Ervaring Bascule kliniek II

Het volgende ervaringsverhaal op basis van interviewvragen is geschreven door één van de leden van Proud2Bme die is opgenomen in de kliniek van de Bascule in Amsterdam. Zij vertelt hoe het er volgens haar aan toe gaat, wat zij moeilijk vindt, als prettig en minder prettig ervaart.

Hoe en waarom heb je je aangemeld bij de instantie?
Ik me niet zelf aangemeld bij de bascule, dat heeft de schoolarts gedaan. Al een aantal keer was ik bij de schoolarts geweest, aangezien mijn omgeving vond dat ik ‘toch wel mager werd’, zonder dat ik een woord losliet over de problemen rondom het eten. Toen ik hier wel voor uit kwam, heeft ze meteen actie ondernomen en me bij de bascule aangemeld. Dit was het meest logisch aangezien ik zelf ook in Amsterdam woon.

Hoe zag de intake eruit?
De intake was een soort vragenochtend. Aan het eind van de ochtend stond een afspraak met de kinderarts gepland maar die ging bij mijn op het laatste moment niet door aangezien de kinderarts afwezig was die dag. Mijn vader en ik moesten eerst samen met een psycholoog een heel lang gesprek voeren. Later werden we abeiden apart genomen en moesten we beiden ons verhaal doen. Dat vond ik wel fijn want mijn vader wist niet van alles hoe het precies zat en toen kon ik gewoon vertellen zonder dat ik moest ‘uitkijken’ met wat ik wel/ niet vertelde. Na alle gesprekken (ook met de diëtiste), kwam het adviesgesprek met diagnose. Er wordt een advies gegeven over de behandeling maar jij/ je ouders kunnen ook zelf wat inbrengen als je het er niet mee eens bent.

Hoe lang moest je wachten voordat je hulp kreeg?
Ik had de afspraak dat ik een week na de intake (die afspraak was op mijn verjaardag!) een controleafspraak had op de poli omdat de wachtlijst voor de dagbehandeling en de kliniek nog lang waren en mijn gewicht veel te laag was. Bij die afspraak bleek ik dusdanig veel afgevallen dat ze me hebben opgenomen in het AMC. Na daar een tijdje gelegen te hebben, heb ik twee weken deeltijd gedaan ter overbrugging omdat er in de kliniek nogsteeds geen plek was. Volgens mij is er wel wat gesjoemeld met de plekken want het ging dus heel snel terwijl ik van andere meiden hoorde dat ze veel langer hebben gewacht.

Wat voor hulp kreeg je?
Eerst dus twee weken deeltijd ter overbrugging aangezien de situatie thuis niet ideaal was, en er met enige zekerheid gezegd kon worden dat het thuis weer de verkeerde kant op zou gaan. Daar waren wel plekken over en kon ik dus gewoon komen. De ‘echte’ behandeling was voor mij in de vorm van een klinische opname. Eerst zou ik naar de dagbehandeling gaan maar uiteindelijk hebben mijn vader en de kinderarts gekozen voor de kliniek.

Hoe ziet een week in de kliniek/dagbehandeling/therapie eruit?
Een week in de kliniek is saai. Héél saai. De kliniek is vooral gericht op het eten, zodat dat weer op de rails komt en je kunt gaan werken met het ‘eigenlijke probleem’. Wel is er bijna dagelijks iets waarvoor we bij elkaar gaan zitten:

• Maandag: doelengroep (iedereen bedenkt een doel wat hij/ zij die week wil behalen) en jongerenvergadering (vooral voor praktische problemen als ‘de appelstroop is al een week op’ etc.)
• Dinsdag: yoga (spreekt voor zich neem ik aan), bezoek van 19:00 tot 21:00.
• Woensdag: krantenrondje (iedereen zoekt een nieuwsartikel uit om vervolgens in de groep te bespreken zodat we een beetje op de hoogte blijven van het nieuws)
• Donderdag: bezoek van 19:00 tot 21:00.
• Vrijdag: doelengroep, we bespreken alleen even hoe het ervoor staat met de doelen van maandag.
• Zaterdag en zondag: is het bezoek van 13:00 tot 17:00.

Welke therapieën volg je? Wat vind je ervan?
Er zijn eigenlijk niet echt therapieën in de kliniek. Wel heb je regelmatig een gesprek met je mentor om bijvoorbeeld te kijken naar hoe je om moet gaan met spanningen, bewegingsdrang, automutilatie etc. Verder kun je ook gesprekken hebben bij een van de psychologen maar ik weet niet precies hoe dat zit. Bij de deeltijd (en dagbehandeling?) heb je bijvoorbeeld wel ‘emotieregulatie-therapie’ en ‘vrienden-groep’. Van beiden weet ik niet zoveel af, dit is meer wat ik heb gehoord van anderen. Achter de yoga op dinsdag zit wel een gedachte; de bedoeling is dat je op een positieve manier bezig bent met je lichaam, aangezien dit voor velen moeilijk is.

Met hoeveel mensen zit je in een groep? (als je dat zit) & hoe is dat?
In principe zitten we met acht jongeren in de groep. Nu zijn we echter met z’n negenen aangezien het erop leek dat er iemand weg zou gaan maar dit op het laatste moment toch anders liep. Twee mensen doen nu de dagbehandelingstijden in de kliniek, zij houden eigenlijk twee plaatsen ‘bezet’ maar zijn er in het weekend bijvoorbeeld niet. Ik vind het zelf niet zo prettig om in een groep te zitten. Wel denk ik dat dit meer te maken heeft met mij dan met de groep, ik vind het namelijk gewoon heel moeilijk om met mensen om me heen te zijn. Ik kan me wel voorstellen dat het fijn kan zijn, je leert elkaar goed kennen en weet na een tijdje ook wel wat je aan elkaar hebt.

Hoe gaat het met eten. Wordt dat langzaam opgebouwd? Heeft iedereen dezelfde eetlijst of verschilt dat per persoon?
Bij de bascule wordt er individueel gekeken naar wat je moet eten. Samen met de diëtist stel je een lijst op die bij jou past. De diëtist luistert naar wat je wel en niet wil en is redelijk wat betreft de grootte van de stappen die je neemt. Je mag twee dingen op je ‘nietlusten-lijst’ hebben staan. Één ding voor het avondeten en één ding voor de tussendoortjes. In principe kun je over de tussendoortjes gewoon met de diëtiste afspraken maken. Als ze iets op je lijst wil zetten, vraagt ze altijd of je het ermee eens bent en als je iets écht niet lust, houdt ze er rekening mee. ‘s Avonds komt het eten in plastic bakken die in ‘de kar’ worden opgewarmd. Écht lekker is het allemaal niet. Over het algemeen eten we aardappels-groente-vlees maar ook af en toe lasagne of iets dergelijks. Wel wordt er gevarieerd in hoe de aardappels zijn klaargemaakt (of bijvoorbeeld rijst of pasta) en welk(e) groente/ vlees we eten. Iedereen heeft een andere eetlijst.

Hoe ervaar je de behandeling zelf?
Ik ervaar de behandeling als zeer onprettig. Deels doordat ik dus plotseling in een groep leef en niet goed weet hoe ik hiermee om moet gaan. Ander deel komt door het feit dat er zó ontzettend veel wetjes en regeltje gelden, dat ik helemaal gek word. Ik bedoel: ik ben 16, haloooo, ik kan best mijn tanden poetsen zonder dat er iemand meekijkt hoor! Tegen dat soort dingen loop ik aan maar ergens is de controle misschien ook wel nodig en goed.

Zijn er bepaalde regels waar je je aan moet houden?
Ja, naar mijn mening een heleboel! Je mag bijvoorbeeld overdag niet naar je kamer, niet teveel bewegen, vaste bedtijd, eetlijst volgen (okee, die is wel logisch), goed/recht op je stoel zitten, binnen de tijd eten, verplicht rusten… Maar je mag wel weer zelf je brood smeren en avondeten wegen/opscheppen. Ik vind dat het er vrij streng aan toe gaat. Als je even staat om iets te pakken wordt er meteen gezegd dat je even moet gaan zitten en als je niet helemaal recht zit, wordt daar ook wat van gezegd.

Dingen als beddengoed en handdoeken hoef je niet zelf mee te nemen, die zijn er gewoon. Wel is het natuurlijk leuk om je eigen dekbedovertrek mee te nemen zodat je je kamer een beetje op kunt vrolijken!

Na de eetmomenten wordt er standaard gerust. Meestal is dit in de rustkamer, een kamer met één of twee bedden en een warmtekacheltje. Hier is het de bedoeling dat je een afgesproken tijd op het bed ligt en rustig leest. Het idee is dat van de warmte de paniek afneemt, en je rustig word.
Ook zijn de wc’s op slot tot een uur na het eind van een maaltijd. Dit om braken te voorkomen.

Iedereen heeft een kamer voor zichzelf met badkamer. Overdag mag je hier niet naartoe en je moet ‘s ochtends gewoon al je troep voor overdag meenemen naar beneden. Het is ook niet helemaal de bedoeling dat je nog dingetjes moet halen, dit mag wel maar als je dagelijks iets moet halen, wordt er wel wat van gezegd.

Als ze je verdenken van water drinken en/ of braken, doen ze die badkamer op slot en kun je er niet in zonder dat een van de socio’s met je mee gaat. Dan heb je even de tijd om te douchen (en als het gaat om braken blijft er iemand achter je deur staan) en je tanden te poetsen. ‘s Ochtends doen ze de deur weer open (en als het gaat om water drinken, blijven ze er dán bij) en kun je je tanden poetsen.

De dagen zien er ongeveer zo uit:

• 8:00- 8:30: ontbijten (in het weekend 9:00)
• Tot 9:30 rusten
• 9:30-10:30: toekomstuur (bedoeling is dat je dan aan school werkt)
• 11:00-11:15: ochtendsnack
• Tot 11:45 rusten
• 12:30-13:00: lunch
• Tot 14:00 rusten
• 14:00: weegmoment
• 14:30-14:45 wordt er soms gewandeld door degenen die mogen bewegen.
• 15:00: overdracht; socio’s wisselen van dienst
• 15:30-15:45: middagsnack
• Tot 16:15 rusten
• 17:30- 18:00: avondeten
• Tot 19:00 rusten
• 20:00-20:15: avondsnack
• 21:00: de eersten gaan naar bed

Bij de bascule zijn er vier behandelvormen:

• poliklinisch (één of twee keer per week een afspraak op de poli met de diëtist en je behandelaar),
• deeltijd (op werkdagen van 15:00 tot 19:00). Hier heb je meer vrijheid en zijn bijvoorbeeld de wc’s na het eten gewoon open, dagbehandeling (werkdagen van 11:00 tot 19:00)
• klinisch (de hele week).

Tijdens de intake wordt er gekeken welke behandeling voor jou passend zou zijn, hier mag/ mogen jij/ je ouders ook wel wat over zeggen als je het niet eens bent met het advies.

Er wordt ook erg gelet op je lichamelijke toestand. Zo werkt de bascule nauw samen met de kinderartsen van het AMC (is naast de deur) en moet je regelmatig bloed laten prikken en een ECG (= hartfilmpje) laten maken. Bij de kinderarts heb je ook regelmatig een (bel-) afspraak waarin de bloeduitslagen worden besproken en je nog vragen kunt stellen. Ook ‘klopt’ ze even op je buik en kijkt ze in je oren/ mond. Meer de standaard controle zegmaar.

Je gewicht hoor je niet. Wel spreek je een ‘doelgewicht’. Stel je doelgewicht is 7315 kilo, dan hoor je dat je daar bijna bent als je op de 7314,5 kilo weegt. Je uiteindelijke gezonde gewicht, wordt door de kinderarts bepaald. Hier heb je zelf niks over te zeggen. Vaak zit er wel een marge van een aantal kilo’s in. Dat je je gewicht niet weet, is om te zorgen dat de nadruk er een beetje vanaf wordt gehaald.

Zo zijn er bijvoorbeeld ook geen spiegels, die in je eigen badkamer is afgeplakt tot ongeveer 20×20 centimeter. Thuis is het ook niet de bedoeling dat de weegschaal er nog staat of dat overal spiegels hangen.