lekker in?
Geef een reactie