Na meerdere klinische -, poliklinische -, deeltijd – en nazorgbehandelingen kwam ik bij Centrum Eetstoornissen Ursula terecht na een verzoek voor een seconde opinion door mijn toenmalige behandelaar.
Aanmelding / Intake
Na aanmelding door mijzelf tijdens het telefonisch spreekuur kreeg ik enkele dagen later een vragenlijst die ik diende in te vullen. Als reactie hierop kreeg ik een uitnodiging voor een intakegesprek. Het intakegesprek was voor mij niet nieuw.
Er wordt met name gevraagd naar de huidige problemen met het eten. Hoe ziet je eetstoornis eruit? Wat eet je op een dag, wat voor compensatiegedrag heb je? Daarnaast worden ook vragen gesteld omtrent je sociale contacten, school / studie, leefomgeving, etc.
Na het eerste intakegesprek vindt er een lichamelijk onderzoek plaats bij de huisarts. Je wordt gewogen en er wordt een zogeheten anamnese afgenomen. In een anamnese wordt er gekeken naar je “ziekteverleden”. Ziektes in de familie, allergieen, noem maar op.
Wat voor mij vooral belangrijk was, was het feit dat er verder gekeken werd dan het eetprobleem. Wat gaat er aan de eetstoornis “vooraf”?
Na dit eerste gesprek zou ik overlegd worden binnen het behandelteam. Na een week kreeg ik het verlossende telefoontje dat ze mij in behandeling wilden nemen. Er volgde een uitnodiging voor een gesprek met de hoofdbehandelaar van de kliniek. In dit gesprek werd eigenlijk kort samengevat hoe mijn eetpatroon eruit zag. Maar in dit gesprek ging het met name om in grote lijnen de doelen vast te stellen voor tijdens de behandeling.
Wachtlijstgroep
Na deze intakegesprekken kwam ik in de wachtlijstgroep terecht. Deze was wekelijks en vond iedere donderdag plaats van 13.00u tot 14.00u. In de wachtlijstgroep zit je met anderen die op de wachtlijst staan voor de verschillende afdelingen. Dus ook met mensen die een andere behandeling dan jij zullen volgen.
Mijn eerste wachtlijstgroep vond ik erg prettig. Er kwamen 3 meiden van elk een andere afdeling hun verhaal doen over hun persoonlijke ervaring en hoe een week in de kliniek eruit zag. Ondanks dat hun verhaal het allemaal dichterbij bracht en ook enger maakte, gaf het ook een stukje duidelijkheid en opluchting.
Ik ben zelf redelijk snel opgenomen. Ik heb 2 keer in de wachtlijstgroep gezeten. Dit kwam ook omdat kerst en oud & nieuw ertussen zat en hierdoor de wachtlijstgroep een aantal keer uitviel. In deze wachtlijstperiode heb je tevens een gesprek met de teamleider van de sociotherapeuten (de begeleiders op de groep) en een gesprek met je behandelaar om afspraken vast te leggen. Deze komen in een contract dat je voorafgaand aan je behandeling dient te ondertekenen.
Team 2
Afgelopen januari ben ik opgenomen op team 2. Sinds januari dit jaar is het CEU een ander beleid gaan hanteren binnen de kliniek. Dit was in het begin wel te merken omdat er zich nog wat “kinderziektes / onduidelijkheden” voordeden. Team 2 heeft / heet de GRIP. GRIP betekent Groeps- of Individueel Programma.
Dit is een klinische behandeling. Dat betekent dat je van maandagochtend tot vrijdagmiddag in de kliniek bent. De minimumleeftijd is 18 en voor zover ik weet is er geen maximumleeftijd. Een eetstoornis is immers niet leeftijdgebonden toch?! Alle eetstoornissen (AN / BN / NAO) worden behandeld. Voor BED is een aparte behandeling op hetzelfde terrein.
Je krijgt een behandelaar toegewezen en een persoonlijk begeleider (PB’er). Met je PB’er maak je afspraken op het eetgebied. Met hem / haar bespreek je ook de moeilijkheden binnen de kliniek. Met je behandelaar ga je dieper in op achterliggende problematiek, oorzaken, moeilijkheden etc. Eigenlijk omschrijft de term GRIP ook het doel van deze behandeling. Het gaat erom weer grip op je eetgedrag te krijgen.
Startfase
De eerste 6 weken worden de startfase genoemd. Dit is een soort observatieperiode waarin het normaliseren van je eetpatroon en stoppen met compensatiegedrag prioriteit heeft. Iedere vorm van compensatiegedrag is niet toegestaan binnen de kliniek. Hierover maak je met je behandelaar ook afspraken mocht je je hier niet aan (kunnen) houden.
Je begint qua voeding op een wenlijst. In de eerste week kun je deze in overleg met je PB’er opbouwen naar een Basislijst. Je kunt er ook voor kiezen om een week later in één keer over te stappen. In ieder geval moet je (ongeacht wat) een week later op de basislijst zitten. Afhankelijk van je gewichtsafspraken wordt je lijst uitgebreid naar basisplus of meer
De eerste 2 weekenden blijf je intern, daarna ga je in overleg met je behandelaar en persoonlijk begeleider je weekenden opbouwen. Voor het weekend maak je concrete afspraken. Zo is bij mij in overleg besloten om mijn eetbuien in eerste instantie deze periode te gaan registreren. Wanneer vinden ze plaats, wat ging er aan vooraf, etc. In deze periode heb ik ook een psychologisch onderzoek gedaan.
Er is de eerste 6 weken naast de eetproblemen ook veel aandacht voor bijkomende klachten. Er wordt dus echt gekeken naar wat de problemen zijn, in welke vorm uit zich dit, waar zit de grootste last…noem maar op. Dit alles om de behandeling echt op jouw problematiek te kunnen richten. En niet in het wilde weg de behandeling te starten.
Na deze startfase vind er een behandelplanbespreking plaats. Zowel jij als het team maken hiervoor een evaluatie. Voorafgaand aan het gesprek beschik jij over de evaluatie van het team en zij over die van jou. Een behandelplanbespreking is dan ook redelijk kort +/- 15 min. Prioriteit heeft het bespreken van de volgende doelen, de vorderingen en problemen. Afhankelijk van de nieuwe doelen stroom je door naar het individuele programma of naar het groepsprogramma. De één is niet beter of slechter dan de ander.
Het individuele programma
Het individuele programma heeft meer mogelijkheden wat betreft maatwerk en individuele afspraken. Er is weinig groepsdruk. Er wordt veel eigen verantwoordelijkheid van je verwacht. Jij moet laten zien dat je wilt.
Het programma van de start-en individuele groep bestaat uit de volgende therapieën:
· Individuele psychotherapie
· Psychomotore therapie
· Creatieve therapie
· Weekend voor- en nabespreking
· Weeggroep
· Systeemtherapie
· Psycho-educatie
Het groepsprogramma
Binnen het groepsprogramma is wat dat betreft iedereen gelijk en heeft ook dezelfde afspraken. ER worden in feite geen uitzonderingen gemaakt De groepsdruk is groot, maar geeft daarbij ook veel herkenning, steun en feedback.
Het programma van de “groep-groep” bestaat uit de volgende therapieën.
· Individuele psychotherapie
· Creatieve therapie
· Psychomotorische therapie
· Cognitieve therapie
· Lichaamservaring therapie
· Weekend voor- en nabespreking
· Weeggroep
Iedere 6 weken heb je (daar doet men zijn best voor) een behandelplanbespreking. Hoe gaat het nu met de doelen, wat worden nieuwe doelen, hoe sta je in de behandeling, etc. Het doel van de behandeling is bereikt wanneer je geen klinische setting meer nodig hebt. Maar wanneer een vervolgbehandeling van toepassing is, elders. Of een deeltijdbehandeling, poliklinisch etc. Dit kan bij het CEU, maar er kan ook besloten worden om dit meer binnen je eigen regio voort te zetten.
Hoe mijn ervaring is geweest?
Wat ik al aangaf…ik heb meerdere behandelingen gevolgd. Ik heb meerder behandelaren, psychologen en groepsgenoten meegemaakt. Maar bij het CEU voelde ik mij voor het eerst beter begrepen. Er was aandacht voor achterliggende problematiek. Iets waarvan ik altijd heb gezegd dat het probleem ergens anders zat / zit dan in het eten.
Dat eten is het probleem niet. Daarin voelde ik mij goed gehoord. Ik heb het individuele programma gevolgd. Er was absoluut ruimte voor eigen gevoel, ideeën en opties. Mits dit wel binnen het grote behandelkader pastte.
Helaas, vanwege een aantal “fouten” vanuit mijn kant is mijn behandeling vroegtijdig beëindigd. Erg jammer, want voor het eerst voelde ik mij op mijn plek binnen deze behandeling.
Ik heb zeer zeker weer nieuwe dingen geleerd en nieuwe inzichten gekregen waarop ik nu voort kan borduren. Ik geef de moed nooit op!
Geef een reactie