Documentaire Roze Wolk over postnatale depressie

7 reacties op “Documentaire Roze Wolk over postnatale depressie”

1. Anne

   26 september, 2016

   Heftig onderwerp! Ik ben op dit moment verloskundige in opleiding en ben benieuwd naar wat deze prachtige vouwen gaan vertellen. Goede begeleiding, begrip en vooral het bespreekbaar maken van dit onderwerp is zo onwijs belangrijk! Dankbaar dat hier op deze manier aandacht aan geschonken wordt, hopelijk een eerste stap om het taboe rondom dit onderwerp te doorbreken. Ieder moet gezien en gehoord worden en de hulp krijgen die ze verdienen!

   Beantwoorden
2. Nevermind

   26 september, 2016

   Zó belangrijk dat hier over gesproken word , kan er vanuit ervaring heel veel over vertellen helaas .
   Ik ga kijken

   Beantwoorden
3. s

   26 september, 2016

   Hier ben ik laterook bang voor dat ik het krijg

   Beantwoorden
4. s

   26 september, 2016

   Als je al langst hev van depressies heb je dan meer kans om het te krjjgen zit er een link tussen ?

   Beantwoorden
5. anoniem

   26 september, 2016

   Heftige docu zeg! En ik denk dat (ondanks dat de moeders er zeker niets aan kunnen doen) dit zeker ook effect heeft op de psyche en hechting van de kinderen nu en als ze volwassen worden helaas

   Beantwoorden
6. Roosjje

   27 september, 2016

   Ik weet bijna zeker dat ik dit ook zou krijgen, vandaar beter dat ik geen kinderen krijg.

   Beantwoorden
7. Mandy

   27 september, 2016

   Heel confronterend om te kijken. Mijn dochter wordt in Februari 4 en ik heb zelf een prenatale EN postnatale depressie gehad. De schuld en schaamte die je voelt naar je kind is onbeschrijfelijk. De zwangersch was een hel. Alles ging mis en het enige wat ik deed was proberen iedere dag te overleven, zoals ik het altijd gewend was. Met 10 tot 20x per dag ovetgeven en opgenomen worden in het ziekenhuis vanwege uitdroging maakte het alleen maar moeilijker. Mijn pijnen speelden op. Ik kon niets meer. Ik ben o.a. gediagnosticeerd met CPTSS, gegeneralizeerde angststoornis, agoraphobie recidiverende depressies matig/zwaar, sociale fobie, borderline, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, fibromyalgie (wekedelenreuma), ziekte van Crohn (chronische darmontsteking) en psychose gevoeligheid (randpsychose met 2 psyxhotische episodes) , maar mijn kinderwens was ZO enorm groot dat ik me niet voor kon stellen dat mij een pre- en postnataledepressie zou overkomen. Het is toch gebeurd. Ik heb op automatische piloot gedaan wat nodig was, haar verzorgd, eten gegeven, met haar gespeeld, maar het enige wat ik voelde was een waas. Ik wilde dood.

   Toen ze drie/vier weken oud was ondernam ik een zelfmoordpoging waar ze bij was. Op dat moment wist ik dat er wat moest veranderen. Therapie had ik al, maar ik wist dat dat bij verre niet genoeg was. Ik.ging vechten. Op therapie maakten ze zich zorgen over de hechting. Ze konden mij en mijn problematiek al en alle alarmbelletjes waren aan het rinkelen. Gelukkig heb ik goede begeleiding gehad en ik nu kan ik genieten van haar, ook al is het soms enorm zwaar. Moeder zijn is de moeilijkste taak die er is, al helemaal als je ziek bent, maar dat is het dubbel en dik waard.

   Beantwoorden