Het is nu langer dan een jaar geleden dat ik bij Amarum in therapie ging. Er gingen twee intakegesprekken aan vooraf, om de situatie goed in kaart te brengen. Op basis daarvan kreeg ik het advies om naar de kliniek te gaan. Naast ambulante hulp, biedt Amarum namelijk de mogelijkheid voor de 3 – en 5- daagse en de kliniek. De eerste week was het zwaarst.
Je komt in een groep waar je niemand kent en kunt niet meer weglopen voor je probleem. Het rooster bestaat uit ongeveer 3 therapieblokken per dag. De therapieën zijn de volgende: PMT, Dagboek en Psycho. Er zijn ook “werktijdblokken”, waarin je aan je eigen doelen kunt werken. Tussendoor is er veel “rusttijd”. Dit is bedoeld om je te laten nadenken over “wat het eten met je doet”. Zelf heb ik dat als nutteloze tijd ervaren. Er is naar mijn mening te veel “lege tijd”, waardoor je snel gaat piekeren.
Amarum onderscheidt zich van andere eetstoornisklinieken, door “eigen verantwoordelijkheid”. Je wordt niet gedwongen te eten. Maar omdat je in een groep zit, stimuleer je elkaar wel.. Je doet het samen. Toch heb ik me vaak afgevraagd waar dat “eigen verantwoordelijkheid” nou in zat. In het begin zijn je vrijheden namelijk erg beperkt. Te beperkt, naar mijn mening. Zo moet je uit kuipjes smeren en mag je het broodbeleg niet kiezen. Sommigen vinden dat prettig, bij anderen (zoals bij mij) riep het weerstand op.
We sliepen in een bungalow. Je hebt er je eigen kamer. Ik heb gehoord dat dit op termijn zal veranderen: de kliniek komt dan in een ziekenhuis. Wat ik wel slecht vind, is dat er ‘s nachts geen verpleging aanwezig is. Er is wel een telefoonnummer dat je kunt bellen. Soms ben je als groepsgenoten daardoor erg op elkaar aangewezen.
Wat ik ook een nadeel vind, is dat Amarum voornamelijk op eten gericht is : symptoombestrijding dus. Voor de achterliggende oorzaken is er maar één uur per week tijd, tijdens “psycho”. Begin je er tijdens een ander therapieblok over, dan wordt het afgekapt. Ook moet je voor jezelf opkomen, door zelf “een beurt te nemen”. Daarnaast is er geen sprake van een individueel traject. Je moet alles in de groep bespreken. Dat is zwaar, en het is niet een therapievorm die iedereen zal aanspreken.
Met name het laatste stuk zal misschien negatief overkomen. Toch moet ik zeggen dat ik Amarum echt “nodig had” om uit het dal te komen. Zonder hulp had ik dat niet gered. Amarum biedt goede nazorg: na de 5-daagse (waarmee ik eerder ben gestopt) heb ik een tijdje ambulante hulp gehad, en daarna telefonisch contact.
Geef een reactie