Nu we een prachtige lente achter de rug hebben gaan we een, hopelijk, even mooie zomer tegemoet. Dat betekent niet alleen veel zon, maar ook vakantie en meer vrije tijd. Mensen trekken bij mooi weer massaal naar het strand of naar plaatselijke vennen, plassen en zwembaden voor verkoeling. Lekker relaxen aan het water op een strandstoel of handdoekje, in badkleding. Dat klinkt heel prettig, maar kan toch ook stress opleveren. Veel vrouwen en ook mannen, vinden het namelijk spannend om zich in badkleding in het openbaar te laten zien. Helemaal niet nodig, vinden wij, want we mogen er allemaal zijn. Een ‘beach body’ heeft iedereen die aan het water verschijnt, ongeacht hoe je eruit ziet.
In deze blog delen wij hoe we het liefst gekleed gaan naar het strand en hoe we ons daarbij voelen. We kijken terug op hoe dit vroeger voor ons was, toen we nog een eetstoornis hadden en hoe dit over tijd veranderd is. We hopen dat het lezen van onze ervaringen jou helpt om wat lekkerder in je vel te komen zitten als het om bikini’s en badpakken gaat. Hoe je ook gekleed gaat naar het strand, het gaat er uiteindelijk om dat je het leuk hebt, dat is het belangrijkste.
De badkleding van Daphne…
Jarenlang heb ik geen bikini of badpak gedragen. Zelfs geen echte zomerkleding zoals korte mouwen of een korte broek, dus badkleding ging ik al helemaal niet aan beginnen. Ik voelde mij er vreselijk in en kon heel erg in paniek raken als ik mij toch op die manier moest vertonen. Ik ging nooit zwemmen en pas ‘s avonds naar het strand, zodat ik iets langs aan kon. Ik had het toen niet eens zo door, omdat ik er heel bewust voor koos om mij er niet aan te wagen, maar het heeft mij wel degelijk beperkt in de zomer en ik heb mijzelf ook veel plezier ontnomen daardoor. Als ik eerlijk ben moet ik nog nog steeds wel eens een drempel over om mijn badkleding aan te doen, maar ik heb wel besloten dat ik mijzelf niet meer door mijn onzekerheid ga laten leiden.
Vorig jaar ben ik met mijn vriend naar Thailand geweest en ik heb mijzelf toen vlak voor vertrek een hele mooie, nieuwe bikini cadeau gedaan. Het kan mij heel erg helpen om er een middag voor uit te trekken om mooie bikini’s en badpakken te passen, dat maakt het voor mij extra leuk om aan te trekken. Zowel bikini’s als badpakken vind ik mooi en het is best leuk om allerlei verschillende soorten badkleding uit te proberen. Om jezelf steeds een beetje opnieuw uit te vinden op dat gebied. Ik kan nu heel erg genieten van de zomer en alle strand- en waterpret die erbij komt kijken. Natuurlijk, ik heb soms nog onzekere gedachten, maar dat is niet meer zo’n ramp. De leuke tijd die ik in de zomer kan hebben is mij nu veel te dierbaar.
De badkleding van Irene…
Heel heel heel vroeger had ik een redelijk grote moedervlek op m’n buik. Al mijn vriendinnen zagen er super leuk uit in hun hippe bikini’s, maar ik schaamde me zo voor mijn moedervlek dat ik altijd badpakken droeg. In groep 8 werd de moedervlek verwijderd, omdat ik hem gewoon afschuwelijk vond, maar ook omdat ik er huidkanker van zou kunnen krijgen.
Nu heb ik een groot litteken op m’n buik en omdat ik nog flink gegroeid ben na groep 8 is deze ook wat uitgerekt. Een erg opvallend ding en ik krijg er vaak een opmerking over als hij zichtbaar is, maar toch voel ik me hier helemaal niet ongemakkelijk over. Vanaf dat moment heb ik eigenlijk alleen nog maar bikini’s gedragen.
Eetstoornis of geen eetstoornis. Ik ging altijd wel zwemmen ook al betekende dat dat ik me super oncomfortabel voelde. Als ik niet in het water was sloeg ik direct een handdoek om mezelf in of ik nam een krampachtige zithouding in zodat ik er naar mijn mening zo dun mogelijk uitzag. Een rimpel in m’n buik of een platgedrukte arm was echt een no go. Bovendien schaamde ik me dood voor pukkeltjes of haartjes op mijn lichaam. Hoe meer ik me er mee bezig hield hoe erger het leek te worden. Achteraf gezien vind ik het best jammer dat ik een hele dag alleen maar hier mee bezig kon zijn. Anderen waren hier helemaal niet mee bezig (tenminste, niet bij mij) en ik kan intussen wel wat leukers bedenken.
Grappig genoeg vond ik het makkelijker om een bikini aan te trekken dan een badpak. Met een badpak aan voelde ik me eigenlijk nog dikker! Badpakken zijn tegenwoordig best wel weer in de mode en ik vind het ook cool staan bij andere meiden, maar nog steeds vind ik het lastig om voor mezelf een badpak te vinden waar ik me lekker voel, maar ja, van wie moet dat eigenlijk? Ik heb 2 fijne bikini’s en daar voel ik me eigenlijk prima in. Omdat het broekje bij mij altijd een stuk groter is dan het topje kies ik vaak zo’n mix & match setje uit bestaande uit een broekje en een sportbh-achtige bikini.. Die blijft bij mij tenminste goed zitten als ik een duik in het water neem. 😉
De badkleding van Lotte…
Toen ik een eetstoornis had vond ik bikini’s en badpakken ver-schrik-ke-lijk. Ik voelde me dik en bekeken, ook al wist ik dat ik eigenlijk aan de dunne kant was. Het liefst vermeed ik alle zomerse zwempartijen, maar tegelijkertijd vond ik het lastig als mijn vrienden wél gingen en ik alleen thuis zat. Meestal ging ik dan toch mee, maar niet van harte. Uiteindelijk viel het altijd mee als ik er eenmaal was, maar al die stress deed toch aan de lol af.
Nu vind ik zwemmen juist heel leuk en ontspannen, eigenlijk net zoals toen ik vroeger een kind was. Ik maak me helemaal niet meer zo druk over bikini’s, badpakken, mijn lichaam of mijn gewicht. Het zal allemaal wel, ik ga toch voor mijn eigen plezier en rust naar het strand. Vroeger had ik het gevoel dat het dragen van een bikini ‘verplicht’ was aan het water. Ik was namelijk bang dat badpakken maar suf en saai waren en ik wilde niet de aandacht trekken door ‘iets stoms’ te dragen. Tegenwoordig verschijn ik zonder stress of aarzelen in badpak. Ik vind dat nou eenmaal prettig en ook echt mooi. Ik heb nog wel een bikini, maar die draag ik lang niet meer zo vaak als mijn badpak. Het ligt een beetje aan mijn stemming die dag. De keuze laat ik in ieder geval niet meer afhangen van anderen.
De badkleding van Scarlet…
Toen ik ruim 10 jaar geleden een eetstoornis had hield ik er helemaal niet van om naar het strand te gaan. Ik vond zwemmen zelf wel leuk en genoot van een lange glijbaan in het zwembad, maar zo bloot op een handdoekje liggen of rondwandelen vond ik vreselijk. Ik was extreem wit en ik vond mijn lichaam niet mooi. Om mij heen zag ik goudbruine, knappe meisjes met mooie borsten en lange haren. Ik vond mezelf lelijk en mislukt. Ik droeg bikini’s met vulling omdat ik anders plat was.
Door de jaren heen ben ik dit alles wel minder belangrijk gaan vinden en ben ik mijn lichaam meer gaan waarderen. Hierdoor was het ook makkelijker om in bikini op het strand te zijn. Zeker op Curaçao kon ik hier wel van genieten.
Door mijn terugval ging ik me weer extreem schamen voor mijn lichaam. In bikini werd ik met enige afschuw nagekeken en ikzelf voelde me extra kwetsbaar. Ik droeg al jaren bikini’s, maar het liefst was ik toen in lang wetsuit het water in gegaan. Iets nieuws kopen deed ik echter ook niet, dat vond ik het mezelf niet waard.
Dit jaar ging ik op vakantie naar Frankrijk. Gelukkig veel beter in mijn vel zittend dan het jaar ervoor. Kort voordat we vertrokken kocht ik een mooi wit badpak bij H&M. Wit, zodat mijn huid wat bruiner zou lijken. Een badpak zodat ik me minder zou focussen op mijn zogenaamde boller wordende buik. Heel goed voelde dat. Die bikini’s heb ik inmiddels weggegooid. Misschien dat ik over een tijd ook wel weer een bikini ga dragen, maar voor nu vind ik die badpak me mooi staan.
De badkleding van Phoi Cai…
Toen ik nog worstelde met het eten, vond ik het zwemmen vreselijk. Ik wist dat dit betekende dat ik een bikini aan moest doen en de onzekerheid maakte alles kapot. Ik kon geen moment genieten. Elk jaar zocht ik weer naar de perfecte bikini en in geen één voelde ik me goed. Mijn benen, mijn buik… Alles voelde te dik en het liefst wilde ik het alleen maar verbergen. Ik kon daardoor ook niet echt genieten van een zon, zee strandvakantie. Ik voelde me nooit op mijn gemak en het voelde alsof iedereen naar me keek.
Tegenwoordig is het aantrekken van een bikini of badpak nog steeds geen favoriete bezigheid. Het is een moment waarop ik toch even onzeker wordt. Vooral na mijn eerste zwangerschap was het weer erg wennen aan mijn nieuwe lichaam. Maar mijn onzekerheid speelt geen overheersende rol meer. Ik heb het leren loslaten. Ik had dan ook nooit gedacht dat ik zelfs zonder badkleding naar de sauna zou durven! Maar het is iets wat ik graag doe.
Geef een reactie