Een eetstoornis en gezond sporten

Zoals jullie misschien al eens voorbij hebben zien komen, ben ik behoorlijk sportief. Eigenlijk heb ik mijn hele leven al gesport. Vroeger zat ik op zwemmen, turnen en tennissen. Toen ik in de pubertijd kwam, vond ik tennis niet meer zo super leuk en meldde ik me aan bij de sportschool. Daar vond ik het leuk om wat van die lessen te volgen als Zumba of Body Pump. Ook fitneste ik af en toe wat, maar ik had daar toen nog niet zoveel verstand van. Nog voordat het zo’n hype werd als dat het nu is, ben ik me uiteindelijk toch wat meer gaan verdiepen in de wereld van fitness en krachttrainen. Ik vind het nu erg leuk om een paar keer in de week met zware gewichten in de weer te gaan en mezelf hierin uit te dagen.

Op de site en op het forum lees ik regelmatig berichtjes van meiden die opzoek zijn naar een manier hoe ze gezond kunnen sporten in de sportschool zonder daarin meteen door te slaan. Ik denk dat dit een heel logische vraag is en dat niet alleen meiden met eetstoornissen of een eetstoornisverleden hier tegenaan lopen. Tegenwoordig lijkt het namelijk wel alsof iedereen in de sportschool te vinden is of in ieder geval de druk voelt dat hij of zij naar de sportschool moet gaan. De sportscholen schieten ineens als paddenstoelen uit de grond en Instagram staat vol met #fitboys en #fitgirls. Je kan haast niet om deze hype heen en het is moeilijk om je er niet door te laten beïnvloeden.

Vandaag de dag lukt het me goed om me staande te houden in deze wereld. Ik probeer me niet al te veel te laten beïnvloeden en vooral te focussen op wat ik leuk vind om te doen in de sportschool. Dit is niet altijd zo geweest. Ook ik heb me rot gevoeld over mezelf als ik al die foto’s op Social Media zag van slanke, gespierde vrouwen met hun salades in de ene hand en dumbells in de andere hand. Het had al helemaal veel invloed op me als ik die dag zelf niet had gesport en met een reep chocola op de bank lag. Er bekroop me dan toch een soort schuldgevoel. Niet alleen ik met mijn eetstoornisverleden had daar last van, ook voor mijn vriendinnen zonder eetstoornis was dit herkenbaar. Regelmatig gaan onze gesprekken dan ook over dit onderwerp.

Zoals ik al zei, vind ik sporten echt ontzettend leuk om te doen en laat ik me niet meer al te veel beïnvloeden door alle triggers waar je tegenaan kan lopen. Omdat er dus veel meiden opzoek zijn naar dezelfde balans, schrijf ik deze blog. Ik zal proberen tips te geven over hoe ik om ga met bepaalde situaties waar je tegenaan kan lopen. Ik hoop dat jullie er wat aan zullen hebben.

Social Media triggers
Toen ik begon met sporten, vond ik het nodig om alle fitte mensen op Instagram te gaan volgen. Ik was benieuwd naar hoe zij omgingen met sport en voeding. Ook hoopte ik op tips en nieuwe oefeningen. Aan het begin vond ik het super handig om deze mensen te volgen. Ze gaven me een hoop inspiratie voor nieuwe oefeningen. Maar op een gegeven moment begon het me toch op een negatieve manier te beïnvloeden. Ik werd gek van alle halfnaakte foto’s van mensen met hun sixpack en ronde, strakke billen. Het leek alsof iedereen elke dag in de sportschool te vinden was en nooit eens een keer ongezond at. Ik begon me schuldig te voelen als ik een keer niet naar de sportschool ging en wél ongezond at. Sporten werd haast een moeten voor mij, omdat ik van dat schuldgevoel af wilde komen en daar was ik absoluut niet blij mee.

Om te voorkomen dat dit erger zou worden, heb ik de keuze gemaakt om alle mensen die mij negatief beïnvloedden te verwijderen van Social Media. Zo werd ik daar in ieder geval niet meer mee geconfronteerd. Deze kleine verandering gaf bij mij alleen al heel veel rust. Bovendien ben ik het belangrijker gaan vinden om mensen te volgen die mij stimuleren leuke dingen te doen in het leven dan mensen die mij demotiveren en het gevoel geven dat ik niet goed genoeg ben. Ik ben ook op een andere manier gaan denken over alle berichten op Social Media. Ik vond het namelijk soms lijken alsof heel Nederland 5x in de week sport en alleen maar salades eet als lunch.

Als ik eens even goed keek naar mijn omgeving, dan was dat helemaal niet zo. Echt bijna niemand sportte zoveel. Ook aten de meeste mensen gewoon brood als lunch (terwijl dat zogenaamd super ongezond zou zijn). Ik kwam toen tot de conclusie dat mensen het bijzonder vinden als ze veel sporten en gezond eten en dat er daarom een foto van wordt geplaatst. Mensen vinden het niet zo bijzonder als ze een boterham met kaas hebben gegeten als lunch en daarom worden zulke foto’s bijna nooit geplaatst. Deze gedachtegang heeft mij wel geholpen alle berichten op Social Media met een korreltje zout te nemen en het niet meer als standaard te zien. Niet iedereen is zo healthy en alleen de uitzonderingen plaatsen zulke foto’s op Social Media. 

Jezelf vergelijken in de sportschool
Naast de triggers waar je thuis tegenaan kan lopen, is de sportschool zelf natuurlijk ook één bron van triggers. Ik sport zelf bij een goedkope sportschool waar veel jongeren trainen en het lijkt wel alsof iedereen daar gespierd, slank en knap is. Alleen op woensdag- en vrijdagochtend sporten er wat oudere mensen die niet zo fanatiek zijn als de rest. Helemaal toen ik begon met sporten voelde ik me niet op mijn gemak tussen deze mensen. Ik was niet zo sterk en gespierd als de rest. En hoewel je het niet wil, vergelijk je jezelf 9 van de 10 keer toch met elkaar in de sportschool. De ander lijkt dan toch altijd gespierder, sterker en knapper dan jijzelf. 

Aan de ene kant vind ik het heel fascinerend hoe mensen eruit kunnen zien als zij zich strak aan een voedings- en trainingsschema houden. Ik kan me voorstellen dat je hierdoor ook getriggerd kan worden, omdat je ziet dat het wel resultaat geeft. Dat wil ik dan ook. Misschien moet ik ook maar mijn hele leefstijl omgooien, nog vaker sporten en gezond en goed gaan eten. Wie weet kom ik er dan ook zo uit te zien.
Soms wil ik er ook wel zo uitzien als die meiden, maar als ik zie wat zij daar allemaal voor moeten laten, dan is dat me al gauw niet waard. Ik wil niet mijn hele leven in het teken zetten van sporten en voeding. Ik wil niet de gezellige etentjes en drankjes met vrienden afslaan. Ik wil niet altijd en overal rekening moeten houden met voeding. Dat is het me gewoon echt niet waard. Ik wil genieten van het leven en ik vind niet dat je alles uit het leven kan halen als je zo geobsedeerd bent met voeding en sport. De jaren dat ik mijn leven liet leiden door eten zijn voorbij. Ik wil dat niet meer en daarom kies ik er ook heel bewust voor om niet het strenge leven te leiden als dat al die fitgirls doen.

Daarbij wil ik ook nog zeggen dat elk lichaam anders werkt en het daarom niet realistisch is om jezelf te vergelijken met iemand anders. Waar iemand misschien 3x in de week voor naar de sportschool hoeft te gaan en verder niet op zijn eten hoeft te letten, werkt de ander zich 6x in de week in het zweet en moet diegene juist heel streng op zijn eten letten. De één heeft meer aanleg voor een gespierde rug terwijl de ander juist meer aanleg heeft voor gespierde benen. Elk lichaam werkt dus anders, ziet er anders uit en zal er ook anders uit blijven zien ongeacht hoe hard je traint en hoe goed je eet. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk om jezelf niet te vergelijken met anderen. Het helpt mij om me te focussen op mijn positieve kanten. Ik ben bijvoorbeeld blij met mijn benen en ik denk liever daar over na dan dat ik ga letten op de lichaamsdelen die ik niet mooi vind. Het is dus ook je mindset wat ervoor zorgt dat sporten leuk en positief blijft. 

Gewichtverandering
Van sporten kan je afvallen, maar ook aankomen. Als je een eetstoornis hebt, dan kan het lastig zijn om hiermee om te gaan. Het kan namelijk een trigger voor je zijn om nog meer af te willen vallen en kan het veel invloed hebben op je humeur. Toen ik aan krachttraining ging doen, kwam ik juist aan, omdat mijn spiermassa toenam. De eerste keer toen ik weer op de weegschaal stond en zag dat mijn gewicht toegenomen was, voelde dat toch een beetje gek. Ik wist heel goed waarom ik aangekomen was en ik wist ook dat je dat echt totaal niet aan me zag, maar vond het toch niet zo leuk om te zien. Meteen besloot ik dan ook om mezelf dan maar gewoon niet meer te wegen. Op die manier kan het ook geen invloed op me hebben. Ik vind het veel belangrijker hoe ik me voel en of ik lekker in mijn vel zit. Gewicht zegt daarin echt niks. Ik ben nu zwaarder dan ooit, maar ik voel me fitter en mooier dan ooit.

Mocht je nou aan het sporten zijn en je merkt dat je gewicht begint te verliezen terwijl dat niet de bedoeling is, dan is het goed om eens te kijken naar je voeding. Met sporten verbrand je nu eenmaal calorieën. Je lichaam heeft die extra voeding dan hard nodig. Als je sporten leuk vindt om te doen en het ook graag wil blijven doen, dan is het verstandig om ook te luisteren naar je lichaam. Ik merkte zelf dat ik op een gegeven moment meer honger begon te krijgen. Ik kan me voorstellen dat het voor mensen moeilijk kan zijn om opeens meer te gaan eten, maar je lichaam heeft het nodig. Toen ik een paar extra boterhammen ging eten tussen de middag en tussendoor wat meer at, had ik ineens wel weer genoeg energie om lekker te knallen in de sportschool zonder dat het meteen consequenties had voor mijn gewicht.

♥ Als je veel met sporten bezig bent, stel jezelf de volgende vragen:
– Wat gebeurt er als je een dag niet kan of mag sporten?
– Zeg je (sociale) afspraken af om je trainingen te kunnen blijven doen?
– Wat is de reden dat je sport of wil gaan sporten?
Raak je in paniek als je een keer niet kan sporten, zeg je afspraken af om te kunnen sporten? En sport je omdat je het echt leuk vindt of ben je bang dik te worden als je het niet doet? 

Ik denk dat het dan belangrijk is dat je hierover met mensen praat. Je kan jezelf namelijk flink gek maken met allerlei irrationele gedachtes over je lichaam en beweging. Ik hoor vaak van mensen dat ze bang zijn om meteen al hun kracht te verliezen als ze twee dagen achter elkaar niet sporten. Ook zijn een hoop vrouwen bang aan te komen als ze een keer de sportschool overslaan.

Voor sommigen is het zelfs een crime om op vakantie te gaan, want dan kan je niet sporten zoals thuis. Het is zo zonde om zo te denken en het zoveel invloed op je te laten hebben. Je kan wel tegen jezelf blijven zeggen dat het irrationeel is wat je denkt, maar vaak ligt op zo’n moment verstand en gevoel heel ver uit elkaar. Het helpt mij dan altijd om het uit te spreken naar andere mensen. Als ik het uitspreek, dan klinkt het ineens toch een stuk minder logisch als dat het in mijn hoofd klonk. Vaak moet ik er dan om lachen en weet ik dat het onzin is om zo te denken. Sta toe dat andere mensen je helpen om je gedachtes te veranderen en geluk niet meer af te laten hangen van een strak lichaam.

Probeer ook genoeg ‘ongezonde’ dingen te blijven doen. Het is natuurlijk hartstikke goed en gezond dat je zo met sport bezig bent, maar vergeet niet dat er meer in het leven is dan dat. Probeer daarom ook genoeg leuke activiteiten te plannen naast het sporten. Ik heb zelf regelmatig etentjes met vriendinnen of ga met hen op pad om wat leuks te doen. Eigenlijk gaat dat altijd wel gepaard met eten en hier geniet ik dan ook volop van. Ik heb ervaren dat dit geen invloed heeft op mijn lichaam. Je valt niet meteen af van één salade en één keer sporten dus je wordt ook niet meteen dik van een stuk chocola en een keer niet sporten.

Ik sport dus omdat ik het leuk vind. Ik doe ook een sport die ik leuk vind. Ik vind het leuk om mezelf uit te blijven dagen. Na een work-out voel ik me energiek en heb ik het gevoel de wereld aan te kunnen. Het geeft me zelfvertrouwen en dat maakt dat ik er veel plezier in heb. Ik denk dat het belangrijk dat je ervoor kiest om een sport te doen die goed bij jou past. Als jij niet van fitness houdt, dan moet je dat niet doen. Als jij het fijner vindt om een teamsport te doen, dan moet je dat doen. Zolang je doel maar is dat je er plezier in hebt.

Zoals je leest, sport ik dus niet meer omdat ik er per se zo strak mogelijk bij wil lopen. Mijn geluk hangt niet meer af van mijn lichaam, maar geluk is iets wat ik uit andere dingen haal. Naast het sporten doe ik dus nog genoeg leuke dingen en die combinatie zorgt ervoor dat ik dit met veel plezier zo vol blijf houden. Ik gun jou net zoveel plezier in het sporten als dat ik heb! 

Fotografie: Haugh Photography & Arya Ziai

Danique

Geschreven door Danique

Reacties

13 reacties op “Een eetstoornis en gezond sporten”

  1. Sporten was jarenlang mijn vervanging voor mijn eerdere eetstoornis.
    Het begon ‘onschuldig’ maar binnen 3 maanden was ik verslaafd en ik heb zelfs opleidingen gevolgd om zeker te weten wat ik moest doen om sterker te worden en mijn vetpercentage te verlagen. Ik had een sport en eetschema voor mezelf opgesteld en alles moest wijken voor dit programma en voor mijn doel.
    Op een gegeven moment realiseerde ik me dat ook dit zeer ongezond is en besloot uiteindelijk aan de bel te trekken. Helaas werd mijn probleem niet goed opgevangen, je eet meer dan voldoende en je gewicht is zelfs te hoog, wat is het probleem nu precies.
    Uhm, sportverslaafd, alsmaar breder moeten worden, volgens mij heet dat bigorexia?
    Naar huis gestuurd met niets aan de hand wat ik zag als: ik mag dus gewoon sporten en doorgaan? Dat deed ik dus tot ik in het ziekenhuis belandde… Ik ben toen voldoende turkey gestopt met sporten wat ook absoluut niet goed is, maar omdat er geen begeleiding op het gebied van bigorexia was, was dat mijn enige manier er vanaf te komen.
    En nu, jaren later zie ik hoe mijn gevaarlijkste verslaving gepromoot, gestimuleerd en aangemoedigd wordt en dat deed/doet mij echt pijn. Ik heb de sportschool waar ik destijds door was geschoten een brief geschreven met de vraag of ze aub meer willen begeleiding willen bieden en of ze in de gaten kunnen houden hoevaak en intensief ed iemand werkt… En ze stonden ervoor open.
    Imiddels werk ik bij deze sportschool en voor iemand begint, krijgen ze een intake, iedereen jong en oud, Man en vrouw. Degene die willen sporten voor een strakker lichaam ipv voor de lol of gezondheid, degene bij wie het puur om het uiterlijk gaat en die denken gelukkig of zekerder te worden als ze ‘dat doel’ bereiken komen bij mij terecht. Ik begeleid hen vervolgens op sportgebied, maar ga ook met ze in gesprek en veelal blijkt dat er eigenlijk al iets van een eetstoornis achter schuilt. Bij de meeste ben ik er redelijk op tijd bij en dan is inzicht geven genoeg om tot verandering te komen, maar anderen heb ik door moeten sturen naar hun huisarts voor verdere hulp.
    Het is niet altijd makkelijk, het sporten en mijn lijf van toen trekt nog steeds, maar inmiddels heb ik van verschillende dames bedankjes gehad, zelfs van sommige ouders, en dat motiveert mij om op deze weg door te gaan. Dus ook al ben ik iedere dag in de sportschool en ookal heb ik inmiddels diploma’s tot Personal Trainer, mij zul je alleen nog sporten voor de lol en om een basisconditie vast te houden. En ja, ik heb vetrolletjes en ja, daar ben ik trots op.
    De reden waarom je wil sporten is dus erg belangrijk. Doe je het voor jezelf en voor de lol? Of doe je het om dat mode-lijf te krijgen waarvan je verwacht dat het je gelukkig zal maken en zelfvertrouwen zal geven. In het eerste geval, lekker sporten. In het tweede geval, praat erover en probeer dit geluk en zelfvertrouwen en alles wat je mist te vinden in jezelf, niet in een uiterlijk dat nu tijdelijk in de mode is.
    Sporten moet ten alle tijden een vrije en leuke bezigheid blijven!

  2. Wat ben je goed bezig Milou! 🙂 Respect voor jouw lange verhaal hier!

  3. Ik sport redelijk veel, gemiddeld zo 6 uur per week. Het voelt niet als veel voor mij omdat ik het gewend ben en het mij een goed gevoel geeft. Ik heb verder lege dagen, ben thuis aan het afstuderen, hoef dus niet naar school, geen werk, geen vriendinnen of familie dus ik doe het sporten ook als tijdsbesteding. Ik sport s ochtends zodat ik een reden heb om mijn bed uit te komen en wat structuur heb. Anders lig ik de hele dag in bed, hou ik mijn pyjama aan en ben ik een hoopje ellende. 😉 Voor het sporten zet ik de wekker, ga ik uit bed en heb ik wat te doen. Het doorbreekt de sleur en somberheid. Ze kennen mijn naam bij de sportschool en zo voelt het ook alsof ik toch ergens bijhoor en welkom ben. Ik vind het fijn! Als ik straks afgestudeerd ben en ga werken zou het sporten ook wel minder woeden, maar dan heb ik een andere reden om mijn bed uit te komen.

  4. Ik sport momenteel tot wel 16 uur per week omdat dit van mezelf moet, omdat ik het idee heb dat mensen dat van mij verwachten want iedereen weet dat ik veel sport…

  5. Ik sport 3 uur per week en dat is fijn 🙂 ik moet wel echt elke week en mag eigenlijk niet overslaan.

  6. Vroeger hield ik niet van sporten vanwege de prestatiedruk/faalangst. Stiekem vond ik het best leuk om recreatief dingen te doen bijvoorbeeld tennis, dansen, volleybal etc. Tijdens mijn eetstoornis werd sport echt een ‘moeten’; alles stond in het teken van afvallen en hoeveel je met een bepaalde activiteit verbrandde. Ik ben nog steeds niet genezen in mijn hoofd. Ik weet dat als ik me weer zal inschrijven bij de sportschool, ik dit niet doe vanwege het sportplezier maar vanwege de drang om af te vallen/”perfect” lijf te krijgen. Afgelopen week heb ik een proefles Conditie&Kracht gedaan bij een dansschool (omdat de sportschool een te grote trigger was), maar ik vond het helemaal niet leuk. Gelijk had ik weer allerlei eetstoornisstemmetjes in mijn hoofd. Dus heb besloten om dat pas te doen als de eetstoornis in mijn hoofd onder controle is. Voor nu houd ik het bij 1x in de week een beginnersdansles (al vind ik het best moeilijk om iets te doen waarbij je niet zo heel actief bent/niet zoveel “verbrandingsnut” heeft; bewegen staat bij mij gelijk aan perfectioneren van het lichaam). Hopelijk kan ik ook ooit sporten gewoon voor mijn plezier en zonder alle dwang(gedachten)!

    1. Zooooo herkenbaar!!!
      Ik doe nu yoga maar echt een rustig aan klasje, met veel mediteren. Dat vind ik soms dan ook lastig omdat ik zo weinig verbrand. Dat vindt de eetstoornis dan eigenlijk vooral lastig.. Ik hoop dat het ons lukt om ooit te gaan sporten voor ons plezier!

  7. Ik wil toch ook even een andere kant belichten, namelijk de mijne. Voor mij is de sportschool (en mijn liefde voor een bepaald soort groepsles) motivatie geweest om te herstellen naar gezond gewicht: ik wilde niets liever dan instructeur in deze les worden. Na twee jaar vechten is me dat nog gelukt ook, en ik geef tegenwoordig les op een sportschool. Ik word in mijn omgeving ook gezien als “fitgirl”, maar ik vind het jammer dat er soms zo’n negatieve lading aan hangt. Voor mij is een fitgirl iemand die goed voor zichzelf zorgt, zowel wat betreft eten, gezond bewegen, rust nemen, en genieten. Eigenlijk iemand die zorgt voor balans in haar fysieke en mentale welzijn. Een aantal van mijn deelnemers/deelneemsters dachten dat ik ook zo’n “typische fitgirl” zou zijn. Ik zie het zelf (nog) niet, mijn lichaamsbeeld is nog wat verstoord, maar ik ben niet stevig en schijn als ik aan het sporten ben nogal zichtbaar gespierd te zijn. Tot mijn verbazing dachten een aantal deelnemers dat ik dan ook wel “op slablaadjes zou leven”. Ik kwam hier achter toen ze me vol verbazing aanspraken dat ik na m’n les een bak pasta weg zat te werken, midden in de sportschool. Wat ik wil zeggen: niet alle fitgirls slaan door, en niet alle fitgirls zijn van de extremen. Ik eet gezond, ik sport zoveel als voor mij en mijn lichaam goed voelt (en dat is de ene week meer dan de andere, want ik ben ook wel eens moe of heb juist extra energie), en tegelijkertijd kan ik ook intens genieten van een stuk chocolade en een glas wijn op de bank met een vriendin. Ik gebruik geen supplementen, geen shakes, geen proteïnerepen, geen glutenvrije dingen, ik eet gewoon volgens de schijf van 5. Balans, mensen, balans. Het hoeft allemaal niet zo extreem. Ik zou het ook wel eens fijn vinden als mensen iets minder alle “fitgirls” over 1 kam scheren.

  8. Nog een aanvulling: ik hoor van deelneemsters (met name) dat zij het juist fijn vinden om een sportinstructrice te zien die én (gezond!) fit is, én gewoon normaal eet. Ik kan prima als een teigetje door mijn les heen stuiteren, om vervolgens na de les tegen mijn carpooler te zeuren dat ik echt naar de McDonalds wil voor een McFlurry Oreo met karamelsaus. En ik vind het weer fijn dat ik voor een groep (onzekere) deelneemsters kan laten zien hoe het ook kan, en dat het dus allemaal niet zo extreem hoeft.

  9. Hele goede blog! Bedankt!

  10. Ik sport/train omdat ik het lekker vind om te bewegen. Het maakt dat ik mij sterker en zelfverzekerder voel.
    Ik ging vorige week door mijn rug(gewoon thuis ineens), maar ik wist mijzelf te helen omdat ik door trainen geleerd heb hoe ik moet bewegen en goed met mijn lichaam om moet gaan.
    Het is met sporten net als met alles :je kunt het VOOR jezelf doen, of TEGEN jezelf. Het is maar waar je voor kiest. Het is lang niet makkelijk om door alle druk van de wereld om ons heen te weten of je sport met de juiste intentie.

    Ik vind jet raar om te trainen om je gewicht(lijf)te willen beheersen.
    Zolang je geen vrede sluit met je lichaam en er zich een oorlog afspeelt tussen lichaam een geest zal je nooit het lichaam krijgen dat je wilt hebben.Want wat je wilt beheersen komt altijd in opstand of gaat er onderdoor.

  11. P.S.
    Beheersen wordt dan overheersen.

  12. ik zag het sporten eerst als moetrn omdat ik standaard iedere week 2 x ging maar nu zie ik het niet meer als moeten

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *