Fillers en filters; het kan altijd beter

Het blijft een relevant thema: hoe we naar onszelf kijken in een wereld waar het haast normaal is om wat betreft je uiterlijk ‘gewoon even aan te passen wat je stoort’. De focus te hebben op uiterlijke gebreken, terwijl we ons tegelijkertijd scharen achter de meest ‘positive’ movements die we voor handen hebben. Denk hierbij aan de body positivity beweging en ook de acne positivity movementMaar hoe houdbaar is dit eigenlijk? Hoe gezond is het om je uiterlijk constant aan te passen naar het huidige schoonheidsideaal? En is dit iets dat, met de opkomst van de vele filters en de toegankelijkheid van cosmetische ingrepen, steeds normaler wordt? 

Ik maak me zorgen. Ik maak me zorgen om jou als je jezelf niet aan durft te kijken zonder make-up, zonder filters, offline. Ik maak me zorgen om iedereen die zoekt naar een langdurige oplossing voor iets dat misschien wel een kortdurend probleem is. Of misschien wel helemaal geen probleem. Ik maak me zorgen om jou, wanneer jij het nodig vindt om te veranderen. 


Foto: RF._.studio CC

Waar veel dermatologen hadden verwacht moedervlekken – die gedurende de coronatijd ongezien bleven – te moeten inspecteren, werden ze verrast door de vele cosmetische verzoeken. Veelal vanuit jongeren en jongvolwassenen. Alle thuiswerkdagen hebben zo hun invloed op ons. We staren ons dagelijks suf naar ons eigen hoofd wanneer we ‘zoomen’. En wanneer we vrij zijn, gooien we massaal story’s online waarin we ons gezicht tot onherkenbaar bewerken met behulp van de vele beschikbare filters. De ‘ontspiegel’ filters leiden tot neuscorrecties en de ‘pillow face filter’ lijkt het omgekeerde te doen dan de intentie was; we willen zo symmetrisch mogelijk zijn. Zo mooi mogelijk. Misschien wel zo bewerkt mogelijk.

Het vele videobellen bleek een oplossing voor het werken op afstand. Een uitkomst om de wereld tóch te laten draaien. Maar ook dit kwam met consequenties: we raakten gefixeerd op onze onvolmaaktheden. Ook plastisch chirurgen maken zich zorgen om de stijgende lijn en het ‘achteloze’ gebruik van fillers. De ‘selfiecultuur’, waar ook wel eens naar gerefereerd wordt, leidt tot het nastreven van onrealistische normen. In een artikel van HLN zegt Wetenschapsjournalist Martijn Peters hierover:

“Het probleem is dat je on cam vaak een vervormde versie van jezelf krijgt te zien. Studies hebben aangetoond dat het beeld dat camera’s vanaf 30 centimeter maken, de ogen breder doet lijken, het gezicht ‘afrondt’ en je neus 30 procent groter toont dan hij is. Iets om in je achterhoofd te houden tijdens al dat skypen, zoomen of experimenteren met de ‘inverted’ filter.” Bron

Dit zou betekenen dat je iets wilt veranderen dat in de eerste plaats niet eens echt is. Gooi wat onrealistische doelen in de mix en je hebt een recipe for disaster. Toch? Nu begrijp ik ook dat het niet zo simpel ligt. Ik weet hoe sterk walging en zelfhaat zijn. Maar is dit de oplossing? Deze blog komt voort uit zorgen. Dat betekent niet dat ik tegen cosmetische ingrepen ben. Het gaat hem, voor mij in ieder geval, vooral om de intentie, de doelen en de manier waarop je in dit proces staat. De ‘het is een makkelijke oplossing’-kijk op heftige ingrepen. Het hiermee ‘normaliseren’ dat je alles kunt en mag veranderen aan jezelf. Daar heb ik moeite mee en daar maak ik me zorgen om. 

Ik maak me zorgen. Om iedereen die iets permanents ziet als een tijdelijke oplossing. Want waar houdt het op? Misschien is het hiermee wel te vergelijken met een eetstoornis. Is het ooit genoeg? Of kun je altijd mooier. Beter. Dunner. Zieker? Ben je echt onvolmaakt? Of durf je, met je onvolledigheden, misschien geen compleet mens te zijn?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2021


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

4 reacties op “Fillers en filters; het kan altijd beter”

  1. ik zou wel een borstvergroting willen, maar al die berichten over hoe het mis gaat weerhoud me echt. Maar zou zelf nooit aan fillers beginnen. Tegelijk heb ik juist meer last van mijzelf en mijn zelfkritiek dan dat ik bang ben voor opmerkingen van een ander. Ben nooit ECHT gepest, maar wel altijd bang om gepest te worden en daarom ‘maatregelen’ gaan nemen om dat te voorkomen.

  2. Om hier nog aan toe te voegen: bij veel ingrepen is er geen fatsoenlijk onderzoek gedaan naar de (lange termijn) effecten op de gezondheid. Dat bleek ook maar weer uit de docu Moordtieten. Zie ook ‘The Implant Files’ van het programma Radar (dat gaat ook over andere medische implantaten zoals spiraaltjes en noem maar op).
    Dat iets als veilig wordt bestempeld hoeft niet te betekenen dat het veilig is; het kan ook zijn dat er te weinig onderzoek is gedaan naar de onveiligheid (van botox, implantaten, dergelijke dingen die niet van nature in het lichaam voorkomen). De regelgeving is namelijk veel minder streng dan bij geneesmiddelen en daardoor komt ellende pas vaak later aan het licht.
    Vind het heel erg dat er in feite zo geëxperimenteerd wordt op onzekere mensen.

    Anders had ik ook wel een borstvergroting overwogen, maar sommige dingen zijn gewoon te mooi om waar te zijn. Liever kleine borsten en een goede gezondheid dan andersom!

  3. Ik heb 8 jaar geleden een ooglidcorrectie laten doen. Ik was toen 47. Mijn oogleden hingen erg ver over mijn ogen en ik zag er zeer vermoeid uit. Zelf betaald want geen medische noodzaak. Geen seconde spijt gehad, heb nu een veel frissere blik!

  4. Iedereen moet het uiteindelijk voor zichzelf weten wat ze doen of laten, maar gezond is het niet, de fixatie op jezelf en je uiterlijk.En als je eenmaal begint met manipuleren, blijf je aan de gang, vind je telkens iets anders wat “beter, anders, mooier” zou moeten.
    Of je wordt gelokt en verleid.. En niets is voor altijd, het moet telkens overnieuw gedaan worden ook.
    Het gaat om geld, ze willen tenslotte alsmaar meerr geld.
    Beter jezelf leren accepteren en weten dat niemand perfect is en dat dat juist is wat maakt dat mensen je mogen. Met “perfecte” mensen heb je zo weinig gemeen…
    Ik heb op zich niets tegen dat mensen iets laten doen, maar het is allemaal zo uit de hand gelopen, zoals met zo heel veel dingen.
    Voor mijzelf heb ik afstand genomen van de wereld waarin deze dingen belangrijk zijn. Het geeft zo veel rust en ruimte. En vanuit een verte lijkt alles zo vreselijk absurd !

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *