In grote en groeiende orthodoxe joodse gemeenschappen rond New York en elders, luiden rabbijnse leiders de noodklok voor een onverwacht probleem: een golf van anorexia en andere eetstoornissen onder tienermeisjes.
Hoewel niemand precies weet of dergelijke aandoeningen vaker voorkomen bij orthodoxe joden dan in de samenleving erbuiten en hoewel de verzamelde gegevens wat schaars zijn, lijken de studies die zijn gedaan onder orthodox-joodse tieners wel aan te geven dat deze meisjes meer vatbaar zijn voor eetstoornissen zoals anorexia.
Hierdoor zijn ook meer behandelcentra begonnen met het zich aanpassen aan deze orthodoxe meisjes, die koosjer voedsel nemen; een kliniek met speciale catering voor deze jonge vrouwen uit de Verenigde Staten is onlangs geopend in Jeruzalem.
Orthodoxe vrouwen staan bekend om hun eenvoudige, sobere kledingstijl, echter matchmakers hebben geen moeite met het vragen naar de maat van de jurk van de toekomstige bruid – en die van haar moeder – waarop het gewenste antwoord veelal extra small is.
Rabbijnen zeggen dat het probleem vooral moeilijk te behandelen is door de schaamte die al lange tijd om psychische aandoeningen rust bij orthodoxe joden.
“Er is een verbazingwekkend stigma op eetstoornissen”, zegt Rabbi Saul Zucker, directeur voor de Unie van Orthodox Joodse Gemeenschappen van Amerika, of OU. “Maar het verbergen zorgt er niet voor dat het weggaat. Als we niet confronteren, wordt het alleen maat erger.”
Als tiener ontwikkelde Naomi Feigenbaum bizarre eetgewoonten die niets te maken hadden met de joodse spijswetten: choco puffs met melk in de ochtend en de rest van de dag niets dan water en kauwgom.
Aan de koosjere tafel in haar huis in de buurt van Cleveland, vertelt ze dat ze ruzie zocht met haar ouders om zo van tafel te worden gestuurd en niet te hoeven eten. Ze verloor zo snel gewicht op de middelbare school dat ze veiligheidsspelden gebruikt om haar lange rokken rond haar taille vast te zetten.
Tegen de tijd dat haar rabbijn/ Joodse geleerde bij haar op bezoek kwam, was ze uitgehongerd. Hij vertelde haar dat ze moest mee doen aan een behandelings programma dat plaats vond op zaterdagen, de joodse rustdag, zelfs al moest ze hiervoor de religieuze regels overtreden door het rijden in een auto om er te komen. Ze mocht zelfs voedsel eten dat niet koosjer was.
“Toen besefte ik dat het een zaak van leven en dood was,” zegt Naomie in een interview. “Mijn rabbijn is neemt de Joodse wetten niet lichtzinnig op. Maar hij vertelde me dat de Joodse wetten er zijn om naar te leven, niet om door te sterven. En dat het redden van een leven voorrang op al deze wetten.”
Nu 24, heeft Naomie haar memoires opgeschreven in, “One Life”. Het boek gaat over haar herstel van anorexia na behandeling in de Florida afdeling van de Renfrew Center, de landelijke eetstoornissen kliniek.
Er is te weinig onderzoek gedaan om te bepalen hoeveel vrouwen zich in een vergelijkbare situatie als Naomie bevinden.
Israëlische studies vinden in Israel hoge scores van verstoord eetgedrag onder joodse jongeren (niet onder de daar ook wonende Arabische jongeren). Het percentage mensen dat in Israël op dieet is, is één van de hoogste percentages ter wereld – meer dan één vrouw op vier (>25%) – terwijl het aantal mensen met obesitas relatief laag is.
Gegevens over Amerikaanse joden zijn beperkt, maar twee kleine studies hebben een hoge mate van verstoord eetgedrag in bepaalde gemeenschappen gevonden. Een van deze, een onderzoek in 1996 van een orthodox middelbare school in Brooklyn, vond dat 1 op de 19 meisjes een eetstoornis had – ongeveer 50 procent hoger dan in de rest van de bevolking op dat moment. De studie van 1996 werd gedaan met de overeenkomst dat het niet gepubliceerd zou worden.
De andere studie, gedaan in 2008, bekeken 868 joodse en niet-joodse middelbare scholieren in Toronto en concludeerde dat 25 procent van de Joodse meisjes last had van een eetstoornis, waarvoor behandeling noodzakelijk was, vergeleken met 18 procent van de niet-joodse meisjes.
Hierdoor is er vraag naar behandelprogramma’s die geschikt zijn voor orthodoxe tieners om te beginnen door het aanbieden van koosjer voedsel in de klinieken in Philadelphia, New York, Dallas en Florida.
Relief Resources, een geestelijke gezondheid verwijzings bureau dat orthodoxe gemeenschappen bedient, runt een eetstoornissen hot line, en vorig jaar maakte de OU samen met een maatschappelijk werker “Hungry te be heard”, een documentaire over eetstoornissen onder de orthodoxen.
“Het is te veel,” zegt een 23-jarige vrouw uit de regio New York, die herstellende is van een eetstoornis en vroeg anoniem te blijven om haar privacy te beschermen. Ze is getrouwd en full-time student, maar heeft het krijgen van een baby uitgesteld.
“Veel van mijn vrienden zijn gaan werken en ondersteunen hun echtgenoten,” vervolgde ze, “maar een deel van mijn herstel is om te zeggen dat ik niet alles kan doen. – Ik ben geen supervrouw”
Voedsel speelt een centrale rol in de joodse familie en het religieuze leven. Zowel het vrijdagavond diner, de sabbat maaltijd, alsook vakantie maaltijden, bestaan veelal uit meerdere gangen. De vastendagen – wanneer er geen voedsel of water wordt verbruikt voor 25 uur – zijn verspreid over het hele jaar, vaak voorafgegaan of gevolgd door een grote maaltijd. Voor vrouwen die worstelen met een eetstoornis, kan dit “uitnodigen” tot overgeven en extreem lijnen.
Veel rabbijnse vrouwen komen in conflict met wat de dokter zegt en wat de religieuze leer zegt – zoals de verplichting om te vasten op Yom Kippoer, de Grote Verzoeningsdag – terwijl artsen de patiënten aanraden hun voedselinname onder alle omstandigheden niet te beperken.
“Ze hebben grote moeite hiermee zeg ‘Rabbi Goldwasser” en zij zeggen dan bijvoorbeeld tegen mij: “Maar is het niet zo dat door het vasten je vergeving krijgt voor je zonden?” “Ik probeer de geestelijke strijd te beantwoorden en te zeggen dat God wil dat je eet. “Jouw eten op die dag kan gezien worden als vasten”
Bron foto rechtsboven: flickr.com/photos/bwags
Bron artikel: nytimes.com
Geef een reactie