Ervaring Curium eetstoornis

Zelf ben ik twee keer opgenomen op unit H, dus ik denk dat ik een hoop van de dingen wel kan vertellen. Ik zal je vertellen hoe de behandeling voor iemand met anorexia, NAO en ook ongeveer voor boulimia eruit ziet (deze jongeren hebben wel vaak extra afspraken). Over de behandeling voor BED kan ik niets vertellen omdat er tijdens mijn opnames geen jongeren waren met deze diagnose.

Wanneer je, door bijvoorbeeld je huisarts, het ziekenhuis of de GGZ, wordt doorverwezen naar het curium, krijg je natuurlijk eerst je intake. Die ziet er zo uit: je gaat eerst met de psychiater, systeemtherapeut en nog een andere therapeut in een kamertje zitten. Er wordt uitgelegd wat er gaat gebeuren die (mid)dag . Dat zijn wat testjes en een gesprek met de psychiater. Daarna gaan ze overleggen en wacht je in de wachtkamer op de uitslag. Dat kan zijn een klinische opname (op unit H of op de gesloten afdeling), dagbehandeling of poliklinisch.

De duur van je behandeling ligt aan jezelf. Bij de een is het één jaar, maar er zijn ook jongeren die er maar 3 maanden in behandeling zijn. En dan natuurlijk nog de nazorg. Ook de mate dáárvan ligt aan jezelf. Als er wordt besloten dat je klinisch opgenomen wordt krijg je (als er geen wachtlijst is) meestal de dag erna de kennismaking op de groep. Je krijgt dan een gesprek met een of twee sociotherapeuten die je de opname een beetje uitleggen. Ook vragen ze of jij dingen weet die je graag zou willen leren. En ze laten je de unit zien en stellen je voor aan de groep.

Er zijn dan al twee mentoren voor je aangesteld en meestal maak je dan ook kennis met hen of éé van hen. De mentoren zullen zich het meest met jou bezighouden en je helpen aan je doelen te werken. Als de kennismaking is geweest wordt je na 1 of een paar dagen opgenomen.

Op de unit krijg je een voedingslijst die aan jou en jouw aankomen is aangepast. Elke week wordt er op donderdagmorgen in je ondergoed gewogen, met een (vrouwelijke) sociotherapeut. De norm voor het aankomen is 5 ons tot een kilo per week.

Verder in de ochtend is er een jongerenbespreking waarin alle jongeren worden besproken. Ze gaan kijken hoe de week daarop eruit gaat zien en of je uitbreidingen krijgt of juist extra controles. Is het (genoeg) aankomen niet gelukt? Dan wordt samen met jou en de diëtiste gekeken waar jouw voedingslijst kan worden opgehoogd. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je lijst voldoet aan een normaal eetpatroon.

Als je vanuit het ziekenhuis komt kan het zijn dat je nog een sonde hebt. Als je je voedingslijst niet eet, wordt deze aangevuld met sondevoeding. Ook kan een afspraak zijn dat je lijst wordt aangevuld met nutridrink. Als je laat zien dat je je lijst een tijd kunt eten, dit is ong. 3 à 4 weken, mag je sonde eruit. Wel is dan nog de afspraak dat als je je lijst niet eet, de sonde er meteen weer in gaat om je lijst aan te vullen.

Als je de norm van het aankomen wél is behaald krijg je uitbreidingen. Dit is (als je lichamelijke conditie hier goed genoeg voor is) een stapje in het bewegingsplan. Er is een bewegingsplan, je begint met helemaal in de rolstoel, zonder enkele beweging en elke keer als je genoeg aankomt krijg je er een beetje beweging bij totdat je bij bewegingsvrijheid komt. Dat betekent dat je gewoon weer mag bewegen wat je wilt. Sporten hoort daar niet bij, dit mag pas als je op je door de arts vastgestelde streefgewicht zit.

Ook kan een uitbreiding zijn dat je even naar huis mag. In het begin is dit een paar uurtjes maar naarmate je verder aankomt, wordt het steeds langer en kun je na een tijdje ook een of twee nachtjes thuis slapen, wel is het de bedoeling dat je ook thuis je voedingslijst volgt! Anders mag je niet (langer) naar huis.

Faseprogramma
Ik zal nu wat meer vertellen over het faseprogramma. Je begint in de wenfase. Deze fase is vooral voort het opstarten van je behandeling en het wennen op de groep. Je gaat hier beginnen met het eten van een voedingslijst, hebt (vaak nog) geen beweging en je gaat proberen je eetstoornis te erkennen en motivatie te zoeken. In de eerste week van je opname hoef je nog niet aan te komen maar het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat je verder afvalt. Ook hoef je nog geen ‘enge’ dingen te eten zoals pasta’s en rijst.

Meestal ben je na 1 à 2 weken uit de wenfase en ga je naar fase 1. In fase 1 is het wél de bedoeling dat je de norm van het aankomen behaalt. Je krijgt steeds meer uitbreidingen en verantwoordelijkheden, voor zover je die op dat moment aankunt. Als je de basis dingen onder de knie hebt, zoals het stoppen met kruimelen, smokkelen, extra bewegen, braken etc. en kunt zeggen wat voor jou de gevolgen van je eetstoornis zijn, maar ook als je het lichamelijk aankunt, ga je naar fase 2.

Daarin is het vooral de bedoeling dat jij gesprekspartner wordt en gaat meedenken in de behandeling. Als je ook de andere vaardigheden van deze fase kunt ga je naar fase drie. In deze fase ga je werken aan het naar huis gaan. Hoe verder je komt in het faseprogramma hoe meer verantwoordelijkheden je krijgt.

In het begin zijn de dagen erg lang en saai, wel is er AB (activiteiten begeleiding) je gaat dan een uurtje naar een gebouwtje waar je van alles kunt maken. En dit zijn echt niet alleen plakwerkjes, maar ook kussens, stoeltjes, schilderijen etc. In de wenfase mag je hier nog niet heen maar komt er iemand voor je op de groep.

Na een paar weken beginnen de therapieën zoals Psychomotorische Therapie (PMT), Beeldende Therapie, Cognitieve GedragsTherapie, Sociale vaardigheids-trainingen, combi-groepen, enz. Op deze site kun je meer lezen over deze therapieën.

Ook kun je opstarten met school. Eerst zal dat een uurtje op de groep zijn, maar als alle papieren rond zijn van jouw school kun je in het klasje beginnen. Naarmate je aankomt mag je steeds langer naar school. Ook mag je al vrij snel beginnen met een uurtje naar je eigen school. Ook dit wordt steeds langer, maar alleen als je laat zien dat je je op school ook aan je voedingslijst kunt houden.

Op dinsdagmiddag is er doelengroep. Het is de bedoeling dat je elke week een doel bedenkt waar je die week aan wilt werken. In het begin zijn dit vooral doelen als: wennen op de groep, minder kruimelen, goed zitten etc. Later worden dit doelen in de trant van: tussendoortje in een cafeetje, ergens anders lunchen. De voorwaarde aan de doelen zijn: het moet haalbaar zijn en je moet er elke dag aan kunnen werken. Tijdens de doelengroep worden de doelen van de afgelopen week geëvalueerd en de nieuwe doelen besproken. Voor de doelengroep is er een ontspanningsoefening. Ook heb je af en toe ouderavonden. Je eet dat met je ouders een maaltijd en daarna is er een thema-avond.

Op een dag heb je 6 eetmomenten die op jouw lijst staan. Om 8 uur ‘s morgens is het ontbijt, om half 11 het tussendoortje, om half 1 de lunch, half 4 het middag tussendoortje, half 6 het avondeten en om half 8 het laatste tussendoortje. Om half 8 ‘s ochtends wordt je gewekt of zet je zelf je wekker. De bedtijden hangen af van je leeftijd. Op maandag, dinsdag en donderdag komt er eten uit het ziekenhuis, op de overige dagen wordt er zelf gekookt en hebben de jongeren inbreng in het menu.

Enkele regels op de unit.

• In het begin heb je na de hoofdmaaltijden 1 uur rust en na de tussendoortjes een half uur, het is dan de bedoeling dat je in de huiskamer zit en ook mag je niet naar het toilet -Je blijft totdat er andere regels zijn de hele dag beneden en gaat dus niet naar je kamer.
• Brood wordt in het begin niet zelf gesmeerd en er wordt ook niet zelf opgeschept of een tussendoortje klaargemaakt.
• Voor de hoofdmaaltijden heb je een half uur de tijd en voor de tussendoortjes een kwartier
• Je brood moet je in maximaal 12 stukjes eten.
• Appels worden met schil gegeten.

Ik zal nu nog kort iets vertellen over mijn eigen ervaringen.

Ik vond het in begin erg eng en moest erg wennen aan al de regeltjes en nieuwe mensen. Maar naarmate ik er langer zat, kreeg ik een steeds betere band met de mensen en ik heb er echt goede vriendinnen aan over gehouden! Omdat je er allemaal voor hetzelfde probleem zit schept dat een band en heb je veel steun aan elkaar.

Er zijn altijd minimaal 2 sociotherapeuten op de groep en in het weekend meestal 1. Met de één klikt het beter dan met de ander, dat was bij mij heel erg zo. Naarmate ik aankwam kreeg ik veel meer vrijheid en dat voelt echt goed! Als je voor een opname denkt aan zelf brood smeren en bijvoorbeeld bewegingsvrijheid denk je waarschijnlijk zoiets van: ‘Denk je dat ik dáárvoor aan ga komen?’ Maar je zult merken dat je het mede voor je vrijheid gaat doen! Mij heeft vooral mijn tweede opname mij goed geholpen. Hier was ik ook opener en kon ik dus ook meer bereiken. Hiermee wil ik niet zeggen dat je minimaal 2 keer moet worden opgenomen, maar dat je het echt zélf moet doen! Je kunt er wel gaan zitten en niks zeggen maar dat werkt niet!