Omdat één van onze leden therapie heeft gehad bij Accare in Almere beantwoord zij voor jullie de volgende vragen over haar ervaringen daarmee:
Hoe en waarom heb je je aangemeld bij de instantie?
In eerste instantie had ik intake bij een andere instantie, maar die kon mij niet helpen en daarna ben ik doorverwezen naar Accare. Mijn gegevens zijn naar Accare toegestuurd en vanaf toen ging het eigenlijk vanzelf. We kregen een brief thuis met uitleg en wat formulieren, en de datum van de intake.
Hoe zag de intake eruit?
De intake was vrij uitgebreid. Eerst had ik een gesprek met behandelaren en mijn ouders. Ik vond dit wel ongemakkelijk, ik denk dat de meeste jongeren het ongemakkelijk vinden om over eetproblemen te praten met hun ouders, maar het hoort erbij.
Ik was opgelucht toen ik daarna de kans kreeg om zelf nog wat te vertellen, terwijl mijn ouders in een andere kamer praatten over hoe ik als kind was en andere zaken waar ik eigenlijk niet zoveel van heb meegekregen.
Na deze gesprekken heb ik een aantal tests in moeten vullen, wat ik wel lastig vond, omdat ik soms het gevoel had dat ik het groter/kleiner moest maken. Gelukkig werd ik er wel bij geholpen waar nodig! Na de testjes kregen we eventjes pauze. Daarna ben ik nog bij een arts geweest die mijn lichamelijke toestand onderzocht en wat meer praktische vraagjes stelde over mijn eet-, beweeg- en leefpatroon. En daarna zat het er alweer op. Ik vond het fijn dat alles op een dag gebeurde. Het is dan wel een lange en heftige dag, je hoeft in ieder geval niet drie weken over je intake te doen.
Hoe lang moest je wachten voordat je hulp kreeg?
Dat was niet zo heel lang. Ik heb nog geen anderhalve maand gewacht voor het begin van mijn behandeling. Minder is wel dat een paar van de therapieen die ik volg langer op zich laten wachten: Hoewel ik al een half jaar onder behandeling ben, heb ik pas 2 maanden psychosociale training en moet de groepstherapie zelfs nog beginnen.
Wat voor hulp kreeg je?
Het advies voor mij was: psychosociale training, groepstherapie, systeemtherapie, dietist en meergezins dagbehandeling. Een hele reeks maar dit zijn gelukkig geen therapieen die ik meerdere dagen per week heb. Uiteindelijk is de MGDB niet doorgegaan door omstandigheden.
Hoe ziet therapie eruit?
Bij systeemtherapie en dietist verschilt dit. Soms met ouders, soms zonder, soms alleen je ouders, soms met een van je ouders, met je broertjes en zusjes, eigenlijk zijn alle combinaties mogelijk. Bij PST en groepstherapie komen er verschillende onderwerpen aan bod. Je behandeld er twee per bijeenkomst en tussen deze twee heb je een pauze. Afhankelijk van de tijd en de omstandigheden eet je dan lunch of een tussendoortje, of ga je met zijn allen even naar buiten.
Wat vind je ervan?
De systeemtherapie vindt ik vervelend en vaak ook heel heftig en confronterend. Ik merk wel dat het belangrijk is, omdat dit eigenlijk het enige moment is dat ik mijn gevoelens echt durf uit te spreken en daardoor zijn ze toch ook wel weer heel fijn. Mijn dietist vindt ik ook erg fijn. Ze maakt een goed onderscheid tussen je eetstoornis en je gezonde jij, waardoor ze een goed advies opstelt op basis van jou behoefte. Je hebt zelf invloed, maar ze probeert je wel moeilijke dingen te laten doen. Hierdoor krijg je een goede balans.
De therapie in groepsverband vind ik persoonlijk erg prettig, omdat je van elkaars verhalen kan leren, zelfs als je zelf even niets wil of durft te zeggen. We zitten met zijn zessen in een groep dus je hoeft niet de hele tijd aan het woord te zijn. Een mindere kant is dat het heel moeilijk is om met zoveel dunne meisjes in een groep te zitten, met het gevoel dat het bij jou zelf allemaal minder erg is. Maar dit kom je denk ik overal wel tegen.
Hoe gaat het met eten?
Je eetlijst wordt langzaam opgebouwd. Als je niet genoeg aankomt, moet je er weer wat bij. Zo werk je naar een volledige eetlijst toe. Er wordt veel overlegd bij het opstellen van de stappen en hierdoor kan je rekening houden met je smaak en je dagschema. Wel ziet de dietist heel erg snel door je eetstoornis heen: Als jij iets wil omdat je het niet durft wordt je juist aangemoedigd om het wel te nemen. Dit is soms frustrerend maar achteraf altijd heel erg fijn.
Zijn er bepaalde regels waar je je aan moet houden?
Omdat ze bij Accare Almere alleen poliklinisch behandelen, zit het qua regels wat anders in elkaar dan bij een opname. Je maakt uiteraard afspraken, maar of je deze naleeft hangt van jou af. Uiteraard heb je er niets aan als je niet luistert. Bij groepstherapieen gelden er wel wat regels, maar dit zijn geen rare dingen, meer afspraken zodat niemand elkaar negatief beinvloed. Want je komt uiteindelijk om beter te worden, en niet om er nog zieker uit te komen.
Geef een reactie