Wat doe je met dat lamlendige, sombere gevoel waardoor je de kans loopt de hele dag in bed te blijven liggen? Hierover schreef Hannah een mooie blog genaamd ‘Uit bed komen met psychische problemen‘. Wat doe je met het gevoel dat je dacht bevrijd te zijn uit de greep van de eetstoornis, maar erachter kwam dat het zo niet werkt? Wat doe je met het gevoel dat je niet elke ochtend wakker wordt met de gedachte: zo, vandaag ben ik hersteld? Wat is nu precies de definitie van herstel? Anne waagt zich eraan in de blog ‘de definitie van herstel‘. Heel knap gedaan van haar.
Ze schrijft: “Ik was niet langer meer de eetstoornis, maar wie was ik dan wel? De antwoorden op deze vragen vond ik niet van de ene op de andere dag, jammer genoeg. Daar zijn dagen, maanden en jaren overheen gegaan. Dat maakt dan ook dat ik het lastig vind om een duidelijke datum te plakken op mijn herstel. Ik werd niet op een ochtend wakker met de gedachte: zo, vandaag ben ik hersteld.”
Elisabeth Riphagen is moeder, schrijfster en sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Ze schrijft over haar ervaringen met een langdurige en verborgen eetstoornis en met ongeneeslijk ziek zijn. Over de lessen die ze heeft geleerd en wat ze jou daarvan wil meegeven. Regelmatig verschijnen er blogs van haar op Proud2Bme. Wil je meer van haar lezen? Dat kan via de tag ‘Elisabeth blogt‘. Haar voorstelblog, in de vorm van een interview, vind je hier.
Anne was blij dat het zo niet werkte. De tijd die Anne kreeg maakte haar bewust van waar het wezenlijk om ging in haar leven. Ze hoefde niet meer terug te deinzen voor emoties als pijn, verdriet of angst.
“En gelukkig maar”, zegt ze achteraf. Want door zichzelf geen stempel met ‘genezen’ te geven, kon ze milder en liefdevoller naar zichzelf te kijken. Ze hoefde niet van de ene op de andere dag ineens alles te kunnen of op iedere levensvraag een antwoord te hebben. (Wie heeft dat trouwens wel?)
“Het was vervelend als ik een keer teruggreep naar die eetstoornis, maar dat betekende niet per definitie een terugval. Het was en is allemaal onderdeel geweest van mijn herstelreis. Ironisch genoeg heeft juist mezelf alle tijd gunnen om te mogen herstellen, ervoor gezorgd dat ik sneller kon herstellen. Ik pakte stap voor stap mijn studie weer op, nam steeds weer wat vaker deel aan sociale activiteiten en verplichtingen. Beetje bij beetje merkte ik dat ik dit leven aankon, zonder dat ik daar nog langer destructief gedrag voor hoefde in te zetten. Het betekende overigens niet dat er nooit meer eetgestoorde gedachten door mijn hoofd heen spookten. Het betekende ook niet dat ik altijd alleen maar zielsgelukkig was. Maar de ervaringen leerden mij dat ik niet langer weg hoefde te deinzen voor vervelende emoties als pijn, verdriet of angst. Deze emoties mochten er zijn en deze kon ik aan. Vaak juist door hulp en steun te vragen in mijn omgeving, iets wat ik ook heb moeten leren door het leven.”
Ik ben het zo eens met Anne en daarom wil ik nog wat dieper op ingaan op haar blog. Ook mijn stemming verbetert als ik in beweging kom. Als ik korte wandelingen maak of als ik hard ga lopen, dan knapt mijn stemming op. Er gebeurt iets in mijn hoofd. Er komt het stofje endorfine vrij en dat heb ik nodig om meer vertrouwen in mijn lijf te krijgen. Als ik een eetstoornisgedachte krijg, ga ik aan iets moois of fijns denken. Ik ben bijvoorbeeld dol op grapefruit. Bij zo’n gestoorde gedachte beloof ik mezelf de grapefruit. Ook ben ik dol op lezen en beloof ik mezelf een mooi boek of goede film. Een ander voorbeeld bij een eetgestoorde gedachte is dat ik een gesprek opzoek met iemand waar ik van weet dat die mij onvoorwaardelijk lief heeft.
Ik merk ook dat mijn geest steeds gezonder wordt als ik voor volwaardig en voldoende voedsel ga. Met andere woorden: ik blijf mentaal actief en uitgedaagd. Wat voor mij ook heel belangrijk is, is voldoende slaap. Ik heb me een regelmatig slaap-waakritme aangeleerd. Vrijwilligerswerk of simpelweg het geven van complimenten aan anderen kan bijdragen aan je eigen levenslust.
Het klinkt misschien zweverig, maar ik heb voor mezelf een positieve levensinstelling ontwikkeld door elke morgen uit te spreken of op te schrijven waar ik dankbaar voor ben. Door me zo te focussen op de goede dingen waar ik dankbaar voor ben in het leven, neem ik de verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven op me. Dit helpt me om me krachtiger te voelen en te geloven dat ik de moeite waard ben.
Elisabeth
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie