Sociale fobie, angststoornis, borderline persoonlijkheidsstoornis, depressie, eetstoornis… Ik ben aan het leren voor mijn tentamen Klinische Gezondheidspsychologie en de namen van stoornissen en ‘afwijkingen; vliegen me om de oren. Door: Esther
Het klinkt allemaal vrij logisch en handig. Iemand heeft ergens last van, kijk naar wat het is en geef het een naam. Net als in de medische wereld. Voldoe je aan bepaalde symptomen, dan heb je suikerziekte, een longontsteking of iets anders. De artsen weten wat je hebt, kunnen er daardoor makkelijker over praten en overleggen met elkaar en weten hoe ze je moeten behandelen.
Eigenlijk is het geven van namen aan de klachten die mensen ervaren in de psychiatrie hier ook vandaan gekomen. Maar is dit eigenlijk wel zo goed? Klopt het wel om mensen in een hokje te stoppen?
Momenteel wordt er gewerkt aan de DSM V; een nieuw systeem om psychische en psychiatrische problemen vast te stellen en in te delen. Misschien komen er enkele stoornissen bij of verdwijnen er wat. Best een raar idee eigenlijk! Het wordt de 5e versie van dit systeem en in de tussentijd is er veel veranderd. Zo zijn er veel stoornissen bij gekomen en enkele weer verdwenen. Homoseksualiteit werd bijvoorbeeld in de DSM II nog als stoornis genoemd! Dat kunnen wij ons tegenwoordig toch niet meer indenken.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het niet zo zwart – wit is als in de medische wereld. Je hebt last van bepaalde dingen, je wordt getest en er wordt gezegd dat je een bepaald probleem of stoornis hebt. Sommige mensen schrikken hiervan of vinden de naam vervelend. Dat is begrijpelijk, maar eigenlijk niet zo nodig! Het wil namelijk niet zeggen dat wanneer jij te horen hebt gekregen dat je een sociale fobie hebt, dat dat dan precies volgens het boekje gaat bij jou. De grenzen zijn hier veel minder scherp dan in de medische wereld.
In feite wordt er gekeken waar de meeste van jouw klachten het beste bij passen. Dan wordt vervolgens die naam er aan gegeven, dat labeltje wordt er op geplakt! Zo kan er worden overlegd en een passende behandeling voor jou worden gezocht. Ook de verzekering vraagt om een naam voor ze je behandeling vergoeden.
Het wil absoluut niet zeggen dat jij nu dat labeltje voor altijd bij je draagt, als bijvoorbeeld suikerziekte, iets waar je eigenlijk niet meer vanaf komt. Het wil ook niet zeggen dat je verder nergens anders last van hebt.
Probeer je dus niet teveel blind te staren op “een labeltje dat er op je geplakt wordt”. Besef je dat de professionals zo goed kunnen communiceren en jou de beste beschikbare behandeling kunnen bieden! Wanneer de behandeling aanslaat en je klachten verminderen, kan het zijn dat je niet meer voldoet aan de eisen van de stoornis en in feite heb je dat dan dus ook niet meer!
Zit dus niet teveel in over een naam, een stoornis, of wat er ook gezegd wordt over datgene wat je zou hebben. Kijk naar jezelf, naar jouw klachten en hoe jij er met de nodige hulp het beste aan kunt werken!
En bedenk goed: jij bent jezelf!! Je bent prima zoals je bent! Met alles erop en er aan, welke naam er ook aan gegeven wordt. Het belangrijkste doel is dat jij plezier in je leven hebt en lekker in je vel zit!
Geef een reactie