Sommige mensen bewegen zich gemakkelijk binnen een groep terwijl anderen liever één op één contact hebben. Zelf heb ik me altijd al wat prettiger gevoeld in kleine groepen mensen. Te grote groepen mensen vind ik soms intimiderend. Ik heb de neiging stil te vallen en kan niet altijd even goed mijn weg vinden. Hier word ik steeds beter in gelukkig, maar ook één op één met iemand praten vind ik soms best nog wel eens spannend.
In ons leven komen we allerlei verschillende mensen tegen. Op werk, op school, in de buurt, bij je sportvereniging, tijdens uitgaan, enzovoort. Wanneer mensen die dezelfde interesses delen elkaar vaker zien kunnen er vriendschappen en vriendengroepen ontstaan. Het hebben van een vriendengroep is leuk en gezellig. Het voegt echt iets toe aan mijn leven. Ik ben gek op mijn vrienden. Ik kan met ze huilen en lachen en geniet van de activiteiten die we samen doen.
Als kind al maakte altijd wel makkelijk vrienden. Ik ben sociaal en vind veel dingen leuk, dus mensen tegenkomen met dezelfde interesses was geen probleem voor mij. Ik ben bescheiden, maar niet te verlegen om iemand aan te spreken. Echter kon ik me soms toch heel alleen voelen binnen zo’n vriendengroep. Wanneer ik ergens niet bij was geweest of een grapje niet snapte ging ik al snel twijfelen aan mezelf. Nu kan ik zeggen dat dat echt niet uitmaakt, dat dat kan gebeuren, dat iedereen dat soms heeft en dat je dat best kan relativeren, maar toen vond ik dat echt onwijs lastig.
Ik kon erg wantrouwend naar de wereld om me heen kijken. Dat ik makkelijk vrienden maak en sociaal ben was blijkbaar niet genoeg om mezelf ervan te overtuigen dat ik echt een leuke, goede en waardevolle vriendin was. Ik vond het daarom ook vaak erg spannend als een vriendin uit de vriendengroep voorstelde om iets samen te gaan doen. In de groep konden we het goed met elkaar vinden, maar wat als het één op één nou helemaal niet klikte? Als het gesprek stilvalt? Als ik tegenval? Als niemand voor mijn (zogenaamde) saaiheid kon compenseren? Wat als ik niks leuks kon bedenken om te doen?
Wanneer je een bepaalde sociale situatie vermijdt kan hij steeds enger en enger gaan worden. Toegeven aan je angst betekent kort door de bocht dat je je angst gelijk geeft en dat terwijl deze angst lang niet altijd terecht hoeft te zijn! Dit was dan ook een belangrijk thema voor mij. Ik stelde tijdens therapie doelen om eens één op één met iemand af te spreken. Een kopje thee te drinken, een activiteit te doen of zelfs voor iemand te koken. Dat vond ik eng, maar ik leerde onwijs waardevolle lessen. Deze lessen deel ik nu graag met jullie:
♥ Iedereen is belangrijk
Het is niet altijd makkelijk om je met elkaar in een groep te bewegen. We zijn allemaal mensen met gevoelens en onzekerheden. De kans dat iemand zich op een bepaald punt een beetje buitengesloten voelt zit erin. Het kan gebeuren. Dit hoeft niet direct heel erg te zijn, maar het moet niet gaan groeien tot iets heel vervelends. Door af en toe ook één op één af te spreken zorg je ervoor dat jij, maar ook de ander zich belangrijk voelt, want dat zijn we ook!
♥ Echt luisteren naar elkaar
Lekker kletsen en grappen met een groep vrienden is onwijs gezellig. Ik heb veel leuke en goede gesprekken met groepen vrienden gevoerd. Echter is het nooit helemaal hetzelfde als wanneer je één op één met iemand afspreekt. Op zo’n moment kan je namelijk echt even de tijd voor elkaar nemen en wat dieper op sommige (persoonlijke) onderwerpen in gaan. Dit is waardevol, want het is belangrijk om je gehoord te voelen en fijn dat je voor elkaar klaar kunt staan als je ergens mee zit. Bovendien kan je veel leren van elkaars verschillende blik en brengt het ons dichter bij elkaar.
♥ Een andere kant van iemand zien
Ik kan voor mezelf spreken dat ik me in een groep toch iets anders gedraag dan wanneer ik op mezelf ben. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik mezelf anders voor doe of nep ben, het is best logisch dat je je aanpast aan de situatie. Ik denk dat ik in elke situatie weer net een beetje anders ben, maar binnen die verandering toch mezelf. Wanneer je iemand één op één ziet zal je dus ook weer een andere kant van iemand zien. Het is een hele goede manier om elkaar echt beter te leren kennen. Het is fijn om iemand anders beter te leren kennen, maar ook wanneer iemand een stukje meer van jou mag zien brengt dat voordelen met zich mee. Ik voel me daardoor namelijk een stuk beter begrepen en ik vind het nu makkelijker om me open te stellen wanneer ik ergens mee zit.
♥ Meer waardering voor elkaar
De mensen maken de groep, niet andersom. Geen twee mensen zijn hetzelfde en ik vind het mooi om te zien wanneer deze verschillen naar voren komen. Één op één met mensen afspreken laat zien hoe de dynamiek weer kan verschillen. Ik vind het fijn om met m’n vrienden af te spreken voor verschillende redenen, als groep of als individu. Hierdoor waardeer ik de mensen om mij heen en hun verschillende eigenschappen. Bovendien voel ik me op deze manier zelf ook weer gewaardeerd. Ik kon me best onzeker voelen als ik dingen anders vond of deed als een ander, maar nu zie ik in dat dat ons juist waardevol en interessant maakt. We mogen best een beetje verschillen van elkaar.
♥ Goed voor de groep
Al met al brengt het dus best wat voordelen mee om één op één met elkaar af te spreken buiten de groep. Voor jou, maar ook voor je vriend of vriendin. Wanneer iedereen zich fijner voelt, voelt de hele groep zich fijner en dat is iets moois om aan bij te dragen.
Spreek jij graag één op één af?
Fotografie: Pexels
Geef een reactie