Eetstoornis en gevoelens toelaten

Als je een eetstoornis hebt of hebt gehad, krijg je te maken met het opnieuw toelaten van emoties. Vaak emoties die je lange tijd hebt proberen te onderdrukken door je obsessief bezig te houden met eten, lijnen of je gewicht. Maar die gevoelens komen er een keer uit. Je wordt misschien wel een tijdje helemaal overspoeld door die emoties. Je voelt vanalles, wat je ontzettend eng vindt en wilt hier graag wat meer grip op krijgen. 

Jaren of maanden lang je gevoelens en emoties het daglicht niet gunnen, is niet zomaar eventjes te veranderen.

”Ik weet nog goed dat ik eenmaal weer wat gevoelens toe ging laten. En vooral hoe eng dat was. Pff, ik kwam vast te zitten. Gelukkig heb ik me niet tegen laten houden door die angst om weer te voelen. Zelfs niet toen er gevoelens aan het daglicht kwamen die ik liever weer wegstopte. Maar dat kon ik niet meer. In ieder geval, niet zonder eetstoornis. En die rot eetstoornis wilde ik niet meer. Het leven met mijn eetstoornis maakte mijn leven zo zwaar. Deze gevoelens waren misschien ook zwaar, maar die zou ik overwinnen! Met die gedachte brak er een dijk door. Een tijdje werd ik overspoeld door emoties, zonder te weten in welk vakje ik deze moest plaatsen. De enige neiging die ik had was onderdrukken, en dat was juist wat ik nu eens niet moest doen.” 

Die gevoelens er laten zijn is een kunst op zich. De vraag was dus; Hoe doe je dat? Een van die dingen is tijd. Je hebt tijd nodig om weer in balans te komen. Een andere manier is schrijven. Dat kan helpen om je gevoelens te herkennen, te plaatsen en los te laten. De laatste tijd wordt in therapie steeds vaker een module Mindfulness aangeboden. Door je bewust te zijn van wat je in je lijf voelt, kun je namelijk leren om te gaan met je gevoelens. Ook kan Mindfulness helpen gevoelens er te laten zijn en te accepteren, zonder er door overspoeld te worden. 

Maar bewust zijn van jezelf? Hoe doe je dat? 

Rennen, vliegen, vanalles tegelijk doen. Ik denk dat veel mensen niet mindful zijn in dit drukke leven. Je bent vaak met anderen bezig, moet veel regelen en als je thuis bent, heb je ook wel eens zin om gewoon tv te kijken. Maar uiteindelijk sta je dan alsnog niet bij jezelf stil. Terwijl dat juist zo belangrijk kan zijn om die drukte te overleven. Chaos en drukte kun je ordenen door het op papier te gooien. Van je afschrijven is iets wat voor veel mensen goed werkt. 

Bij mij helpt schrijven of een lijstje maken vaak ook heel goed bij drukte. Maar wat ook helpt is een ontspanningsoefening, zoals Yoga of Mindfulness. Even voelen dat ik adem, even voelen dat mijn benen op de grond staan. Even voelen dat ik er ben. Als ik bijvoorbeeld veel te doen heb op een dag, vind ik het soms fijn ergens even op het toilet te gaan zitten voor 5-10 minuten. Lekker belangrijk wat anderen daarvan vinden. Ik doe dan eventjes een ademhalingsoefening en kom weer even helemaal terug bij mezelf. Dit doe ik natuurlijk niet zonder ook met mensen te praten over mijn gevoelens. Wat ja, praten blijft belangrijk!


Ademhalingsoefening: 
Adem in setjes van vier. Dit betekent dat je je adem laat gaan, zoals hij gaat. Gaat hij snel, dan gaat hij snel. Adem je hoog in je borst of laag in je buik, dan is dat zo. Adem gewoon zoals het gaat. Tel de ademhalingen tot vier keer, maar adem gewoon door. Door te tellen blijf je met je aandacht bij je adem.

Voel de adem door je neus of mond in en uit je longen gaan, voel je buik of borst op en neer gaan. Voel ook dat je voeten op de grond staan. Denk er daarna eens bij na of het koud of warm is in de ruimte waar je bent.

Je kunt deze oefening op allerlei momenten toepassen. In de bus naar school als je zenuwachtig bent, in bed voor het slapen gaan, tijdens een verjaardag als je je eventjes terug trekt, na schooltijd als je alles even wilt verwerken van die dag of zomaar, als je even tot jezelf wilt komen. 

Toen ik laatst deze oefening deed, merkt ik ineens: Wow, ik ben eigenlijk verdrietig en moe! Voor de ontspanningoefening had ik helemaal niet gevoeld dat ik moe was en wat de ruzie van gisteren met mij had gedaan. Ik deed gewoon wat ik moest doen, zonder te voelen wat mijn lichaam voelde. Eenmaal thuis na die drukke middag ben ik lekker even een uurtje naar bed gegaan en ‘savond heb ik een flink potje gehuild. Heerlijk!

En ja, misschien gek dat ik nu zeg ”Heerlijk!” maar op ten duur zijn die gevoelens zo naar niet meer. Verdriet en boosheid zijn emoties, maar geen dingen die verstopt moeten worden. Nee, gevoelens die eruit willen en die echt zo naar niet zijn als je ze er regelmatig maar uit laat!

Luisteren naar je lichaam is een kunst. En wanneer je een eetstoornis hebt gehad, kan het heel moeilijk zijn die gevoelens weer toe te laten en er te laten zijn. Maar ze zijn er. Onderdrukken gaat ten koste van jezelf. Gevoelens zijn erom te voelen, om te ervaren. Ze horen bij het leven. 

Misschien voelt het eng om te luisteren jaar je eigen gevoelens. Misschien vertrouw je je eigen gevoelens wel niet, of komen er gevoelens los die je enorm eng vindt. Daarom is begeleiding hierin soms handig. Maar laat je niet weerhouden er niet mee aan de slag te gaan als er sprake is van angst. Angst weerhoudt je om echt te voelen, echt te leven.

Emoties en gevoelens weer toelaten is iets waar bewustwording of Mindfulness je bij kan helpen. Wees je bewust van wat jij voelt op dit moment. Waar je bent en het belangrijkste dàt je er bent, dat je hier staat en dat je iets voelt. Door te leren luisteren naar je eigen gevoelens, kun je leren meer te vertrouwen op je intuitie. Geloof in jezelf!

Wat helpt jou om bewust te zijn en te luisteren naar je eigen gevoelens?

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

11 reacties op “Eetstoornis en gevoelens toelaten”

  1. Grappig, dit is precies waar ik op dit moment mee bezig ben. Om meer naar mijn gevoelens te luisteren, dat is moeilijk zeg! Vooral als je eigenlijk moet studeren en dan maar alles wegdrukt. Wat vervolgens ook niet werkt natuurlijk.

  2. Heel herkenbaar..

  3. Oh dit is best herkenbaar ja!

  4. Ik ga het eens proberen met die oefening! 😉

  5. ik had op mijn groep elke dag mindfullnes helaas kon ik me daar nooit op concentreren omdat we het bij eet momenten deden .

  6. Mooi geschreven. Ben het er mee eens dat mindfulness en schrijven je kunnen helpen in zo’n situaties. Ik weet van mezelf dat vooral schrijven en mindfulness muziek luisteren goed helpen. Maar vaak vind ik het ook zo moeilijk om me er toe te zetten, ergens onbewust weet ik dan dat wanneer ik ga schrijven alles boven komt ofzo… Terwijl het achteraf zo goed voelt…Tja moeilijk. Maar goede tips dat zeker 🙂

  7. ik ben ook bezig met mijn gevoelens toelaten,maar voel me dan zooo K…
    er komt verdriet naar boven wat ik het liefst weer terug wil stoppen.het is gewoon pijnlijk om oude situaties tegen te komen. was al blij dat ik er van af was.je hoort het eigenlijk wel… ik wou dat ik er van af was. en dat gaat niet helpen.
    ik kom maar op 1 manier weer emotioneel in balans als ik dit durf aan te gaan,en stop met die rode wijn s’avonds,voel me er wel door verdoofd.
    groetjes mark

  8. Dit is echt goed voor me dat ik dit lees. Zit er zelf op dit moment echt heel erg mee. Ik ben ontzettend bang voor die gevoelens.. Maar heb al afgeproken bij mijn psych ze proberen toe te laten, omdat het dan veilig is.

  9. Ik heb geen eetstoornis, maar wel een depressie. ik voel praktisch gezien helemaal niks meer, behalve als ik teveel na ga denken, en dat roept alleen maar (lichtelijk gedempte) negatieve gevoelens op. ik wil me ook weer vrolijk kunnen voelen, blij zijn, en écht kunnen genieten van dingen, wat mij al heel lang totaal niet lukt, terwijl het nu al veel beter met me gaat dan vroeger. maar alsnog voel ik niks, nada, noppes. ik voel me eigenlijk altijd heel leeg, tenzij ik aan slechte herinneringen denk, wat ik liever ook niet doe. ik baal er echt van, ook omdat de laatste tijd allemaal vrienden om me heen verlieft worden, wat mij dus nog nooit is overkomen, en wat ik ook niet echt zie gebeuren..
    De enige keer dat ik me écht gelukkig voelde, was bij mijn eerste concert van bring me the horizon, mijn fave band. ik voelde me daar ook voor het eerst echt geaccepteerd voor wie ik was, en het was alsof iedereen familie voor je was, echt gewoon magisch hoe zo’n grote groep wilde mensen zoveel liefde en respect kan uitstralen. zelfs in een moshpit voel je hoe iedereen verbonden is met elkaar, terwijl het van een afstand lijkt alsof ze elkaar alleen maar grof aan de kant duwen. Het was echt geweldig, en ik voelde eindelijk dat ik ergens thuis hoorde, erbij hoorde, zonder dat je veroordeeld word over hoe je eruit ziet of hoe je praat of doet of dat je wel of geen littekens hebt of dat je op jongens of meisjes valt of whatever! iedereen werd daar gewoon geaccepteerd zoals die is! ik zal dat moment nooit vergeten, maar het gevoel dat ik op die avond had vervaagde redelijk snel in de week daarna, en ik wil nogsteeds niets liever dan terug gaan en die avond voor altijd op repeat zetten. Die ene avond… die ene avond was ik écht mezelf, ik kon eindelijk weer even voelen! ik leefde weer!
    Sinds dien probeer ik vaker naar dit soort concerten te gaan, maar ik heb me niet meer zo levend en gelukkig kunnen voelen als toen. ik merkte daarna wel heel erg hoe ik het miste om echt te voelen, maar ik weet gewoon niet hoe ik het terug kan krijgen.. ik zou opzich hulp kunnen vragen, maar soms ik weet niet eens zo heel zeker of ik wel weer wil voelen, of ik dat wel durf. Want ergens, stiekem, diep van binnen, voelt niks voelen toch echt wel heel erg veilig..

    so yeah, ik kan jullie in ieder geval allemaal aanraden om naar een concert van een band te gaan die veel voor je betekend, (liever geen boyband achtig iets waar in het publiek alleen maar ruzie is over wie met ze gaat trouwen, daar is soms nogal redelijk veel haat naar elkaar, instead of love) (tenzij je er natuurlijk gelukkig word, omdat ze oprecht veel voor je betekenen en je niet alleen maar naar ze luistert omdat ze er goed uit zien of populair zijn) (no hate towards any good-looking boyband)(no offence to anyone being a fan of any (boy)band)
    Maar uit eigen ervaring raad ik iedereen aan om muziek te luisteren die echt iets voor je betekent, waarin jij je kan vinden en misschien wel onder woorden brengen of zelfs in de sound kunnen omschrijven wat jij voelt of ervaart. En geloof me, het is dan ook echt heel magisch om de mensen, die je door je zware tijden heen helpen, die je begrijpen, die weten wat het is je te voelen zoals je je voelt (of niet voelt), live te zien samen met honderden andere mensen die zij hebben geholpen!

    ik was van plan om een korte reactie te plaatsen… haha tja, adhd dingen xD
    Anyway, long story short, voor als je geen zin hebt om het hele verhaal te lezen: Ik voel niet echt meer, behalve soms negatieve gevoelens, “more dead than alive”, en tja, goede muziek luisteren helpt mij, en dan vooral ook naar de concerten ervan gaan. Die zijn gewoon magisch. Echte aanraders.

    xx Jara

  10. Mindfulness helpt idd erg goed…

  11. Voelen..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *