Ervaring U-center met een eetstoornis

Begin april 2016 ben ik naar de U-Center kliniek gegaan in Epen. Hier koos ik voor omdat ik in het verleden al veel hulp had gehad van reguliere GGZ-instellingen maar nog steeds niet écht vooruit kwam. Daarnaast was ik eind 2015 erg teruggevallen in mijn eetstoornis. Naast mijn eetstoornis viel ik terug in een depressie, kreeg ik veel last van onverwerkte trauma’s, mijn leven lag totaal overhoop en ik begon structureel alcohol te drinken. Uiteindelijk verloor ik mezelf compleet en het enige wat ik dacht te willen was verdwijnen, het maakte niet uit hoe…

Maar achter die destructiviteit was er ook nog iemand die heel graag haar leven op orde wilde hebben. Ik wilde m’n diploma halen, naar de toneelschool en ondanks mijn verleden was er ergens een kleine overtuiging dat ik meer was dan alleen maar dit kleine leventje waar ik in vastzat. Toen heb ik ervoor gekozen om verder te kijken dan wat ik al kende vanuit de reguliere zorg, waar ik al lang hulp kreeg. Zo kwam ik bij de U-Center kliniek uit: een zeer intensieve korte klinische behandeling van 7 weken waarbij er een wachtlijst was van drie weken. De kliniek bood behandeling aan voor zowel verslaving en psychische problematiek. Ze willen niet dat je eetstoornis voorop staat maar bij mij was het zo dat ik alweer een redelijk eetpatroon had toen ik daarheen ging. Lees hier meer over de eetstoornis behandeling van U-center.

Ik besloot ze te bellen voor meer informatie en er werd snel teruggebeld. Er volgde een telefonische intake en na 1,5 week mocht ik komen voor een intake bij de ambulante afdeling. Een halfuur erna volgde een adviesgesprek en daaruit kwam dat ze mij wilden behandelen: ik kon een week later terecht.

Begin april ben ik daarheen gegaan. De kliniek is in een oud hotel en als je er binnen komt dan oogt het ook nog als een hotel. Er is een receptie en de sfeer is rustig en prettig. De eerste week zat ik op een medische vleugel maar dat is voornamelijk zodat je 1) dichtbij de verpleging zit en 2) omdat er mensen zijn die moeten afkicken wat zwaar kan vallen.

Je mag geen telefoon bij je hebben maar er zijn beltijden waarop je mag bellen met de telefoon op je kamer. Ze willen je zoveel mogelijk afhouden van je leven buiten de kliniek en alles is compleet gericht op rust en herstel. Daarom is er als ontbijt en lunch een uitgebreid buffet bereid door koks en ook het diner wordt elke avond vers bereid. Het eten was heel lekker daar en dat mis ik nog steeds haha. Ook is er een vijver, een vleugel, een mega tuin, een fitness-ruimte, een sauna, een zwembad en hele lekkere banken. Je hebt een tv op je kamer maar om 23 uur wordt de tv uitgeschakeld. In het eerste weekend mag je geen bezoek maar daarna zijn er bezoektijden. Het is niet de bedoeling om thuis te slapen in je opname periode.

De intake week was er vooral op gericht dat zij jou leren kennen. Er wordt niet alleen gekeken naar je problematiek, maar ook naar andere dingen zoals je bewegingspatroon, je omgeving en voeding. Daarnaast mag je nog niet alle therapieën volgen, maar is de eerste week vooral acclamatiseren. Na een week mag je een eigen kamer die overigens ook heel luxe is met een eigen badkamer. Ik vond dat zelf allemaal prettig omdat ik het snel als een eigen plekje kon zien en het was niet ziekenhuis-achtig en klinisch maar meer relaxt.

Mijn behandelplan werd opgesteld en ik weer ingedeeld in een groep en met die groep doe je de groepstherapieen en je eet samen met de groep. Er zijn vier groepen waarvan één groep een internationale groep is met mensen vanuit de hele wereld. Het is niet zo dat je in een groep zit met mensen die dezelfde problematiek hebben als jij. Er zaten ook mensen met bijv. een drugsverslaving of een burn-out. Juist omdat er toch heel veel overeenkomsten zijn. Het was heel fijn om in de groep te zitten. De leeftijden verschilden van 18 tot 75 en was dus divers. Dat maakte het bijzonder, maar ook leerzaam. Het was niet psychiatrie-achtig. De mensen waren anders dan mensen die je in de ‘normale’ psychiatrie tegenkomt. Natuurlijk verschilt het daar ook maar het is bij U-Center rustiger en er waren geen mensen die bijvoorbeeld in een psychose zaten of heel erg in de war waren.

Ik had individueel vier verschillende psychologen waarvan één mijn mentor was. Ik had bijna elke dag wel een gesprek. Alle psychologen hadden een eigen doel. De gesprekken waren prettig. De psychologen zijn erg goed en professioneel en ze hadden veel verstand van wat ze deden, dit gevoel had ik vaak niet bij reguliere instellingen. Daarnaast zijn er ook altijd verpleegkundigen aanwezig en een psycholoog waarbij je altijd een gesprekje mee kan voeren. Zij zijn veel aanwezig behalve bij de therapieën.

Er is ook een psychiater waarbij er gekeken wordt naar medicatie. Ze zijn niet tegen medicatie, maar ze gaan er anders mee om dan ik gewend was. Bij Altrecht kreeg ik meteen allerlei pillen en hier zijn ze daar wat moeilijker mee en doen ze dit alleen als het écht nodig is. Dat vond ik een pluspunt.

De rest van de therapieën zijn divers en soms mag je iets extra’s of iets niet doen als dit nodig is. In totaal heb je ongeveer 45 uur per week therapie. Het bestaat o.a. uit:
-creatieve therapie
-psychotherapie
-acceptance and commitment therapy
-cognitive gedragstherapie
-verslavingstherapie 
-zuurstof voor de ziel (waarbij je ging acteren en zingen)
-yoga
-EMDR
-fysiotherapie (dit was ook voor je voeding of beweging)
-sociale vaardigheids therapie
-paardencoaching
-gezinsgesprekken
-muziektherapie
-vechtsport
-In de ochtend kan je twee keer per week mee hard lopen

Elke dag kun je vanaf 19.30u je rooster halen en dan staat erop welke therapieën je hebt de volgende dag. De groepstherapieen staan op een vast rooster. Alle therapieën vinden meestal doordeweeks plaats en op zaterdag ochtend en op zondag ochtend zijn er wat rustigere therapieën (zoals yoga, creatief of meditatie)

Wat mij het meest heeft geholpen is de psychotherapie die ik zowel in de groep als individueel kreeg. Ik heb veel inzicht gekregen in mijn problematiek en de samenhang van hoe ik nu in het leven sta en mijn verleden. Daarnaast vond ik het fijn dat ik even helemaal afgezonderd was van de rest van de wereld. De omgeving is prachtig met mooie grote heuvels als uitzicht en rustgevend. Daarnaast wordt er niet alleen gekeken naar symptomen maar juist naar het hele plaatje. Er is aandacht voor zowel lichaam als psyche.

Uiteindelijk ben ik een week langer in de kliniek gebleven omdat mijn thuissituatie zeer slecht was. Dat was ook de reden dat ik meteen terugviel toen ik terugkwam naar huis. De dag dat ik op U-Center kwam was ik uit mijn pleeggezin gezet, wat heel heftig was en daarom was ik ineens thuisloos. Ik heb toen ongeveer twee maanden nog in een zware dip gezeten en heb ook de ambulante behandeling van 7 weken niet meer gevolgd. Uiteindelijk heb ik mezelf weer opgepakt en momenteel gaat het goed met me.

Ik doe dit jaar staatsexamen, ik ben aangenomen voor een toneelvooropleiding in Amsterdam en ik ben stabiel. Dit komt zeker grotendeels door de handvatten die ik aangereikt heb gekregen vanuit de kliniek. Het is nog steeds niet altijd makkelijk maar ik ben al heel ver, heb weer vrienden, doe wat ik het allerleukste vind op de hele wereld en ik kan weer genieten. Dit had ik niet verwacht voordat ik naar de kliniek ging en ik ben hier enorm dankbaar voor.

PLUSPUNTEN:
1) Zeer goede therapieën én therapeuten
2) Volledige focus op herstel in een fijne rustige omgeving.
3) Ze doen meer dan symptoombestrijding.

MINPUNTEN:
1) De behandeling is kort, bij elkaar dus 14 weken.
2) De kosten zijn 7000 euro. Maar als je een laag inkomen hebt, kun je gebruik maken van een fonds en dan hoef je nog maar 900 euro te betalen (incl alle faciliteiten). Omdat ik nog maar 20 ben, heb ik toen op mijn familie een beroep gedaan waarbij iedereen een beetje wilde bijdragen. Als je bijgestaan wilt worden door een fonds, is het handig om dit bij het intake gesprek te vermelden, zij kunnen je verder helpen.