“Flashcard? Wat is dat? Wat moet ik ermee? Nee, dat is niks voor mij. Daar ben ik te perfectionistisch voor. Als ik er een maak, is het nooit goed genoeg.”Dat waren enkele van mijn gedachten toen mijn therapeute voorstelde om een flashcard te maken toen ik een paar maanden terug weer eens een terugval had in niet-helpend gedrag. Maar, ze had wel een een zaadje geplant in mijn gedachten. Want eigenlijk is de gedachte aan een flashcard vanaf dat moment niet meer weg geweest. Alleen, hoe moest dat? Het opstellen van zo’n flashcard?
De bedoeling was om een terugvalmoment voor ogen te hebben en deze te beschrijven. Wat gebeurt er? Zijn er signalen vooraf? Welke gedachten heb je? Wat doe je? Hoe voel je je? Wist ik veel. Ik had er nooit zo bij stil gestaan. Een terugval was een terugval. En dat overkwam me gewoon. Nooit over nagedacht dat het meestal op dezelfde manier begint.
Totdat ik drie weken terug weer een terugval had. Maar nu, met de gedachte aan de flashcard in mijn hoofd, was ik me er bewuster van. En dus kon ik enkele dagen later ook beter reconstrueren hoe bij mij een eetbui tot stand kwam. Stap voor stap kreeg ik meer inzicht in mijn gedachten en gedragingen voor, tijdens en na een eetbui.
Maar, een flashcard is niet alleen maar om inzicht te krijgen in hoe niet-helpend gedrag tot stand komt. Er zit een andere kant aan. Flash! En die andere kant, daar zet je op wat jou juist kan helpen om uit die zuigende werking van negatieve gedachten en gedragingen te komen. Een blokje om? Douchen? Zingen of dansen? Een vriendin bellen? Logeren bij iemand? Wat jij denkt wat jou kan helpen. Dat is voor iedereen weer anders.
Ik merkte dat ik eigenlijk best veel dingen kon bedenken. Maar, het moesten natuurlijk wel dingen zijn die haalbaar waren. Als ik weet dat douchen mij niet gaat helpen, moet ik dat verder weglaten. Verder had ik ook dat ik mensen wil bellen, ook al vind ik dat echt heel moeilijk, en het liefst het huis uit wil zijn voor een nachtje. Juist omdat de avonden/nachten voor mij het vervelendst zijn als ik de drang heb tot een eetbui. Dat betekende echter ook dat ik die mensen die ik wilde inschakelen, moest vertellen van mijn plan. Een vriendin van mij bood spontaan aan dat ik op zulke avonden haar mag bellen en ook de nacht mag doorbrengen.
Dus ja, een flashcard geeft niet alleen inzicht in hoe jouw gedrag tot stand komt, maar je gaat er ook actief mee aan de slag. Je gaat op zoek naar oplossingen, en vergroot ook je vangnet doordat je mensen kunt inschakelen. Trouwens, een flashcard hoeft niet alleen voor eetbuien te zijn. Je kunt ze ook maken voor als je merkt dat je minder gaat eten, weer gaat automutileren, overmatig gaat bewegen, jezelf afzondert.
Wat uiteraard ook belangrijk is, is voor jezelf uit te zoeken hoe het komt dat je weer toegeeft/wilt toegeven aan niet-helpend gedrag. Mijn ervaring is, dat ik door die flashcard ook bewuster ben van wat er in en om mij heen gebeurt waardoor ik ontregeld raak. Dat kan ik dan opschrijven zodat het overzichtelijk is wat de uitlokkende factoren zijn. Zo kan ik wat makkelijker relativeren of dingen afzeggen/verplaatsen naar een ander moment.
Ik heb van mijn flashcard ook letterlijk een flashcard gemaakt. Klein lettertype, zodat alles op een voor- en achterkant van een kaartje past. Geplastificeerd, en hij zit nu in mijn portemonnee. Wanneer ik dan weer merk dat ik die gedachten krijg dat ik eetbuivoedsel moet halen, kan ik het kaartje erbij pakken, zie ik in een oogopslag hoe de avond zich verder zal ontwikkelen als ik zo door ga. En dan draai ik het kaartje om, waarop allemaal tips staan die ik kan toepassen. Zo hoef ik op dat moment eigenlijk niet eens meer na te denken over oplossingen.
En nou hopen dat ik de flashcard niet nodig heb. Of als ik hem nodig heb, ook merk dat het werkt.
Geef een reactie