Drank: wanneer is het schadelijk?

Oké, één wijntje bij het avondeten. Twee misschien? Een paar biertjes op de vrijdagavond… En in het weekend. De glazen tikken snel aan, vind ik. Waar ik jaren geleden amper dronk, is dit in de afgelopen jaren best veranderd. En zelf vind ik dat gek en zelfs een beetje dubbel. Ik ben opgegroeid met een vader met een alcoholverslaving en daardoor ben ik ook een lange tijd ‘bang’ geweest voor alles wat met alcohol te maken heeft. Ik had me dan ook niet voor kunnen stellen dat ik nu alcohol drink, er zelfs over nadenk een wijncursus te doen, laat staan dat ik er deze blog over zou schrijven. Want ik vind dat ik best veel drink. Niet omdat ik verslaafd ben of niet zonder kan. Maar dan nog… Kan het kwaad?

Ik vind het een lastig iets, merk ik. Ook omdat ik merk dat ik, daar is ‘ie weer, sinds corona meer ben gaan drinken. Alsof ik mezelf iets meer toesta om te ontspannen. Even onderuit. Maar waarom ik daar dan een wijntje bij nodig heb…? 

Het grijze gebied

Deze gedachten en vragen komen – schijnbaar – bij veel mensen voor. In het Engels kennen ze inmiddels het woord ‘grey area’, oftewel het grijze gebied, als het gaat om drinken. Hiermee wordt bedoeld dat er stelselmatig wordt gedronken, maar te weinig om er ‘verslaafd’ of afhankelijk van te zijn. 

Wanneer we het hebben over dat grijze gebied, worden vaak de mensen bedoeld die buiten de extremen vallen. De extremen van daadwerkelijke alcoholisten die alcohol zien als middel, waarbij alcoholgebruik een manier van coping is geworden. En daar tegenover de extreme gelegenheidsdrinkers, die bijna nooit drinken maar compleet uit de band springen op een feestje. Maar zelf denk ik dat buiten die extremen zat verstoorde relaties met alcohol te bespeuren zijn, zonder dat het direct enorm problematisch is. En dan kom je in dat grijze gebied terecht.

Mijn vader had wel degelijk een alcoholprobleem. Hij dronk bijna elke dag, kwam dronken thuis, loog en manipuleerde ontzettend veel en werd – door de alcohol – agressief. En zelfs toen werd het door hulpverleners vaak niet als probleem erkend. Juist omdat ik deze kant ken, vind ik het soms wel eens vreemd dat ik nu alcohol drink, ‘gewoon’ voor mijn plezier. 

De intentie

Los van de ‘regels’ rondom alcoholgebruik (hoeveel glazen per week ‘acceptabel’ zijn), is het soms lastig in te schatten wanneer alcoholgebruik problematisch is. Althans, dat vind ik zelf. Alcohol is best breed genormaliseerd; je kan het overal kopen en in elk reclameblok op de televisie komt er wel een whiskey- of ciderreclame voorbij. Het is heel normaal dat we drinken, waardoor het ook niet altijd als probleem wordt gezien. 

Ik voel me best kwetsbaar door dit te schrijven. Want het voelt alsof ik iets ‘fout’ doe. Nee, ik drink zeker niet elke dag, maar ik vind wel dat ik redelijk wat drink. Zit het me in de weg? Nee, dat niet. Ik kan uitkijken naar een glaasje wijn in de avond. Ik vind het heerlijk om met vrienden een nieuwe cider open te trekken (of zelf te maken). Ik geniet van de complexiteit aan smaken, van het proeven, iets nieuws proberen. En als er geen alcohol is, heb ik het nog steeds net zo leuk. En dan kom ik direct tot de kern; wat is de intentie? En bovendien: wanneer is het schadelijk? Tot waar het niet meer leuk en luchtig is? Wanneer het je in de weg zit, op welke manier dan ook? Wanneer je wel iets weg probeert te maken en daarmee jezelf verdrinkt?

Zelf vind ik niet dat ik afhankelijk ben van alcohol. Ik vind het trouwens juist helemaal niet fijn als ik merk dat ik iets heb gedronken. Ik drink niet om te verdoven of voor de afleiding. Ik houd ervan om nieuwe natuurwijnen te ontdekken, om me te verdiepen in de soorten speciaalbiertjes en op het moment voel ik me helemaal thuis in de oranje wijnen. En ja, die wil ik dan ook wel graag drinken.

Ja, en nu? Het voelt gek om een blog te schrijven zonder duidelijke conclusie. Want: ik weet het ook niet zo goed. Ik probeer een balans te vinden tussen het stukje mentale en lichamelijke zelfzorg, en voor mijn gevoel gaat dat steeds beter. Zelf denk ik dat er niet per se een label op geplakt hoeft te worden. Wanneer je zelf nadenkt over jouw relatie met drank, kan het iets zijn dat het waard is om te onderzoeken. Zonder dat je daarvoor alcohoverslaafd hoeft te zijn, zonder dat je daar een ‘grijs gebied’-drinker voor hoeft te zijn. Wat dat betreft heeft het wel veel weg van een eetstoornis of een verstoorde relatie met eten: als jij er last van hebt, mag er aandacht voor zijn.


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

8 reacties op “Drank: wanneer is het schadelijk?”

  1. Ik denk dat zoals je het zelf al omschrijft er een groot grijs gebied is en dat daar zelfs nog verschillen in zijn.
    Als jij graag een wijntje drinkt met een snack of bij een lekker diner dan is dat niet problematisch.

    Als je dat standaard lekker vind bij het eten ook niet.

    Het wordt pas problematisch als je daar niet zonder kan. Dat het een soort moeten wordt om te verdoven of de dag of nacht te halen.
    Of er wekelijks kratten van. 3-5 doorheen gaan terwijl er maar 2 personen zijn die drinken.

  2. Klinkt misschien stom, maar snap niet helemaal wat je probeert te vertellen in deze blog. Het komt op mij over dat je best geniet van een drankje en dat is naar mijn idee niet problematisch is hoe je er mee omgaat. Zelfs heel doordacht en bewust. Later schrijf je dat je het helemaal niet fijn vind als je merkt dat je iets hebt gedronken. Daarin denk ik dan weer vindt je het zelf dan wel een probleem? Het is een beetje tegenstrijdig voor mijn gevoel. Hoop dat je een beetje snapt wat ik bedoel.

  3. Hey Lonneke

    ik vind het erg knap van je dat je de angst voor alcohol hebt overwonnen en er zelf van kunt genieten. Wat niet zegt dat de herinneringen die naar waren weg zijn. Zou dat misschien waarom je zegt dat je het niet fijn vindt als je alcohol gedronken hebt, kunnen kleuren? Dat het niet fijn vinden gelinkt is aan je nare ervaringen?

    Ik ben ook meer gaan drinken in corona tijd. Ook niet problematisch denk ik. Maar had juist met mezelf afgesproken alleen in gezelschap te drinken(en op vrijdag na therapie hihi) omdat mijn leverwaarden, met name door medicatie, wat verhoogd waren. Die waren dit jaar weer prima in orde maar eigenlijk wil ik dat zo houden..

    Ik vind het fijn dat je de blog hebt geschreven. Ik wil toch meer stil gaan staan bij waarom ik een wijntje pak. Is dat omdat ik er zin in heb en het lekker vind, of om iets te verdoven of uit gewoonte. Ik drink ook niet dagelijks maar wel vaker dan ik deed een tijdje geleden en dat wil ik eigenlijk ook niet. Dus dank Lonneke voor je openheid

    Liefs Minke

  4. ik ben het wel met roos en anoniem eens, ik zie ook geen probleem in je drinken, je drinkt niet teveel, maar ik lees ook net als anoniem dat je het fijn vind maar ook weer een probleem vind lijkt het wel!

    je ziet vaak in films en series als ze problemen hebben dat ze gaan drinken , alsof wijn het probleem oplost wat niet zo is.

  5. Ik drink zelf echt nooit. Vanwege de herinneringen aan mijn vader die ook alcohol verslaafd was.Maar ook omdat ik er helemaal niet aan denk, ook niet wanneer ik anderen zie drinken. Ik vind het ook niet raar om niet te drinken of dat drinken iets is wat ik zou "moeten" doen om normaal te zijn. Thuis hadden wij nooit alcohol in huis, niet vanwege mijn vader, maar het was helemaal niet gewoon om zo maar drank in huis te hebben of ergens wat te drinken etc.
    Toen wij in Nederland kwamen en ik zag dat het gebruikelijk was om elke dag wat te drinken en om flessen alcohol in huis te hebben, vond ik dat maar raar!

    Ik wil geen relatie met alcohol waarom zou ik?

    Bovendien denk ik dat als( alchol)verslaving in de familie zit, je zelf een eetstoornis hebt /of de aanleg daarvoor hebt, je erg moet oppassen met dingen die verslavend zijn omdat je er dan gevoelig voor bent, het zit in je genen.
    Ook daarom laat ik het.
    .

  6. Ik snap de blog niet helemaal. Vind je het nu wel een probleem? En is dat dan voor jezelf of ten opzichte van anderen? Ik denk iedereen voor zichzelf dondersgoed weet wat genoeg is. Vraag is echter of ze het (h)erkennen en hoe ze handelen als het niet oké voelt.
    Al die discussies over veel weinig, grijs gebied. De maatschappij probeert uniformiteit te creeren en een normaal op te leggen wat niet kan als de wereld uit zoveel diverse en unieke mensen bestaat. Laat ieder voor zich leven.

  7. Over het algemeen mag ik niet drinken van mezelf, want teveel calorieen.
    Maar als ik dan een keer iets drink dan is het meteen de hele fles wijn.
    Alles of niets en geen grenzen.
    Controle los laten is daarom lastig

  8. Ik kan alleen voor mezelf spreken, ik ben inderdaad erfelijk belast, opa, oma, tante, biologische vader…. gevoelig voor verslaving. Toen ik na het overlijden van mijn vader (die mij heeft opgevoed) steeds vaker een wijntje pakte ter kalmering, troost, verdoving d8 ik controle te hebben hierover. Dat had ik niet, ik heb gekozen voor volledige onthouding, ik voel me daar goed en veilig bij. Ik vind dat grijze gebied lastig hoor, uiteindelijk moet iedereen zelf zijn keuze maken en daar achter staan denk ik.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *