Een (sport-)medische keuring na eetstoornisherstel

Vandaag kan ik, na zes jaar, oprecht zeggen dat ik eetstoornisvrij ben. Dat ik me al een jaar lang vrij voel om te doen wat ik wil, te eten wat ik wil en te sporten wanneer ik daar zin in heb. Door anorexia nervosa heb ik jarenlang niet mezelf kunnen zijn. 

Nadat ik hersteld was, kon ik ook eindelijk het werk gaan doen dat ik altijd al wilde: vrijwillig hulpverlener worden bij de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij, de KNRM. Onlangs vond mijn medische keuring plaats. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er best een beetje bang voor was. Hoe zou ik reageren op een beoordeling van m’n lichaam, door een arts zonder bijzondere kennis van eetstoornissen? Zou hij hetzelfde zeggen als mijn behandelaren van PsyQ? Ik was nu niet meer bijzonder, maar onderdeel geworden van die grijze (dikke) massa. Oh ja, en ik ben toch een beetje te dik geworden: misschien kan er nog nét iets af? Hallo, eetstoornis!


Robbert in actie.

Ook bij mij zijn deze gedachten niet zomaar weg. Maar ik heb inmiddels geleerd om ze een plekje te geven. Een plekje waar dit soort gedachten mij geen pijn meer kunnen doen. Eetstoornisgedachten hebben alleen kracht als wij ze die kracht geven. Om die kracht weg te nemen, besprak ik mijn zorgen van tevoren met de sportarts. Na enige verwondering: “Huh, jij bent toch een jongen/man?” (JA: ook stoere mannen kunnen anorexia hebben), zag ik oprechte bewondering voor de lange weg die ik inmiddels heb afgelegd.

Een uitgebreide analyse van mijn gewicht, vetpercentage, hartslag en andere voor eetstoornisgedachten vatbare cijfers volgde. Met de eetstoornis in het achterhoofd kwamen we samen we tot een prachtige conclusie. Mijn lichaam was getransformeerd van een staat van ondervoeding en uitputting naar een sterk en weerbaar lichaam met uitstekende vitale functies en waarden in het bloed. Mijn hartslag, die tijdens de eetstoornis geregeld gevaarlijk laag was, is nu weer hersteld tot een gezond niveau.

Een eetstoornis doet je geloven dat alles draait om dat perfecte plaatje. Die vaste overtuiging dat je aan je ellende kan ontsnappen door vast te houden aan één haalbaar doel: je lichaam. Maar waarom zou je jezelf reduceren tot een rijtje getallen als je zoveel meer kan zijn?

Je lichaam is het huis waarin je woont. Het is je meest waardevolle bezit. Het is aan onszelf om daar voldoende onderhoud aan te verrichten. Als je je lichaam de liefde geeft die het verdient, dan zorgt je lichaam ook goed voor jou. Je lichaam weet dondersgoed op welk gewicht het zich prettig voelt. Tot grote verbazing van mijn sluimerende eetstoornis: mijn lichaam heeft deze balans een jaar na herstel perfect gevonden.

Het leven zonder eetstoornis is zoveel mooier dan een leven mét een eetstoornis. Ik zou voor geen goud weer terug willen, ook al word ik regelmatig nog geconfronteerd met lastige situaties. Soms is er geen ontsnappen aan: die (gevaarlijke) dieetcultuur is bijna gemeengoed geworden. Maar ik doe daar niet meer aan mee. Ik heb een nieuwe vaste overtuiging: ik kies voor mezelf; voor een gezond lichaam. Ik kies voor leven in plaats van overleven.

Doe jij met me mee?


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

8 reacties op “Een (sport-)medische keuring na eetstoornisherstel”

  1. Mooi gezegd, Robbert. En fijn dat het nu zoveel beter met je gaat. : )

  2. Fijn dat ook je lijf zo goed is hersteld!
    Bij mij was het andersom. De sport medische keuring was echt een trigger, waardoor ik veel dieper in m’n eetstoornis kwam… Waar m’n hele omgeving altijd zei dat ik dun of slank was, zei deze arts dat ik nog net wat te zwaar was….??

    1. Wat vreselijk.
      Die medici, paramedici en gezondheidswerkers zouden moeten leren wat hun opmerkingen teweeg kunnen brengen.
      In deze tijd zijn zij ook meestal besmet met het dieetcultuur – virus.
      Misschien moesten zij ook eerst gezond worden voordat zij mensen gingen behandelen.

    2. Dat herken ik ook. Ik kreeg destijds een onderzoek voor m’n lage hartslag. De conclusie van de cardioloog was dat ik een ‘sporthart’ had en vooral zo door moest gaan. Maar daar zat dus mijn eetstoornis onder die helemaal blij was met de aanmoediging van een arts.

      Het leeft nog niet echt bij artsen en dat is wel heel jammer.

      Maar wij weten inmiddels wel beter 😉

    3. Heb je je arts ook verteld dat je worstelt met een eetstoornis? Dat kan wel helpen om er samen wat context aan te geven.

      Een opmerking van een arts dat je BMI wat aan de hoge kant is, is voor het gros van de mensen niet heel schokkend. Die horen zoiets, doen het af als onzin en besteden er verder geen aandacht meer aan.

      Voor mensen met een eetstoornis kan dit natuurlijk wel heel veel gedachten losmaken. Een eetstoornis is heel goed in het leggen van verbanden die eigenlijk kant nog wal raken, maar die gevoelsmatig wel heel erg kloppend zijn.

      Ik herinner me van therapie nog heel goed dat ik een ochtend had waarbij ik best wel goed voelde in mijn lichaam. Vervolgens gingen we wegen en op basis van dat cijfer voelde ik me echt ineens verschrikkelijk dik. Maar wat is er dan eigenlijk veranderd? Niets.

  3. Wat mooi dat je goedgekeurd bent en je het werk kan gaan doen dat je zo graag wil ! Mooi werk ook !
    Ja de dieetcultuur is gevaarlijk, maar als herstelde van een es kan je er gelukkig doorheen kijken en zien wat een oppervlakkige waanzin het is.
    Soms kan je dan ook door gewoon je eigen gang te gaan en sterk blijven in je herstel ook (onwillekeurig) een voorbeeld zijn van hoe het anders kan.

  4. Wauw wat een mooie blog!Goed geschreven en hee erg knap dat jij de eetstoornis verslagen hebt en dat jij zo ver gekomen bent als waar je nu staat!Respect!

    1. Bedankt voor je mooie woorden! 🙂

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *