Gedachtes bij de psycholoog

Naar een psycholoog gaan kan enorm spannend zijn. Jij vertelt immers alles over jezelf, terwijl de psycholoog nagenoeg niets over zichzelf vertelt. Dit maakt je kwetsbaar en kan zorgen voor allerlei angstige gedachtes. Gedachtes die je tijdens het gesprek met je psycholoog kan hebben, maar ook voor of na het gesprek. Voor sommige gedachtes schaam je je misschien omdat je denkt dat ze heel raar zijn en niemand anders ze heeft. Waarschijnlijk valt dat allemaal wel mee, maar weet je gewoon niet dat heel veel andere mensen deze gedachtes ook hebben. In deze blog deel daarom 10 herkenbare gedachtes bij de psycholoog.

Een deel van deze gedachtes herken ikzelf, andere minder, maar heb ik regelmatig van vroegere groepsgenoten en Proud2Bme bezoekers gehoord. Natuurlijk zijn er nog veel meer herkenbare gedachtes bij de psycholoog, laat daarom gerust jouw gedachte onder deze blog achter. No shame! Voor het gemak schrijf ik vanuit de ik persoon en heb ik er trouwens even een vrouwelijke psycholoog van gemaakt, anders moest ik overal hij/zij schrijven.

herkenbare gedachtes psycholoog

Wat zou ze van mij vinden?
Ik zit bij de psycholoog en kijk naar haar. Ik zou willen dat ik haar gedachtes kon lezen. Ze kijkt me aan met een bepaalde blik en vraag me af wat ze nou werkelijk van mij denkt. Vindt ze mij raar? Vindt ze mij een mislukking? Begrijpt ze niets van wat ik zeg en laat ze me maar praten of vindt ze me aardig en bijzonder? Zou ze me net zoals iedere andere cliënt vinden of zou ik wel uniek zijn? Ik zou echt graag willen weten wat ze nou eigenlijk écht van me vindt.

“Ben ik 1 van haar 100 patiënten of ben ik bijzonder voor haar,
anders dan andere cliënten?”

2. Wat is haar verhaal?
Ik zit bij de psycholoog en vraag me, terwijl ik naar haar kijk, af wat zij allemaal heeft meegemaakt en wat haar verhaal is. Is ze getrouwd? Heeft ze kinderen of woont ze alleen? Is ze gelukkig en hoe gaat zij met eten om? Zou ze dit werk echt leuk vinden of doet ze het puur voor het geld? Wat zijn haar hobby’s eigenlijk? Wat zou zij graag doen? Eigenlijk ben ik best benieuwd naar het mens dat achter deze psycholoog schuilt. Wat zou haar verhaal zijn?

3. Vindt ze dat ik me aanstel?
Terwijl ik praat over mijn gevoelens, gedachtes en problemen vraag ik me af of ze vindt dat ik me aanstel. Misschien vindt ze mijn problemen wel helemaal niet zo ernstig en vindt ze dat ik alles maar een beetje overdrijf. Zou ik haar met mijn verhaal vervelen? Misschien zijn de problemen van haar andere cliënten wel vele malen erger en doet ze maar een beetje alsof ze mij serieus neemt?

4. Praat ze met anderen over mij?
Ik vraag me weleens af in hoeverre dit puur haar beroep is en hoeverre ze mens is. Neemt ze niets van haar werk mee naar huis of zou ze na haar werk met haar partner of vrienden of tijdens haar werk met collega’s weleens over mij praten? Praat ze met anderen over mij of ben ik daar helemaal niet interessant genoeg voor? 

5. Kan ze mij wel echt helpen?
Ik voel me soms zo hulpeloos en verloren dat ik me voor of na een gesprek thuis afvraag of ze mij kan redden. Misschien is het meer een gevoel dan een rationele gedachte, want ergens weet ik wel dat niet zij, maar ik alleen mijzelf kan redden. Tijdens een gesprek vraag ik me ook weleens af of ze mij wel echt kan helpen? Doet ze maar wat of weet ze precies wat ze doet en leidt dit ergens naar toe? 

6. Zegt ze dit bij iedere cliënt?
Als mijn psycholoog een compliment maakt, bijvoorbeeld door te zeggen dat ze me sterk vindt, vraag ik me bij mezelf af of ze dit niet tegen iedere cliënt zegt. Vindt ze mij écht sterk of zegt ze dat puur als onderdeel van de therapie om mijn eigenwaarde te vergroten? Ik vraag me regelmatig af of ze bepaalde dingen speciaal tegen mij zegt of gewoon regelmatig tegen iedere andere cliënt zegt.

7. Ik wil op haar lijken, haar dochter zijn
Ik weet dat het niet realistisch is omdat ik gewoon niets van haar als mens weet, maar ze komt zo sterk en krachtig over, dat ik vaak de gedachte heb dat ik wel op haar zou willen lijken. Bij overdracht gevoelens kunnen ook de volgende gedachtes spelen: Zou ze mijn moeder willen zijn? Zou ze mij leuk genoeg vinden als dochter. Ik zou het enorm fijn vinden om bij haar te kunnen wonen, om door haar beschermd te worden en haar als voorbeeld te hebben.  

herkenbare gedachtes psycholoog

8. Zou ze nu op de tijd letten?
Zou ze het leuk en interessant vinden om en gesprek met mij te hebben of zou ze tegen het gesprek opzien en de tijd wegkijken als we een afspraak hebben? Zou ze zich vervelen tijdens mijn verhaal en het liefst met zo’n laag mogelijke regelmaat een afspraak inplannen? Zou ze erg op de tijd letten tijdens een afspraak?

9. Is ze zelf in therapie geweest?
Terwijl ik bij de psycholoog zit, vraag ik me af of ze zelf weleens in therapie geweest zou zijn? Niet enkel als onderdeel van haar studie, maar gewoon omdat ze zelf problemen heeft gehad en hier hulp bij nodig had? Het zou eigenlijk wel een geruststelling zijn als dit zo zou zijn. Dat voel ik me minder mislukt en heb ik wat meer hoop dat het goed kan komen. Ik weet dat ze me dit nooit zou vertellen, maar ik zou best wel willen weten of ze zelf in therapie is geweest. 

10. Doet ze dit zomaar of om een bepaalde reden?
Soms vraagt de psycholoog iets op een bepaalde manier of reageert ze op een manier waarbij ik me dan afvraag of ze hier specifiek voor kiest om een bepaalde reden. Mailt ze me met opzet pas na 4 dagen terug als onderdeel van de therapie, vraagt ze met opzet niet naar een oefening die ik zou doen, omdat ze vindt dat ik er zelf mee moet komen of is ze het gewoon vergeten? Ik vraag me regelmatig af of bepaalde dingen bewust zijn gekozen en onderdeel van de therapie of zomaar zonder reden. 

Fotografie: Danielle Moler

Welke gedachtes heb en herken jij?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

20 reacties op “Gedachtes bij de psycholoog”

  1. zulke vragen kun je gewoon stellen, hoe eerlijker en opener je bent, hoe beter ze je kunnen helpen

  2. Ik loop al lang bij verschillende psychiaters en psychologen en deze vragen heb ik zelf ook vaak!

  3. Ik zeg het gewoon… als ik me iets afvraag.
    Bij de ene hulpverlener krijg je een politiek correct antwoord. De ander is wel recht door zee. Zoals mijn huidige.

    1. Wat vraag jij dan? En wat zegt zij dan? Puur nieuwsgierigheid hoor, meer niet.

  4. Om eerlijk te zijn denk ik hier niet echt over na, maar als ik me eens iets afvraag dan stel ik die vraag gewoon. Ik weet dat mijn behandelaar heel veel mensen behandelt, maar kijk vooral naar hoe ze mij helpt zonder daar teveel over door te denken. Ik voel me door haar gesteund en geholpen en dat is wat voor mij belangrijk is. Ze is mijn hulpverlener niet een of andere vriendin over wie ik alles wil of moet weten.

  5. 1, 3, 5, 6, 8, 10..

    Ja…Ik dacht dat ik raar was, vooral bij 6 en 10.

  6. Paar jaar geleden vroeg ik aan psycholoog ben je gelukkig ? Toen zei ze is dat belangrijk?

  7. Heel herkenbaar. Al veel opnames en therapieën achter de rug. Merk wel dat hoe langer ik bij iemand in behandeling ben, hoe sterker dit speelt bij mij.

    Juist daardoor vind ik het vaak heel verfrissend, om eens een andere behandelaar te krijgen. Daar haal ik vaak in kortere tijd meer uit, dan uit jarenlange gesprekken bij dezelfde behandelaar.

    Heb soms echt moeite gehad om bepaalde mensen los te laten, denk nu nog wel eens aan verpleegkundigen van een opname. Maar nu meer in de trend van; wat heb jij veel voor mij betekent in mijn herstelproces.

    1. Ik heb ook veel opnames en therapie achter de rug en bij mij is het juist veel minder geworden hoe meer verschillende verpleegkundigen en therapeuten ik tegen kwam. Natuurlijk denk ik soms terug aan mensen die veel voor me hebben betekent maar ik denk dat dat ook heel normaal is, zij waren er tijdens een heftige tijd om me te helpen. En hoe langer ik in hulpverleningsland rondloop hoe meer ik ga zien dat het geen vrienden zijn of zullen worden, maar dat ze er zijn om mij te helpen een doel te bereiken. Ooit heeft een begeleider tegen me gezegd mensen zijn in je leven voor a reason, a season or a lifetime. Ik zie hulpverleners als mensen die er zijn voor a reason, al blijven sommigen in mijn hart of hoofd de rest van mijn leven bij me om wat ze voor me hebben gegeven aan inzicht en hulp. Dus wat dat betreft denk ik regelmatig aan hulpverleners uit mijn behandelgeschiedenis, puur om wat ze voor me hebben betekent en hoe ze mijn leven hebben beïnvloed en veranderd.

  8. Wat moet je alleen met deze gedachten??

  9. Gewoon vragen. Vragen staat vrij. Meestal vragen ze bij een eerste gesprek iets over jezelf te vertellen en de meeste vragen ook wel of je nog iets van hun wil weten. Dus dan vraag ik altijd naar thuissituatie, hobby’s, opleiding enz. Ik vind het prettig om veel te weten over degene die voor mij zit. Het is toch een wisselwerking.

  10. Komt hier een deel 2 op? hoe kan je met deze gedachtes aan de slag gaan?

  11. ik herken de meeste gedachten wel.
    Of een therapeut betrokken is of het om het geld doet merk je pas achteraf denk ik.
    Ik heb er een stuk of 17 gehad afgelopen 5 jaar.
    waarvan er sommige je na 2 jaar contact al na 2 weken negeren mail je ze:
    fijne feestdagen en de beste wensen voor 2017.
    een enkeling bij mij ong 3 reageren wel met een dank je,of wat je dan ook nog meld mailt.
    Een nieuw ontdekte diagnose bv waardoor voorgaande therapieen niet werkten wat je even kwijt wil.
    dat zijn in mijn ogen degenen die uit mensen liefde met je gewerkt hebben.

  12. Zo herkenbaar! Schaam me wel als ik dit soort gedachten heb en ik vraag me ook vaak af over andere cliënten dit ook wel eens hebben. Gelukkig ben ik niet de enige!! Ik merk wel dat het minder wordt als ik aan het begin van een behandeling voor mezelf besluit dat ik me op mezelf en op mijn eigen herstel ga richten. Ik zou nooit mijn vragen over mijn psycholoog aan haar stellen. Puur omdat ik me er voor schaam en me veel aantrek van de mening van anderen. Ik vind het overigens wél heel knap als mensen dit gewoon durven. Ik zou ook heel graag willen weten wat je verder nou met dit soort gedachten moet? Komt daar nog een blog over?

  13. Of nog beter: Misschien een interview met een psycholoog!

  14. Ik vraag mij altijd af of ze echt weten wat zij doen.Ik denk soms dat ze alles heel standaard bekijken en dat ze niet echt moeite doen om mij te begrijpen en te helpen.
    Ik denk vaak dat het zo oppervlakkig blijft,dat het mij helemaal niets doet wat ze zeggen.

  15. Herken bijna alles…

  16. ik vind de denkwijze van nr 4 bijzonder…
    Als je psych niet over jou praat met anderen , is dat niet omdat je er niet belangrijk genoeg voor bent maar omdat ze haar beroepsgeheim respecteert….

  17. Ook voor mij veel dingen herkenbaar. Maar, ik voel bij mijn (vr) spygoloog aan dat zij nogal discreet en gevoelig is. Daarom durf ik het haar niet te vragen. Wel wanneer ik haar vertel over mijn huisdieren en haar vraag of het niet wat voor haar zou lijken.
    Dan vertelt ze mij dat zij een kat heeft. Ook heb ik soms het gevoel dat ze mij een compliment geeft alleen om mij gerust te stellen.
    Ik voel me wel veilig bij haar. Ik kan haar ook vertellen wat mij dwars zit wanneer zij mij iets te kort schiet wat je van een spygoloog niet verwacht. Dan staat zij er open voor om het te corrigeren. Daar ben ik toch wel blij mee.

  18. Ik herken wel veel dingen… Misschien toch eens proberen wat te vragen binnenkort!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *