Als je in therapie gaat voor je problemen, dan is er naast gesprekstherapie ook de mogelijkheid om te kiezen voor therapie waarbij je juist creatief bezig moet zijn. Een voorbeeld hiervan is dramatherapie. Bij deze therapievorm ga je niet aan de slag in een standaard therapiesetting. Het gaat hierbij veel meer om expressie, beweging, spel en er kunnen dramatische middelen gebruikt worden die je ook weleens ziet op het toneel.
Dramatherapie is onder andere heel erg geschikt voor kinderen, omdat zij met deze therapievorm niet per se heel veel hoeven praten. Voor volwassen is dramatherapie ook erg geschikt en wordt het regelmatig ingezet. Deze therapie kan onder andere nuttig zijn bij mensen die last hebben van depressies, persoonlijkheidsproblematiek, problemen in relaties met anderen, gedragsproblemen, trauma’s en moeite met het uiten van emoties.
Toen ik een klinische behandeling volgde, had ik twee keer per week dramatherapie. Ik wist dat dat er aan zat te komen, en ik zag hier ontzettend tegenop. De ruimte was heel anders dan de gebruikelijke ruimtes waar normaal gesproken groepstherapie plaatsvond. Het voelde alsof ik backstage bij een toneelvoorstelling stond en dat was geen positief gevoel. Ik wilde geen toneel spelen en had geen zin om rare creatieve opdrachten of oefeningen te gaan doen. Ik voelde me erg onzeker en schaamde me voor mezelf waardoor ik erg bang was dat ik voor schut zou komen te staan.
Achteraf gezien was dramatherapie een van de meest waardevolle therapieen die ik daar heb gehad. Ik heb me inderdaad erg vaak geschaamd en me onzeker gevoeld, maar tegelijkertijd wist en weet ik dat dat gevoel van binnenuit kwam en dat niemand me tijdens die therapie ooit het gevoel heeft gegeven dat ik me zou moeten schamen. De therapie was denk ik met name zo nuttig, omdat het relatief snel heel erg de diepte in ging, eigenlijk zonder dat ik het zelf door had en zonder dat ik daarvoor heel veel hoefde te zeggen, dat vond ik namelijk erg lastig.
Als voorbeeld moest ik een een keer een nare situatie van thuis naspelen met hulp van mijn groepsgenoten. Ik moest hen in de ruimte zetten, op een bepaalde afstand van elkaar, zoals ik het toen heb ervaren. De groepsgenoten zeiden en deden hetzelfde als in de situatie van thuis. Vervolgens moest ik ook mezelf ergens neerzetten en bij mezelf nagaan hoe dit allemaal voelde. Ook keken we hoe ik het eigenlijk had gewild of wat ik nodig had gehad. Binnen een hele korte tijd zag ik dan ineens wat ik tekort was gekomen en hoeveel pijn dat me had gedaan. Dat was naar, maar ook goed om op die manier letterlijk voor me te zien. Op die manier kon ik er verder mee in de andere therapieën, terwijl ik er anders niet zo snel over zou beginnen tijdens bijvoorbeeld groepstherapie.
Belangrijk is om te weten dat je tijdens dramatherapie niets moet. We deden daar ook geregeld bepaalde oefeningen, maar als deze niet lukten of niet goed voelde, dan hoefde je hier niet per se aan mee te moeten. Je mocht hierbij je eigen grenzen aangeven. Dit gaf een bepaalde veiligheid en verlaagde de drempel. Daarnaast ”speelde” je ook mee als groepsgenoten bezig waren met een situatie die voor hen heel belangrijk was. Hierdoor deelde je de moeilijke dingen met elkaar en kon je ervaren hoe het was om eens een hele andere kant van jezelf te zien, door in een bepaalde rol te stappen.
Dramatherapie is juist een belangrijke therapie voor mensen die zich onzeker voelen en moeilijk uit hun comfortzone komen. Je doet hier immers dingen die je normaal niet zou doen en moet wel over bepaalde zaken nadenken, ondanks dat je dat misschien liever niet wil. Dit kan ook al door relatief eenvoudige opdrachten. Ik moest bijvoorbeeld weleens een voorwerp in de ruimte zoeken en daarmee iets uitleggen of uitbeelden. Ik vond dat altijd onwijs ongemakkelijk omdat ik bij alles bang was dat het heel stom of niet goed genoeg zou zijn. Vaak bleek dan dat dat helemaal niet zo was en dat het juist belangrijk was om die angst en die kritische kant van mij te bespreken. Door zulke opdrachten kun je heel snel veel over jezelf te weten komen, ook al is het lang niet altijd leuk.
Dramatherapie wordt vaak gegeven als onderdeel van een intensieve behandeling, maar er zijn ook dramatherapeuten met een eigen praktijk en waarbij je dus individueel therapie kunt krijgen. Voor meer informatie hierover kun je kijken bij de beroepsvereniging van vaktherapeuten.
Heb jij ervaring met dramatherapie en hoe was dit voor jou?
Fotografie: Amy Clarke
Geef een reactie