Toen ik op de basisschool zat kwam ik voor het eerst in aanraking met hulpverlening, ik kwam bij een jeugdpsychiater. Daarna heb ik nog bij vele hulpinstanties gezeten: school maatschappelijk werk, KJP Drechtsteden, life coach en de Grote Rivieren. Niks hielp en het ene probleem ging over in het andere probleem totdat ik uiteindelijk de diagnose NAO kreeg, in combinatie met automutulatie.
Ik werd doorverwezen naar de Bascule en daar had ik 02-02-2010 dan mijn intake. Omdat de Bascule aangesloten zit bij het AMC moeten nieuwe cliënten eerst bloedprikken en een ECG laten maken, om te kijken hoe het met je lichamelijke gezondheid gesteld is en hoe snel er actie ondernomen moet worden.
Na het prikken moet je naar het hoofdgebouw waar je ouders meestal een afspraak hebben met een psycholoog en waar de cliënt een afspraak heeft met in mijn geval een orthopedagoog.
Jongere en ouder vertelt dan beide hoe hij/zij vindt dat het gaat, en watvoor hulp je wenst te krijgen.
In dit gesprek van +/- een uur wordt ook de vragenlijst doorgesproken die je thuis al hebt moeten invullen en ze geven wel al hun mening over hoe hun vinden dat je er aan toe bent.
Na dit gesprek moet je weer terug naar de kinderarts, in die tijd bespreken de psycholoog en orthopedagoog wat hun indrukken zijn en wat hun denken dat nodig is aan behandeling. Ondertussen bespreekt de kinderarts met jou de lab uitslagen, lichamelijke klachten die je hebt en ook krijg je een lichamelijk onderzoek. Ook dit gesprek duurt weer +/- een uur.
De kinderarts belt hierna gelijk met het hoofdgebouw om te zeggen wat zij voor behandeling aanraad, en de mening van de kinderarts is erg doorslaggevend omdat in de Bascule erg op je lichamelijke gezondheid word gelet. Je gedachten en problemen komen later, eerst moet je weer gezond worden!
Tijdens dat telefoongesprek heb jij een afspraak met de diëtiste die met jou een lijst samen gaat stellen. Op de Bascule hebben ze gelukkig geen basis lijst of minimale lijst, je stelt een lijst samen waar jij aan toe bent. Nu moet je niet denken dat je dus echt een mini mini lijst kan samen stellen want je zit hier vrijwillig en ze gaan er dus wel vanuit dat je beter wilt worden.
Na al deze afspraken komen de psycholoog en orthopedagoog weer samen en dan spreek je meestal af wat voor behandeling je gaat volgen: poliklinisch, deeltijd, dagbehandeling of klinisch.
Voor mij werd er besloten dat ik klinisch moest, maar omdat de wachtlijst nog redelijk lang was ben ik ook ingeschreven voor de dagbehandeling.
In de tussenliggende weken zou ik een keer per week poliklinisch komen om te zorgen dat het niet opeens heel erg snel achteruit ging. Maar na 4 weken ging ik plotseling toch te snel achteruit en ik werd met spoed opgenomen op de dagbehandeling.
De dagbehandeling begint om 11.00 ‘s ochtends tot 19.00 ‘s avonds. Toen ik op de dagbehandeling kwam waren er nog geen therapiegroepen, maar die zijn er ondertussen wel gekomen. Er is nu bijvoorbeeld een groep waarin de dagbehandelgroep cognitieve therapie krijgt, een diëtiste uur en een doelengroep. Dit is natuurlijk superprettig omdat je dan ook ergens doelgericht naartoe kan werken.
3 weken later kon ik in de kliniek terecht. In de kliniek moeten we ‘s ochtends om 9 uur ontbijten en daarna hebben we standaard een uur rustuur…dus dan kijken we meestal tv enzo, of we mogen achter de computer. Afhankelijk van hoe erg je ondergewicht of paniek is na het eten heb je ook nog een kans dat je naar de rustkamer moet, en dan lig je daar gewoon in een bed met een warmte kacheltje.
Dan is om 11 uur de ochtendsnack, we zitten gewoon met alle maaltijden, dus ook de snacks aan tafel.
Daarna is het eigenlijk rustuur tot de lunch want die is alweer om half 1.
Dan is om 14.00 het weeg moment, maar ik weet natuurlijk niet of jij elke dag gewogen hoeft te worden…Dat is ook afhankelijk van ondergewicht (of ingeval van BED kan het ook overgewicht zijn, maar ik weet niet waarvoor je komt?)
Dan is om 15.00 de overdracht, dat houd in dat de socio’s die ‘s ochtends hebben gewerkt aan de late dienst (dus nieuwe socio’s) overdragen wat er allemaal is gebeurd zodat hun op de hoogte zijn van hoe het met iedereen gaat.
Dan is om 15.30 de middag snack.
En om half 6 avondeten, we hoeven niet zelf te koken, maar het word gebracht door de keuken uit een soort kar waarin het word opgewarmd. Van het eten moet je niet teveel verwachten, want het is meestal niet super lekker ofzo, maar dan is het des te leuker als we af en toe zelf mogen koken.
Want als het goed is gaat er een kookgroep komen, 1x per week. En dan gaan de socio’s kijken of je het aankan om daarin mee te kunnen draaien.
Dan is om 20.00 de avondsnack en daarna mogen tot bedtijd gewoon nog een beetje chillen enzo.
Toen ik werd opgenomen in de kliniek was dat nog samen met mensen die last hadden van angst/dwang. Maar sinds 4 weken is dat gescheiden en zijn er nu dus 8 plekken voor eetstoornissen. Er zijn veel nieuwe socio’s en hun moeten allemaal nog leren en wennen.
Voor ons op dit moment natuurlijk erg verwarrend omdat wij nogal behoefte hebben aan structuur, bovendien kennen wij soms de regels beter als hun en dit kan erg confronterend werken omdat wij onszelf niet altijd kunnen of willen corrigeren. Wel krijgen ze nu steeds meer training en ik weet zeker dat de meeste nieuwe socio’s binnenkort precies weten hoe alles werkt!!!
Ook komen er op de kliniek therapiegroepen, die gaan ongeveer in september van start. Elke ochtend tussen 10.00 en 11.00 uur is er dan een groepje, waar je op indicatie aan mee moet doen! Ook gaat er op de kliniek een kookgroep starten, dit is erg gezellig -> omdat het eten wat we hierbij maken veel lekkerder is als uit de kar. En iedereen heeft hier op dit moment wel de instelling dat als we toch moeten eten dan wel lekker.
Als het wat beter gaat in de kliniek ga je langzaam aan afbouwen en daarna helemaal naar huis maar natuurlijk nog wel op de dagbehandeling. In principe veranderd er dan niet zo heel erg veel, behalve dat je een andere mentor krijgt en een ander team.
Als je ver genoeg bent dat je eigenlijk alleen nog maar de zelfstandigheid moet leren dan ga je naar de deeltijd. Na het eten is daar de wc gewoon open en word je soms alleen gelaten tijdens eet momenten. Haha, voor ons dus het paradijs en een goede motivatie om naar toe te werken.
Ik ben er natuurlijk via de normale/gezonde manier gekomen, maar als je toestand echt heel kritiek is is het ook mogelijk dat je eerst naar het AMC moet. Psychologen komen dan wel al elke dag met je praten en langzaam wordt er dan opgebouwed naar behandeling.
Hoe vaak wij als cliënten ook kritiek hebben op de behandeling, is het denk ik wel een behandeling die werkt! Aan het begin is het erg moeilijk omdat ze dan vooral willen dat je lichamelijk weer gezond wordt en op gewicht komt. Bij sommige meiden zie je ook dat als dat is gebeurd al hun problemen ook zijn verdwenen. Maar als dat niet zo is, dan krijg je therapieen die jij nodig hebt en gaan ze ook serieus met die problemen om.
Ik ben erg blij dat ik bij de bascule terecht ben gekomen en zou het iedereen aanraden! Je hoeft hier geen ondergewicht te hebben om aangenomen te worden, en heb je overgewicht ben je ook welkom. Het doel is mensen helpen, en te zorgen dat je weer gezond en regelmatig eet!
Heb jij ook ervaring met de Bascule en wil je daar iets over schrijven?
Mail naar info@proud2Bme.nl
Geef een reactie