Een eetstoornis kan door de jaren heen veranderen en verschillende vormen en maten aannemen. Niet elke eetstoornis valt altijd in een precies hokje te plaatsen en dat is voor veel mensen lastig. Ook ik heb allerlei onduidelijke overgangsfase’s meegemaakt in mijn eetstoornis. Wat begon als een heftige vorm van anorexia veranderde in de loop van tijd in steeds groter wordende eetbuien die ik uiteindelijk ben gaan compenseren. Ik kreeg boulimia. Ik was doorgeslagen, zei ik. Ik zeg het nog steeds wel eens. Zeker toen voelde het alsof ik de controle was verloren.
Wanneer je zegt dat je doorgeslagen bent van anorexia naar boulimia of binge eating disorder klinkt dat haast alsof je zegt dat je de controle bent verloren. Het klinkt alsof je je hebt laten gaan. Alsof alle remmen er nu vanaf zijn. Doorgeslagen. Alsof je eerst heel erg sterk was en nu heel erg zwak. Alsof je al je zelfbeheersing hebt laten varen. Alsof je hebt toegegeven. Alsof je inderdaad die vreetzak bent waarvan je altijd al vond dat je het was. Ik had voor mijn gevoel gefaald. Zie je wel, fluisterden de stemmen in mijn hoofd. Ik voelde me verslagen.
Verwoed heb ik pogingen gedaan om weer terug te keren naar m’n anorexia. Ik moest en zou afvallen. Ik wist zeker dat ik me dan beter zou gaan voelen. Ik schreef zieke liefdesbrieven naar m’n eetstoornis. Ik wil je terug, waar ben je nou? Ik bezocht opnieuw pro-ana sites waar ik smeekte op hulp. Het is allemaal mis gegaan, wie kan me helpen? Ik hield op een krampachtige manier minimale eetlijsten bij, maar daarop volgde keer op keer een eetbui. Weer terug bij af, hoe moet ik verder? Ik wist me absoluut geen raad meer. Mijn relatie met eten was totaal overhoop. Ik begreep er niks van. Ik begreep niet waar het vandaan was gekomen. Ik was de controle compleet verloren.
Wanneer ik nu terugkijk naar die tijd valt het me op dat ik niet door had dat ik de controle al veel eerder was verloren. Ik was al veel eerder doorgeslagen in mijn eetstoornis. Ik had me al veel eerder laten gaan. Ik had me laten gaan in anorexia. Ik was doorgeslagen in diëten. Ik had geen controle over wat ik at. Ik liet me leiden door gevoelens. Gevoelens van angst. Ik was niet doorgeslagen in boulimia. Ik was doorgeslagen in een eetstoornis. Een eetstoornis die verschillende vormen aan kan nemen. Een eetstoornis die ik los moest laten.
Het was alsof ik in een zwembad vol met drijfzand zat. Ik voelde mezelf wegzakken en verwoed probeerde ik te zwemmen naar de andere kant van dat zwembad. Ik had niet door dat ik daar evengoed zou zinken, al dan niet op een andere plek. Ik zat gevangen in het drijfzandzwembad van mijn eetstoornis. Hoe harder ik in mijn eentje op zoek ging naar oplossingen binnen dat stomme hokje, hoe dieper ik weg leek te zinken. Ik moest eruit. Ik moest weer terug op de kant zien te komen. Vertrouwen hebben in de wereld om mij heen en dat touw dat ik aangereikt kreeg vastpakken. In m’n eentje zou dit me niet lukken, maar met hulp vanaf die vaste grond wel. Houvast.
Ik heb een eetstoornis gehad. Ik weet hoe gevoelig en kwetsbaar het je maakt en hoe iets simpels als een enkel, onhandig gekozen woord al onwijs kwetsend kan zijn. Ik weet dat anorexia voor veel mensen met een eetstoornis als ‘de beste eetstoornis‘ wordt gezien. Zogenaamde controle staat hoog in het vaandel, maar wanneer je er midden in zit is het vaak lastig om te zien hoe weinig controle je werkelijk hebt. Anorexia is niet beter dan een andere eetstoornis, anorexia is een hel. Evenals boulimia, BED en een niet anders omschreven eetstoornis (NAO). Dat wat niet goed is, kan ook niet beter zijn.
Misschien is doorslaan dus niet het juiste woord wanneer ik de overgang van anorexia naar boulimia probeer te beschrijven. Niet omdat ik niet doorgeslagen ben, maar wel omdat het doorslaan al op een veel eerder moment had plaatsgevonden. Vergelijken is niet eerlijk en niet helpend. Een eetstoornis is en blijft een eetstoornis, in welke vorm dan ook. Veranderen van eetstoornis gaat je situatie niet verbeteren. Het loslaten van je eetstoornis wel. Dat is niet makkelijk, maar niet onmogelijk. Je hoeft het niet alleen te doen, je mag om hulp vragen. Kies voor het leven. Blijf geen rondjes lopen in een wereld die je ongelukkig maakt.
♥ Liefs,
Irene
Fotografie door: Kat Smith
Geef een reactie