Diabetes: altijd bezig met suiker

Suikerziekte, ook wel Diabetes Mellitus genoemd. Het is een Latijnse naam die letterlijk ‘honingzoete doorstroming’ betekent. Meer dan één miljoen mensen in Nederland lijden aan deze ziekte en iedere week komen daar 1.000 mensen bij. De naam zegt het eigenlijk al maar Diabetes Mellitus staat bekend om dat je te veel suiker in je bloed hebt.

Suikerziekte ontstaat doordat je te weinig of geen insuline hebt in je lichaam of dat je lichaam resistent is voor insuline. Insuline zorgt ervoor dat het suiker dat je binnenkrijgt via je voedsel kan worden opgenomen uit je bloed in je cellen. Wanneer er te weinig of geen insuline is dan stijgt het suiker in je bloed dat je hier veel last van kan krijgen. Er zijn twee soorten suikerziekte. Type I en type II. Type I krijg je doorgaans op jongere leeftijd. Mensen met deze variant maken helemaal geen insuline meer aan. De cellen die insuline maken zijn er niet of zijn kapot. Bij mensen met type II is het lichaam minder tot helemaal niet gevoelig voor de insuline die het lichaam maakt. Dit wordt ook wel ouderdomssuiker genoemd en overgewicht is een grote risicofactor hiervoor.

Bron

Mensen met suikerziekte spreken vaak van ‘hypo’s’ en ‘hypers’. Een ‘hyper’ staat voor hyperglycaemie en betekent een verhoogd bloedsuikergehalte. Mensen krijgt hier klachten van als veel dorst en veel plassen. Daarnaast kun je er ook helemaal niet lekker door worden. Het gevaarlijke van een hyper bij diabetes is dat je lichaam eigenlijk een nep tekort heeft aan suiker. Het zit namelijk wel in je bloed maar niet in je cellen. Je hersenen hebben veel suiker nodig om te kunnen werken en zij zullen op een gegeven moment over moeten op een andere vorm van energie omdat ze niks kunnen met de suiker in je bloed. Het kan immers niet opgenomen worden in je cellen. Wanneer mensen last hebben van een hyper moeten ze insuline spuiten of moeten ze hun medicijnen aanpassen.

Bij een hypo is het suikergehalte in je bloed juist verlaagd. Dit komt meestal doordat mensen te veel insuline hebben gespoten of doordat de medicatie niet goed genoeg is. Mensen voelen zich licht in het hoofd, kunnen gaan trillen en bij een heel erge hypo kun je zelfs in coma raken. Mensen die al wat langer suikerziekte hebben voelen soms niet dat ze een hypo hebben en dat is gevaarlijk.

Naast de klachten van een hypo en een hyper zijn er een aantal lange termijneffecten van suikerziekte waar patiënten regelmatig op gecontroleerd moeten worden. De twee belangrijkste zijn je ogen, deze kunnen snel slechter worden, net als een verminderd gevoel in je voeten. Mensen die langer suikerziekte hebben kunnen beschadiging krijgen van de zenuwen en dan vooral van de lange uitlopers (dus in je voeten). Je voeten voelen dan minder of juist meer. Het is gevaarlijk als je minder voelt aan je voeten want dan voel je ook niet of je je hebt gestoten bijvoorbeeld en zo kun je gemene wonden krijgen.

Leven met suikerziekte is niet gemakkelijk. In de volksmond wordt er naar mijn mening erg gemakkelijk over gedaan, juist omdat het zoveel voorkomt en je aan mensen weinig ziet aan de buitenkant. Toch is het een hele impact op je leven. Iemand met suikerziekte moet soms meerdere malen per dag zijn suiker controleren, medicijnen slikken en goed letten op wat je eet. Mensen die insuline spuiten moeten soms elke koolhydraat (= suiker) die ze eten optellen om zo precies uit te rekenen hoeveel insuline je moet spuiten. Ze moeten weten wat ze gaan eten en hoeveel ze gaan sporten. Het is een chronische/ levenslange ziekte met een onzekere toekomst. Iets wat niet iedereen zich realiseert en daar lopen mensen met suikerziekte ook vaak tegenaan.

Bron

Wanneer je een eetstoornis hebt en suikerziekte is dit erg moeilijk maar ook gevaarlijk. Omdat je gemakkelijk hypo’s of hypers kan krijgen wanneer je niet consequent goed en genoeg eet of juist meer eet dan je medicijnen/ insuline toelaten. Bovendien zal je je hele leven moeten blijven letten op je lijf en op wat je eet om goed je medicijnen te kunnen regelen. Datgene waar je liever gewoon helemaal afstand van zou willen doen zoals andere mensen in een behandeling is onmogelijk.

Soms kan het fijn zijn om die controle eens helemaal uit handen te geven aan iemand anders en dat iemand anders voor jou beslist wat je eet zonder dat jij hoeft na te denken over de hoeveelheid koolhydraten en de hoeveelheid medicatie die je moet nemen om zo de focus van het eten af te halen zodat je, wanneer je er weer klaar voor bent de controle weer terug kan pakken en zonder, of met minder gedachten toch weer kan letten op wat je eet.

Uit onderzoek in 2014 is gebleken dat mensen met een eetstoornis twee keer zoveel kans hebben op het krijgen van suikerziekte. 

Wat is jouw ervaring met suikerziekte?

Ginger

Geschreven door Ginger

Reacties

11 reacties op “Diabetes: altijd bezig met suiker”

  1. Mijn man heeft het (type1)

  2. Ik had ook regelmatig hypo’s en hypers. Volgens de huisarts was het onzin, maar meer beweging, afvallen, en (het belangrijkste) het radicaal stoppen met eten van toegevoegde suikers heeft veel goed gedaan. Nu heb ik er al even vrijwel geen last meer van.
    Voor de laatste lastige dingetjes ben ik gestuit op het programma ‘Keer diabetes om’. Geen idee hoe of wat, maar ze hebben onlangs een zorgaward gewonnen dus iets zullen ze wel goed doen.

  3. Ik heb 3 jaar geleden de diagnose gekregen, ik heb alleen geen overgewicht. Ik vind het moeilijk om te lezen (niet hier hoor) dat mensen er gelijk vanuit gaan dat je te zwaar bent en dat het je eigen schuld is. Mijn huisarts zei dat 80% van de gevallen van type 2 komt door overgewicht en ouderdom, en 20% is dus niet duidelijk.

  4. Ik heb zelf eetproblemen gehad, en kreeg ongeveer een jaar later de diagnose diabetes type I.

    Vooral na de diagnose heb ik inderdaad een hele lastige periode gehad, omdat hetgeen waar ik helemaal niet mee bezig wilde zijn (voedingsstoffen tot op de gram af tellen) nu nodig was om zo gezond mogelijk te kunnen zijn.

    Ook at ik bepaalde dingen niet meer (zoals pudding en vla en ontbijtkoek) maar ik vond het lastig om erachter te komen waarom ik dat deed. Was dat omdat ik goed voor mijn lijf wilde zorgen en het lastig was om dat te eten in combinatie met diabetes omdat ik er pieken van kreeg in mijn bloedsuiker, of waren het restjes eetstoornis en was ik bang om dik te worden?

    Bij een diagnose diabetes komt er nog bij dat je zonder behandeling vaak enorm afvalt, omdat je lichaam geen energie meer op kan nemen. Daarna moet je weer aankomen. En dat vond ik ook moeilijk.

    Op dit moment gaat het gelukkig erg goed. Ik ben oké met mijn lichaam nu. Mijn gewicht is weer stabiel, en ik eet gezond.

    Ik vind het ‘controle’ stukje soms nog wel lastig. Eten was vroeger voor mijn een controle-dingetje, en nu lijkt het alsof diabetes een beetje mijn controle-dingetje geworden is. Ik meet mijn bloed vaker dan nodig is, omdat ik alle controle wil grijpen over iets waar ik zo weinig controle over heb, en ik ben erg perfectionistisch wat betreft bloedsuikerwaardes. Wat dat betreft zijn diabetes en eetstoornissen aardig overeenkomstig. Af en toe lijkt het net alsof ik mijn bloedsuiker beschouw als een ‘gewicht’ wat zo goed mogelijk moet zijn.

  5. Daarom ben ik ook niet zo’n voorstander van zogenaamd ‘normaal’ moeten eten bij een eetstoornis. Ik raak zelf gauw ontregeld als ik de verkeerde dingen eet, zoals suiker, dus ik probeer beter naar m’n lichaam te luisteren. Wel lastig als mensen lopen te zeuren. Denken ze dat ik zo’n beetje dood ga als ik geen koekje eet.
    @Danielle. Helaas hebben mensen een hoop vooroordelen. Diabetes heeft vooral te maken met insulineresistentie en dan kan je dik zijn maar het hoeft niet. Ben zelf dunnetjes en een aanleg voor suikerziekte en ik moet uitkijken met wat ik eet. Bovendien heeft elke ziekte een emotionele achtergrond.

  6. Wat dat betreft is het nooit goed.
    In tegenstelling tot wat jij zegt, merk ik ook dat mensen vaak denken dat ik doodga als ik wél een koekje eet (ik heb diabetes). Zó irritant.

  7. Mijn schoonmoeder heeft suikerziekte.
    Gisteren nam ze een grote gevulde koek en zei: ik weet niet hoelaat ik vandaag kan eten dus ik neem een koek. (ze zou op stap gaan met haar dochter en dus van huis zijn).
    Is dat nou wel slim?
    Ze eet sowiso best wel vaak suikerrijke koeken en eten uit pakjes en zakjes enzo.
    Is het voor diabetespatienten niet beter om gewoon gezond (onbewerkt) voedsel te nemen? Of heeft ze echt die suikers uit die gevulde koek nodig?

  8. Zonder diabetes was ik nooit 4 maanden in het ziekenhuis opgenomen geweest en was ik niet zo snel geholpen voor mijn eetstoornis

  9. M’n moeder en haar zus hebben diabetes type 2, m’n vader heeft het en z’n broer had het (hij leeft helaas niet meer). M’n opa (van vaderskant) schijnt het ook gehad te hebben, hij leeft ook niet meer.
    Hopelijk krijg ik het niet om het in de familie zit.

    @Schik, als je bijvoorbeeld een lage suiker hebt (dit heet een hypo) moet je soms suiker eten anders kan je uiteindelijk in een coma raken. Een koek als tussendoortje nemen kan dus zeer zinvol zijn. Zo blijft haar suiker langer hoog. Als ze alleen een te hoge suiker heeft, dan is het niet zo slim om een koek te nemen.

  10. Dat ligt er aan.
    Mensen met suikerziekte kunnen in principe alles eten, en het is vaak ook een beetje afhankelijk van het type.
    Vers is natuurlijk gezonder dan pakjes en zakjes, maar dat is het voor iedereen, toch?
    In ieder geval kan zo nu en dan eten uit pakjes en zakjes voor iemand met diabetes niet veel meer kwaad dan voor een ‘gewoon’ iemand, en dat kan dus zeker geregeld.

    Het is maar een speculatie, maar het zou kunnen dat je schoonmoeder die koek nam om een hypo te voorkomen. Als ze niet weet hoe laat ze gaat eten kan het zijn dat haar medicijnen doorwerken, en dat ze daardoor een te lage bloedsuiker krijgt. Een koek kan dat voorkomen.

    Diabetes hebben is een balans tussen insuline en koolhydraten (o.a. suiker). Gezond eten is gezond, maar dat is het voor iedereen, en bij een hypo heeft ze die suikers nodig. Heel hard nodig zelfs!

  11. ik heb nu bijna 6 jaar diabetes, kort daarna heb ik anorexia gekregen, omdat er ook van alles om mij heen gebeurde en ik dit niet kon hendelen, daardoor kwam de focus op eten en mijn suikers waardoor ik dus een eetstoornis kreeg. k vind het nu nog steeds moeilijk, omdat ik altijd op de verpakking moet kijken als ik iets eet. altijd rekening moeten houden met alles wat ik doe, eet, drink is echt vermoeiend en ben er regelmatig helemaal klaar mee!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *