Recent hebben we het er op de redactie weer eens over gehad: religie. Dit kwam voort uit een chat die Marli (ervaringsdeskundig redactielid bij Proud2Bme) begeleidde tijdens Pasen. Hierin was het, naast geloof, ook veel gegaan over eten. Hoe combineer je dit? Hoe is het om, zeker met een eetstoornis, feestdagen vanuit het geloof te vieren terwijl het vooral over eten gaat? Omdat er naast Marli meer geloven zijn op Proud2Bme leek het ons waardevol om Marli hier vandaag – tijdens Pinksteren – over te laten vertellen.
Zelf ben ik, net als Marli, gelovig opgevoed. Hierdoor herken ik mezelf tot op zekere hoogte in Marli’s verhaal. Echter is het geloof iets wat bij mij steeds meer is verwaterd. Ik schreef hier in 2019 de blog ‘Ik geloof niet meer in God‘ over. Daar beschrijf ik in dat ik mijn leven zoals het nu is, zonder geloof, prima vind. Maar dat betekent niet dat ik niet benieuwd ben naar hoe Marli hiermee omgaat en wat haar beweegredenen zijn. Daarom kun je vandaag lezen hoe het geloof er voor Marli uitziet. Hoe zij omgaat met het naleven van de betekenis van de feestdagen en het eten dat hier veelal mee gepaard gaat.
Het is vandaag Pinksteren. Wat betekent deze feestdag voor jou en zie jij het ook als ‘feestdag’?
“Pinksteren is de dag van de uitstorting van de Heilige Geest en wordt gezien als het ontstaan van de kerk. Christelijke mensen zien Pinksteren ook zeker als een feestdag. Ik sta met deze dagen, net zoals bij Kerstmis, Pasen en Hemelvaartsdag even extra stil bij het geloof. Ik moet wel eerlijk vertellen dat ik niet altijd trouw naar de kerk ga. Ik geloof vooral van binnenuit en probeer elke dag zo goed mogelijk te leven.”
Je gaf aan dat het je opviel dat veel feestdagen niet meer over het geloof gaan, maar vooral over eten. Dit was ook de motivatie vanuit jou om hier meer aandacht aan te geven op Proud2Bme. Kun je hier iets meer over vertellen? Is er iets dat je de Proud-lezer hierover mee wilt geven?
“Tijdens mijn chat ‘Pasen en een eetstoornis’ kwam dit onderwerp inderdaad aan bod. Leden gaven aan dat met (christelijke) feestdagen het eten altijd zoveel aandacht krijgt, maar dat de kern van de feestdag vaak wordt vergeten. Hiermee ben ik het ook volledig eens. Neem nu bijvoorbeeld Pasen; de gekste chocolade-eieren liggen in de supermarkt, de meest luxe feeststollen staan op tafel en bij elk familiebezoek krijg je een mega brunch of drie-gangen diner voorgeschoteld. Natuurlijk mag iedereen dit voor zichzelf weten, maar met een eetstoornis kan al dat eten heel lastig zijn. De nadruk wordt hierdoor ook op het eten gelegd, op de eetstoornis, terwijl je misschien veel liever met het geloof bezig bent of het samenzijn met je familie.
Een lange tijd heb ik het ook op deze manier ervaren. Kerstmis was veel eten, dus paniek. Pasen stond gelijk aan chocolade en andere broodsoorten, dus paniek. Na vele jaren heb ik toen besloten om het anders voor mezelf te gaan doen. Op elke christelijke feestdag sta ik stil bij de gebeurtenis die op dat moment wordt herdacht en eet naar wat ik wil en aankan. Zo zie ik Pinksteren als een normale zondag, waarbij ik voor Proud2Bme mag werken, naar de begraafplaats van mijn vader ga en een extra moment pak om God te bedanken voor alles wat Hij doet.”
Wat is jouw Geloof en hoe is dat op jouw pad gekomen?
“Ik ben katholiek. Hierdoor ben ik bij mijn geboorte gedoopt en heb toen ik ongeveer zeven jaar was mijn communie gedaan. Mijn moeder is ook katholiek en mijn vader was protestant. Mijn ouders hebben me nooit gedwongen om te geloven. Ik wil dit zelf ook graag. Ik heb op een christelijke basisschool gezeten, waarbij we elke ochtend een stukje uit de Bijbel lazen en samen gingen bidden. Mijn middelbare school en daarna de universiteit hadden geen christelijke grondslag, maar de normen en waarden die ik op de basisschool vanuit de Bijbel heb geleerd (en vanuit mijn opvoeding), heb ik altijd meegenomen. Wederzijds respect, eerlijkheid en betrouwbaarheid; daar hecht ik bijvoorbeeld heel veel waarde aan in het leven.”
Wat betekent jouw geloof voor jou?
“Ik haal vooral kracht uit mijn geloof. Zoals ik al eerder vertelde, ben ik echt niet de meeste fanatieke persoon die naar de kerk gaat, maar ik haal kracht en moed uit de woorden van God en Jezus. Twee specifieke momenten wil ik graag als voorbeeld geven. Ongeveer tien jaar geleden ben ik zo ziek geweest door mijn astma dat de artsen aangaven dat ze alleen nog maar voor me konden bidden. Ik weet honderd procent zeker dat mijn vader dit sowieso heeft gedaan en uiteindelijk ben ik ook uit mijn coma ontwaakt. De artsen konden niets meer voor me doen, maar blijkbaar was het mijn tijd nog niet. Hiervoor heb ik God ook heel vaak bedankt.
Een ander moment dat ik nooit meer zal vergeten, waren ongeveer de laatste woorden die mijn vader tegen me zei voordat hij overleed. Hij zei tegen me dat God voor me zal zorgen. Ik moest van mijn vader vertrouwen dat God me zal helpen om de dood van mijn vader te gaan verwerken. Soms is dit heel moeilijk voor mij, omdat ik mijn vader ontzettend mis en ik ook niet begrijp waarom ik hem op zo’n behoorlijk jonge leeftijd al moet verliezen. Toch vind ik mijn houvast in de woorden van mijn vader en dus ook bij God.”
Wat doet een gelovige?
“Misschien herhaal ik een beetje mijn woorden, maar voor mij staat het Geloof voor liefde, vertrouwen, elkaar helpen en wederzijds respect. Ik geloof in God en Jezus en ken de verhalen uit de Bijbel, maar persoonlijk vind ik vooral de manier van leven heel belangrijk. Als ik alleen de Bijbel zou geloven en verder zou ik liegen, mensen kleineren of uitschelden en andere gewelddadige dingen doen, dan ligt dat voor mij niet in één lijn. De meeste vrienden en vriendinnen van mij die gelovig zijn, gaan ook wekelijks naar de kerk. Dat vind ik heel mooi, maar zelf ben ik daar niet mee opgegroeid. Misschien dat ik in de toekomst wel naar de kerk wil gaan.
Het leven van iemand die gelooft kan per geloof ook nog ontzettend uiteenlopen. Ik heb een vriend die hervormd is en hij gaat bijvoorbeeld op zondag twee keer naar de kerk en lees elke dag een aantal keer uit de Bijbel. Ook dragen sommige vrouwen alleen maar rokken, omdat het onderscheid tussen man en vrouw zichtbaar moet zijn. Een andere vriend van mij is (licht) gereformeerd en gaat elke zondag één keer naar de kerk, maar gaat bijvoorbeeld ook op zondag nog een potje volleyballen. Ieder geloof en eigenlijk ook ieder gezin heeft zijn eigen regels rondom het geloof. Naast deze regels staat de liefde voor God, maar ook voor elkaar centraal. Persoonlijk bewonder ik dat, omdat je hierdoor laat zien dat je van God en elkaar houdt.”
Loop je tegen bepaalde vooroordelen aan?
“Ik ben persoonlijk nog nooit aangesproken op mijn geloof en heb ook nooit te maken gehad met vooroordelen. Wél weet ik dat er vooroordelen over gelovige mensen bestaan. Zo heb je verschillende geloven en binnen een geloof kunnen ook weer verschillende stromingen worden gevormd. Bepaalde stromingen worden soms als ‘verkeerd’ of ‘egoïstisch’ getypeerd. Ik ben het hier niet mee eens. Natuurlijk is het mogelijk dat binnen een stroming egoïstische mensen zitten, maar dat heb je ook bij een studiegroep of sportteam. Ik vind het heel belangrijk om geen vooroordelen te creëren. Dus als je iets denkt, vraag het dan vooral aan de persoon of personen waarover het gaat.
Een vriend van mij gaf aan dat sommige mensen hem aanvallen met de woorden dat hij alleen maar zijn ‘eigen’ mensen goedkeurt en dat hij vindt dat alleen zíjn geloof goed is. Ik heb hierover toen met hem verder gepraat en hij legde me uit dat hij dat helemaal niet op deze manier ziet. Hij respecteert elk geloof, maar hij vindt zijn geloof voor hem zelf het fijnste. Ook ik heb een andere geloofsrichting dan hij heeft, maar we kunnen het samen ontzettend gezellig hebben. ”
Hoe gaan een eetstoornis en geloof samen?
“Bij deze vraag kan ik vooral vanuit mijn eigen ervaring praten, ik weet natuurlijk niet hoe andere gelovigen hierover denken. Ik vind dat een eetstoornis en het geloof zeker met elkaar samen kunnen hangen. Ik heb het idee dat voor elk mens een pad is uitgestippeld en dat ik een eetstoornis heb moeten krijgen om met bepaalde andere gebeurtenissen om te gaan. Ook vraag ik soms wanneer ik bid om hulp bij herstel. Hieruit haal ik dan troost, omdat ik weet dat ik uiteindelijk niet alles alleen hoef te doen.
Toch begrijp ik soms ook niet alles. Ik begrijp niet waarom lieve mensen soms zoveel pijn moeten doorstaan en ik snap ook niet waarom ik bijvoorbeeld al zoveel verschillende psychische problemen heb moeten meemaken. Als ik hierover goed nadenk, kan ik zeker ook weleens boos worden op God. Maar uiteindelijk leg ik me erbij neer en denk dan opnieuw dat deze problemen voor mij zijn weggelegd om ze vervolgens te overwinnen.”
Kan een geloof ook ‘tegen’ je werken? Als het gaat om eetstoornisherstel bijvoorbeeld?
“Tegenwerken vind ik een groot woord, maar zoals ik bij de vorige vraag al heb verteld kan ik soms wel mijn vragen hebben en boos zijn, omdat mij zoveel moeilijkheden worden opgelegd. Maar uiteindelijk denk ik dat mijn geloof me altijd verder helpt in de vorm van hoop en kracht.”
Boos worden op God; hoe ziet dat eruit en is er vrijheid om dat te mogen zijn?
“Moeilijke vraag… Als ik naar mezelf kijk, dan kan ik weleens teleurgesteld zijn in alle dingen die ik moet meemaken. Zoals mijn eetstoornis, mijn angststoornis, alle ziekenhuisopnames voor mijn astma en natuurlijk het grote verlies van mijn vader. Ik begrijp het soms gewoon niet dat dieven bijvoorbeeld minder leed meemaken dan ‘goede’ mensen en dan kan ik weleens van binnen boos worden op God. Ik weet niet of elke gelovige het op deze manier ervaart en mijn boosheid naar God is ook niet echt terecht, want uiteindelijk maakt iedereen in zijn leven zijn eigen moeilijkheden mee. Veel gelovigen geven ook aan wanneer iemand niet goed leeft, hij later na zijn dood wordt gestraft. Ik heb hier geen oordeel over. Ik geloof wel in de hemel, maar ik hoop dat iedereen daar mag komen om een goed ‘leven’ verder te hebben.”
Hoe kijkt een gelovige gemeenschap aan tegen het hebben van een eetstoornis?
“Ook hier kan ik vooral uit mijn eigen ervaring en geloof spreken, maar in mijn gemeenschap ben ik er nooit voor veroordeeld. Integendeel zelfs. Een deel van mijn vriendengroep is gelovig en met hen kan ik er net zo goed over praten als met mijn andere vrienden die niet gelovig zijn. De vrienden die geloven die heb ik soms gevraagd om in moeilijke tijden voor me te bidden. Dat vind ik ontzettend mooi en lief van hen.
Hierover heb ik met een vriend trouwens een heel gesprek gehad. Ik heb hem toen de documentaire ‘Tot op het bot‘ laten zien. Hij gaf aan dat hij en zijn familie dit zeker niet erg zouden vinden en zij iedereen willen respecteren. Hij (en ook veel andere mensen, zowel gelovigen als niet-gelovigen) moeten soms meegenomen worden in de wereld van iemand met een eetstoornis om er meer uitleg over te krijgen. Door uitleg te geven, ontstaat er vaak ook begrip.”
Mis je soms dat wederzijdse respect tussen gelovigen en niet-gelovigen?
“Jawel. Vooroordelen komen voor van niet-gelovigen naar gelovigen en andersom ook. Maar dit is toch niet te voorkomen. Ook verschillende geloven onderling kunnen soms weinig respect naar elkaar tonen. Gelukkig ervaar ik dit binnen mijn sociale netwerk, waarin gelovigen en niet-gelovigen ook samenkomen, niet.”
Wat zou je willen dat mensen over een geloof of religie weten?
“Lastig… Ik wil niemand een geloof of religie opleggen. Iedereen mag dit voor zichzelf bepalen en moet zelf ontdekken waar hij of zij zich fijn bij voelt. Vooral wederzijds respect tussen niet-gelovigen en gelovigen vind ik heel belangrijk. Verder lijkt het me toch goed dat Nederland weet waarom Pasen, Kerstmis en Pinksteren worden gevierd. Hierdoor word je je namelijk meer bewust van waarom je iets viert en is het niet enkel en alleen maar een ‘vreetfestijn’.”
Wil je verder nog iets kwijt?
“Weet dat jullie op Proud ook met ieder geloof welkom zijn en als het geloof jou helpt of juist belemmert tijdens je herstel van de eetstoornis of op andere momenten dan mag je dit altijd in onze chat of op het forum delen.”
Mocht jij Pinksteren vieren, dan hoop ik dat je een fijne dag hebt. Dat je ervan kunt genieten en, als je gelovig bent, ook stil kunt staan bij wat deze dag voor jou betekent. Ook als je Pinkeren niet viert, wens ik je een goeie dag toe. Take care. ♥
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar!
Geef een reactie