“Even dacht ik dat ik mezelf onder controle had, dat dit het begin was van een nieuwe gezonde start. Die avond at ik een normale avondmaaltijd. Als toetje zou ik een bakje vla nemen. Ik wilde immers dat eten wat normaal was en zoveel mensen aten. Eenmaal bij de vla aangekomen ging het mis. Ik kon het niet bij dat ene bakje vla houden. Het hele pak ging op. Bij ieder bakje dacht ik “dit is de laatste” en na ieder bakje nam ik nog een bakje.
Ik voelde me hierna zo rot, dat ik meer moest eten. Wat was ik immers een stom wijf en wat had ik alles toch weer verpest. Nu alles toch al verpest was, maakte het niet meer uit, kon ik net zo goed meer eten. Dat gaf me tenminste nog een klein beetje een goed gevoel. Ik zocht overal in huis, maar kwam weinig lekkers tegen. Ik had immers met mezelf afgesproken geen lekkere dingen meer in huis te halen, juist om dit soort eetbuien te vermijden.
Het maakte weinig uit, want ik had nog wel droge crackers in huis en een fles pannenkoeken stroop. Achter elkaar gingen de crackers met stroop naar binnen. Even vergat ik al mijn problemen, verdween de angst, de spanning, het verdriet. Maar toen de crackers op waren…. Kwam alles 2 maal zo heftig terug… nu voelde ik me naast verdrietig, alleen en wanhopig ook nog eens vies en dik.
Tranen van walging stroomden over mijn wangen… wat nu? Ik probeerde de crackers er weer uit te krijgen. Vreselijk pijn deed dit, bloeddoorlopen ogen kreeg ik, beschadigde knokkels, een geschaafde keel en een stekend gevoel op mijn borst. En dat niet alleen… het afgelopen jaar had ik in 1 jaar 6 gaatjes in mijn tanden gecreëerd en was mijn bos blond haar veranderd in een dun bosje vlashaar.
Toen de crackers eruit waren, begon het hele drama eigenlijk weer opnieuw… er ontstond “honger” – ik voelde me nog steeds walgelijk, alleen, mislukt, verdrietig… etc. Maar alle winkels waren al dicht.. en ik had niets lekkers meer in huis… (en om nou die bak ijs van mijn huisgenoot te jatten, dat kon niet nóg een keer maken) en als ik dan tóch zou toegeven aan een eetbui, wilde ik het liefst wel iets eten waar ik dol op was. Ondanks dat het al half 1 ‘s nachts was sprong ik op de fiets richting het station. Ik had 10 euro bij me in muntjes. Bij het station aangekomen haalde ik uit de vier automaten verschillende dingen, in de hoop dat het niet zo zou opvallen.
Ik fietste naar huis met M&M’s, wafels, drop, chips en koeken…. En daar ging het hele drama verder… De volgende ochtend op school deed ik vrolijk… ik mocht die hele dag van mezelf niet eten, had het koud, was moe… maar niemand had wat door. Ik had immers een gezond gewicht.”
Eetbuien
Er is sprake van een eetbui wanneer binnen korte tijd (binnen 2 uur) een overdreven grote hoeveelheid voedsel wordt gegeten. Eetbuien worden hierom ook wel vreetbuien genoemd. De laatste tijd hoor ik meiden al snel zeggen dat ze een eetbui hebben gehad. Meestal gaat dit dan echter om een subjectieve eetbui en niet om een objectieve eetbui.
Subjectieve eetbui: een voor die persoon zelf overdreven grote hoeveelheid voedsel opeten in korte periode (soms gaat het bv om een zak chips). Dit is echter geen echte eetbui, aangezien dit objectief gezien geen extreem grote hoeveelheid voedsel is.
Objectieve eetbui: dit is een eetbui waarbij objectief gezien (niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor de omgeving) binnen korte tijd overdreven veel voedsel wordt gegeten. Dit soort eetbuien kunnen in kcal zelfs oplopen tot 10.000 kcal.
Het is niet eenvoudig om van eetbuien af te komen. Als je het vergelijkt met een verslaving zoals alcohol of drugs, dan is deze te stoppen door in ieder geval niets meer te gebruiken. Bij eten kan dit niet. Je moet iedere dag eten. Hierdoor word je iedere dag dus opnieuw geconfronteerd met jouw drang.
De oorzaken van eetbuien kunnen heel divers en meervoudig zijn. Meestal kom je wel uit bij een vorm van innerlijke leegte die je probeert “weg te eten”. Innerlijke leegte ontstaat wanneer behoeftes van vroeger en/ of nu niet worden of zijn bevredigd.
Uit innerlijke leegte komt bv angst, frustratie en verdriet voort. De manier waarop je hiermee omgaat verschilt per persoon. Sommige mensen kunnen deze emoties uiten en delen met anderen. Sommigen kunnen deze emoties zelf verwerken en kunnen deze emoties als het ware tijdelijk accepteren. Veel mensen kunnen deze gevoelens niet accepteren en hier niet mee omgaan. Ze doen dan alles om deze nare gevoelens te vermijden:
Ze gaan die leegte te lijf gaan door alcohol, drugs, overmatig sporten, gamen, werken…, en jij, jij doet het wellicht met eten. Soms zou je misschien wensen dat je het ook met drank o.i.d. kon doen, juist omdat je zo bang bent om dik te worden. Maar “helaas” hebben we dat niet voor het uitkiezen.
Natuurlijk los je met de eetbuien het daadwerkelijke probleem niet op (slechts tijdelijk!). Heel belangrijk is dus dat, wanneer je van je eetbuien af wilt, je uit gaat zoeken waar deze uit voort komen. Dit kan je sowieso doen door bij drang op te gaan schrijven wat je voelt, waar je je zo gespannen, verdrietig en rot over voelt. Dit is niet eenvoudig, aangezien je de eetbui dan ietsje moet uitstellen, dit terwijl de drang soms vreselijk heftig en groot kan zijn.
Naast een gevoel van leegte zijn er natuurlijk veel meer oorzaken voor eetbuien. Denk hierbij aan de oorzaken van een eetstoornis in het algemeen:
- Erfelijke en biologische factoren
- Psychologische kenmerken (bv perfectionisme, impulsiviteit, gevoelig)
- Lichamelijke aanleg
- Het schoonheidsideaal
- Opvoeding
Zie ook oorzaken anorexia / boulimia
Wat ikzelf heb meegemaakt en ook veel gebeurt, is dat meiden die naarstig proberen af te vallen en hun eten onder controle te houden, na verloop van tijd last krijgen van eetbuien. Eigenlijk is dit best begrijpelijk, want hoe meer je iets NIET mag, hoe groter de drang wordt het WEL te willen. Daarbij geldt nog eens de fysieke factor dat jouw lichaam ook steeds meer behoefte krijgt aan eten, aangezien het niet de hoeveelheid en stoffen binnenkrijgt waar het om vraag/ die het nodig heeft. Daarom zie ik ook lijnen en te weinig eten ook als één van de grootste risicofactoren voor het ontstaat van eetbuien…
Het in stand houden van eetbuien:
Van eetbuien afkomen niet eenvoudig, zeg maar gerust vreselijk moeilijk! Dit komt veelal doordat men zelf de eetbuien in stand houdt door in een vicieuze cirkel te blijven zitten. Na de eetbui probeer je deze naarstig te compenseren door bijvoorbeeld over te geven, te sporten, te laxeren of heel weinig te eten. Juist door dit compenseren ontstaat er weer een zekere “honger” waardoor je eigenlijk de drang naar een eetbui weer extra in gang zet.
–> Stap 1 om van eetbuien af te komen is dan ook: stop met compenseren na een eetbui.
Natuurlijk is dit heel moeilijk, want je voelt je erna vies en wilt het liefst alles weer z.s.m. kwijt. Toch zal je dit moeten weerstaan om van die eetbuien af te komen.
–> Stap 2 om van eetbuien af te komen is altijd: stop met lijnen! Probeer weer regelmatig en voldoende te gaan eten. Drie maal daags een normale maaltijd en drie maal daags een tussendoortje en eet af en toe ook eens iets lekkers: (chips, koekje, twix, etc.). Doe dit op vaste tijdstippen, zodat je niet de neiging krijgt e.e.a. toch stiekem uit te stellen of te skippen.
Wees niet bang, je zal hier veelal echt niet snel van aankomen. Bovendien, als je van de eetbuien afkomt en je eet weer voldoende en regelmatig, heb je eerder kans wat af te vallen.
Haal eventueel iets in huis voor “nood” – denk bijvoorbeeld aan worteltjes, rijstwafels en yoghurt met muesli.
Het kan geen kwaad om af en toe eens iets te nemen. Dit kan je dan eten om ervoor te zorgen dat het minder snel “uit de hand loopt”.
Oh ja, en het is altijd handig om ná het eten boodschappen te gaan doen….
Kijk voor een gezond eetpatroon eens naar deze lijst
–> 3. Meestal heb je ook allerlei “saboterende gedachtes” voor aanvang van een eetbui, die ervoor zorgen dat je toegeeft aan de eetbui. Gedachtes als:
- “Ik heb nu toch al te veel gegeten, nu kan ik net zo goed nog meer eten”
- “ik ben toch al mislukt, dus wat maakt dat beetje extra eten nog uit”
- “Het gaat me toch niet lukken om hiervan af te komen, dus ik kan er net zo goed aan toegeven”
Je kan voor jezelf eens opschrijven welke gedachtes jij gewoonlijk hebt. Ga vervolgens na of deze gedachtes nu wel écht kloppen. Op deze manier ga je ze op het kritieke moment leren herkennen en kan je leren er wel kloppende en gezonde gedachtes tegenover te zetten.
–> 4. Meestal heb je de neiging om de eetbuien voor jezelf te houden. Het is immers iets vreselijk gênants, iets wat normale mensen niet doen, iets vies, walgelijks. ONZIN natuurlijk! Veel mensen kennen het “weg-eten van emoties” – misschien niet in de mate waarin jij het doet, maar ook daar zal je nog verstelt van staan. Probeer, hoe moeilijk ook, iemand in vertrouwen te nemen en te vertellen over jouw probleem. Ga jezelf niet isoleren van de omgeving, want hoe meer je dat doet, hoe ernstiger het zal worden. Woon je nog thuis, neem je ouders in vertrouwen, schrijf het desnoods op, of laat hen dit stuk lezen…. En laat hen je steunen!
–> 5. Zoek uit waar jouw eetbuien voor staan, waar ze uit voortkomen. Schrijf dit op (het beste zal je dit voelen kort voor een eetbui). Zoek voor deze problemen hulp bij een professional of steun van familie en vrienden.
–> 6. Spreek met thuis af / of haal zelf geen eetbui voedsel in huis. Natuurlijk is het wel goed om iets lekkers in huis te hebben, anders bestaat opnieuw het risico van controleren door overdreven gezond te eten, maar haal dan iets wat je per stuk kan kopen: een Twix, een koek bij de bakker, kinderchocolade, klein zakje chips etc. Op die manier maak je het jezelf ook minder moeilijk om de drang te moeten weerstaan.
–> 7. Probeer sowieso zo min mogelijk op een weegschaal te gaan staan. Heb je de neiging om je iedere dag te wegen… doe dit eens een paar dagen niet. Probeer het te verplaatsen naar 1 keer per week, liefst 1 keer per maand. Wanneer je nog thuis woont, bespreek dit met je ouders. Hoe moeilijk ook, want het zal OOK aanvoelen als het ingooien van je eigen glazen – wat natuurlijk enkel het ingooien van de glazen van de eetstoornis is.
–> 8. Natuurlijk zal het niet in één keer, hoe graag je dat ook wilt, goed gaan. Probeer echter niet te denken dat wanneer het een paar keer niet goed loopt “zie je wel, ik kan het niet, ik kom hier nooit van af” – want ook dat zijn weer saboterende gedachtes om maar niet meer te hoeven vechten en toe te kunnen geven aan de eetstoornis/ eetbui-drang.
–> 9. Zoek bij drang altijd afleiding (wandelen, creatief bezig zijn etc) en maak, nog beter, contact met mensen! Binnenkort plaatsen we een uitgebreide lijst met ideeen voor afleiding op de site.
N.b. soms willen ook medicijnen behulpzaam zijn bij het stoppen van eetbuien. Een zich bewezen medicijn in deze is Prozac, een antidepressivum.
Onthoud altijd goed dat JIJ degene bent die iets kan veranderen aan JOUW situatie. Blijf niet hangen in een gevoel van “zie je wel, ik ben niet goed en sterk genoeg, ik ben waardeloos, ik kan dit niet” want daar help je jezelf niet mee. Kom in ACTIE, ga erop uit, zoek hulp, hoe eng en schaamtevol ook. Hulp zoeken is geen falen, geen hulp zoeken en jaren van je leven verpesten is veel en veel erger. Oh ja… en bedenk ook goed hoe lang je al zegt “ik kan het wel alleen oplossen” – want als je dit al langer dan een jaar zegt, moet je misschien eens bij jezelf te raden gaan of dit niet ook een wat naieve en saboterende gedachte is…
Tot slot:
Schaam je niet dit voor probleem! Er zijn veel meer mensen met eetbuien, dan mensen met anorexia of boulimia… je staat hierin niet alleen en het s niet gek of genant!
Zoek en vraag hulp want de gevolgen van te lang geen hulp zoeken zijn een stuk genanter dan het hulp zoeken!
Geef een reactie