Ik ben onrustig en kan me niet concentreren. Het enige waar ik aan kan denken is eten. Het gevoel in mijn buik herken ik maar al te goed; eetbuidrang. Ik tel de minuten af tot ik thuis ben… Dan kan ik, dan mag ik. Mijn middag heb ik helemaal uit gepland in mijn hoofd. Eerst naar de ene supermarkt om eten te halen, daarna ook naar een andere. Ik kan natuurlijk niet alles bij één supermarkt halen. Stel je voor dat mensen mijn mandje zien en door zullen hebben dat ik alles in één keer op ga eten?
In een soort waas loop ik door de supermarkten heen. Ik ben me niet meer echt bewust van mijn omgeving. Ik mag niet te veel halen van mezelf. Gisteren heb ik ook al een eetbui gehad en anders wordt het echt teveel. Ik kijk naar mijn mandje, dit moet voldoende zijn. Mijn hart klopt snel en ik voel spanning, opwinding en schaamte tegelijk. Stiekem, ergens in mijn achterhoofd, fluistert een stemmetje: deze hoeveelheid eten is niet voldoende. Ik probeer het stemmetje te negeren, dit keer ben ik sterk. Dit keer eet ik écht alleen wat ik gehaald heb, niet meer dan dat. Ik kan dit.
Eenmaal thuis sluit ik mezelf op in mijn slaapkamer. Ik heb nog ongeveer anderhalf uur tot mijn moeder thuis komt, dus tot die tijd kan ik ongestoord mijn ding doen. Het voelt als een soort ritueel. Het eten neerleggen, daarna uitpakken… Ik begin rustig, maar al snel gaan alle remmen los en gaat alles door elkaar naar binnen. Ik voel me rustig en gehaast tegelijk. Voor ik het weet is al het eten dat ik net gehaald heb, op. Mijn buik doet pijn en ik voel me misselijk, maar de onrust is nog niet weg. Het stemmetje had gelijk, het is niet voldoende.
Nadenken kan ik niet meer en ik kijk op mijn klok. Nog drie kwartier ben ik alleen thuis. Beneden in de keuken spit ik alle kastjes, de koelkast en de vriezer door. Ik heb een tactiek: van alles een beetje, zodat het niet te veel opvalt. Toch kan ik mij ook daar niet aan houden. Ik eet door en door en door, tot ik niet meer rechtop kan staan. Mijn hele lichaam doet pijn. Ik ben moe, verslagen, voldaan, beschaamd, verdrietig, tevreden en verdoofd… Langzaam strompel ik naar boven, ga mijn bed in en val in slaap…
Binge Eating Disorder
Naar schatting zijn er meer dan 180.000 Nederlanders die zich in de bovenstaande beschrijving van een eetbui zullen herkennen. Misschien gaat het niet bij iedereen precies hetzelfde, maar wel zo ongeveer. Ruim 180.000 mensen in Nederland lijden aan Binge Eating Disorder (BED) en daarmee komt deze eetstoornis het meest voor. Gek, want op hetzelfde moment is het ook de eetstoornis waar in de media de minste aandacht voor is.
Hoewel anorexia in verhouding het minst vaak voorkomt, is hier juist de meeste aandacht voor. In de afgelopen zes jaar werd anorexia ruim 5000 keer benoemd in de Nederlandse media. Dit tegenover een schamele 60 keer dat BED het onderwerp was.
Dit gebrek aan aandacht brengt serieuze gevolgen met zich mee. Het komt vaak voor dat mensen met BED, niet doorhebben dat ze aan een eetstoornis lijden. Hierdoor hebben ze vaak het idee dat de eetbuien hun eigen schuld zijn en vinden ze zichzelf zwak. Veel mensen met BED denken dat ze hun problemen zelf moeten oplossen, terwijl dit vrijwel onmogelijk is en er goede hulp voor de stoornis bestaat. Vaak kloppen mensen die last hebben van BED pas aan bij de hulpverlening wanneer ze al jaren met de eetstoornis rondlopen en last krijgen van de lichamelijk gevolgen. Daarbij werkt het niet bespreken van Binge Eating Disorder schaamte in de hand. Het gebrek aan kennis over de stoornis zorgt bijvoorbeeld voor onbegrip vanuit de omgeving. Dit kan voor de persoon met Binge Eating Disorder onder andere een erg laag zelfbeeld, sociaal isolement of depressie tot gevolg hebben.
De NOS heeft dit probleem opgepakt en heeft een artikel gewijd aan Binge Eating Disorder, dat vanmorgen online is gekomen. In dit artikel is ook een filmpje te zien waar uitgebreid wordt verteld wat BED inhoud en er is ook iemand aan het woord die zelf deze stoornis heeft gehad.
Heb je zelf Binge Eating Disorder (gehad) en zou je hier (eventueel anoniem) een gastblog over willen schrijven? Mail dan naar: redactie@proud2bme.nl
Geef een reactie