Eetstoornis en depressie: een lastige combi

Een eetstoornis gaat in veel gevallen samen met een andere psychische stoornis. Vaak is dit (onder andere) een depressie. Welke van de twee er eerst komt is moeilijk te zeggen. Dit is hetzelfde als de kip-ei vraag waar ook niemand ooit echt een antwoord zal hebben. Wel is de combinatie van een eetstoornis en een depressie ontzettend ingewikkeld en kan het je herstel op beide vlakken in de weg staan. Bovendien is het veelal lastig om de juiste hulp te vinden als je een eetstoornis hebt en depressief bent.

Bron

Eetstoornis als oorzaak
Een eetstoornis heeft veel schadelijke gevolgen, zowel op lichamelijk als op psychisch vlak. Een van die gevolgen is onder andere sombere gevoelens die op termijn kunnen leiden tot een depressie. Dit komt door een aantal factoren. Als eerste zorgt slecht eten ervoor dat je lichaam te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt. Een tekort aan voedingsstoffen heeft een slechte invloed op je stemming. Uit diverse onderzoeken blijkt dat dit je in sommige gevallen zelfs depressief kan maken. Gezond en voldoende eten is daarom ontzettend belangrijk.

Op psychisch vlak kan een depressie an sich al het gevolg zijn van een eetstoornis. Daarnaast zorgt het hebben van een eetstoornis op termijn veelal tot bijvoorbeeld een sociaal isolement, slechtere schoolprestaties en wordt men over het algemeen steeds ongelukkiger. Deze gevolgen kunnen ervoor zorgen dat iemand gedurende zijn of haar eetstoornis een depressie ontwikkelt.

Depressie als oorzaak
Zoals gezegd kan het dus ook andersom: een depressie kan ook de oorzaak van een eetstoornis. Hierbij kun je onder andere denken aan de kenmerken van een depressie die als eerste kunnen leiden tot eetproblemen zoals een gebrek aan eetlust of juist overeten. Bij mensen die misschien al wat aanleg hebben voor eetproblematiek kan dit de aanleiding zijn om door te slaan en een eetstoornis te ontwikkelen.
Het kan echter ook zo zijn dat iemand die kampt met een depressie totaal niet om kan gaan met de heftige sombere gevoelens, het isolement en alles wat erbij komt kijken en daardoor zich gaat richten op iets anders. De één ligt de hele dag in bed of gaat teveel drinken, een ander verliest zich compleet in het wel of niet eten, simpelweg om maar ergens mee bezig te kunnen zijn, om maar niet te hoeven dealen met de leegte.

Wat was er eerst
In de veel gevallen zien we dat een eetstoornis en depressie vrijwel gelijk op gaan. Als ik terugkijk naar de tijd waarin het mij erg slecht ging, kan ik me niet echt herinneren dat er een periode was waarin ik alleen depressief was, of alleen een eetstoornis had. Deze twee zijn vrijwel altijd hand in hand gegaan. Dit heeft onder andere te maken met de dieperliggende oorzaken van psychische stoornissen. Hoewel je een eetstoornis en depressie als oorzaak aan zou kunnen wijzen voor de ontwikkelen van een andere psychische stoornis zoals hierboven beschreven, zijn deze veelal eerder de aanleiding of de zogenaamde trigger dan de daadwerkelijk oorzaak. De oorzaak is veelal een stuk complexer en heeft meerdere lagen.

Bron

Beinvloeden elkaar
Naast dat een depressie en eetstoornis dus vaak hand in hand gaan, leert de ervaring dat deze twee stoornissen elkaar behoorlijk kunnen beinvloeden. Ik herinner me van mezelf dat dit zowel positief als negatief kon zijn. Als ik erg last had van eetbuien, dan werd ik automatisch ook een stuk somberder. Als ik somberder was, ging het met eten ook slechter en kreeg ik nog meer eetbuien. Daar ging ik me vervolgens nog slechter door voelen. Ging het echter goed met eten, dan klaarde mijn stemming ook snel op en zag ik alles een stuk zonniger in.

Hierdoor lukte het eten nog beter en kwam ik terecht in een opwaartste spiraal. Omdat deze twee dingen echter zo in elkaar verweven zaten, zorgde een kleine misstap in het eten ervoor dat ik me direct weer ontzettend slecht voelde. Werken aan mijn problemen was daardoor ontzettend moeilijk: het was altijd alles of niets.

Hulp
Het is vaak lastig om de juiste hulp te vinden als je kampt met een eetstoornis en depressie. Vaak wordt er geredeneerd dat eerst de depressie behandeld moet worden, omdat het eetgedrag vanzelf zal veranderen als iemand minder somber is. Dat is enerzijds waar, maar anderzijds is het ook belangrijk om het eetgedrag aan te pakken. Je eetgedrag heeft immers zoals gezegd heel veel invloed op je lichaam, je hormoonhuishouding en dus ook je stemming.

Bron

Hoe verder?
Instanties hebben nu eenmaal een bepaald beleid waardoor het soms lastig is om met verschillende diagnoses in behandeling te gaan. Vroeger kon ik hier heel erg boos om worden, nu zie ik wel waarom die regels zo streng zijn en dat dit niet is om dat een instantie je niet wil helpen, maar omdat een instantie vooral wil dat jij goed geholpen wordt. Probeer te bespreken welke mogelijkheden er wel zijn en te bekijken welke ruimte er tussen de regels nog is. Zo heb ik tijdens mijn behandeling voor achterliggende problematiek toch nog de mogelijkheid gehad om af en toe naar een psycholoog te gaan die gespecialiseerd is in eetstoornissen. Dat was niet volgens het protocol, maar door duidelijke afspraken te maken en open te staan voor andere meningen is er vaak best wel wat mogelijk.

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

14 reacties op “Eetstoornis en depressie: een lastige combi”

  1. ik heb ook al jaren eetstoornis & depressie. wel al eerder depressie dan eetstoornis en herken dat het heel moeilijk is hulp te vinden omdat de een me alleen voor het een en de ander me alleen voor het ander wil helpen..

  2. Nu en enorme terugval waarbij dit precies aan de gang is. Mijn depressie is toegenomen waardoor de eetstoornis nu de overhand neemt en erger word en ik daar nog depressiever van word. Een sterke neerwaardse spiraal wat mij niet lukt om te draaien naar een omhoogwaardse spiraal wat de oplossing lijkt. Want goed en gezond eten helpt bij aan een goede stemming waardoor de eetstoornis weer minder nodig is. But help is on the way and I’m going for it!

  3. Niet alleen een eetstoornis en depressie zijn een lastige combinatie om te behandelen, maar een eetstoornis en een dissociatieve stoornis zijn nog veel lastiger om behandeling voor te vinden.

  4. heb het al jaren samen,
    en heb hulp voor depressie dus, maar niet voor me es, maar als eten niet beter gaat, blijf ik depressief,
    en als ik hulp voor eetstoornis neem, dan blijf ik depressief.

    end at dilemma heb ik al jaren,
    lastig.

  5. ik heb al jaren last van beiden, maar heb sinds ik in behandeling ben pas geleerd dat het invloed op elkaar heeft. Het is best interessant om na te gaan wat de oorzaak – gevolgen zijn van beiden en hoe het elkaar versterkt.

  6. OMG, gisteren zat ik op de fiets en dacht echt zo van: ‘Wat was er bij mij eerder een eetstoornis of mijn depressie?’ Daarna dacht ik echt zo: ‘This een beetje die kip of het ei vraag’. Nu lees ik dit zo en schrok ervan! Ik dacht hier serieus gisteren overna..

  7. Ik vind dat je bij één behandeling moet kunnen praten over hoe je je voelt, zowel het eten als je depressie. Die twee gaan samen op in mijn beleving. Het moet niet zo zijn dat je je ook nog eens moet aanpassen aan de protocollen van een instelling. Omdat ze erkend zijn willen ze niet wijken van de norm af, puur uit angst om niet meer erkend te zijn. Ik vind het super arrogant overkomen en erg onprofessioneel. Lichaam en geest zijn één, behandel ze ook als dusdanig.

  8. Bij mij is het toch wel weer anders. Ik heb al jaren een eetstoornis en ben daarvoor ook al jaren in behandeling, waarbij ik 3 keer in een kliniek opgenomen ben geweest. Maar ik heb nooit echt een depressie gehad (denk ik, geen diagnose namelijk). Wel in dieptepunten dat ik me echt somber voelde.
    Maar nu het qua eten juist weer goed gaat en ik al weer een tijd op gezond gewicht ben, ben ik de afgelopen weken geestelijk verschrikkelijk achteruit gegaan en heb ik een depressie ‘ontwikkeld’.
    Dus het gaat niet altijd op dat beter eten een depressie kan verminderen, helaas..

  9. Ik heb ook geworsteld met een eetstoornis en depressie, misschien vond ik de depressie nog wel het ergste. Heb haast geen hulp gehad, (wel gevraagd) maar toch nu eetstoornis en depressie vrij 😉 voelt echt veel beter zonder

  10. Ik heb nu eetstoornis en depressie maar wel eersr depessie dan eetstoornis ik ben al langer depressie toen later kreeg ik eetstroonis

  11. Wanneer het eten (en niet-bewegen) beter gaat, voel ik me positiever, maar toch ook ongelukkiger…

  12. Herkenbaar. Ik denk dat bij mij de eerste aanleiding voor het krijgen van een eetstoornis (20 jr geleden) een niet onderkende depressie was. Er is nu wel een heleboel verbeterd in de zorg/hulpverlening, maar ik vind het erg jammer dat het bij niet opgemerkt is. Ik was erg jong, zat nog in groep 8 van de basisschool en toen was het nog een beetje taboe om zo jong al een depressie te hebben. Ik heb me erg onbegrepen gevoeld. Pas nu, veel later, begrijp ik het meisje van toen. En kan ik een heleboel dingen beter plaatsen en ook beter omgaan met de eetstoornis die helaas nog steeds aan me vastplakt….

  13. ps wat ik ook nog wilde zeggen.. is dat ik jouw blogs echt een waardevolle aanvulling op de site vind, Sandra! Dankjewel daarvoor 🙂

  14. Bedankt voor je wijze blog, Sandra!
    Ik ben ook depressief geweest, en toen at ik vrijwel niets omdat ik er gewoon geen zin in had en ook de moed niet kon opbrengen om iets te eten. Na niet eens zo lange tijd werd het een gewoonte om heel weinig te eten, en voedsel te weigeren. Gelukkig ben ik er heel goed uitgekomen en nu ben ik er helemaal vanaf.
    Er was een heel duidelijke oorzaak voor mijn depressie en die is 100% aangepakt. Daar heb ik wel hulp bij gehad, zowel van thuis als van een therapeut. Maar ik ben ook van omgeving veranderd, want daar was alles helemaal niet goed, en dat was voor mij het belangrijkste.
    Nu vind ik het zinvol om er bij mijn eten erop te letten dat het heel gezond is, en dus helpt om er goed uit te zien (minder puistjes bijvoorbeeld, en een mooie huid) en om fit en slank te blijven. Dus eigenlijk ben ik wel bezig gebleven met mijn eten, maar met een positief doel.
    Ik wil iedereen die hier kijkt meegeven, dat je er vanaf kunt komen, en dat als je er een klein ding in kunt veranderen kan dat al heel veel schelen. Omdat je positiever over jezelf kunt gaan denken. Geef de moed niet op, iedereen faalt weleens, laat het zo kort mogelijk duren want het is belangrijker hoe je daarmee omgaat!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *