Het leven gaat met ups en downs, dat is een gegeven dat we allemaal kennen. Toch waren die ups en downs voor mij vroeger heel anders dan de ups en downs die ik nu ervaar. Toen ik een eetstoornis had en worstelde met mijn zelfbeeld, voelde ik een veel grotere opluchting bij de ups, maar dat was vooral ook omdat ik in zo diep in die downs kon zaken. Leven met en herstellen van een eetstoornis of andere psychische problematiek kan heel zwaar zijn. Ik heb regelmatig het gevoel gehad dat mijn leven voorbij was, dat het geen zin meer had. Ik was bang dat ik het allemaal had verpest en er nooit meer iets van mij terecht zou komen. Ik had immers al zo veel geprobeerd… Toch leek ik steeds tegen dezelfde stenen aan te lopen – en hard ook. Het leven lukte me niet.
Misschien herken je het gevoel wel dat je leven voorbij is. Dat je het echt niet meer ziet zitten en niet weet hoe het ooit nog goed gaat komen. Natuurlijk kan de ene situatie complexer zijn dan de andere en werkt niet alles voor iedereen hetzelfde, maar in deze blog deel ik hoe dit voor mij was en wat mij hierbij heeft geholpen. Bij elk kopje schrijf ik een kleine opdracht die je zou kunnen doen als je dat wilt en als het bij je past. Ik hoop dat je hier iets aan kan hebben; om weer een beetje verder te komen in een periode waarin alles vast lijkt te zitten. Ik ben ook benieuwd wat jou helpt in dit soort periodes. Laat het zeker weten in de reacties. We doen dit samen. Je bent niet alleen!
Alles gaat voorbij
‘Change is a thing you can count on’, luidt een lied van Miley Cyrus. Ik moet regelmatig aan dat zinnetje denken. Hoewel het nummer pas na mijn eetstoornis geschreven werd, vond ik er heel veel herkenning in op een positieve manier. Dit is iets dat ik tijdens het herstellen van mijn eetstoornis zelf heb ontdekt en ervaren. Zowel in het groot als in het klein. Soms leefde ik misschien een beetje te veel in het moment. Wanneer iets gisteren nog oké was, kon ik me een dag later helemaal verloren voelen. Ik kon dan helemaal niet meer bij het feit dat het de dag ervoor nog wel oké was. Ik werd overspoeld door emoties en vooral door angst. Angst dat het allemaal niet ging lukken met mij.
Maar toen ik meer leerde uitzoomen, leerde relativeren, wat sterker in mijn schoenen begon te staan en niet steeds zo meegesleurd werd door de stroom aan emoties, lukte het om het meer van een afstandje te bekijken. Ja, dit was even een down, maar daarvoor was het een up. Eerder ging het ook minder en beter en minder en beter. Niks is voor altijd en alles gaat voorbij. Dit vond ik ook wel lastig accepteren van de leuke dingen, maar later leerde ik dat ik daar dan vooral van moest genieten. Nu is het er en straks niet meer. Dat niks stilstaat, vind ik nu wel een heel fijn gegeven. Het geeft het gevoel dat alles nog mogelijk is.
Opdracht: sta stil bij de ups en downs in jouw leven. Kan jij ze benoemen? Waar heb je van genoten? Waar zou je in het vervolg meer bij stil willen staan? En wat dacht je dat nooit beter zou worden, maar bleek achteraf toch steeds meer achter je te liggen? Dit kan je doen door voor jezelf te schrijven of te denken, maar ook door er met iemand over te praten.
Er zijn goede dingen in jouw leven
Zoals ik al schreef, kon ik erg gefocust zijn op wat er op dat moment allemaal niet goed ging. Een bekende denkfout van mij is om onbewust op zoek te gaan naar bewijzen die het negatieve vertellen. Zie je wel, dit gaat niet goed en zie je wel, dat is verschrikkelijk. Zonder dat die vervelende dingen ongedaan of ‘doodgerelativeerd’ hoeven te worden – want sommige dingen zijn ook rot of verschrikkelijk – kan het helpen om toch verder te mogen kijken naar wat er wél goed gaat. Want de dingen die wel goed gaan, zijn er altijd. Hoe klein ze misschien ook lijken te zijn en hoe ondergesneeuwd ze soms ook worden.
Het kon voor mij een beetje voelen als een dooddoener – oh, dus ik mag me niet rot voelen – maar dat is absoluut niet wat ik hiermee bedoel. Je mag je rot voelen, maar probeer voor jezelf de positieve dingen niet uit het oog te verliezen. Nogmaals; zonder het negatieve te hoeven ontkennen. Het is er allebei. Wanneer we negatieve emoties de ruimte geven en ons best doen om het positieve ook te blijven zien, voelen we ons vaak een stuk beter.
Opdracht: schrijf aan het eind van elke dag drie dingen op die je positief vond of waar je dankbaar voor was. Dit kunnen grote dingen zijn, maar ook juist hele kleine dingen. Je traint jezelf op deze manier ook om op een andere manier naar je dagen te kijken. Je gaat namelijk bewust op zoek naar het positieve.
Terug naar de basis
Alles wat ik dacht en voelde, alle eisen die ik mijzelf stelde, alle meningen van anderen, alles wat ik wilde en dacht te moeten; het kon me soms nogal overspoelen. Dan lukte niks meer en leek alles door mijn handen te glippen. Ik had regelmatig het gevoel overal maar achteraan te rennen en dat was een grote uitputtingsslag voor mij. Het voelde alsof niks wilde lukken. Het voelde alsof ik faalde en niet vooruit kwam. Ik ben iemand die snel te veel hooi op de vork neemt, iemand die erg gevoelig kan zijn en iemand die het van nature niet makkelijk vindt om het overzicht te bewaren. Als ik dan zo vastloop, hielp en helpt het mij om terug te gaan naar de basis.
Toen PsyQ aan het begin van de pandemie een document online zette met ‘Tips voor gezonde routine en ritmes tijdens onvoorspelbare tijden‘, vond ik dat heel erg goed omschreven. Het is een vrije vertaling van het document van de International Society for Bipolar Disorders (ISBP) Task Force on Chronobiology and Chronotherapy en de Society for Light Treatment and Biologic Rhythms (SLTBR). Ik wist wel dat dit voor mij die basis was, maar niet eerder zag ik het zo concreet en duidelijk verwoord. Daarom heb ik dit document al meerdere keren gedeeld op het forum van Proud2Bme, maar nu ook in deze blog.
Opdracht: Wat is voor jou de basis? Lees het document waar ik het over heb hier door en kijk hoe dit toepasbaar is in jouw leven. Wat is dan nodig en wat heeft nu even geen prioriteit?
Schrijf je eigen verhaal
Het leven zit vol ongeluk en dingen die je niet aan ziet komen. Je kan niet overal controle over hebben. Waar je wel enigszins controle over kan hebben, is hoe jij ergens op wilt reageren. In therapie leerde ik dat emoties nooit op zichzelf komen, maar dat daar altijd bepaalde gedachten achter zitten. Je voelt je boos, blij, bang of verdrietig omdat je een bepaalde gedachte hebt over een bepaalde situatie. Als je die gedachte kan herkennen en veranderen, kan je ook je gevoelens veranderen en daarmee dus je gedrag. Dit principe heet het G-schema en wordt duidelijk uitgelegd in deze blog.
Het is nooit te laat om iets nieuws te leren of om een andere weg in te slaan. Het is nooit te laat om de draad weer op te pakken, zelfs al is het honderd keer misgegaan. Jij schrijft je eigen verhaal, hoe wil je dat het gaat lopen?
Opdracht: maak een G-schema van een situatie die zich eerder voor heeft gedaan, waarbij jij vindt dat je anders had willen handelen. Zelf maakte ik bijvoorbeeld G-schema’s over een eetbui die ik had gehad. Naar welk gevoel handelde ik tijdens die eetbui en vanuit welke gedachte kwam dat gevoel? Klopte die gedachte? Was die gedachte helpend? Was het een denkfout of kon ik het relativeren? Zo kon ik achteraf veel leren van eerdere situaties die niet goed gingen en een volgende keer hier bewuster bij stil staan. Uiteindelijk was dit voor mij een goede oefening om mijn negatieve kernovertuigingen over mezelf te veranderen. Daarover schrijf ik uitgebreid in de blog ‘Hoe verander je kernovertuigingen?‘. Oefening baart kunst!
Het is niet jouw schuld
Het klinkt zo simpel; een oefening als een G-schema maken en dan weten wat je anders had kunnen doen. Of zelfzorg toepassen en je dan haast als vanzelf goed te moeten voelen. Helaas is het niet altijd zo simpel. Het leven lijkt soms heel ‘maakbaar’ te zijn, maar in hoeverre is dat echt zo? Sommige dingen overkomen je gewoon. Sommige dingen zijn gewoon heel erg zwaar. Het kan dan voelen alsof jij niet genoeg je best hebt gedaan. Had je maar dat G-schema moeten maken. Had je maar beter zelfzorg toe moeten passen. Je voelt je rot en geeft jezelf er ook nog eens de schuld van. Dat is een heel naar gevoel, terwijl het helemaal niet nodig is.
Op sommige dingen in het leven heb je invloed, op andere dingen niet. Leuke dingen of niet leuke dingen overkomen je, zonder dat je dat had verdiend of dat je er iets aan had kunnen doen. Dat kan heel naar en oneerlijk zijn, maar reken jezelf er niet op af. Uiteindelijk wil iedereen graag gelukkig zijn. Je doet je best. Wees niet boos op jezelf als iets niet lukt of als iets je overkomt, maar heb begrip voor hoe dat komt. Zorg goed voor jezelf en laat voor je zorgen waar dat binnen die situatie kan. Je mag er zijn. Je mag leren. Je mag ontwikkelen. Je mag verwerken. Je mag pijn hebben. Je mag weer opbloeien.
Opdracht: Vergeef het jezelf. Eventueel door middel van een brief naar jezelf.
♥
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie