Ervaring Begeleid wonen en Jeugdzorg

Kort geleden sprak ik op het forum van Proud2bme een jong meisje die mij vertelde dat ze graag uit huis wilde worden geplaatst. Ze leek een geromantiseerd beeld te hebben van begeleid wonen. Volgens haar was het de ideale manier om snel op zichzelf te gaan wonen en af te zijn van haar zeurende ouders. Uiteraard heb ik geen glazen bol en kan ik niets zeggen over haar thuissituatie, maar de uitspraken baarden me zorgen. Ikzelf heb een groot aantal jaren niet thuis gewoond en ondervind hier nog altijd de gevolgen van. Helaas is wat mij betreft de jeugdzorg niet bedoeld voor jongeren die een sprintje willen trekken op hun weg naar een zelfstandig leven.

Allereerst wil ik benoemen dat er niet zomaar tot een uithuisplaatsing wordt overgegaan. Hier moet een dringende reden voor zijn. Vaak is er al veel hulp over de vloer geweest of is de situatie zo ernstig dat de veiligheid en/of ontwikkeling van het kind in gevaar komt. Helaas heeft de uithuisplaatsing voor mij vergaande gevolgen gehad.

Ik was 13 en zat op het VWO. School was mijn uitlaatklep om alle ellende thuis even te vergeten. Ik had heel mijn toekomst al uitgestippeld. Ik wilde heel graag gynaecoloog worden en stage gaan lopen in het buitenland. Wij waren al in beeld van de hulpverlening maar niemand leek iets te kunnen veranderen. Op een maandagmorgen werd ik uit de klas gehaald, 6 verhuizingen in twee jaar zouden volgen…

Veilig?
Hoewel er binnen mijn gezin veel problemen waren, ben ik in een relatief veilige en burgerlijke buurt opgegroeid. Ik zat op een echte kakschool en had eigenlijk nog nooit iets meegemaakt. Interesse in minderheden heb ik altijd gehad. Ik was altijd op zoek naar het verhaal achter een persoon. Na mijn uithuisplaatsing kwam ik op plekken die voor mij volkomen onbekend waren. De crisis -en leefgroepen waren meestal gevestigd in achterstandswijken. Loverboys, drugs, verstandelijke beperking, mishandeling en criminaliteit waren er aan de orde van de dag. De jongeren die er zaten, zaten er natuurlijk niet voor niets. Daar zat ik dan, een slimme jonge meid, tussen allemaal jongeren van de straat. Meiden en jongens die een voor mij, tot dan toe, nog onbekende taal spraken. Een taal van geweld, agressief gedrag en grove woorden. Ik leerde al snel dat ik 1 van hen moest worden om te kunnen overleven in deze harde wereld. 

Groepsdynamiek
De groepen binnen de jeugdzorg wisselen vaak. Sommige jongeren gaan terug naar huis, anderen gaan op zichzelf wonen en weer anderen worden binnen de gesloten jeugdzorg geplaatst. Natuurlijk heb ik ook enkele leuke herinneringen. Ik heb er immers een hele leuke vriendschap aan overgehouden. Helaas waren de groepen over het algemeen minder leuk. Omdat ieder zijn eigen problemen had was er altijd wel spanning. Spugen in elkaars eten, scheldpartijen, bedreiging en pesten waren er aan de orde van de dag. Ik viel als ‘nerd’ die het opnam voor de mensen die gepest werden altijd een beetje buiten de groep. Voor mij was het vooral lastig dat ik alles doorhad en begreep. Het had een grote emotionele impact op mij.

Begeleiding
Daarnaast is er nog de begeleiding. Zoals velen van jullie zullen herkennen kan de band met begeleiding of bijvoorbeeld verpleegkundig personeel erg belangrijk zijn in jouw ontwikkeling. Of dit nu gaat om opgroeien of beter worden tijdens de behandeling voor jouw eetprobleem. Helaas heb ik in die paar jaar tijd veel mensen gezien en gesproken die liever lui dan moe waren. Ook binnen het team waren veel wisselingen en vaak spanningen. Ik had vaak kritiek op de manier van handelen en het pedagogisch mee-chillen, zoals het bankhangen van de pedagogisch medewerkers ook al snel werd genoemd, maar hield wijselijk mijn mond. Wat ik een groot nadeel vond is dat je helemaal afhankelijk bent van hen. Zij hebben enorm veel invloed jouw behandelplan, als zij het niet met je eens zijn heb je eigenlijk niet veel te zeggen. Zo kan het voorkomen dat je hele leugens terug krijgt te lezen bij je evaluatie en dat je bijvoorbeeld alleen onder toezicht je familie mag bellen.

Een huis maar geen thuis
Binnen de jeugdzorg heb je verschillende hulpvormen. Ik zal er enkele toelichten:

• Crisisopvang
Een tijdelijke opvang die dient ter overbrugging van een wachtlijst of als afkoelperiode waarna iemand gewoon weer naar huis kan. Vaak wordt hier pas gekeken waar iemand geplaatst gaat worden. Vanwege de verschillende problematiek zijn er strenge regels. Vaak zijn mobieltjes niet toegestaan en slapen de jongens en meiden op aparte locaties.

• (Over)leefgroep
Een groep met wisselende leiding (dag, avond -en nachtdiensten). Er zijn duidelijke en strenge regels en er wordt zelden een uitzondering gemaakt. Zo heb je corvee, verplichte kamermomenten en moet je de hele dag op je kamer blijven als je ziek bent. Een dagje schoolziek zal dan ook niet snel gehonoreerd worden. 

• Begeleid wonen
Vaak heb je hier maar 1 begeleider en werk je stapsgewijs toe naar zelfstandigheid. Vooral aan de praktische zaken wordt gewerkt, maar voor psychische problemen kan je niet bij je ‘mentor’ terecht. Ikzelf had geen klik met mijn mannelijke mentor. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat hij me met alles wilde tegenwerken. Rapportages waren negatief en als het aan hem lag kreeg ik geen urgentie voor een woning. Omdat je in de jeugdzorg al snel als verklikker wordt gezien zal je weinig rugdekking krijgen als je kritiek uit.

Is het dan alleen maar negatief?
Nee, gelukkig niet. Alhoewel mijn ervaring overwegend negatief is, vind ik het wel goed dat er opvang bestaat voor deze vaak kwetsbare jongeren. Het is erg jammer en zonde dat er zelden iemand opstaat die misstanden binnen de jeugdzorg, zoals geweld door begeleiding en seksueel misbruik, bespreekbaar maakt. Ik hoop dat onder jullie reacties dan ook enkele positieve ervaringen terug te lezen zullen zijn. Ikzelf ben inmiddels al jaren aan het vechten om het verleden achter me te laten, angsten, depressies, en trauma’s volgen zich in rap tempo op, maar ik laat me niet klein krijgen en hoop later alsnog een steentje bij te kunnen dragen en mijn ervaringen om te kunnen buigen in kwaliteiten! De levenservaring nemen ze mij niet meer af.

Bron fotografie: Joestpierre

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

21 reacties op “Ervaring Begeleid wonen en Jeugdzorg”

  1. Hahaha pedagogisch mee chillen xD.. dat gebeurt hier ook elke dag :p

  2. Heel erg herkenbaar. Ik vraag me vaak af of plekken binnen jeugdzorg echt veilig of juist schadelijker zijn..

  3. @Judith ja pedagogisch mee-chillen is een prima observatietechniek. Zolang het ingezet wordt om vooruitgang te boeken of problemen op te sporen niets mis mee…
    Hier was het alleen een verlengstuk van pauze 🙂

  4. Knap dat je je verhaal deelt.
    Wat heb je een zware weg achter je liggen. Ik wens je alle kracht en sterkte toe om je verleden achter je te kunnen laten en een mooie toekomst op te bouwen.

    Ik heb zelf nooit te maken gehad met de Jeugdzorg. Wel heb ik tussen mijn 17e en 28e , 12 opnames in de psychiatrie gehad, variërend van een paar maanden tot langer dan een jaar en kan me vanuit mijn eigen ervaringen goed voorstellen dat het soms eerder schadelijk dan helpend kan zijn om in een soortgelijke omgeving te verblijven.

    Sterkte!

  5. Mooi hoe je het omschrijf en het verteld. Knap van je!
    Ik herken veel in wat je zegt. Ik heb alle vormen van de door jou genoemde jeugdzorghulpen meegemaakt en het is (zoals ik al zei) erg herkenbaar.

    Ik wens je veel succes in de toekomst en hoop dat je een mooie kan opbouwen met veel lieve en eerlijke mensen om je heen!

    Succes

  6. Ik heb ook op begeleid kamerbewonen gewoond en de leiders waren toffe mensen waar je altijd terecht kon en die kwamen vanuit een internaat waar ze werkten waar ze ook altijd heel betrokken waren bij het wel en wee van alle kinderen en tieners daar. Mijn mede-bewoners waren heus niet allemaal mensen ‘van de straat’ en dat ik dan (ook) de wijze was of het idee dat mensen van de straat ‘dom’ zouden zijn. Ik vond ze vaak heel wijs! Er waren kinderen van heel rijke ouders die hun kinderen gewoon altijd geld gaven om zich te vermaken ed. en die eigenlijk vooral emotioneel het zwaar te verduren hebben gehad. Die hadden eigenlijk al veel voor zichzelf moeten zorgen hun hele leven lang, maar toch waren ze dan daar en ook veel mensen die heel zelfstandig al waren en heel intelligent, maar die dat dan toch nog even moesten ‘bewijzen’. Er waren ook mensen met veel problemen, gokverslaafden ed. of mensen die misbruikt waren en daar veel over nog in verdriet waren en in therapie. Ik ging toen een keer mee met ‘de’ gokverslaafde en hoe hij dan praatte. Dan had hij gewonnen en dan zei hij: ‘Kijk dan kan ik vanavond weer eten..” Ik weet nog dat ik een keer in de supermarkt met hem meeging. Hij haalde gewoon 3 lege kratten bier vanuit de supermarkt zelf, waar alle flesjes door klanten al eruit waren gepakt en liep er mee weer terug naar het begin van de supermarkt voor de automaat. Hij deed het alsof hij gewoon aan het winkelen was, zijn ding deed, niemand die het doorhad..Van het geld uit de automaat, haalde hij sigaretten en aan de kassa vroeg hij mij. Wat wil jij en hij wees naar het snoep ed. Ik koos zelfs wat uit! Buiten gekomen dacht ik: ‘Wat gebeurde er nou net eigenlijk?”. Ik was helemaal verbaasd dat hij dus zover was, dat hij dat dus zomaar deed, ik kon dat niet bevatten. Of iemand die zijn pols zwaar afbond met katoen, zodat zijn pols helemaal opzwelde en er blauw uitzag. Dan liet hij die blauwe hand zien bij aanvang en zei hij dat hij pijn had ed. zodat hij niet hoefde te werken in de supermarkt, vanuit zijn opleiding.. ook zoiets. Ik dacht.. huh.. jeetje, dat je dat doet. Je leert van heel veel mensen. Ik was vanaf 15 jaar uit huis, vanwege mijn eetprobleem en ging niet naar school. Dan moet er wat.. Ik ben ondanks alles wel dankbaar dat ik daardoor met heel veel mensen’s levensstijl kennis heb mogen maken, die ik anders wellicht nooit had ontmoet.

  7. Ik ben een beetje in de war.. Uit het verhaal klinkt het inderdaad niet als iets wat je moet willen zeg maar. Maar ik ga wel vrijwillig beschermd wonen. Dit is niet omdat het thuis niet meer gaat, maar omdat ik al 23 ben en zelfstandiger wil worden, maar het te lastig voor mij is om op mezelf te gaan wonen. Eigenlijk lijkt het alsof je het daar in de introductie over hebt, maar dat weet ik niet zeker. Zou ik het dan over iets anders hebben? Zijn er mensen die een positeve ervaring hebben met begeleid/beschermd wonen?

  8. Wat leuk om wat reacties te lezen!
    @d ook ik kan het steeds meer zien als ervaring. Nog wel eentje die ik had willen missen maar mijn blik op de wereld is wel verbreed. Ik denk zelf dat er hele leuke dingen kunnen ontstaan tussen heel verschillende mensen.. ik heb mijn beste vriendin ontmoet binnen de jeugdzorg. Werelden van verschil maar we kunnen niet meer zonder elkaar! Ik had ook graag een wat positiever verhaal willen schrijven en heb een deel negativiteit proberen weg te laten. Ik hoop dat het een eerlijk verhaal is geworden en vind het wel heel fijn te lezen wat jouw ervaringen zijn 🙂

    @Ellie ik denk dat et een groot verschil is tussen jeugdzorgtrajecten en vanuit psychiatrische problematiek begeleid en of beschermd wonen. Allereerst omdat er meer kennis zal zijn over psychische problemen en deze begeleiding daar dus ook op is toegespitst. Ook zal je waarschijnlijk mensen treffen met soortgelijke problematiek. Ikzelf voelde me juist door de verschillende doelgroepen (met name criminaliteit en gedragsproblematiek) niet veilig maar kan me heel goed voorstellen dat er wel andere mensen zijn die gelukkig goede ervaringen hebben ! Daarnaast ontwikkelde ik een angststoornis en vanwege onvoldoende kennis hierover is dit niet goed opgevangen. Ik moest niet zo kinderachtig doen en werd vaak naar mijn kamer gestuurd bij paniekaanvallen (die dan op slot ging)…. dit zal niet gebeuren als er wel kennis van zaken is

    Heel veel succes in elk geval 

  9. @ellie-x
    Hele goede ervaringen met beschermd wonen. Woon er nu al acht jaar en het is heel fijn om vaste begeleiding te hebben die jou goed kent en tussen mensen te wonen die soms dezelfde beperking hebben als jij. Heeft niks te maken met de negative ervaringen met jeugdhulpverlening zoals het hierboven beschreven staat. Don’t worry. Lekker gaan genieten van deze nieuwe levensfase.

    1. Waar woon jij ? Ben ook op zoek naar een plek. Ben net 16

  10. Fijn om te horen @lostgirl!!

  11. Kan me heel erg in dit verhaal herkennen. Ook ik heb op een leefgroep van jeugdzorg moeten wonen… Veel jongeren met gedragsproblemen en verslaving. Ikzelf paste er niet goed tussen. Ben van mezelf erg rustig en ik viel er toch wel buiten. Als je daar dan voor langere tijd woont verander je wel als persoon, om het maar te kunnen overleven. Elke dag speelde er wel wat en volgens mij kan je daar niet anders dan gek worden. Veel ruzies en drukte. Dingen werden gesloopt. Brandstichting. Pesten. ‘S nachts werd er op je deur gebonkt of je dan mee kwam blowen. Er werd bij ons extreem veel gejat, je moest je kamer altijd op slot hebben, al ging je even naar de wc. Ook van kantoor werd gestolen. Als groepsleiding weer eens dossiers lieten rondslingeren lazen ze er in en dat kreeg je dan nog lang na te horen. Ik verwijt mijn groepsleiding deze slordigheid heel erg. Soms liet een groepsleiding perongeluk sleutels op de eettafel liggen (echt hoe dom kan je zijn) en dan ging er dus een loper rond in de groep. (Daarmee kan je élke deur open krijgen). Nee ik voelde me totaal niet veilig daar.
    Je bent inderdaad veel te afhankelijk van groepsleiding, heel kut want er worden echt grove fouten gemaakt. Je kunt daar als jongere niets tegenin brengen. Al die leiding verdedigt elkaar wel in hun fouten. Ze zijn te laf om toe te geven, laat staan het op te lossen. Dit geeft een groot gevoel van onmacht. Afspraken worden totaal niet nagekomen. Ik ben erg vaak gewoon vergeten door ze. Als ik aan dit jaar terugdenk komt al mijn boosheid weer terug. In dit verhaal heb ik niks overdreven. Ik kan nog zo veel opnoemen in wat voor dingen zich hebben plaatsgevonden daar, maar wat heeft het nog voor nut..jeugdzorg was voor mij een grote ramp.

  12. Ondanks mijn nog jonge leeftijd werk ik al een tijd op een (over)leefgroep. Vanuit mijzelf kan ik oprecht zeggen dat ik er alles aan doe de kinderen op te laten groeien in een veilige en fijne omgeving, ondanks dat dat de liefde van een vader en moeder niet kan vervangen. Helaas is een leefgroep een grote groep kinderen waar pesterijtjes aan de orde van de dag zijn. Ik vind dat dan ook best heftig om te lezen hoe je het zelf vroeger hebt ervaren. Bedankt voor deze mooi geschreven blog, het maakt me toch weer iets meer bewust van hoe belangrijk het werk is wat ik doe!

  13. Uuuuugh, ik vond het leven op een leefgroep verschrikkelijk. Ook ik paste niet tussen mijn groepsgenoten. Vaak was ik diep geshockeerd door de dingen die er gebeurde. Zoals iemand die met tafels gooit, en dan we vervolgens de interne school moesten verlaten en er zich 5 leerkrachten op dat kind stortten. Dit ging ook zo binnen de groep. Nergens zeggenschap over. En toen ik wegging, kreeg ik een dossier mee met dingen die over een ander leken te gaan. 1 ding heeft me voor het leven getekend.. Op die plek ben ik verkracht. En dat omschreven ze als “aandacht van mannen zoeken”.

  14. Herkenbaar verhaal. Ik heb hetzelfde meegemaakt, tijdens mijn jaren op de leefgroepen ben ik ook graag roken, snijden en heb ik drugs gebruikt ‘om er bij te horen’. Je doet inderdaad wel veel levenservaring op, maar het is dat ik werd gedwongen. Want ik zou er niet zelf voor hebben gekozen.

  15. @Isabelle heel herkenbaar en Iris ook…

    @.. mooi om te lezen dat je hart voor je werk hebt kunnen velen een voorbeeld aan nemen !

  16. @Lieve en lostgirl
    Bedankt voor jullie reactie! Dan had ik het inderdaad verkeerd begrepen, het gaat om ander soort woningen/instellingen.. Dat stelt me gerust.

    Wat vervelend dat jij op zo’n plek terecht bent gekomen, Lieve!

    Lost girl, wat fijn dat jij een goede ervaring hebt en daar goed woont!

  17. Ik zit op dit moment ook gesloten jeugdzorg in zykos, herken me heel erg in dit verhaal, mensen die zichzelf opeten, agressie heel heftige automutulatie, maar ook sexueel overschrijdend gedrag en bedreigen en pesten is aan de orde. Echt echt niet 1 keer. Dit vind ik heel lastig , aangeZien in totaal niet voor mezelf durf op te komen en als ik het doe een grote bek krijg waar ik zo van schrik dat ik het voortaan wel vergeet. Soms weet ik niet wat nou beter was. Thuis of hier. Ik denk dat het kiezen is uit 2 kwaden ……

  18. Ik vind het verschrikkelijk allemaal wat ik zie en meemaak met jeugdzorg en die instellingen. Ik heb helaas ook mogen mee maken hoe de boel en de rechters belazerd worden en hoe verregaand de leugens in rapportages gaan! Ik hoop dat het hele zooitje ooit een keer goed de mand pakt en er iemand opstaat die over deze wantoestanden bij Bjz en hun tehuizen een tv programma durft te maken. Ik merk dat zelfs veel advocaten bang zijn voor Jeugdzorg ! Er gaan te veel kinderen door hen naar de verdommenis! Het erge is dat het niemand lijkt te interesseren en niemand het gelooft of je moet het zelf hebben mee gemaakt! Ik ben op zoek nu naar een instelling die anders en menselijker is want ik zoek een plek om zelfstandig beschermd te wonen nu! Weet iemand zoiets, het liefst in Overijssel ?

  19. Weet iemand een goede plek voor beschermd/begeleid wonen omgeving tilburg? Ben net 16 geworden.

  20. Kan net zo goed zelfstandig wonen, iedereen zit altijd eeuwig op zijn kamer.
    Probleem is de huur en die word steeds onbetaalbaarder. Daarom woon ik nog begeleid, maar aan die begeleiding heb je werkelijk niets. Zelfs mijn ouders vragen zich af, waarom heeft Pieter nog woonbegeleiding?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *