In de tweede klas gingen we op schoolkamp. Het afscheid herinner ik me nog heel goed. Eén van mijn klasgenoten gaf haar vader een dikke knuffel. Ik was verbaasd: je vader knuffelen, dat doe je toch niet? Of is dat juist normaal? Ik deed het in ieder geval nooit. Al sinds ik me kan herinneren heb ik een slechte band met mijn vader.
Na de scheiding van mijn ouders werd deze band alleen maar slechter. Ik groeide op bij mijn moeder die nog wel eens het nodige commentaar op hem leverde. Om het weekend bleef ik bij hem slapen, maar dat ging steeds slechter. Iedere avond dat ik daar was, belde ik mijn moeder huilend op en vertelde dat ik terug naar huis wilde. Naar huis ja, want mijn huis was mijn moeders huis. Bij mijn vader voelde het niet als een thuis.
Pas jaren later werd de band met mijn vader iets beter. Naarmate ik ouder werd, kon ik hem steeds beter begrijpen en accepteren. Mijn vader was niet zoals de vader van het meisje uit de tweede klas. Mijn vader was een gecompliceerde man. Hij uitte zijn emoties nauwelijks en als hij deze uitte, dan was het vaak woede die werd omgezet in verbaal geweld. Als kind werd ik vaak bang van zijn gevloek. Aan de andere kant kon hij ook een lieve man zijn. Met sinterklaas gaf hij me ieder jaar een cadeautje en zijn kerstpakket doneerde hij aan het goede doel.
Inmiddels zie ik mijn vader niet meer zo vaak. Ik ben niet meer het kleine meisje van vlak na de scheiding en ik hoef me niet meer aan een omgangsregeling te houden. Als ik naar mijn vader toe wil, dan mag dat. Zo niet, dan hoeft het niet. Het is fijn om de vrijheid te hebben om te kiezen wat ik wil, maar aan de andere kant is het ook lastig. Ik heb een ingewikkelde band met mijn vader wat het niet gemakkelijk maakt om zomaar even naar hem toe te gaan.
Als ik hem vergelijk met mijn moeder – een lieve vrouw die altijd voor me klaar staat – voelt hij niet eens aan als een vader. Naar mijn idee hoort een vader zich anders te gedragen. Het ideale vaderfiguur is een beschermer. Een man die altijd voor zijn dochter klaarstaat en haar helpt op te groeien in de grote mensen wereld. Mijn vader voldoet niet echt aan dat plaatje. Daar heb ik lange tijd moeite mee gehad.
Mijn vader voelde niet als een echte vader. Langzaam heb ik dit leren accepteren. Misschien was mijn vader anders dan andere vaders, maar was hij dan per se een slechtere vader? Helaas, hij staat niet altijd voor me klaar. Toch is het wel gezellig als ik er ben. Wanneer we samen zijn, voelt het heel vertrouwd. En dat is denk ik toch wel één van de belangrijkste dingen aan een vader: het moet vertrouwd voelen.
Ik kan mezelf zijn bij hem en ik hoef me niet voor mezelf te schamen. Ik kan alleen niet volledig mezelf zijn en dat is wel eens lastig. Het moeilijkste aan onze band is dat we niet praten over emoties. Zoals ik al eerde zei, wil mijn vader zijn emoties niet uiten. Hierdoor is er altijd een bepaalde afstand tussen ons. Op een dag was ik het zat en heb ik recht voor z’n raap aan hem gevraagd: “Houdt u eigenlijk wel van me?†Ik zag dat hij schrok van deze vraag en hij moest dan ook even naar de juiste woorden zoeken. Natuurlijk hield hij van me, maar hij gaf ook eerlijk toe dat hij het niet zo goed kon uiten.
Dat mijn vader moeilijk kan laten zien dat hij om me geeft, vind ik erg lastig. Toch weet ik zeker dat hij van me houdt. Onze band is misschien niet zo sterk en diepgaand als ik zou willen, maar het blijft toch mijn vader. Ik ga nog steeds naar hem toe en als ik een tijdje niet kan komen, bellen we gewoon. Wat mij betreft is het prima zoals het nu is. Ik ben inmiddels volwassen en heb niet meer zo hard een vaderfiguur nodig als vroeger. Maar vroeger heb ik het zeker wel gemist, maar nu heb ik er vrede mee.
Mijn vader is zoals hij is en dat kan ik niet veranderen. Ik probeer me te focussen op zijn positieve kanten en daarvan te genieten als we samen tijd doorbrengen. Mijn vader blijft mijn vader en ik ben er trots op dat we ondanks alles nog steeds contact hebben.
Dit is het verhaal van ‘Anoniem’. Ze stuurde het verhaal aan ons toe als gastblog. Misschien herken jij je hier wel in. Als je vader niet is wat jij gehoopt had, kan dat best wel lastig zijn. Vooral als je dat eigenlijk net pas goed beseft of de vader die je nodig had, mist. Je hebt dingen gemist, probeert hem te veranderen en dat maakt je misschien wel heel boos of verdrietig. Als je boos bent op, of teleurgesteld bent in je vader, dan kan het behoorlijk lastig zijn om dat gevoel toe te laten.
♥ Deel met anderen
Misschien voel je je wel een slechte dochter of ben je juist heel vaak boos op hem. Lastig, want het blijft je vader en op zijn manier, ook al is dat niet jouw manier, houdt hij van je. Er zijn veel vaders met problemen met betrekking tot het uiten van emoties. Dat maakt het praten over de band die jij met je vader hebt en problemen die je daarin ervaart een stuk gemakkelijker. Deel je verhaal dus gerust met vriendinnen of je broers en zussen. Misschien ervaren zij hetzeflde, juist anders of hebben zij een fijne manier gevonden om hiermee om te gaan.
♥ Talen van liefde begrijpen
Het is niet zo dat jij je vader kunt veranderen, dat moet hij echt zelf willen en doen. Probeer dat dus ook niet te doen, maar richt je op wat wel fijn is aan hem. Wat kan betekent hij wel voor jou? En kijk ook eens naar de manier waarop hij zijn liefde voor jou uit. Zegt jouw vader ”Ik hou van je”, knapt hij in een heel weekend hard werken je hele kamer op of brengt hij je met de auto naar je vriendinnen als het regent? Iedereen laat op een andere manier zien dat hij of zij om je geeft. Probeer dus ook de taal van je vaders liefde wat meer te begrijpen, ook al is het niet helemaal jouw taal.
♥ Je mag verdrietig en boos zijn
Het is niet zomaar gemakkelijk te accepteren dan een van je ouders, of beide ouders, niet zijn zoals jij had gewild of jou niet kunnen steunen zoals jij nodig hebt. Dat besef kan voor boosheid zorgen, maar later ook voor verdriet. Je kunt dan een soort rouw gevoelens ervaren, wanneer je het verdriet en de teleurstelling toelaat. Later zul je het gaan accepteren, maar dat heeft tijd nodig. Geef jezelf die tijd. En probeer een manier te vinden om toch op een fijne manier contact te hebben, zoals het verhaal hier boven. Zelfs ook al is je vader niet altijd geweest wat jij nodig had.
♥ Doe dingen
Wil je de band met je vader versterken of opbouwen, dan is het belangrijk om niet meteen te veel te verwachten. Natuurlijk mag je proberen over gevoelens te praten. Maar ga ook vooral samen leuke dingen doen. Daarmee maken jullie samen herinneringen en die neemt niemand jullie meer af. Ook heb je dan steeds meer onderwerpen om over te praten en misschien kun je ook samen leren lachen. Vaak kom je ook door het doen van leuke dingen op gespreksonderwerpen en kom je wat meer tot elkaar.
Hoe is jouw band met je vader?
Geef een reactie