Een gedichtje voor jou
Jij, die ik eigenlijk niet als persoon wil zien
Daarom geen: Liefste ….,
Omdat je dat niet verdient
Jij, die mijn leven een paar jaar hebt geruïneerd
Me waardeloos hebt laten voelen
Die me ontzettend slecht voor mezelf hebt laten zorgen
Of was dat niet wat je had willen bedoelen?
Soms was je rustig, hield je je stil
Maar je had een verrassend sterke eigen wil
Die ik met de mijne wilde tegengaan
Maar toen ik viel, toen bleef jij staan
Staan om me zogenaamd op te vangen
Met me mee te gaan in moeilijke tijden
Liet me doen wat ik niet wou
Totdat ik mezelf van jou bevrijdde
Je had me in je macht
En ik maar denken dat ik controle had
Over mezelf en over het leven
Maar helemaal NIETS heb je me kunnen geven
Geen liefde, geen zelfvertrouwen, geen trots
Dat alles had je me afgenomen
Totdat ik plots
De kracht had om mezelf tegen te komen
In te zien waarmee ik bezig was
Hoe ik me liet overrompelen door jou
En geen controle had over het leven
Datgene wat ik altijd hebben wou
Ik stond op en ik ging vechten ###
Zomaar op een dag
Die dag die zal ik nooit vergeten
Dat ik ineens het licht in het leven zag
De kracht van mooie, kleine, waardevolle dingen
Die mij zoveel moed gaven om door te gaan
En op te staan
Tegen het grootste wat bestond in mijn leven
Om los te laten
Niet meer toe te geven
Aan jou
En weer mijn eigen leven te gaan leven
Ik weet nu
Dat ik sterker ben
Dat ik boven je sta
En dat ik mezelf weer ken
Tjitske
Geef een reactie