Flex-opname Rintveld

Na aanleiding van de vele vragen over een flexopname op Rintveld op het forum, schrijf ik mijn ervaring met een flexopname op.

Een flexopname verschilt nogal van een reguliere opname. Waar je bij een reguliere opname van te voren niet weet hoe lang je opname zal duren, staat dat bij een flex al voor opname vast. De duur is vrij vaak twee weken, maar het is ook mogelijk om één of drie weken te flexen. Wanneer je bij Rintveld voor een flex komt, is het de bedoeling dat je vooraf met duidelijke doelen komt. Een flexopname beslaat natuurlijk maar een aantal weken en het is de bedoeling dat je daarna weer poliklinisch of in de deeltijd of dagbehandeling verder kunt. Het is hard werken tijdens een flex. Juist doordat je maar kort verblijft op één van de units, moet je alles op alles zetten om er zoveel mogelijk uit te kunnen halen.

Rintveld heeft drie verschillende units, waar zowel reguliere opnames als flexopnames worden gedaan. Unit I is echt voor de mensen met een kortdurende eetstoornis. De behandeling is puur gericht op genezing en het gezonde leven. Op Unit II staat de eigen verantwoording meer centraal en zijn de patiënten over het algemeen al wat langer ziek. Veel meiden (en jongens) hebben naast hun eetstoornis ook nog bijkomende problematiek, als een depressie of een persoonlijkheidsstoornis. Op unit III komen de LES’ers. Dit is ook meteen de unit waar de behandeling vooral individueel is. Hier vinden ook de meeste flexopnames plaats. Ook als je een crisisopname hebt, komt je vrijwel altijd op deze unit terecht.

Ik heb mijn flexopname op Unit III gedaan. In 2008 heb ik vier maanden op Unit I gezeten, maar de aanpak vond ik daar teveel groepsgericht. Na vele groepsbehandelingen had ik dat dit keer wel gezien. Ik ben inmiddels zes weken thuis.

Mijn doelen en de duur waren van te voren vast gezet. Ik wilde mijn eetpatroon weer oppakken, zodat ik thuis de laatste kilo’s tot gezond gewicht aan kon gaan komen. In de kliniek heb ik het aankomen een zetje in de goede richting kunnen geven en nu trek ik dat thuis door. Ik heb twee weken doorgebracht op de unit en ook dit keer weer veel geleerd.

De eerste dagen vond ik het – ondanks dat ik bekend was met de regels et cetera – verschrikkelijk wennen. In plaats van mijn oude vertrouwde Optimel en Special K moest ik weer yoghurt met cruesli en boterhammen als ontbijt gaan eten. Gelukkig kwam ik terecht in een fijne groep en kende ik een aantal van het verpleegkundig team nog. Dat maakte het iets minder erg. De groep en de verpleging waren tijdens de maaltijd erg steunend en na een paar dagen merkte ik dat het eten weer langzaam gemakkelijker begon te worden. Ik had weer oog voor wat er om me heen gebeurde en kon deelnemen aan de gesprekken die er soms gaande waren.

Buiten de eetmomenten – ontbijt, tussendoor, lunch, tussendoor, fruit, avondmaaltijd en tussendoor + fruit – om, was er niet veel programma. Op maandagochtend hadden meteen na het ontbijt weekendnabespreking en dagopening. Na het tussendoortje stond er Activiteitenbegeleiding “vrij werken” op het programma. Dit is vooral voor jezelf ontdekken wat je leuk vindt om te doen. Dit kan met werken met kralen zijn, een spiegeltje met mozaïek maken en ga zo maar door. Na de lunch, die meteen na AB was, gingen we door met themabespreking met de verpleging. Dit was een groepsgesprek over een bepaald onderwerp. Mijn eerste keer keken we WK in plaats themabespreking. De week erop hebben we het over verslavingen en emoties gehad. Dit vond ik, naast de gesprekken met de verpleging en mijn behandelaarster, de meest nuttige therapie.

Op dinsdag was er PMT en terugkoppeling van de patiëntenbespreking. Tijdens de terugkoppeling komen de behandelaren op de unit en vertellen ze wat er in de vergadering besproken is. Wanneer je een belangrijke vraag hebt, kun je die voor de patiëntenbespreking schriftelijk indienen en daar krijg je dan ’s middags antwoord op.

Woensdag was de dag waarop iedereen zich verveelde. Het enige programmaonderdeel die dag was het diëtistenspreekuur van elf tot twaalf uur. ’s Avonds was het bezoek.

Donderdag daarentegen was een best drukke dag. Van elf tot twaalf AB Groepswerk / Samenwerking. Tijdens dit onderdeel kregen we een groepsopdracht. Zo hebben we een spel gespeeld en in tweetallen steeds een kwartier de tijd gehad voor een puzzel. Na de lunch was het tijd voor de voortgangsgesprekken met je persoonlijk behandelaar. Dit heb ik altijd als erg prettig ervaren. Mijn persoonlijk behandelaar  was altijd bereid om te luisteren en met mij mee te denken.

Na het middagtussendoortje was het dan weer tijd voor Hobby Ontwikkeling. Hierin stelde iedereen een aantal doelen voor de komende week, die betrekking hadden tot vrijetijdsbesteding. ’s Avonds was het tijd voor één van de meest gevreesde onderdelen van de week: de Zelfkookmaaltijd. De maaltijd werd door twee mensen van de groep bereid. Iedereen zat altijd in spanning wat het dit keer zou worden en nog erger: of er niet veel te veel opgeschept zou worden. In mijn tweede en laatste week heb ik samen met een groepsgenootje gekookt.

Van tevoren onze maaltijd netjes met de diëtiste besproken en goedkeuring gehad. De hoeveelheden die wij in gedachten hadden, waren precies goed en ook het toetje viel in de smaak. Eenmaal in supermarkt bleek dat zowel het toetje als het vlees wat we in gedachten hadden niet op voorraad was. Dat was even improviseren, maar uiteindelijk kwam het allemaal goed.

Donderdagavond waren wij nog heel relaxt om half zes de broccoli aan het schoonmaken om vervolgens lichtelijk te stressen toen bleek dat er een beschimmelde broccoli tussen zat en het vlees niet in de pannen pasttee. Als klap op de vuurpijl bleek bij het opscheppen dat we te weinig aardappeltjes hadden. Dit verbaasde ons, we hadden immers genoeg gekocht. De verpleging moest genoegen nemen met een halve portie aardappel. Toen was na het eten de afwas aan het doen waren, kwamen we erachter wat er mis gegaan was. Er lag nog een zak aardappeltjes in de koelkast. We hadden het zo goed opgeborgen, dat we het laatste zakje over het hoofd gezien hadden. Oeps!

Op vrijdag gaan de meesten ’s middags met verlof. Mijn eerste weekend ben ik van zaterdag na het tussendoortje ’s ochtends tot zondag voor het avondeten naar huis geweest. Omdat ik maar twee weken op de unit zou verblijven, was het zaak om zo snel mogelijk weer thuis te gaan oefenen. Mijn weekend verliep matig. Met veel gesprekken met de verpleging die week, vele huilbuien en veel geschrijf, heb ik een mooi Terugval Preventie Plan in elkaar weten te zetten. Mijn tweede weekend ging een stuk beter en ik ging die maandag vol vertrouwen naar huis.

Nu ben ik – nou ja, morgen dan – zes weken thuis en gaat het redelijk. Ik heb veel gehad aan mijn flexopname en dan met name aan de gesprekken met de verpleging.

Als er één ding is wat ik iedereen die een flexopname overweegt of gaat doen, is dat wel dat je in contact moet komen en blijven met de verpleging. Ze zijn kundig en ook al begrijpen ze soms niet echt hoe jij je voelt, ze kunnen je wel steunen. Soms is een lach of een klein woordje al genoeg om weer even door te kunnen gaan met een lastige maaltijd. Soms een gekke bek en soms een serieus gesprek.

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

26 reacties op “Flex-opname Rintveld”

  1. Klinkt best positief. Ik ben zelf 2 x voor een flexopname bij rintveld geweest en denk inderdaad dat je zelf echt wel doelen voor ogen moet hebben. Ik wilde totaal niet en kwam na 3 weken dan ook bijna 3 kilo lichter de kliniek uit. Ik werd uit mijn leventje gehaald (school/dansen/vriendinnen) en kon alleen nog maar bezig zijn met het eten en mijn bewegingsdrang. Daarnaast zat ik nog teveel aan mijn eetstoornis vast en wilde er niet echt vanaf. Daarnaast had ik niet echt een motiverende groep en werd er erg veel gerommeld met het eten. De groep en je eigen motivatie spelen dus een erg belangrijke rol.

    Inmiddels besef ik dat je zelf de enige bent die er (met wat hulp) iets aan kan veranderen en dat kan alleen als je zelf ook echt wilt.

  2. @ Dainy: De groep waaarin je zit kan echt verschil maken. Ik had het geluk dat mijn groep gemotiveerd en gezellig was. Ik had een fijne kamergenootjes, het was een prettige groep. En het was niet mijn eerst opname, ik wilde nu ook echt vooruitgang zien.

    Ik heb echter ook groepen gehad waar de sfeer onderling niet goed zat, er veel concurrentie was et cetera. Dat maakt het niet gemakkelijker!

    Hoop dat je met dat besef verder kunt komen!

  3. Hoe lang hebben jullie moeten wachten voor de flexopname? Vanaf het moment dat je op de wachtlijst werd geplaatst zeg maar. Ik vind het wel een positief verhaal, Iris. En heel helder dat je duidelijke doelen moet hebben.

  4. het klinkt positief, fijn dat het je geholpen heeft!

  5. De wachtlijst bij Rintveld is over het algemeen veer de intake, zodat je erna zo snel mogelijk kunt beginnen. Qua wachttijd ligt het aan de unit waar je tercht komt.

    Ik had het ‘geluk’ dat ik nog niet heel lang weg was bij Rintveld en ik een herintake kon doen. Dit gaat allemaal wat sneller dan de echte intake omdat ze al veel informatie hebben. Na mijn tweede (en laatste) gesprek kon ik een week later terecht.

  6. Ok bedankt. Ik ben al enkele jaren in behandeling bij Rintveld en sta nu al wel op de wachtlijst voor flex. Maar een week na je tweede gesprek was snel!

  7. Mieke, voor welke unit sta je op de wachtlijst? Overigens was het mijn ervaring ;).

  8. ik heb nog niet egt veel gehoort over zown opname.
    het was egt super om er meer over gelezen te hebben.
    het lijkt me best moeilijk op het begin,
    super super fijn dat het je geholpen heeft

  9. @Melissa, oh sorry ik zag de naam Iris er onder en ging er gelijk vanuit dat degene dat geschreven had, haha niet zo slim.
    Maar ik denk de wachtlijst voor unit 3

  10. Mieke, geeft niet hoor. 😉

    Oke, Unit III. Dat vind ik de beste afdeling om te flexen. Toen ik op I (regulier) zat twee jaar geleden waren er ook meiden die voor een flex kwamen, maar die hadden dus echt geen therapie. Slechts de eetmomenten en gesprekken met verpleging als ze die vroegen. Inmiddels kan er wel wat veranderd zijn, dus pin me er niet op vast. Maar op Unit III doe je in ieder geval mee aan het hele programma.

    Hoe lang sta je al op de wachtlijst?

  11. Nog even een aanvulling op de laatste reactie van Melissa.
    Als je het bedrustprogramma hebt, doe je niet aan het programma mee.

  12. Sta pas ongeveer twee weken op de wachtlijst, dus zal nog wel even duren. En zal natuurlijk veel van het moment afhangen, als er meerdere op de lijst staan of als de flexopname langer duurt dan twee weken..

  13. Mieke, wanneer de opname langer duurt dan twee, drie weken is het eigenlijk geen flex meer. 😉

    Het hangt inderdaad van verschillende factoren af. Ik weet niet of je er lichamelijk slecht aan toe bent, maar dat speelt ook mee. 😉

    Sterkte de komende tijd!

  14. Ja dat is natuurlijk waar 🙂 Ik kwam er op omdat ik iemand hoorde die ging voor flex, maar uiteindelijk drie maanden is gebleven.

    Lichamelijk ben ik op en top in orde, heb ook gezond gewicht. Voornamelijk om rare gewoonten aan te pakken, te doorbreken en normaal voedingsadvies te volgen.

    Ben benieuwd, van de week afspraak dus kan ik vragen hoe lang de wachttijd is.

  15. Spannend, weet je al meer inmiddels?

  16. Nee niet echt.. Alleen via via dat het waarschijnlijk half september zal zijn of eind september. Hangt er vanaf welke unit. Brr, vind het doodeng en krijg steeds meer de kriebels.

  17. Heel veel sterkte meis!

  18. Hee ben blij dat het geholpen heeft!!
    ik krijg waarschijnlijk ook alweer opname..
    xxx

  19. Ik heb ook een flexopname gehad bij rintveld. Toen hij werd aangevraagd, ging het echt heel erg slecht met mij. Ik kon pas 8 weken later terecht, maar toen ging het alweer wat beter me me.
    Ik ben er maar een week geweest, maar het voelde als maanden. Ik mocht helemaal nergens aan mee doen, en jeetje, wat was dat saai. Er is voor mij wel een knop omgegaan. Als het zo slecht met me zou blijven gaan, moest ik er langdurig worden opgenomen… en dat wilde ik echt niet! Toen ben ik weer gaan vechten.

    De verpleging was erg streng, en ze vertrouwden me compleet niet. Dat vond ik vervelend, want ik deed er wel echt m’n best. Ook vond ik het stom dat ik maar 10 minuten per dag naar buiten mocht, ik barstte het gebouw gewoon zowat uit.
    De groep was wel fijn, maar ergens ook best triggerend.
    Het was een hele heftige week, maar ik ben wel blij dat ik het destijds gedaan heb… het heeft me een hoop geholpen om de draad er weer op te pakken, die ik toen helemaal kwijt was!

  20. bij welke bmi heb je bedustprogamma?… en als ik een flex op unit 3 krijg, en je weigert bijvoorbeeld echt iets, wat gebeurt er dan..?

  21. Hoe oud ben je? in principe zit je daar voor jezelf,dus als jij weigert dingen te eten, dan zal dat na enkele keren waarschijnlijk voor zorgen dat ze je naar huis sturen om na te denken of je wel gemotiveerd genoeg bent… o.i.d.

    BMI bedrust weet ik niet, maar als jouw bmi ernstig laag is, kan ik me voorstellen dat dit wordt aangeraden.

    Je kan natuurlijk ook eens bellen naar het telefonisch spreekuur.
    xx

  22. ik ben 18 😉

    heb je een ervaring met flex 3??? ook deeltijd ofzo?? hoe erg kijken ze naar het induvidu?

    dankjewel 😀

  23. Ik heb ervaring met een flex op unit 3. Het bovenstaande verhaal is ook door mij geschreven.

    Bedrust bestaat, maar ik weet niet vanaf welk BMI dat gehanteerd wordt. Sowieso wordt er naar het individu gekeken. Er worden individuele afspraken gemaakt over het eten, aankomen, huiskameruur, etc.

    Hoe er omgegaan wordt met al dan niet iets weigeren, weet ik niet. Dat wordt ook vastgelegd in de individuele behandelafspraken. Je zit daar sowieso voor jezelf, dus weigeren lijkt me niet echt een slimme oplossing. 😉

    Succes!

  24. Hee, ik sta nu ook op de wachtlijst voor een flex. Ik vind het hartstikke spannend en ik ben eigenlijk ook heel erg bang. Ik zit namelijk nu op een gezond gewicht, en dun ben ik niet meer. Ik weet niet of er nog meer meiden zitten met een gezond gewicht? Ik vind het echt heel erg eng en ik welke unit zou ik dan komen met gezond gewicht?

    Ik moet erheen omdat ik mijn advies niet opvolg en ik een nog ergere angst heb gekregen voor eten.

    xx

  25. ik sta op de wachtlijst voor een intake. die is maandag. ik weet nog niet waar ik terecht zal komen. ik heb een rm en het is dus een gedwongen opname. wel heel spannend allemaal. ik heb al veel klinieken gehad. en dit lijkt uit je verhaal een beetje hetzelfde. weet iemand of het op goes lijkt? want dat vond ik nog de fijnste tot nog toe

  26. Ik vind het wel heftig die opname daar. Vooral als je nog zo jong bent en vriendinnen die doen andere dingen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *