Zo’n anderhalf jaar geleden lagen de boekwinkels opeens vol met een nieuw soort dagboek. Niet langer hoef je meer een pagina leeg te laten omdat je niet weet wat je moet schrijven, of beland het dagboek uiteindelijk ergens achter je bed, omdat je er geen zin/tijd/inspiratie meer voor hebt. Vorig jaar heb ik het boek ‘Elke dag een vraag – Dagboek voor 5 jaar ‘ met kerst cadeau gekregen van mijn vriend. Ik had ze dus al eerder in de winkel zien liggen en het leek me erg leuk om zo’n boek te hebben.
Zelf zou ik dit dan weer niet zo snel voor mezelf kopen, dus het was extra leuk dat ik deze nu cadeau kreeg! Het eerste wat er door me heen ging was; ga ik dit wel – 5 jaar lang – volhouden? Ik weet namelijk van mezelf dat ik met veel kleine dingen niet echt een doorzetter ben, simpelweg omdat er dan weer iets anders nieuws en leuks op mijn pad komt waar ik enthousiast van wordt, en ik datgene dan weer wil gaan doen en het andere achter de kast beland. Zo liggen er allerlei onafgemaakte DIY projecten, aangeschafte instrumenten waar ik nooit verder mee ben gekomen dan het spelen van een paar noten en heb ik tientallen sporten geprobeerd. Tsja..
Vol goede moed begon ik aan het dagboek, waar je 5 jaar lang elke dag een vraag beantwoord. Elke datum heeft 1 vraag. Je kunt dan 5 keer onder elkaar een jaartal invullen met daarachter een aantal regels voor het antwoord op de vraag. Op deze manier kun je per vraag van elk jaar zien wat je hebt ingevuld en daarmee dus hoe je in die vijf jaar tijd verandert (of niet) en wat je een aantal jaren geleden dacht of meemaakte. Er zijn bijvoorbeeld vragen over wat je op een dag meemaakt, wat jouw normen en waarden op dat moment zijn en wat je graag doet of nog zou willen doen.
Het liefst wilde ik meteen die zelfde avond nog beginnen met invullen, maar ik heb netjes gewacht tot het 1 januari was, de eerste datum uit het dagboek. Ik had verwacht dat het een vraag zou zijn over mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar, maar het was een vraag die meteen wat dieper ging, namelijk: wat is je diepste wens. Dit zette mij meteen aan het nadenken, want wat is eigenlijk mijn diepste wens?
In totaal zijn er dus 365 vragen, maar er zijn er een aantal die er voor mij uitsprongen. Een daarvan is: wat is de beste beslissing die je ooit genomen hebt? Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Voor mij is dat het besluit om te gaan vechten tegen mijn eetstoornis en beter te gaan worden. En dat is gelukt! Een tweede vraag die ik heel leuk vond om te beantwoorden is: wat kan jou echt verwonderen?
Ik kwam erachter dat ik mij eigenlijk over heel veel kan verwonderen. Vooral wanneer ik op de fiets zit, zie ik zoveel dingen waar ik echt even bij stil sta. Een vraag als deze laat me ook weer even beseffen dat dit iets is wat ontzettend belangrijk is om elke dag even te doen. Hoe klein dat verwonder momentje ook is! Als laatste vond ik de vraag: wat is het aardigste dat iemand ooit voor je heeft gedaan?’ heel leuk. Ik heb daar letterlijk opgeschreven: ‘poeh, dat is eigenlijk heel veel!’. En dat is ook zo. Ik besefte me ineens dat er zo ontzettend veel mensen zijn die iets voor mij doen of gedaan hebben. En dat is heel fijn!
Zo zijn er een heleboel vragen, die zorgen voor kleine momentjes van stilstaan bij wat je hebt of hebt bereikt. Ze laten je weer even kijken naar de wereld om je heen en wat er in jouzelf leeft. Dat is natuurlijk vaak het doel van een dagboek. Maar bij dit boekje worden deze vragen letterlijk gesteld, waardoor je er wel over móet nadenken.
Helaas vond ik dat er in het boekje ook een aantal negatieve vragen voorbijkwamen, zoals: ‘wie haat je?’ Of: ‘wie zal niet ver komen?’. Ik probeer juist altijd positief te zijn en iets goeds in iedereen te zien, dus voor mij waren deze vragen niet zo fijn om te beantwoorden. Ik heb ze dan ook omgedraaid en opgeschreven van wie ik hou en wie er ver zullen komen. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat deze gevoelens heel normaal zijn om te hebben, en dat het fijn kan zijn om ze gewoon eens een keer op te schrijven.
Inmiddels duurt het nog maar een paar weken en dan begin ik weer opnieuw met de vragen te beantwoorden. Ik ben ontzettend benieuwd naar wat er wel en niet meer overeen komt. Ik denk zelf dat de antwoorden nu nog heel erg hetzelfde blijven, maar wie weet wordt ik verrast! Hieronder nog een korte opsomming van wat ik wel leuk vind aan het dagboek voor 5 jaar en wat ik er minder leuk aan vind:
Leuk!
+ Ik vind de kleur, turquoise, heel erg mooi!
+ De kaft is stevig en het boekje blijft ook mooi (ook al neem ik ‘m overal mee naartoe)
+ Het is een fijn formaat en ligt niet snel in de weg
+ Het boekje is overzichtelijk
+ Het is echt iets wat van mijzelf is. Ik wil dan ook niet graag dat anderen er in lezen.
+ Een fijne manier om je eigen proces te volgen en terug te kunnen kijken op de stappen die je al hebt gezet.
Jammer!
+ Er is weinig ruimte voor de antwoorden (ik schrijf vaak de randen ernaast ook nog vol)
+ Er is geen vrijheid voor eigen inbreng
+ Je ziet de voorgaande antwoorden, wat misschien van invloed kan zijn op het nieuwe antwoord
Heb jij ook een dagboek?
En zou het jou leuk lijken om een dagboek zoals deze – 5 jaar lang, elke dag- in te vullen?
Liefs,
Lisanne
Geef een reactie