Ik was dagelijks helemaal uitgeput door het gebruik van de vele laxeermiddelen. Ik was verslaafd geraakt aan het laxeren en verlangde naar het gevoel van leegte dat het me gaf. Toen er vorige zomer een hittegolf uitbrak, raakte ik lichamelijk op. Ik verloor veel vocht en het gebruik van de laxeermiddelen begon lichamelijk zijn tol te eisen. Ik moet hiermee stoppen was het enige wat ik dacht: maar hoe? Stoppen met de laxeermiddelen voelde alsof de grond onder mijn voeten vandaan werd geslagen. Ik ging door een diep dal, maar ik krabbelde weer op en ik vertel je graag hoe ik dat heb gedaan.
In de beginperiode van mijn eetstoornis gebruikte ik helemaal geen laxeermiddelen en ik had ook nooit bedacht om zoiets te gaan gebruiken. Het begon allemaal heel ‘onschuldig’, maar al snel werd het een probleem dat meer terrein won. Het voelde alsof er een zwart monster in me zat, dat me tot het uiterste liet gaan. Ik voelde me vaak wanhopig en nam daardoor nog meer laxeermiddelen. Het was een manier om mijn eten te compenseren. Alles wat erin kwam, moest er zo snel mogelijk weer uit.
Het zwarte monster in mijn hoofd ging maar tekeer. Het was nooit goed genoeg, waardoor het gebruik van de laxeermiddelen omhoog schoot. Ik kreeg ontzettend veel buikpijn. De krampen waren soms ondraaglijk, maar dat verdiende ik, zei het zwarte monster in mijn hoofd. Mijn dagen bestonden uit laxeren. Het was niet fijn. Ik kreeg veel last van lichamelijke klachten. Ik voelde me vooral heel slap, was duizelig en had vaak pijn op m’n borst. Er werden regelmatig hartfilmpjes gemaakt om te kijken of mijn hart nog goed functioneerde. Heel mijn lichaam was uit balans door die troep.
Het leven in mij was gedoofd. De blik in mijn ogen was leeg en het kon me allemaal niks meer schelen. Ik voelde me eenzaam en de kracht in me om verder te vechten was verdwenen. Ik raakte helemaal verstrengeld in een web waar ik bijna niet meer uitkwam. Doordat mijn leven in het teken stond van de laxeermiddelen, bleef er weinig ruimte over voor andere dingen zoals mijn sociale contacten en hobby’s. Op een gegeven moment kon ik alleen nog maar in bed liggen en lopen ging me ook moeizaam af. Ik was ver heen alleen had ik dat zelf niet door.
Ik schaamde me enorm voor mijn eetstoornis en het gebruik van de laxeermiddelen. In het begin was het mijn geheim waar niemand wat van afwist. Totdat ik een intake had bij de Ursula en alles op tafel werd gelegd. Zo ook mijn gebruik van laxeermiddelen. Tijdens dit gesprek werd duidelijk dat ik ermee moest stoppen. Het liefst zo snel mogelijk. Mijn ouders waren boos en voelden zich machteloos. Het enige wat ik dacht was: hoe kan ik hier ooit mee stoppen? Iets wat zo vast zat in mijn dagelijks leven?
Direct volledig stoppen was voor mij dan ook geen optie. Ik kon dat mentaal niet aan. Met mijn huisarts heb ik een goede band en zij wist van mijn gebruik van de laxeermiddelen. Zij heeft voor mij een afbouwschema gemaakt. In zes weken tijd zou ik heel geleidelijk gaan afbouwen, zodat het mentaal haalbaar zou zijn om te gaan stoppen met de laxeermiddelen. Mijn ouders hadden in het begin veel moeite met het afbouwschema. Zij deden ontzettend hun best om mij de juiste richting in te krijgen, maar ik gebruikte ondertussen nog wel steeds die laxeermiddelen. Het afbouwen ging redelijk goed. Hier en daar maakte ik een keer een misser, maar dat is heel normaal in herstel. Op 8 juni 2020 was ik laxeermiddelvrij. Hierna heb ik, hoe moeilijk dat soms ook nog was, geen laxeermiddelen meer gebruikt. Als ik erop terugkijk ben ik nog steeds trots dat het me wel gelukt is en dat ik op de dag van vandaag nog steeds kan zeggen dat ik laxeermiddelvrij ben.
Het stoppen met laxeren was een overwinning in mijn eetstoornisherstel. Ik zou graag anderen, die hier ook mee worstelen, willen helpen naar deze overwinning toe. Laxeermiddelen zijn harstikke slecht voor je lichaam en ik wil je vertellen dat stoppen écht mogelijk is, als je het maar bespreekbaar maakt. Het maakt niet uit met wie, als je er maar over gaat praten. Ook is het belangrijk dat je zelf de motivatie hebt om ervanaf te komen. Uiteindelijk ben jij altijd degene die het moet doen. Je hoeft het niet alleen te doen, want er zijn genoeg mensen om je heen die het beste met je voor hebben en je kunnen steunen.
Ik wil je graag helpen met mijn “eventjes relativeren”. Tijdens het afbouwen van de laxeermiddelen betekent een opgezette buik niet gelijk:
o Dat je kilo’s bent aangekomen
o Dat je moet compenseren
o Dat je meer moet bewegen
o Dat je minder moet gaan eten
o Dat je minder moet gaan drinken
o Dat je aan het gebruik van meer laxeermiddelen moet gaan denken
Dingen die je ook kunnen helpen zijn het dragen van comfortabele kleding, een warme kruik, spelletjes spelen met iemand of op je telefoon, schrijven, muziek luisteren of iemand bellen als je het even niet meer ziet zitten. Je eetstoornis is helaas niet over als je van de laxeermiddelen af bent. Het is wel een super goede stap in de juiste richting. Ik kan je wel vertellen dat het als een bevrijding voelde toen ik van de laxeermiddelen af was. Het zwarte monster in mijn hoofd bewees het tegendeel, maar ik heb zelf het gevoel van bevrijding kunnen ervaren en kunnen beseffen dat het zwarte monster niet altijd gelijk heeft met wat hij zegt. Niet alles wat in je hoofd gebeurt is realiteit. Ik weet dat het moeilijk is om te geloven, maar blijven relativeren is wel belangrijk. Geloof in je eigen krachten en blijf vechten en er voor gaan. Ik zeg altijd tegen me zelf: “This too shall pass.” En het is waar: het gaat weer voorbij, maar alleen als je er zelf ook in gelooft.
Geef een reactie