Voor mijn reis naar Uganda had ik eigenlijk helemaal geen idee wat ze daar eten. Wat ze in Afrika überhaupt eten. In Nederland zie je veel verschillende restaurants van over de hele wereld. Chinees, Mexicaans, Italiaans, Surinaams.. noem het maar op. Echter, een Ugandees of Afrikaans restaurant ben ik nog nooit tegengekomen. Dus zonder enige verwachting ging ik naar Uganda toe. In Uganda is er een verschil tussen wat de schoolkinderen of de werknemers eten en wat mensen zelf thuis koken.
Ontbijt
Ugandese mensen ontbijten pas heel laat. Wanneer ze opstaan rond 6 uur eten ze nog niks en pas om half 11 beginnen ze met een kop thee en maïspap. Dit is maïsmeel gekookt in water. Mensen kunnen hier heel erg van genieten. Ze eten iedere dag hetzelfde ontbijt. Bij het bedrijf waar ik zat, kregen duizenden mensen tegelijk de witte maïspap voorgeschoteld uit grote pannen. Als ze het op hadden, gingen ze hun eigen beker afwassen en weer terug aan het werk.
Zelfs vond ik deze maïspap / thee niet zo heel lekker en bovendien vond ik het fijn om gewoon te ontbijten als ik wakker werd. Gelukkig begrepen de mensen dat wel en hadden ze ervaring met buitenlandse stagiaires. Ze konden een heerlijke bak vol met vers fruit maken: mango, ananas, watermeloen en popo. Popo is een soort van mega papaia, heel zacht en oranje aan de binnenkant. Naast deze bak met fruit kreeg ik boterhammen met kaas en melk. Typisch Nederlands zou je zeggen, maar toch smaakt het niet zoals thuis. De melk smaakte net alsof hij net uit de koe gehaald was zonder enige bewerking (geen idee of dat ook daadwerkelijk zo was) en het brood was heel zoet. Ik denk dat het brood niet gemaakt werd met zout maar met suiker. Op het brood kon ik kaas doen, ‘Gouda kaas’, ‘made in South-Africa’.
Lunch
De lunch was bij de lokale mensen ook altijd hetzelfde. Het heette Posho. Dit was eigenlijk hetzelfde als de maïspap in de ochtend maar dan een stuk meer ingedroogd. Toen ik het voor het eerst at dacht ik eigenlijk dat het gewoon plakrijst met een apart smaakje was. Bij deze Posho worden ook helemaal geen kruiden of specerijen gedaan. Over de Posho werd vaak een gerecht van bruine bonen gedaan. Ze haalde verse bruine bonen op de markt, koken die vervolgens heel erg lang en doen er iets van peper bij. Dit gaat dan op de Posho.
Ik heb zelf ook veel Posho gegeten maar met veel verschillende sauzen. Ook van sperzieboontjes, kikkererwten en kip. Naast de Posho heb ik ook veel rijst gegeten of zoete aardappelen. Zoals wij twee keer per dag brood eten, eten zij eigenlijk drie keer per dag warm. Ik hou zelf erg van warm eten dus dat vond ik helemaal niet erg!
Avondeten
‘s Avonds at ik het restje van wat ik ‘s middags had gegeten. Dus twee keer per dag dezelfde maaltijd. Dit kwam omdat ik niet voor mijzelf kon koken en er geen supermarkt in de buurt was.
De Ugandese mensen thuis koken ‘s avonds wel voor zichzelf en dan maken ze iets specialers dan wat ze ‘s middags hebben gegeten. Alleen de echt arme mensen eten drie keer per dag Posho, want dat is het goedkoopste. De gerechten die ze maken zijn veelal met banaan. Een heel bekend gerecht is Matoke, dit is een soort van geprakte warme banaan. Toen ik het voor het eerst at dacht ik dat het aardappelpuree was van zoete aardappels. De andere gerechten die ze maken zijn afgeleid van de rijst met bruine bonen maar in plaats van bruine bonen gebruiken ze ook groene bonen, kip en bloemkool. Net als dat wij in Nederland pasta koken doen zij dat in Uganda ook. Aardappels, groente, vlees of stampot kennen ze echter niet.
Tussendoortjes
Ugandese mensen eten nauwelijks tussendoortjes. De Afrikanen zijn gewend een hele tijd niet te kunnen eten en hebben maar drie eet momenten op een dag. Het ontbijt om half 11, de lunch om 3 uur en het avondeten om 9 uur ‘s avonds. Soms als ze geen tijd hebben om te koken kopen ze wel snacks langs de kant van de weg. Dit zijn eigenlijk de tussendoortjes. Er zijn twee bekende snacks. Namelijk samosas, een klein flapje met een vulling van kruiden en erwtjes en chapati, een soort pannenkoekje. Het pannenkoekje is een stuk zouter dan in Nederland en wat dikker, ze doen er verder niks op maar het is heel erg lekker.
Al met al heb ik heerlijk gegeten in Uganda en heb ik veel nieuwe gerechten leren kennen om ook hier in Nederland misschien af en toe te maken. Met je handen eten is ook wel een hele nieuwe belevenis.
Wat zijn jouw ervaringen met Afrikaans eten?
Geef een reactie