Zenuwachtig loop ik door de gangpaden van de supermarkt bij mij om te hoek. Het is een uurtje of 5 en ik moet zo gaan avondeten, maar wat? Ik struin langs de overvolle schappen. De keuze is zo groot. Dwalend door de supermarkt en verdwaald in m’n hoofd. Zal ik dit kiezen? Nee, want ik heb vandaag dat al gegeten… Dat is te veel denk ik. Dit dan? Hier heb ik echt trek in. Nee, want dan lok je sowieso een eetbui uit, dus doe maar niet. Hmmm… En deze? Heb ik daar wel trek in? Ik wil ook niet met een onverzadigd gevoel achter blijven. Ik weet het niet, ik weet het gewoon niet.
Boodschappen doen en je maaltijden voorbereiden is nog een behoorlijk opgave wanneer je worstelt met een eetstoornis. Dit kan voor iedereen anders zijn. Voor sommige is spontaniteit ontzettend lastig, anderen durven in verband met eetbuien geen grote verpakkingen in huis te halen, een ander kan het niet laten om de verpakkingen te lezen en af te schrikken van de hoeveelheden en voedingswaarden.
Mijn eetstoornis was misschien net weer anders dan jouw eetstoornis, maar op veel gebieden overlappen ze waarschijnlijk ook. In deze blog schrijf ik een aantal tips op die voor mij goed hebben gewerkt op gebied van boodschappen doen en maaltijden plannen. Voel je vrij om onder deze blog te reageren en te laten weten wat er voor jou nog meer heeft gewerkt. Samen staan we sterk! We kunnen elkaar helpen. Ook jouw stem is waardevol.
♥ Boodschappenlijstje
Nog altijd ben ik groot fan van het boodschappenlijstje, omdat ik anders altijd van alles vergeet, maar toen ik een eetstoornis had was dat boodschappenlijstje ook belangrijk om geen eetbui te hebben. Ik maakte van tevoren een lijstje van wat ik nodig had en daar moest ik het dan ook bij laten. Geen voedsel kopen dat ik niet nodig had of erger, waar ik een eetbui mee ging hebben.
Om het niet te dwangmatig te maken schreef ik in plaats van ‘bananen’ ofzo wel ‘fruit’ op zodat ik daar uiteindelijk nog een keuze in had. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het ook wel helpend kan zijn om het heel letterlijk op te schrijven. Wanneer een vrije keuze voor teveel onrust en twijfel zorgt is het misschien wel fijn om een plan te maken en daar bij te blijven. Geen gediscussieer met die eetstoornis.
♥ Eetbuitrigger?
Geen eetbuivoedsel in huis? Maar moet je niet juist jezelf iets lekkers toe staan? Moet je niet juist wel toegeven aan je behoeftes om die eetbuidrang niet nog sterker te maken? Ja, zeker wel. Toch stond ik wel eens twijfelend met en product in m’n hand waar ik zin in had. Vaak genoeg gooide ik het dan toch in m’n mandje met de gedachte: “Één stukje moet toch kunnen. Dat lukt me wel.” Alleen maar om het eenmaal thuis meteen mis te laten gaan. Ergens wist ik het in de supermarkt wel al als ik ietsje langer bij m’n gevoel stil had gestaan.
Ik ben het er mee eens dat je jezelf moet uitdagen, maar vaak voel je op het moment dat je in de supermarkt staat wel of het ook daadwerkelijk gaat lukken met het product dat je ineens zag staan. Dit is wel een kwestie van oefenen voor me geweest, omdat ik het gevoel niet direct herkende. Toen ik het eenmaal door begon te krijgen was het voor mij makkelijker om die grote verpakking te laten liggen en bij de kassa dan maar iets kleins te kopen.
Ooit zal je het echt kunnen. Dat pak koekjes, die pot pindakaas, de zak chips. Ooit, echt, dat beloof ik je, maar het hoeft niet allemaal vandaag. Als je voelt dat een stap nog iets te groot voor je is en dat best wel eens averechts zou kunnen werken is het prima om er nog even mee te wachten, maar blijf het ook niet ontlopen. Misschien kan je eens samen met een vriend of vriendin genieten van een zak chips. Dan sla je ook niet zo snel door. Luister goed naar je lichaam en je hoofd om die balans te zoeken. Je bent goed bezig, echt.
♥ Weekmenu
Ik kon altijd ontzettend discussiëren met mezelf, mijn omgeving en mijn eetstoornis over wat we die avond gingen eten. Bij m’n ouders thuis probeerde ik steeds compromissen te sluiten wat het avondeten betrof en als ik alleen was kon ik uren kwijt zijn aan het overdenken van wat ik nou moest eten. Herkenbaar?
In dat geval kan het heel helpend zijn om aan het begin van de week een weekmenu samen te stellen (en als je alleen woont daar alle boodschappen al voor te doen). Op die manier valt er niets meer te discussiëren en schep je een hoop duidelijkheid. Wel zo fijn om te weten waar je aan toe bent. Het werkt eigenlijk een beetje hetzelfde als het boodschappenlijstje. Door je doelen zo helder mogelijk te houden maak je het een stuk makkelijker en overzichtelijker voor jezelf.
♥ Geen etiketten meer
In de tijd van mijn eetstoornis telde ik elke calorie van alles wat ik at bij elkaar op. Producten met een relatief hoog aantal calorieën vond ik doodeng. Dat stond namelijk gelijk aan dik worden. Ik wist dat ik dit los moest gaan laten, maar ik kon het niet laten om toch elke keer weer op de achterkant van de verpakking te kijken naar het aantal calorieën en de voedingswaarde. Zal ik dit nu wel eten?
Heel lastig en vervelend als dit jou ook steeds blijft belemmeren in het zetten van nieuwe stappen. Als de etiketten je zoveel angst aanjagen zou het kunnen helpen om meer producten zonder etiketten te kopen (bijvoorbeeld op de markt) of eenmaal thuis alles direct in leuke potten en bewaardozen te stoppen en die verpakkingen zo snel mogelijk weg te gooien.
Het is en blijft natuurlijk lastig. Zeker omdat supermarkten juist steeds transparanter proberen te zijn in de voedingswaarde van de producten die wij eten. Steeds vaker krijgen producten een gezond- of ongezond label of staan de kcal er met koeienletters opgeschreven. Als je een eetstoornis hebt is dat heel vervelend, maar voor de gemiddelde consument is het natuurlijk wel functioneel. De meeste mensen weten namelijk helemaal niet zo goed wat ze nou eigenlijk eten. Het is helemaal niet erg om af en toe een keuze te maken die niet in de schijf van vijf zit, maar het is wel belangrijk om genoeg te variëren en niet te eenzijdige keuzes te maken. Meer over wat normaal eten is lees je in deze blog.
Omgaan met triggers is ontzettend lastig wanneer je een eetstoornis hebt. Al helemaal omdat die triggers zo iets simpels als etiketten kunnen zijn of dat leuke meisje tegenover je in de tram. Dat zijn geen dingen die je écht kan ontlopen in het dagelijks leven. Ik denk ook niet dat je dat zou moeten willen. Natuurlijk kan je het jezelf makkelijker maken door het een beetje te ontlopen en er niet teveel op te focussen, maar uiteindelijk is het ook belangrijk en een doel om daar wel mee om te kunnen gaan.
Het lijkt misschien onmogelijk, maar het is echt iets dat komt met de tijd. Probeer een balans te vinden tussen dingen ontlopen of er blind op staren. Praat erover met je omgeving. Je naasten die je willen steunen. Het is niet gek. Jij bent niet gek. Je verdient die steun en hulp om het te relativeren. Je staat er niet alleen voor!
♥ Invriezen
Op gegeven moment kon ik niet eens meer een pak pasta of een zak brood in huis hebben of het diende al als eetbui voedsel. Alles leek helemaal mis te gaan. Ik kan toch niet alleen maar kant en klare maaltijden en belegde broodjes gaan kopen, omdat ik niks in huis kan hebben? Ik moet zeggen dat de kant en klare maaltijden en belegde broodjes me er op sommige momenten wel doorheen hebben geholpen, maar ook ik had niet genoeg geld dat alleen maar te doen. Bovendien is dat ook niet iets om naar te willen streven.
Wat mij goed hielp was om na het boodschappen doen direct te koken en brood te smeren en dan van alles in aparte porties in te vriezen. Het scheelt echt om bij elke maaltijd gewoon iets te kunnen ontdooien. Je maakt het zo gewoon net iets makkelijker voor jezelf. Meal prepping is volgens mij steeds populairder aan het worden. Naast dat het kan helpen bij een eetstoornis is het ook gewoon hartstikke handig als je een drukke dag heb. Dus helemaal niet iets geks. Een goede voorbereiding is het halve werk.
♥ Wat de pot schaft
Toen ik bij mijn ouders thuis woonde deed ik niet zelf de boodschappen, maar werd er voor mij opgeschept uit de pan. Vaak wist ik zelf helemaal niet zo goed meer hoeveel ik nou moest eten. Het joeg me zoveel angst aan. Het hielp dan om gewoon te kijken naar wat de rest at en dan hetzelfde te eten. Als zij het aten en niet morgen dik waren kon ik dat toch ook?
Hoe ga jij hiermee om?
Geef een reactie