Een van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen is het boek ‘White Oleander’ van Janet Fitch. Het boek vond ik wel wat mooier dan de film, die vanavond om 20:30 uur te zien is op RTL 8. Misschien omdat ik dan mijn eigen voorstelling erbij kon maken en in een film dit al voor me gedaan is. White Oleander gaat over het meisje Astrid dat als enigskind woont bij haar moeder Ingrid. Ze is helemaal dol op haar moeder, die in de film prachtig wordt vertolkd door Michelle Pfeiffer. Totdat Ingrid een moord pleegt zijn moeder en dochter onafscheidelijk…
“I liked it when my mother tried to teach me things, when she paid attention. So often when I was with her, she was unreachable. Whenever she turned her steep focus to me, I felt the warmth that flowers must feel when they bloom through the snow, under the first concentrated rays of the sun.“ Astrid
Moeder Ingrid is prachtig, maar gebruikt haar schoonheid tegelijkertijd om te intimideren en manipuleren. Wanneer Astrid na het verlies van haar moeder aan de gevangenis als het ware op zoek gaat naar een nieuwe ideale moeder, gooit Ingrid alles in de strijd om dit te laten mislukken.
Astrid wordt keer op keer teleurgesteld in haar zoektocht naar geborgenheid, een zoektocht die wellicht bekend is bij veel Proud2Bme bezoekers….
“I don’t know how to express that being with someone so dangerous, was the last time that I felt safe.” Astrid
Trailer White Oleander
“How easy I was. Like a limpet I attached to anything, anyone who showed me the least attention. I promised myself that when she returned, I would stay away, I would learn to be alone, it was better than the disappointment when you found it out anyway. Loneliness was the human condition, I had to get used to it.“ Astrid.
“In a perverse way, I was glad for the stitches, glad it would show, that there would be scars. What was the point in just being hurt on the inside? I thought of the girl with the scar tattoos at the Crenshaw group home. She was right, it should bloody well show.“
“Who am I? I am who I say I am and tomorrow someone else entirely. You are too nostalgic, you want memory to secure you, console you. The past is a bore. What matters is only oneself and what one creates from what one has learned. Imagination uses what it needs and discards the rest – where you want to erect a museum. Don’t hoard the past, Astrid. Don’t cherish anything. Burn it.“
“You ask me about regret? Let me tell you a few things about regret, my darling. There is no end to it. You cannot find the beginning of the chain that that brought us from there to here. Should you regret the whole chain and the air in between, or each link separately, as if you could uncouple them. Do you regret the beginning which ended too badly, or just the ending itself? I’ve given more thought to this question then you can imagine.“
Een erg mooi, maar pijnlijk moment in de film is wanneer Astrid haar uiterlijk flink verandert: ze verft haar haren zwart en draagt donkere make-up. Haar moeder ziet dit wanneer Astrid haar bezoekt in de gevangenis en vindt het vreselijk. Astrid zegt dan….
Ik ben benieuwd of jullie de film/het boek al kennen en wat jullie ervan vinden. Heeft de film of het boek ook indruk op jullie gemaakt en zo ja, waarom?
Vanavond: 20:30 uur, RTL 8.
Geef een reactie