– DE GESPECIALISEERDE EETSTOORNIS AFDELING IS IVM BEZUINIGINGEN SINDS JAN 2015 GESLOTEN – Na een opname in een andere kliniek in Nederland, werd ik door de huisarts en mijn dietiste wederom verwezen voor klinische hulp. Terug naar die kliniek wilde ik niet en dus kwam ik terecht bij Mesos. De eerste intake verliep telefonisch, ik moest bellen met het hoofd van de gehele afdeling psychiatrie (afd. 12) en hij stelde me een aantal vragen.
Ik was toen doodzenuwachtig, maar tijdens mijn behandeling was hij een van de meest aardige personen op de hele afdeling. Hij doet standaard de telefonische intake bij iedereen die zich aanmeldt voor de afdeling. door anoniem
Het fijne aan Mesos vond ik dat je op een afdeling terechtkomt waar meerdere soorten problematiek door elkaar worden behandeld. Er zijn 3 groepen: eetgericht (voor eetstoornissen), persoonsgericht (voor o.a. persoonlijkheidsproblematiek) en klachtgericht (voor mensen met andere klachten: depressies, gameverslavingen enz).
Elke groep bestaat uit ongeveer 8 personen en mannen en vrouwen zitten bij persoons- en klachtgericht door elkaar. Sommige therapieën zoals bijvoorbeeld mindfulness krijg je in een latere fase van je behandeling ook met de personen uit de andere groepen.
Ik heb de behandeling in het begin erg zwaar gevonden. Overdag is er een sociotherapeut op de groep, maar er wordt niet streng op je gelet. Vanaf 16u ben je daarna vrij om te doen wat je wilt. De meeste meiden gaan naar huis, omdat ze niet klinisch verblijven en soms blijf je met een paar anderen die ook net zijn begonnen in het ziekenhuis. Je slaapt op een apart stukje van de PAAZ in het ziekenhuis, de maaltijden komen gewoon uit de ziekenhuiskeuken. Het avondeten en de tussendoortjes moet je ‘s avonds dan ook zelf nemen (eventueel met de groepsgenootjes die ook klinisch zitten) en er is geen sociotherapeut bij.
Dit vond ik echt lastig in het begin, omdat je anderen moet aanspreken op hun eetgedrag, je moet zelf om hulp vragen als je dat wilt en de motivatie moet vanuit jezelf komen. Er is geen therapeut die zegt: nu moet je dit eten.
Je slaapt op een ziekenhuiskamer met 6 bedden, in het begin is dit wennen maar na een paar nachten is dat prima te doen!
Elke ochtend kom je met alle drie de groepen bijeen voor de ochtendstart. Dan worden alle mededelingen gedaan en doe je gezamenlijk een aandachtsgerichte oefening. Daarna begin je in eetgericht met de weekendnabespreking, gevolgd door het moeilijk tussendoortje. Elke week neemt een ander groepslid een tussendoortje mee dat ze moeilijk vind. De ene keer is het een stuk taart, maar ik heb ook wel eens om 10 uur ‘s ochtends aan de cola met borrelnootjes gezeten!
Daarna heb je eventjes pauze en ga je door met een therapie die erop gericht is om te werken aan de motivatie, je brengt je eetstoornis (en andere problemen zoals bijvoorbeeld automutilatie of een verslaving) in kaart en gaat kijken wat de valkuilen zijn. Als je al wat langer in eetgericht zit, kun je deze therapie overslaan en mag je naar aandachtsgericht. Dat is een therapie met allerlei Mindfullness oefeningen; op Mesos hebben ze hier heel veel ervaring mee. Juist die Mindfullness oefeningen vond ik lastig, want praten over mijn problemen kan ik wel: maar gaan voelen, stil liggen op een matje en ontspannen dat vind ik lastig!
Daarna is er een lunch in de woonkamer waar je aan tafel zit met je groepsgenoten en na de lunch is er weer de dagafsluiting met eetgericht. Je vertelt dan hoe het met je gaat en wat je ‘s middags gaat doen enzovoorts.
Verder zijn er nog therapieen zoals: PMT. Voor PMT moet je boven een bepaald BMI zitten, zit je onder dat BMI dan mag je niet meedoen en moet je jezelf zien te vermaken. Het fijne aan de PMT op Mesos was dat het niet alleen over je lichaamsbeleving ging, maar ook over allerlei andere onderwerpen.
Ook was er runningtherapie, maar ook hiervoor moet je boven een bepaald BMI zitten. Bij runningtherapie heb ik ook veel geleerd, zoals bijvoorbeeld dat ik niet altijd tot de grens moet gaan om mezelf te bewijzen en goed te zijn.
Naast alle therapieen heb je ook nog individuele gesprekken, maar hiervoor moet je heel erg initiatief nemen. Je moet zelf elke week vragen om een gesprek. Juist dat was goed voor mij, omdat je uiteindelijk dus voor jezelf moet opkomen. Verder is er ook op de afdeling een psychiater die je erg goed helpt, maar ook hiervoor moet je zelf afspraken maken.
Ik heb heel veel gehad aan mijn therapie op Mesos. Klachtenvrij was ik niet toen ik afscheid nam (ook het afscheid nemen doe je bij de ochtendopening met alle 3 de groepen en ‘s middags bij je eigen groep), maar ik heb wel heel veel grote stappen gezet en, met dank aan de sociotherapeut en psychologe van de afdeling, heb ik mijzelf voor het eerst echt aan anderen laten zien zoals ik ben!
Er tijdens de behandeling trouwens ook heel veel ruimte is voor andere problematiek: zelfbeschadiging, dwangstoornissen, andere verslavingen enz. Op die manier kan er minder ‘verschuiving’ van de problematiek plaatsvinden en dat heeft erg geholpen.
Na afloop van mijn klinische behandeling ben ik nog een tijd bij de nazorggroep gebleven en heb ik nog enkele keren een crisisopname gehad op de algemene PAAZ afdeling van Mesos. De begeleiding vond ik altijd erg goed en ik heb veel moeite gehad met het loslaten ervan, maar ook hierbij ben ik uiteindelijk erg goed begeleid en geholpen.
Geef een reactie