Ik was dol op Optimel yoghurt en Optimel vla en at dit iedere ochtend samen met een paar handjes droge muesli. De bakken kwark van Optimel stonden bij mij bijna gelijk aan een zak chips. Ik at er zo eentje van een halve kilo op als tussendoortje. Ik genoot van droge rijstwafels en karige crackers met in water gebakken appels met kaneel. Wortels smaakten sinds een tijdje ook ineens veel beter en ik kon aardappels ook prima vervangen voor doperwten, die waren toch ook veel lekkerder. Zo’n pot doperwten en worteltjes was trouwens ook heel lekker koud, dat ik dat nooit eerder heb ontdekt! Tijdens mijn eetstoornis genoot ik van al deze producten. Na mijn herstel begreep ik niet meer zo goed waarom ik al deze producten zo lekker vond.
Toen mijn vriendin op een avond onverwacht bleef slapen, bood ik haar de ochtend erop een bakje Optimel yoghurt met kale muesli aan. Meer had ik niet in huis. Zij was gewend om iedere ochtend drie bruine of witte boterhammen te eten met chocoladepasta, pindakaas en hagelslag. Nu moest ze plotseling mijn magere yoghurt met kunstmatige zoetstof en droge muesli eten. Terwijl ik alles in het bakje schudde keek ze wat bedenkelijk: “Moet ik dat gaan eten?” Ik overtuigde haar van mijn creatie. Het is écht enorm lekker! Er gaat geen ochtend voorbij dat ik dit niet eet én het is nog gezond ook. Ze pakte het bakje aan en nam twee happen. Nou ja, anderhalve hap, want halverwege de tweede hap stopte ze al. “Ik vind dit echt heel vies, het proeft naar konijnenvoer met yoghurt met een meelsmaak”. Ik begreep er helemaal niets van. Hoe kon ze dit nou niet lekker vinden?
Gedurende mijn eetstoornis was ik steeds meer etenswaren lekker gaan vinden die weinig calorieen bevatten. Ik weet niet of mijn smaak daadwerkelijk was veranderd of dat ik mezelf wijsmaakte dat bepaalde dingen echt enorm lekker waren. Producten die hoog in calorieen zaten vond ik bovendien ineens een stuk minder lekker. Taart was niet meer lekker, sauzen waren niet lekker en allerlei snacks vond ik ook niet lekker. Alles wat vet was, was gewoon niet echt lekker. Het proefde ongezond en daarom was het in mijn hoofd niet lekker.
Iedere dag gaf ik mijn lichaam te weinig eten. Hoe minder ik at, hoe meer trek ik kreeg en hoe blijer ik was met ieder product dat ik kon eten. Ik kon hierdoor dus ook echt genieten van bijvoorbeeld een pot augurken, terwijl ik die vroeger maanden in de kast zou laten staan. Hoe meer ik herstelde van mijn eetstoornis, hoe meer mijn smaak voor lekker eten terug kwam. Een pot augurken of een halve kilo Optimel kwark verdween langzaam van mijn favorieten lijstje en werd vervangen door een volkoren broodje met extra zaden en een plak pittige, oude kaas, komkommer en tomaat. De halve kilo kwark werd vervangen voor een kleinere portie, maar veel lekkerdere variant verwen kwark.
Ik leerde weer te genieten van eten in plaats van het enkel functioneel te zien. In de supermarkt zocht ik niet meer naar het product dat het meest veilig voelde of waar de minste calorieën in zaten, maar naar het product dat mij het meest lekker leek. Dat betekent trouwens niet dat ik iedere dag pizza, patat en pannenkoeken at. Nee hoor, ik kon namelijk zeker heel erg genieten van gezond eten. Ik at ook zeker wel nog doperwten, maar niet in combi met enkel wortels, maar in combinatie met een lekker gebakken aardappeltje. Yoghurt ook, maar niet meer de Optimel variant of enkel met droge muesli, maar ook met cruesli, fruit en andere ontbijtgranen. Crackers at ik ook nog, maar niet meer met in water gebakken appels, maar gewoon met hummus, kaas of hagelslag. Ik leerde weer gevarieerd eten en zonder zorgen te eten.
De laatste paar jaren komen er steeds meer hippe voedingsproducten op de markt. Alles met de vermelding dat het heel gezond is, geen toegevoegde suikers bevat en puur natuur is. Soms ook onder de noemer Vegan, omdat dit ook steeds meer in opkomst is. Het feit dat steeds meer mensen veganistisch gaan eten vind ik enorm goed. Ik ben een echte dierenvriend en probeer zelf ook zo min mogelijk dierlijke producten te eten. Tegelijkertijd merk ik dat ik die hippe repen stuk voor stuk niet echt lekker vind. Dat begrijp ik niet, want als ik op social media kijk, dan zie ik dat deze repen een ware trend zijn en dat het hip is om een foto van zo’n reep te publiceren. Is mijn smaak dat zo anders dan die van al deze mensen? Of moet ik gewoon doorzetten en dit lekker leren vinden als ik maar voldoende in mijn hoofd prent dat dit heel gezond is…?
Mijn smaak is door mijn eetstoornis een tijd lang heel beperkt en anders geweest. Na mijn herstel ben ik weer veel meer dingen lekker gaan vinden. Toch betrap ik mezelf er soms op dat ik twijfel of ik iets daadwerkelijk lekker vind als een product extreem hip wordt gepromoot of als ergens van wordt gezegd dat het heel gezond is. Vond ik die groente smoothie nou écht lekker of proefde hij gewoon heel gezond en vond ik hem daarom lekker? Ik probeer op die momenten altijd vrij trouw aan mijzelf te blijven en écht te luisteren naar mijn smaak én gevoel in plaats van me te laten leiden door geweldige en hippe verpakkingen en marketing boodschappen die aan het product hangen. Hoe hip de volgende producten dus ook zijn en hoe populair het is om ze te delen op social media, ik vind ze niet lekker: Nakd repen, dadels, Clif bars, overnight oats, vijgen, tarwegras poeders, eiwitshakes en amandelmelk.
Ik ben benieuwd in hoeverre jouw smaak wordt beïnvloed door jouw eetstoornis of door de hele hype die rond een product hangt. Is jouw smaak gevoelig voor het aantal vermelde calorieën en/of is jouw smaak gevoelig voor hoe hip een product is en hoe positief andere mensen erover praten?
Let me know ♥
Geef een reactie