Een eetbuienstoornis voelt als…

Binge Eating Disorder (BED), ook wel een eetbuienstoornis genoemd, is een eetstoornis waarbij men kampt met ernstige eetbuien. Bij deze eetbuien wordt in relatief korte tijd een grote hoeveelheid eten gegeten. Het verschil met bijvoorbeeld boulimia nervosa, waarbij er ook sprake is van eetbuien, is dat er bij een eetbuienstoornis niet gecompenseerd wordt. Mensen met een eetbuienstoornis hebben hierdoor een gezond gewicht of overgewicht. Het beeld dat men van eetstoornissen heeft is nog altijd anders, waardoor deze eetstoornis niet altijd (h)erkend wordt. Toch is ook een eetbuienstoornis een serieuze eetstoornis. Hoe een eetbuienstoornis voelt is voor mensen die dit niet kennen moeilijk uit te leggen. In deze blog deel ik daarom hoe een eetbuienstoornis kan voelen voor mensen die hieraan lijden.

1. Een eetbuienstoornis voelt als…
altijd meer willen, ondanks dat je maag helemaal vol zit en je eigenlijk niet meer kunt. Ondanks dat je het gevoel hebt dat je hele lichaam vol moet zitten met eten gezien de hoeveelheid die je net naar binnen hebt gewerkt en ondanks dat je denkt dat je bijna spontaan zou moeten overgeven, zoveel heb je gegeten. Toch wil, of misschien moet, je meer eten…

2. Een eetbuienstoornis voelt als…
het gapende gat in je hart willen opvullen. Het liefst met liefde, maar omdat dat niet bij de Albert Heijn te koop is, probeer je het iedere keer weer met eten. Je weet dat het niet op die manier werkt en dat jouw honger niet gaat over voeding maar over een hunkering naar warmte en armen om je heen en toch trap je er iedere keer weer in omdat het even, heel even maar, goed voelt.

3. Een eetbuienstoornis voelt als…
alle controle kwijt zijn. Ergens weet je dat je dit niet moet doen en dat het je niet verder gaat helpen, maar je kunt simpelweg niet stoppen. Je hebt het gevoel dat je geen controle hebt over je eetbuien en alsof je dit moet doen, er is geen andere manier.

4. Een eetbuienstoornis voelt als…
een verslaving. Het gaat namelijk niet meer over wel of niet willen stoppen. Het gaat over er niet mee kunnen stoppen. Na iedere eetbui zeg je weer tegen jezelf dat dit echt de laatste keer was. Iedere dag zeg je tegen jezelf dat je het vanaf vandaag anders gaat doen. Misschien begin je iedere maandag wel weer met frisse moed of maak je geregeld weer goede voornemens. Toch gaat het iedere keer weer mis. Je wil wel anders maar je kan het niet, het is alof je verslaafd bent.

5. Een eetbuienstoornis voelt als…
een dubbelleven leiden. In het ene leven ben je een normale vrouw of man die naar school gaat en/of werkt, een sociaal leven heeft en tijdens etentjes mee kan doen en eten net als de rest. In het andere leven, het leven dat alleen jij ziet, ben je eenzame vrouw of man die na dat etentje, onderweg naar huis nog even langs de supermarkt gaat om eetbuivoedsel in te slaan. Het doen alsof alles goed met je gaat heeft je uitgeput en de drang naar een eetbui is enorm. Je hoopt dat je niemand tegenkomt en begint al met eten in de auto, onderweg naar huis. Eenmaal thuis heb je opnieuw een eetbui, terwijl je tussendoor nog een berichtje naar die ene vriendin stuurt: ”was gezellig!” ‘s Avonds lig je huilend in bed.

6 Een eetbuienstoornis voelt als…
ongedisciplineerd en lui zijn. Waarom kunnen andere mensen wel gewoon één of twee koekjes bij de koffie eten en daarna het pak wegleggen zonder door te slaan? Je hebt het zelf al zo vaak geprobeerd en telkens ontstaat er weer een eetbui. Ook portieverpakkingen lijken niet te werken, je eet dan simpelweg alle porties op. Blijkbaar heb je geen discipline en ben je te zwak om gewoon normaal te eten zoals andere mensen dat doen. Eén koekje, snoepje of handje chips zorgt ervoor dat alle remmen los gaan.  

7. Een eetbuienstoornis voelt als…
walgen van jezelf. Omdat je het weer hebt verpest en weer hebt toegegeven aan die eetbuidrang. In de spiegel kijken en haten wat je ziet. Op de weegschaal staan en huilen omdat je gewicht opnieuw is gestegen: het is allemaal je eigen schuld. Je hebt het zelf zover laten komen en je haat jezelf daarvoor. Misschien durf je zelfs niet eens meer in de spiegel te kijken of jezelf te wegen, uit angst voor wat je dan gaat zien.

8. Een eetbuienstoornis voelt als…
even ontladen. Het is het enige moment waarop je heel even geen spanning voelt en je je masker af kunt doen. Door de dag heen moet je van alles. Je incasseert de vervelende opmerking van je studiegenoot, durft niet voor jezelf op te komen als je werkgever je weer te vaak heeft ingeroosterd en als je bij je ouders langsgaat, vraagt je moeder niet eens hoe het met je gaat. De spanning loopt hierdoor de hele dag op en een eetbui zorgt ervoor dat die spanning er heel even niet is en dat je heel even niet aan al die vervelende dingen hoeft te denken. Het is zo fijn en makkelijk, ook al is het maar heel kort. 

9. Een eetbuienstoornis voelt als…
falen. Omdat het niet voelt als een echte eetstoornis. Omdat het alleen maar voelt als ordinair geschrans en als iemand die zichzelf niet in de hand heeft. Als iemand die te lui is om het eten uit te kotsen of te sporten. Iemand die geen recht heeft op hulp en gewoon een schop onder haar kont nodig heeft. Het zorgt voor verdriet wat leidt tot meer sombere gevoelens en zelfhaat. Uiteindelijk leidt dit tot meer eetbuien waardoor je in een vicieuze cirkel terechtkomt.

10. Een eetbuienstoornis voelt als…
een eetstoornis. Want dat is wat het is. Een eetbuienstoornis, of Binge Eating Disorder, is een ernstige eetstoornis, net als Anorexia, Boulimia of eetstoornis NAO. Mensen die kampen met een eetbuienstoornis hebben vaak het gevoel dat zij geen echte eetstoornis hebben of hebben het gevoel dat zij falen omdat eetbuien niet gecompenseerd worden zoals te zien is bij Boulimia. Toch is ook een eetbuienstoornis een ernstige eetstoornis met serieuze gevolgen, zowel fysiek als mentaal. Kamp je met deze eetstoornis, dan is het dus van belang hier hulp bij te zoeken. De huisarts kan je doorverwijzen naar een professional om aan de oorzaak van je problemen te werken. Neem jezelf hierin serieus.

Fotografie: Luci Correia

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

17 reacties op “Een eetbuienstoornis voelt als…”

  1. Poeh, klopt helemaal.. helaas kamp ik met dit alles.

  2. dankjulkie voor steeds meer BED erkenning 😚

  3. Een eetbui stoornis is door blijven eten ondanks het schuldgevoel en de walging en dan zo boos op jezelf worden dat je blijft eten totdat je echt niet meer kan (dat zal je leren! Niet dus)

    Ps dwangmatigheid en rituelen spelen bij mij met tijden enorm. Zelfde eten, zelfde patroon en volgorde ect.

  4. Whauw zo pijnlijk herkenbaar. Heel mooie blog. Dankjewel

  5. Mooi geschreven

  6. Echt PIEP zijn eetbuien. En zo rot, want vond dat het moeilijkst van alle vormen van eetstoornis die ik heb gehad om te overwinnen. Heb mezelf psychish helemaal uitgekleed en ben met een therapeut tot op de kern gegaan en zelfs daarna kon ik het nog niet helemaal loslaten. Maar waarom? Ik probeerde van alles, maar bleef maar “honger” houden. Tot ik op een gegeven moment dacht; ik moet me juist weer meer met eten bezig gaan houden; gezond koken en er meer tijd in steken. Ik haatte het eten zo, dat ik er niet aan wilde denken en daarom at ik juist zoveel in eetbuien; zodat ik er daarna even niet meer aan hoefde te denken. Ik at vooral chocola. In allerlei soorten en maten. Op een keer kwam er een recept voorbij op facebook van een “gezonde snickers”. Dat leek me wel wat. Ik was doodsbang om door te slaan, maar ach; ik zou er in elk geval meer moeite voor moeten doen. Het zou ook vast niet zo lekker zijn als de echte snickers. Ik maakte het en… het was lekker en omdat het was gemaakt van natuurlijke producten, vulde het ook echt. Na een stuk had ik genoeg. Ik wist niet wat me over kwam. Zo ben ik meer tussendoortjes gaan maken en soms ging het nog wel mis, maar wist ik dat ik de volgende dag niet meer hoefde te hongeren en gewoon mijn lekkere, zelfgemaakte tussendoortjes weer kon nemen. Ik merkte nu ook dat bij mijn laatste eetbui, de smaak van de supermarkt chocola me veel minder aanstaat. Daarom blijf ik maar eten, omdat ik hoop dat het tiende reepje opeens wel die ultieme smaak heeft ofzo. Maar het haalt het niet bij mijn inmiddels uitgebreide recepten voor de zelfmaak variant van alles wat ik in eetbuien at; van snickers en bounty’s tot magnums, donuts en brownies. Ik wil ooit wel weer leren normaal een ijsje of chocolaatje te kunnen eten uit de supermarkt, maar tot die tijd kan ik toch lekker eten, misschien wel lekkerder, en zonder doorslaan. Ik voel me nu veel rustiger bij het idee dat ik ergens op kan terugvallen. Ik hoop niet dat dit verkeerd overkomt, maar mij helpt het om een voedzame, zelfgemaakte variant van eetbuivoedsel te zoeken. Het maken werkt therapeutisch en maakt je ook bewuster van wat je eet. Het zal niet voor iedereen werken, maar voor mij werkt het en hoop dat er misschien meer mensen wat aan kunnen hebben. Wens iedereen met eetbuien veel sterkte en liefs. Gun het niemand.

  7. Oef, dat is wel erg herkenbaar! Ik heb geen diagnose op eetstoornisgebied, maar ditt komt wel dichtbij…

  8. Zo herkenbaar allemaal. Het dubbelleven, het ontladen, het falen en vooral de walging van jezelf.

  9. wil graag meer weten over eetstoornis

  10. @m: dank je voor het delen! Klinkt als heel goede manier. Denk dat ik dat misschien ook moet gaan proberen:)

  11. Ik heb precies hetzelfde ervaren! Ik weet ook niet waarom, maar op de een of andere manier sla ik niet door als ik ‘ gezonde’ baksels maak voor mezelf. Ik geniet er even goed van (zelfs vaak nog meer). Heb ook geprobeerd om zelf ‘ gewone’ baksels te maken om te zien of het er gewoon in zat dat ik er zelf zoveel werk in had gestoken en merkte dat het ietsje beter ging dan wanneer ik iets van de winkel kocht, maar voor mij werkt het als een droom! Blij om te horen dat ik niet gek ben en de enige haha. Inmiddels ben ik wel langzaam begonnen inderdaad om gewoon alles weer te kunnen eten zonder door te slaan (de ene keer met meer succes dan het andere) maar ik ben er hard mee aan de slag.

  12. Wauw, dit is echt zo goed omschreven!! Echt precies zoals het voor mij is. Het gevoel van falen, lui zijn, even kunnen ontladen, niet alleen na het etentje doorslaan maar ook voor die tijd uit angst voor geschrans een eetbui houden zodat ik in ieder geval weet dat ik zo misselijk ben dat ik een normale portie kan mee eten.
    Ik ben nu anderhalve maand eetbuivrij. Elke dag is een strijd en het wordt steeds zwaarder om de eetdrang tegen te houden. Ik heb zo’n angst om toch door te slaan dat ik tijdens feestjes met veel eten op tafel een soort van uit mezelf treed om niet in het hier en nu te zijn en minder last te hebben van al het eten dat voor mij staat. Het is niet gezellig voor familie en vrienden maar het is de enige manier om die verjaardag door te komen.

    Fijn dat jullie dit artikel hebben geplaatst. Het geeft me het gevoel dat ik ook mijn eetstoornis serieus mag nemen en niet alleen maar ongedisciplineerd en lui ben en gewoon een schop onder mijn komt nodig heb. Ik ben niet de loser onder de eetstoornissen (en hopelijk ga ik dat zelf ooit geloven haha).
    Nogmaals thanks:)

  13. Heel mooi/goed omschreven. Ik denk alles wat je nog meer kunt ‘verzinnen’ over hoe een eetbuienstoornis voelt, wel onder één van de tien punten kunt plaatsen.

  14. Dit omschrijft wie ik ben!
    Oh wacht.. Nee, dit omschrijft waar ik last van heb, maar wat ik ga overwinnen! Volgende week intakegesprek bij de GGZ instelling. Ik kan niet wachten.. Al is ‘t ook dubbel, ik WIL er van af!

  15. Wauw… Zo waar, zo pijnlijk en tegelijkertijd zo troostend. Heel erg bedankt voor deze tekst. Ik zit zelf midden in het erkennen van mijn eetstoornis en dit helpt mij zo!

  16. Ik herken mezelf hier zo goed in.. Vaak ga ik naar de supermarkt in het dorp om koekjes, chocola en ander eetbuivoedsel te kopen, maar hoe vaker ik dat doe, hoe meer ik me schuldig ga voelen. Ik denk dan ‘wat zal de cassière wel niet van me denken?’ en vaak ga ik dan ook elke keer naar een andere supermarkt, met de hoop niet dezelfde medewerkers tegen te komen, zodat die niet zien dat ik alwéér eten koop.
    Ik wil gewoon uit school kunnen komen en de supermarkt voorbij fietsen zonder in mijn hoofd een heel plan te bedenken van hoe ik de supermarkt in kan sneaken zonder dat ik bekenden tegenkom.

  17. De blogpost is zo herkenbaar. Ik heb hem
    Naar mijn ouders gestuurd om hen uit te leggen waar dit over gaat, eetbuien.

    Ik leed eerst aan anorexia en sinds een kat aan eetbuien. Ik ben intussen 15 kg zwaarder en enkel mijn ouders en zussen weten waar ik lee
    Worstel. Ik durf het tegen niemand anders zeggen zelfs niet tegen mijn vriend.
    Hij maakte onlangs al een pijnlijke opmerking dat ik beter zou afvallen.
    Hij vindt het eigenlijk echt niet fijn dat ik intussen zo veel BZN
    Bijgekomen.

    Ik ben sinds een maand in behandeling en neem
    Medicatie maar voorlopig zonder resultaat.

    Indien iemand een gouden tip heeft, meer
    Dan welkom. Het walgen van jezelf begrijp ik maar al te goed en iets dat me zou kunnen helpen is meer dan welkom!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *