Ik kom binnen en alle ogen richten zich op mij. Een bepaalde spanning heerst en helaas voelt het bekend. Wat zou er nou weer rondgegaan zijn? Roddels gaan als een lopend vuurtje en nemen de realiteit over. Ik was weg en had tijd voor mezelf nodig, maar dat zal wel niet het verhaal zijn. Niet genoeg sensatie, geen goede ijsbreker. Met knikkende knieën neem ik plaats naast mensen die allemaal denken dat ik gek ben. Voorzichtig benaderen ze mij met vragen als ‘Wat studeer je nu?’ Ik zie ze al verder speculeren bij elk antwoord dat ik geef. Het maakt niet uit wat ik zeg, zij hebben hun eigen verhaal al klaar.
Farah is sinds 2021 gastblogger bij Proud2Bme. Ze blogt onder andere over haar ervaringen met eergerelateerd geweld, trauma’s, opgroeien in een instelling als minderjarige en hoe ze contact heeft verbroken met haar familie. Je vindt al haar blogs via de tag ‘Farah blogt‘.
In eerdere blogs vertelde ik over de jaren dat ik geen contact had met mijn familie. Ik dacht altijd het meeste aan mijn directe familieleden zoals mijn ouders, zussen en broer. Op het moment dat ik weer in contact trad, kreeg ik echter een hele aanhang mee. Mijn ooms, tantes, nichtjes, neefjes en opa wisten het allemaal. Ik was weggegaan. De grote vraag was: waarom? Ik geef zelf geen antwoord en daardoor werd het ineens voor mij ingevuld. Ik weet zelf niet eens wat er allemaal gezegd is, maar ik weet wel dat de verhalen niet kloppen. ‘Ik begrijp je redenen’, hoor ik en ik knik maar ja, niet wetend met welk verhaal ik nu instem. Ze begrijpen mij niet en dat zullen ze ook niet doen, want ze weten het hele verhaal niet. In hun ogen heb ik een fout gemaakt en hun ‘begrip’ is daarom slechts een sociaal-wenselijk manier om duidelijk te maken dat ik dezelfde ‘fout’ niet nog eens moet begaan.
Een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd is: laat los. Koppel jezelf los van de roddels die er rondgaan, want jij weet beter. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om alles uit te leggen als je het niet wil en bovendien is het totaal niet hun taak om er een oordeel over te vellen. Het is veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar geroddeld wordt er toch altijd. Onthoud dat mensen die graag over je praten, niet zullen stoppen wanneer je hen de waarheid vertelt; zij hebben hun waarheid. Jij bent niet verantwoordelijk voor de gedachten van een ander. Met name met onzekerheid is het totaal niet gek dat je je veel aantrekt van de wereld om je heen, maar ik wil je uitnodigen om dan vooral aan de onzekerheid te werken. Werk aan jezelf, want je hebt geen regie over wat anderen zeggen of doen. Vaak is de roddelende tegenpartij net zo onzeker als jijzelf. Jij mag ongezonde contacten laten vallen in het belang van jezelf.
Ook in eetstoornisherstel wordt er vaak enorm veel geroddeld. Dit kan door familie en vrienden zijn die zich bemoeien met je fysieke gewichtsherstel, maar ook binnen de eetstoorniskliniek is het soms een onderwerp. Ik weet nog heel goed dat ik in de kliniek zat en er een oud-cliënt binnenliep; iedereen keek van top tot teen, alsof het meisje door een vleeskeuring gehaald werd. Ik vond het toen eigenlijk al heel erg gek, maar vooral nu ik er op terugkijk merk ik dat het meer lag aan de onzekerheid van de meiden in de kliniek, dan dat het lag aan de ex-cliënt. Zij was hersteld en de blikken die er op haar gericht werden zeiden niks over haar, maar veel over de meiden die het nodig vonden om het te hebben over haar lichaam. Het vergelijken en afreageren van je eigen onzekerheden doe of deed je zelf vast ook; het is heel verklaarbaar.
Ook binnen mijn kringen heb ik vaak opmerkingen gehad als ‘je bent te dun’ of ‘wat kom je snel aan’ en ik nam het allemaal heel persoonlijk op. Terwijl opmerkingen over je fysieke gesteldheid natuurlijk vrij weinig zeggen over hoe je bent als persoon. ‘Dun’ genoemd worden stelde ik gelijk aan kracht en doorzettingsvermogen, terwijl ‘aangekomen’ in mijn hoofd rijmde met zwak en ongedisciplineerd. Achteraf gezien weet ik dat het tegendeel waar is. Ik had veel meer moed en kracht nodig om aan te komen dan om af te vallen, dus juist voor het aankomen had ik discipline nodig. De buitenwereld ziet slechts een deel van jou en heeft dus geen compleet beeld. Jij bent de enige die het volledige plaatje heeft en het oordeel van een ander betekent daarom vaak minder dan je eigen oordeel. Je hebt al zoveel obstakels overwonnen, laat andere mensen die over je roddelen niet nog een obstakel vormen. Laat zien dat je meer bent dan de roddels die er verspreid worden.
Distantieer je van mensen waar je je niet fijn bij voelt en omring je dus met mensen die goed zijn voor je herstel. Blijf daarin trouw aan jezelf. Mensen hebben nou eenmaal vaak de neiging om dingen onder een vergrootglas te zetten, maar vaak heeft dat meer te maken met een ander dan met jou. Jij mag selectief zijn in je contacten. Soms is loslaten sterker dan vasthouden.
Geef een reactie