Je hoeft geen ondergewicht te hebben om te lijden aan een levensbedreigende eetstoornis. Dit hebben deskundigen bekend gemaakt. Tussen 2005 en 2010 is het aantal meisjes dat is opgenomen in het ziekenhuis vervijfvoudigd. Het gaat hierbij om meisjes die voldoen aan alle criteria van anorexia nervosa, afgezien van ondergewicht.
Deze resultaten komen vanuit een onderzoek van het Australische Murdoch Children’s Research Institute. Een grote daling in gewicht moet reden zijn tot ernstige bezorgdheid omdat hij/zij het risico kan lopen op ernstige medische problemen. Uit dit onderzoek blijkt echter dat het aantal adolescenten dat wordt opgenomen in het ziekenhuis zonder ondergewicht is toegenomen. Vijf keer zoveel meisjes zonder ondergewicht maar die verder voldoen aan de criteria van anorexia worden opgenomen. In de studie die 6 jaar duurde werd ontdekt dat adolescenten die niet voldoen aan de lage gewicht criteria van de eetstoornis, wel degelijk lijden aan de acute levensbedreigende medische complicaties van gewichtsverlies.
Professor Susan Sawyer, directeur van het Royal Children’s Hospital Centre of Adolescent Health geeft aan dat adolescenten die een hoger gewicht hebben maar wel een grote hoeveelheid gewicht zijn verloren een zorgvuldig medisch assessment moeten krijgen. Een eetstoornis kan ontstaan op elk gewicht. Artsen moeten achterdochtig zijn over een mogelijke eetstoornis bij alle patiënten die snel gewicht hebben verloren of een aanzienlijk grote hoeveelheid. Ook als er op dat moment geen sprake is van ondergewicht. Bij hulpverleners, docenten en in families is vaak weinig begrip of wordt niet goed begrepen wat de risico’s kunnen zijn van snelle, ernstige gewichtsverlies op alle gewichten. Veel professionals denken ook direct aan ondergewicht als zij aan anorexia denken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel van deze jongeren erg ziek waren toen ze eenmaal in het ziekenhuis terecht kwamen.
Hoofdonderzoeker Melissa Whitelaw geeft aan dat de dramatische toename van het aantal jongeren in het ziekenhuis zonder ondergewicht ook een stijgende lijn weerspiegelt in het aantal adolescenten met obesitas. Eetstoornissen en obesitas worden gezien als afzonderlijke gezondheidsproblemen met een kleine overlap in de patiëntpopulaties. Wel laat dit onderzoek zien dat we ons veel meer bewust moeten zijn van de risico’s van eetstoornissen die ontstaan bij mensen met overgewicht. Het onderzoek toonde aan dat, terwijl een deel van de patiënten werd geadviseerd om gewicht te verliezen, zij niet professioneel ondersteund werden hierbij op het moment dat zij een eetstoornis ontwikkelde. Volgens de onderzoekers wijst dit op de noodzaak om in de gaten te houden of adolescenten met overgewicht op een juiste manier gewicht verliezen. Het moet duurzaam en veilig zijn.
Onderzoekers geven aan dat er door een combinatie van factoren zoals de aard van de eetstoornis, het gebrek aan bewustzijn van de ouders, gebrek aan opleiding in de gezondheidszorg en vertraging bij de toegang tot specialistische hulp er vaak laat een diagnose wordt gesteld. Ook als er wel sprake is van ondergewicht.
Susan Ringwood van een liefdadigheidsorganisatie zegt: “Eetstoornsisen zijn complexe psychische aandoeningen die ook ernstige gevolgen hebben voor de fysieke gezondheid. Het is zeer nuttig om mensen bewust te maken van het feit dat eetstoornissen niet alleen te maken hebben met ondergewicht. We weten dat we niet aan de hand van een lichaamsgrootte of figuur kunnen zeggen of iemand ziek is. Daarnaast weten we dat er soms strenge richtlijnen zijn omtrent het BMI die gebruikt worden om te bepalen of iemand in aanmerking komt voor een behandeling. Dit onderzoek toont aan hoe gevaarlijk dat kan zijn”.
Bron: Dailymail.co.uk
Geef een reactie