Ervaring Terberken Tienen

Al sinds mijn 12de kampte ik met psychische problemen, met name anorexia, depressie en automutilatie. Vandaar dat ik ook al meerdere behandelingen achter de rug had: zowel ambulant bij RIAGG als bij een in eetstoornissen gespecialiseerde ambulante therapeute, tot ziekenhuis-opnames en klinische opnames. door anoniem

Op een gegeven moment had ik de depressie en automutilatie onder controle, en duidelijk werd dat de anorexia hoofdprobleem was en bleef, en mijn leven daardoor telkens ‘onleefbaar’ werd, en kritiek.

Viavia kwam ik in contact met een lotgenote die net als ik ook al veel hulp had gehad, en ook van het kastje naar de muur werd gestuurd en geplaagd werd door lange intake-procedures en wachtlijsten/ wachtlijstgroepen etc. Enfin, zij was uiteindelijk terecht gekomen in een kliniek in België, Terberken, in Tienen. Een kliniek die gespecialiseerd is in eetstoornissen, maar ook andere problematiek zoals zelfverwonding, trauma’s, angst/dwangstoornissen etc.

En zij was daar zo ontzettend goed en sterk uitgekomen en deze kliniek heeft echt haar leven gered. Ik wilde echt vechten tegen de eetstoornis, en wel op een plek waar ik me goed voelde en het idee had dat ik er de zorg kreeg die ik nodig had.

Hoe zag de intake eruit?
Daarom besloot ik mij ook aan te melden bij Terberken (rond die tijd was ik opgenomen op een jeugd-gesloten afdeling, en er waren al meerdere ‘lijntjes’ gelegd met onder andere ook eetstoornisklinieken in Nederland, maar daarvoor zou ik erg lang moeten wachten.), Die aanmelding heeft mijn toenmalige behandelaar georganiseerd, dus kan ik niet precies vertellen hoe een aanmelding voor een 1e opname verloopt (inmiddels ben ik al meerdere keren opgenomen geweest op Terberken,) en als je voor (her)opname komt, dan is er een gesprek met de professor die ‘baas’ van de afdeling en tevens ‘hoofdbehandelaar’is.

Bij dit gesprek zijn sowieso je ouders aanwezig als je minderjarig bent (ik was destijds 17), en ook moest ik toen naar de afdelingsarts die aan de hand van gewicht en vitale functies en vragen over eten/ gewicht/ gezondheid/ lichamelijke klachten bepaalt hoe het met je gesteld is. Ook kreeg ik een rondleiding over de afdeling, dit werd gedaan door de hoofdverpleegkundige van de afdeling.

Na dit gesprek kreeg ik toen een week later een telefoontje met de ‘uitslag’, dus of ik wel of niet mocht worden opgenomen op Terberken. Ik mocht komen. Ik weet nog dat er destijds ( en afgelopen keren) wel vanalles met de verzekering moest worden geregeld omdat je toch in een buitenlands ziekenhuis word opgenomen. de verzekering gaf toestemming voor 6 weken opname ( dit is gebruikelijk, maar bij mij kon de behandelduur makkelijk verlengd worden naar uiteindelijk 6 maanden).

Hoe lang moest ik wachten voor ik hulp kreeg? Er was een wachtlijst, maar die was te verwaarlozen zo kort als je hem vergeleek met de wachtlijsten van Nederlandse klinieken. Dus zo gebeurde het dat ik 3 weken later werd opgenomen in Tienen. (dit was in 2003) (hierna ben ik nog een keer opgenomen om ‘bij te tanken’, en afgelopen september ben ik weer opgenomen voor een lange behandeling, maar ik ben tussendoor moeten stoppen wegens een longontsteking.

Binnenkort word ik weer opgenomen, om verder te gaan met de lange behandeling. Afgelopen keren hoefde ik alleen maar te bellen/ mailen met de professor voorafgaand aan opname.

Ik hoefde niet langs te komen op gesprek of dergelijke, omdat ik per mail/ post een motivatiebrief schreef. Ik weet inmiddels dat je om opname goed te keuren, een verwijsbief en medische motivatie van een arts nodig hebt, en een eigen motivatie. Die moeten dan naar de verzekering, en die moeten het goedkeuren, en dan kan opname pas doorgaan als de professor een behandelplan opstelt met de te verwachten behandelduur! Voor de afgelopen opnames moest ik maximaal 3 weken wachten.

Hulp, Groep 1, therapieen, behandelgroep, eten/gewicht:
Terberken voorziet alleen in klinische hulp. Deeltijdbehandeling is er niet. Wel is het zo dat je volgens mij ambulante gesprekken met de professor kunt hebben, maar dat is dan geloof ik in een andere praktijk. Ik kwam dus in Tienen terecht voor een opname. Deze opname zou minimaal 5 dagen duren, en maximaal 6 maanden (met de laatste maanden wel mogelijkheid tot dagbehandeling, maar dagbehandeling is alleen mogelijk in de ontslagfase, dus alleen als je aan het einde komt van je klinische behandeling kun je overstappen op dagbehandeling, natuurlijk in overleg met je behandelaren)

Groep 1/ motivatiegroep
De eerste paar weken van je opname kom je in groep 1 terecht. Iedereen die word opgenomen, of ze komen voor lange opname, om bij te tanken, of helemaal nog niet weten wat ze van plan zijn, komen in groep 1. Deze groep word ookwel de motivatiegroep genoemd. Het aantal personen in de groep wisselt sterk en is afhankelijk van opnames, en mensen die overgaan naar een behandelgroep.

Het maximum aantal mensen in groep 1 is 12. In groep 1 heb je iets beperkter therapie dan in de behandelgroepen, en de therapieen (de soorten therapie zijn hetzelfde als in de behandelgroepen: psychotherapie, werkvergaderingen (weekendbespreking, weekendevaluatie en evaluatie-voorbereiding), voedingseducatie ( sessie met dieetiste waarin je gewicht en eetgedragd/compensatiegedrag word besproken), PMT, Ergotherapie (=creatieve therapie) en dramatherapie) zijn gericht op het achterhalen van je motivatie en het versterken van je motivatie.

In groep 1 heb je elke week evaluatievergadering met je groep, groepsbegeleiders en de professor erbij, en hier geef je je motivatie aan, dus of je door wilt gaan, niet door wilt gaan, en waarom, en of je kijktherapie (= meelopen) in een behandelgroep wilt aanvragen. De dag erop hoor je wat het team naar aanleiding van de evaluatievergadering heeft besloten voor jou. In groep 1 ‘hoef’je ook theoretisch gezien qua eten en gewicht niks. Maar wel word je aangeraden om je eten op te bouwen, en compensatiemechanismen (braken/laxeren/bewegen/eetbuien) af te bouwen. Er word eigenlijk toch wel van je verwacht dat je na 2 weken je ‘pakket’ opeet.

Kijktherapie en gewichtslijn.
wanneer je besloten hebt om door te gaan voor een volledige opname, dan vraag je dus kijktherapie aan in een behandelgroep, en kijk je dus een dag of 2 mee met verschillende therapieen, en je eet ook de maaltijden mee met de behandelgroep. Dan is het dus wel zo dat je de normale pakketten opeet, en dat je niet meer afvalt/ compenseert.

Vanaf het moment dat je kijktherapie aanvraagt (en deze word goedgekeurd), wordt er een ‘lijn’ gestart van gewichtstoename van min. 750gr per week (als je moet aankomen tenminste, Terberken hanteert BMI 19 als minimum en BMI 20 als streefgewicht). Om over te gaan naar een behandelgroep moet je vanaf de maandag van overgaan geteld, 3 dagen ervoor boven je lijn zitten.

Zit je onder je lijn, betekend dit einde opname, of als je pas 3 weken in groep 1 zit een week langer in groep 1, met dan ook weer minstens 3 dagen boven je lijn om over te mogen naar een behandelgroep.
Deze gewichtslijn is bepalend voor de rest van de opname, je moet boven die lijn blijven. Okee, je mag er 1 week onder zitten, maar dan moet je hem hebben opgehaald, wil je niet in de reservefase terecht komen.

Ook in geval van ‘vrijheden’, met name naar huis mogen op weekend of doedag, moet je afhankelijk van je bmi erboven zitten of 750gr – 1kg per week zijn aangekomen. In groep 1 mag je de eerste week de kliniek niet verlaten, ongeacht je bmi. De weken erop mag je vanaf bmi xx beperkt de kliniek verlaten met wel opbouwende trap (overdag de stad in, dus eerst een paar uurtjes weg, de week erop een hele dag, de week daarop een overnachting).

In de behandelgroep mag je vanaf bmi xx de kliniek verlaten, en na verloop van tijd afhankelijk van je bmi 2 overnachting naar huis in t weekend. Als je in een behandelgroep zit en je zit tussen bmi XXXX zijn er speciale regels.

In groep 1 word je elke dag gewogen, in een behandelgroep vanaf bmi xx drie keer per week (tot bmi x dagelijks), de weging is na het ontbijt.

Behandelgroepen
Er zijn 3 behandelgroepen op Terberken: Groep 2 en Groep 3 zijn zogenaamde eetgroepen. Hierin kom je terecht als een eetstoornis je hoofdprobleem is, of dit het voornaamste is waaraan je wilt werken. Ongeacht je BMI mag je behandeling in deze groepen volgen. Groep 4 is een groep die zich meer richt op onderliggende problematiek van een eetstoornis, of andere stoornissen zoals angst/ dwangstoornissen, zelfverwonding, alcohol/ drugsmisbruik, binge eating disorder.

In groep 4 kom je pas terecht vanaf een bepaalde leeftijd (ik geloof vanaf 18 jaar), en voorwaarde is dat je BMI xx hebt, en je eetprobleem niet meer alle aandacht in therapie opeist. (over groep 4 kan ik weinig vertellen, omdat ik hier niet in heb gezeten).

In een behandelgroep wisselt het aantal personen ook, afhankelijk van of er mensen vanuit groep 1 overkomen, of mensen die met ontslag gaan/ in ontslagfase zitten. Zo gemiddeld zitten er 8-10 personen in een behandelgroep.

Eetschema = pakket.
Op Terberken werken ze wat betreft eetschema’s met ‘pakketten’. In groep 1 mag je zelf bepalen wat je eet, maar er wordt van je verwacht dat je toch vrij snel een pakket aanvraagt (de normale pakketten zijn te vergelijken met een standaard eetlijst, en of je deze aanvraagt is je eigen verantwoordelijkheid).
Een pakket is een tableautje (of bord met deksel erop) met je naam erop, en daarop je boterhammen, boter en beleg en fruit. Eigenlijk dus kant en klaar, en hieraan mag je ook niks veranderen, ‘pakket is pakket’ luidt het devies.

Een normaal pakket (al dan niet vegetarisch of gewoon):
ontbijt: 3 boterhammen met becel en beleg + fruit
tussendoortje om 10 uur (koekje, chocomel, cake, wafel etc. Deze mag je niet zelf kiezen)
middageten: soep, hoofdgerecht, dessert (kan fruit zijn, maar ook pudding of taart)
tussendoortje om 15 uur (deze is niet verplicht, je mag dan zelf kiezen uit wat er
aangeboden wordt, er is variatie)
avondeten (17.30): 3 boterhammen met becel en beleg, en fruit
‘kwart-na-achtje’ (20.15): 1 boterham met beleg en 1 puddinkje (of andere zuivel)

Versterkt pakket
(dit is een aankomlijst, en hiermee begin je pas na overleg met diëtiste en als je normale pakketten opeet en niet compenseert): hetzelfde als normale pakketten, alleen telkens 1 boterham en beleg meer, room in je soep, en meer aardappels (of pasta etc).

Drinkvoeding krijg je alleen als in de reservefase zit, en in streng overleg met diëtiste, en bijna niet als je op versterkte pakketten zit, tenzij je echt niet genoeg aankomt terwijl je niet compenseert.

Opbouw van pakketten en overstappen op voorbeeld of keuze-pakketten. Van iedereen op Terberken wordt verwacht dat je qua eten zelf verantwoordelijkheid neemt. Deze neem je al door de normale pakketten aan te vragen, en op te bouwen in groep 1, en wanneer je overgaat/ wil gaan de normale pakketten volledig opeet. Wanneer je moet aankomen, dan wordt er overlegd met de diëtiste wanneer je moet overstappen op versterkte pakketten. Dit is iets wat jij meestal zelf aanvraagt. Het heeft volgens de kliniek ook alleen zin om over te gaan op versterkt als je niet meer compenseert.

Grofweg zit iedereen die moet aankomen op een versterkt pakket. het eten is je eigen verantwoordelijkheid. Al is het ook zo dat je best kritiek mag geven en incasseren op/ van groepsgenoten als het niet loopt zoals het hoort. Uiteindelijk als je je pakketten probleemloos opeet, dan kun je in overleg met de diëtiste overgaan op ‘voorbeeld’.

Dan is het zo dat je eten niet meer op een tableautje aankomt of onder een deksel, maar dan moet zelf pakken wat overeenkomt met het pakket (dus gewoon precies dezelfde producten en hoeveelheid, alleen neem je dan eigen verantwoordelijkheid)

Als dit goed gaat, op ‘voorbeeld’, kun je na verloop van tijd (meestal echt pas in ontslagfase) op ‘keuzemenu’, dan mag je wat betreft je beleg en tussendoortjes en kwart-na-achtje zelf kiezen wat je neemt. In de ontslagfase eet je het middageten ook niet meer met de groep op de afdeling, maar ga je eten in de cafetaria/ kantine, samen met andere ontslagfasers, of de mensen van groep 4 (die eten alle warme maaltijden in de cafetaria/ kantine) Gegeten word er in groep 1, 2, 3 op de afdeling, met je eigen groep en soms begeleiding die mee-eet. In groep 4 eet je de warme maaltijd in de cafetaria.

Bulkdag
voor groep 2,3 en 4 is er op dinsdag ‘bulkdag’. Dit houdt in dat al het eten in grote bakken op de afdeling komt, en dat je ongeacht je pakket, zelf moet opscheppen. Dit doe je samen met groepsgenoten en aan de hand van een voorbeeld. Dit om te oefenen met nemen van verantwoordelijkheid, om in te schatten of je genoeg neemt, en ook om te vertrouwen op je groepsgenoten (bv wanneer ze je helpen door aan te geven dat dat wat je hebt opgeschept teveel of te weinig is).

Therapievormen
voedingseducatie (sessie met diëtiste waarin je gewicht en eetgedragd/compensatiegedrag wordt besproken)
PMT
Ergotherapie (= creatieve therapie)
dramatherapie
In behandelgroepen heb je ook evaluatie die gericht is op het evalueren van een groepsgenoot of je eigen behandelplan, ook heb je eetkritiek (hierin bespreek je als groep onderling elkaars eetgedrag), en zijn er modules te volgen.

Therapieprogramma:
(in groep 1 heb je iets meer ‘gaten’in het therapierooster) maandag-donderdag (muv woensdag omdat je dan ‘doedag’ hebt, heb je maar tot 12 uur therapie)

07.30-08.00 : ontbijt
08.15-08.30 : weging
08.45-10.00 : therapie (bv. weekendevaluatie)
10.00-10.15: tienuurtje en pauze
10.15-12.00: therapie ( bv psychotherapie)
12.00-12.45 : warme middageten
12.45-13.30 : vrije tijd
13.30-15.00: therapie (bv PMT)
15.00-15.30 : drie-uurtje en pauze
15.30-17.00: therapie ( bv vervolg weekendevaluatie, of ergotherapie)

Op Vrijdag is er dan afdelingsvergadering waarbij iedereen die opgenomen is op Terberken aanwezig is, en de hoofdverpleegkundige. Hier worden algemene zaken besproken die de afdeling betreffen. Hierna gaan de mensen die op weekend mogen weg.

17.30-18.00 : avondeten
18.00-20.15 : vrije tijd, en tijd om bezoek te ontvangen
20.15-20.30 : kwart-na-achtje eten.
20.30-23.30 : vrije tijd, om 23.30 moet iedereen op de slaapkamer zijn

Dit is een voorbeeld van een gewone therapiedag. In de weekends is er geen therapie, en iedereen die achterblijft eet zijn maaltijden samen met groep 1 (tenzij anders afgesproken, dat je bv met bezoek in de stad ergens eet) Op woensdag is er in behandelgroepen ‘doedag’, hier werk je buiten de kliniek aan
het behalen/ uitdagen van behandeldoelen (zoals eten in een restaurant, of bv iets ondernemen met vriendinnen etc. Je stelt concrete doelen waar je dan aan werkt).

Behandelplan
op Terberken stel je eigenlijk zelf je behandelplan op. Dit wordt gedaan aan de hand van een zogenaamde persoonlijke kaart (waarop je je sterke en zwakke kanten beschrijft,en welk effect dit bv heeft voor het behalen van je doelen), en doelstellingen. Bij deze doelstellingen bepaal je zelf welke dat zijn, en hoe je deze doelen wilt behalen ( dmv subdoelen bv).Je doelstellingen bekrachtig je met eigenschappen die op je persoonlijke kaart staan. De doelstellingen breng je in, in de groep, met je groep, begeleiding en groepspsycholoog erbij, en om de ongeveer 6-8 weken word dit geëvaluaeerd door jou, je groep en het behandelend team.

Regels en afspraken
Er zijn heel wat geschreven regels (en natuurlijk ook ongeschreven regels) op Terberken. Deze verschillen per groep. Maar als je in een groep komt, krijg je sowieso een info-boekje met deze regels erin (de o.a. gaan over bezoek,verlaten vd afdeling, gewicht, gebruik van alcohol/ drugs, bedtijd etc.), en in groep 1 krijg je een mentor toegewezen (iemand uit een behandelgroep) die je wegwijs maakt op de afdeling en regels uitlegt.

‘Wonen en slapen’ op Terberken
Elke groep heeft zijn eigen leefruimte, met fijne leren banken, tv en computer. Ook natuurlijk een eettafel, en kasten waarin ieder zijn persoonlijke vakje/ plank heeft. In de leefruimte breng je sommige therapieen door (zoals de werkvergaderingen, voedingseducatie, en vaak ook psychotherapie), en je vrije tijd. Groep 2 en 3 eten ook in hun leefruimte. Groep 1 en 4 eten in een ruimte naast hun leefruimte. Er is een afdelingskeuken waar je zelf koffie en thee mag pakken, en waarin bij modules of bij bepaalde regelingen tussen client en behandelaar, gekookt kan worden.

Slaapkamers: op de 1e en 2e verdieping zijn de slaapkamers. Er zijn veel 2-persoonskamers. En je slaapt niet samen op de kamer met een groepsgenoot. Altijd met iemand uit een andere groep (zodat je niet kunt ‘doorslaan’ in de therapie en bespreken hiervan). Er zijn ook een paar eenpersoonskamers (ik geloof 3), maar als je uit Nederland komt moet je hier extra voor betalen (en dat is best prijzig), dus ga er maar vanuit dat op een tweepersoons slaapt.

Je mag in je vrije tijd zelf weten waar je je tijd doorbrengt: in de leefruimte, slaapkamer, de tuin, of dat je afhankelijk van je bmi en afspraken de stad in gaat.

Hoe ik de behandeling zelf ervaar
zelf ben ik enorm tevreden over de behandeling/therapie en de gang van zaken op Terberken. Ik heb echt het gevoel dat er naar jou als individu wordt gekeken, juist ook omdat je zelf je eigen behandelplan opstelt. Natuurlijk wel passend binnen de afdeling en de middelen en mogelijkheden daar. Je zit continu samen met je groep, en doordat het enkel groepstherapie is, ben je nauw betrokken bij elkaar, en kun je elkaar helpen en een spiegel voorhouden. De gezamenlijke spirit is heel belangrijk, en dit zit altijd wel goed op terberken.

De therapie is pittig, evenals de regels rond eten/ aankomen/ gewicht, daarom is het zo dat je alleen ‘slaagt’ op Terberken als je er zelf ook voor gaat, en dit voel je in de groep. De begeleidig en behandelaren hebben je nauw in het oog (al is dit niet altijd merkbaar),en ze verdiepen zich compleet in je en weten verbazingwekkend veel over jou, je ziekte en je mechanismen: dit is met behulp van opdrachten die je moet maken, en deze opdrachten zijn digitaal, en al je behandelaren kunnen deze
opdrachten inzien. Daardoor kan het je heel veel brengen als je de hulp durft aan te nemen en toe te laten. Ik heb vooral ook heel veel geleerd over de oorzaken van mijn anorexia en de mechanismen die ik toepas om om te gaan met negatieve emoties/ gebeurtenissen.

Wel vind ik soms dat er achter alles iets gezocht wordt, en dat meningen of conclusies soms vergezocht kunnen zijn.  Ook heb ik slechte ervaringen met de dietiste die er normaalgezien werkt. Ze is echt zo streng en zo hard, en zo wantrouwend… dat is soms niet fijn, soms wil je ‘s gewoon dat benadrukt wordt wat er wel goed gaat, ipv telkens wat er niet goedgaat.

Ik vind het fijn dat er veel therapie is, en ook gevarieerd therapie, en dat het ook gaat over onderliggende zaken, zelfs in een eetgroep. Ook vind ik doedagen erg nuttig, want hier kun je dan testen of je het ook aankan om ‘doelen’ te behalen ook buiten de muren van de veilige kliniek.

Ik ben het eens met de regels en afspraken die er zijn, en ik vind de voedingspakketten en opbouw/ afbouw hiervan heel fijn. Moeilijk vind ik wel dat je vaak word gewogen, en ook dat wel vaak conclusies worden getrokken aan de hand van je gewicht.

Wat ook een pluspunt is, is dat je in groep 1 begint, en 4 weken de tijd krijgt om ‘op gang’ te komen. Wat eten betreft, aankomen betreft en wat motivatie betreft. En dat de kliniek ook de mogelijkheid biedt om nadat je bent opgenomen geweest, en je dreigt (of bent) terug te vallen, je weer kan worden opgenomen voor een ‘bijtankopname’ om je gewicht en eetpatroon weer in opwaartse spiraal te krijgen. Ook over heropname voor langere behandeling wordt niet moeilijk gedaan, als je maar gemotiveerd bent, ben je altijd welkom.

En ik vind ook dat de kliniek goed bezig is wat betreft oudergesprekken en ouderbegeleiding. Als je minderjarig bent zijn gezinsgesprekken erg gewenst, en word je gezin erg betrokken bij de behandeling. Er zijn ook regelmatig ouder-info avonden,en mogelijkheden om andere ouders te spreken etc.

Wat ik heb geleerd in Terberken, is dat je er alleen komt als je zelf ook iets wil bereiken, en dat je je ook kwetsbaar moet opstellen, hulpt moet leren vragen en toelaten, want een kliniek kan je zoveel aanbieden, en zoveel regels hebben, maar pas als je het doet voor jezelf werpt het vruchten af!