Een gevecht tussen twee uitersten | Ouders met een eetstoornis

Op Proud2Bme vind je regelmatig verhalen van mensen die een eetstoornis hebben of hebben gehad. Vandaag lees je nieuw verhaal in de nieuwe serie: Ouders met een eetstoornis. Hoe is het om een eetstoornis te hebben en tegelijkertijd een kind (of meerdere) op te voeden? In deze interviewreeks delen een aantal ouders hun persoonlijke verhaal…

Vandaag het krachtige verhaal van Kimberley. Zij is sinds 2015 samen met haar partner Bart. Nu is ze 26 en in december 2017 werd haar dochter Guusje geboren. 

Sinds wanneer heb je een eetstoornis en hoe heeft zich dat ontwikkeld?

“Ik ontwikkelde een eetstoornis op mijn 15e. Ik werd een emotie-eter. Op jonge leeftijd gebeurde er veel in mijn leven al en daarbij kwamen ook pesterijen. Mijn manier om daarmee om te gaan was door al mijn emoties weg te eten. Op ten duur ging ik mijn eten compenseren, maar ik had nog geen benul van wat dit inhield. Nog geen paar maanden later kreeg ik de diagnose Boulimia. Ik vond het allemaal prima maar ik had geen behoefte er iets mee te doen. Ondertussen kreeg ik darmproblemen en die werden alleen maar erger. Rond mijn 19e begon ik met afvallen en ik sloeg daarin door. Ik besloot om hulp te zoeken. Ik zou namelijk een paar weken later geopereerd worden om een Malone Stoma te laten plaatsen. Mijn darmen waren dusdanig verwoest dat zij niet meer uit zichzelf hun werk deden. De diagnose eetstoornis NAO werd vastgesteld met anorectische symptomen en nog geen jaar later veranderde dit in de diagnose anorexia type twee.

Voor mij was dit eigenlijk teveel om te bevatten. Ik? Anorexia? Echt niet! Onmogelijk! Ik kreeg hulp en een aantal jaar later werd de diagnose weer terug gezet naar NAO. Ik denk dat ik deze diagnose waarschijnlijk altijd zal houden, omdat de relatie met eten in mijn hoofd al zo lang een probleem is. Sinds twee jaar vecht ik continu tussen twee uitersten; maandenlang slecht eten, veel compenseren en alles er aan doen om maar af te vallen of gewoon niet aan te komen. Daarna volgt er weer een periode waarin ik mezelf over-eet. Ik heb dan geen rem op wat ik allemaal eet en ik blijf gewoon alles eten wat ik nog in huis heb. Zelfs de tussendoortjes van Guusje (mijn dochter) zijn dan niet meer veilig. Alles wat voor mij verboden voedsel is, wordt op dat moment troost-voedsel. Ik geef dan ineens niks meer om hoeveel overal in zit en hoe slecht het wel niet voor me zou kunnen zijn. Steeds switchen tussen deze twee uitersten is soms wel lastig, maar op dit moment kan ik het enigszins goed handelen.”

Wat voor hulp heb je tot nu toe gekregen? Wat werkte daarin wel/of niet voor jou?

“Ik heb vooral altijd symptoom bestrijding gehad zoals medicatie, drinkvoeding, een diëtiste die goed bedoeld advies gaf, maar nooit zo goed wist waar het echt om ging. Ik heb zelfs een tijdje behandeling in een eetstoornis kliniek gehad. Hier werd ook altijd gekeken naar noodoplossingen, maar nooit waar het echte probleem lag. De reden waardoor mijn eetstoornis is ontstaan heb ik zelf moeten ontdekken. Ik ben een control freak. Bezig zijn met eten gaf mij het gevoel dat ik iets goed deed, dat ik iets had waar ik tevreden over kon zijn.

Je raad het al: ik was nooit tevreden. Op het moment volg ik deeltijd schema-therapie en wordt er gekeken naar de gebeurtenissen in het verleden. Ik merk dat ik steeds meer linkjes kan leggen tussen bepaalde gedachtes en gevoelens. Ik vind het heel fijn om alles echt te onderzoeken en duidelijk te krijgen. Bijvoorbeeld waarom ik bepaalde gedraging vertoon of bepaalde gedragingen nodig heb om het voor mezelf allemaal wat verdraagzamer te maken.”

Wanneer is jou kind geboren? 

“Je kunt natuurlijk bedenken dat het zwanger zijn zelf al heel angstig was door alle bijkomende symptomen zoals aankomen en vocht vasthouden. Gelukkig ben ik uiteindelijk niet meer dan het gemiddelde aangekomen. Op 20 december 2017 is dan ook mijn dochter Guusje met een mooi gemiddeld geboortegewicht op de wereld gekomen. Zij is mijn trots en mijn alles. Ondanks alles had ik dit toch maar mooi even voor elkaar gebokst. De maanden na mijn bevalling stonden wel in het teken van mijn gewicht, maar ik was er op voorbereid dat dit kon gaan gebeuren.” 

Heeft haar geboorte verandering gebracht in jouw kijk op je eetstoornis?

“Ja, Guusje heeft mijn kijk op mijn eetstoornis enigszins veranderd. Ik heb nu een mooi meisje om voor te zorgen en dat kan alleen als ik goed voor mezelf zorg. Mijn motivatie om er beter mee om te gaan is hierdoor zeker gegroeid.”

Hoe ervaar jij het hebben van een eetstoornis i.c.m. het opvoeden van een kind?

“Momenteel is die last nog niet heel groot. Het eerste gedeelte van hun lieve leventje krijgt ze lekker een fles en uiteindelijk starten we met de eerste hapjes. Sinds ze alles mee eet wat wij eten is het zeker soms lastig. Ik ben vooral bij haar met eet momenten en als ze dan weigert te eten merk ik dat ik toch na ga denken. Ligt het aan mij? Of is het een fase? Of vindt ze het gewoon echt niet lekker? Gelukkig stoeit ze momenteel alleen met het avond eten en de rest van de dag eet en drinkt ze goed.

Een moment waarop ik in paniek raakte, was toen ze getest moest worden op verdenking van suikerziekte. Dit riep allerlei vragen in mij op. Is dit mijn schuld omdat ik haar soms extra verwen omdat ik mezelf dingen ontzeg? Achteraf bleek dat ze het vermoeden hadden dat ze een lage suikerspiegel had. Haar bloeduitslagen waren gelukkig ook goed. Hierdoor kon ik bepaalde gedachten in mijn hoofd weer rustig krijgen.”

Ga je er ooit met haar over praten?

“Guusje is bijna 21 maanden en (gelukkig) nog te jong om te begrijpen wat het inhoudt. Momenteel ben ik nog in behandeling. Hierin zijn veel dingen bespreekbaar. We hebben het bijvoorbeeld over hoe het zal kunnen gaan als ze ouder wordt en zal begrijpen dat haar mama een gekke relatie heeft met eten. Ik kan nu nog niet bedenken of zeggen hoe dit in de toekomst zal lopen. Ik weet natuurlijk niet hoe het precies zal lopen, maar ik wil wel open en eerlijk naar haar zijn over wat haar mama heeft en daardoor soms stoeit met eten. Deze keuzes ga ik niet alleen maken. Mocht het tegen die tijd nog zo zijn als nu, vind ik het verstandig om er een professional bij te halen.” 

Weet je omgeving over je situatie en hoe word je door hen geholpen?

“Mijn omgeving is zeker voor groot en gedeelte op de hoogte. Wat mij opvalt is dat mensen meer bezorgd over je zijn wanneer je in de fase zit van willen afvallen dan wanneer mensen zien dat je eet. Ik weet ook dat ik dit niemand kan kwalijk nemen. Het zal altijd een gevecht blijven. Ik heb nou eenmaal een heel ander beeld van mezelf dan wat anderen zien en dit zal altijd voor verwarring zorgen. Los van dit alles is mijn omgeving wel erg betrokken, maar ik doe het liefst alles zelf. Ook omdat ik weet dat sommige fases weer overgaan.”

Hoe zie jij je toekomst voor je?

“Ik heb een bepaald beeld in mijn hoofd waarin ik gewoon tevreden en blij wil zijn met mijn lichaam en zelfbeeld. Toch denk ik ook dat ik realistisch moet blijven en dat dit altijd mijn zwakke punt zal blijven. Wel wil ik Guusje later heel goed duidelijk maken dat ze goed is zoals ze is. Ik heb bepaalde angsten maar met mijn eigen ervaringen weet ik van mezelf dat ik de goede, liefdevolle en zorgzame moeder voor haar zal zijn die zij nodig heeft! Mijn wens is nog een broertje of zusje voor Guusje. Ik ben ervan overtuigd dat ik het nog een keer aankan om mijn lichaam te zien veranderen omdat ik er zoveel moois voor terug krijg, los van alle slapeloze nachten en buikkrampjes!”

Welk advies heb jij voor mensen met een eetstoornis en een kinderwens?

“Laat je niet tegenhouden door mensen die zeggen dat je geen kindje kunt opvoeden in combinatie met een eetstoornis. Ik denk zelfs dat mensen met een rugzakje op bepaalde vlakken beter in staat zijn om voor hun kind te zorgen dan mensen die op bepaalde gebieden minder levenservaring hebben! Een heftige uitspraak is het wel, maar ik voel me sterker door de dingen die ik heb meegemaakt waardoor mijn motivatie om een leuke en lieve moeder te worden voor Guusje nog groter is.”

Wil je nog iets meegeven aan andere ouders die in een vergelijkbare situatie zitten?

“Vertrouw op je eigen gevoel en laat je niet gek maken door wat anderen zeggen. Je hebt al een wonder verricht door een mooi kindje op de wereld te zetten en wees vooral trots op jezelf!”