Er was veel ophef over de cover van de oktober issue van Cosmopolitan. Op de voorpagina van het blad schittert een prachtig plus-size model. Toch kan iedereen zien dat haar curves niet echt gezond meer zijn. Zowel het hebben van ondergewicht als overgewicht brengt de nodige risico’s met zich mee. Veel mensen riepen dat dit dan ook geen voorbeeld zou moeten zijn en dat ze, hoe mooi ze ook is, niet op de cover zou moeten staan.
Toen ik een eetstoornis had vond ik het lastig om het grijze gebied te zien tussen dik en dun. Het is niet zo dat je één bepaald gewicht kan hebben en dat alles daar boven te veel is. Als je uitgaat van het BMI (wat niet alles, maar wel iets zegt) heb je een behoorlijke marge tussen wat wel en niet een gezond gewicht is. Door gezond en gevarieerd te eten kom je uiteindelijk uit op een gewicht dat bij jou past. Dat kan voor iedereen verschillend zijn. We hebben immers allemaal een andere bouw. Hier hoef je niet voor te lijnen of te diëten, iets wat eigenlijk helemaal niet zo gezond is.
Het perfecte lichaam bestaat niet. De mens komt in alle vormen en maten. Het ideaalbeeld van dunne modellen wordt steeds kritischer bekeken. Is het wel gezond om je daar mee te vergelijken? Sommige mensen hebben van nature een hele smalle bouw en dat is natuurlijk prima, maar dat is lang niet voor iedereen zo en dat is evengoed hartstikke prima. We zijn toch ook niet allemaal 1 meter 80? De gemiddelde mens ziet er helemaal niet uit als een model.
Je ziet daarom ook dat er steeds meer aandacht is voor variatie op de catwalk en in modebladen. Dik, dun, lang, kort, blank, getint, met pukkels, striae, oneffenheden en ook zwangere vrouwen stralen in de modewereld. Steeds vaker zie je plus-size modellen op de cover van een tijdschrift staan. Al met al een goede ontwikkeling, vind ik, maar waar trek je de grens wat dat maatje meer betreft? Heeft het model een voorbeeldfunctie en geeft het hebben van een ongezond gewicht misschien een verkeerd signaal af?
Net als het hebben van ernstig ondergewicht kan het hebben van ernstig overgewicht nare gevolgen hebben voor je lijf en leven. Overgewicht is een steeds groter wordend probleem in de wereld, zoals wij die nu kennen. Daarmee wordt niet alleen ons lijf, maar ook ons zelfbeeld aangetast. Is te dik zijn oké? Of ben je dan niet lelijk? Ben je dan slecht? Ben je dan lui? Mag je dan nog wel mee doen?
Je kan ernstig overgewicht hebben en er alsnog prachtig uitzien, vind ik. Als je kijkt naar het model op de oktober issue van Cosmopolitian denk ik echt niet: “Goh, wat een lelijke vrouw“. Nee, ze straalt. Ze ziet er prachtig uit. Zo zelfverzekerd en karakteristiek zie ik mezelf niet zo snel op een foto staan. De body positivity beweging laat zien dat het hebben van een maatje meer oké is. “Hoezo oké?!” Roepen veel mensen. “Het hebben van een ongezond gewicht is toch gewoon slecht voor je! Dat zou geen voorbeeld moeten zijn.“
Zegt dit blad dan dat je er zo uit móet zien of laat het een mens zien zoals mensen óók zijn? Ik ben het er mee eens dat het hebben van ondergewicht of overgewicht niet gezond voor je is. Ik denk dat we het daar allemaal wel mee eens kunnen zijn. Het is immers een feit, maar dat is denk ik niet waar ‘body positivity’ om gaat. Niemand zegt dat het goed voor je is om een ongezond gewicht te hebben, maar dat betekent niet dat je dan ook minder waard ben. Het betekent niet dat je je hoeft te verstoppen tot je wel ‘goed genoeg’ bent. Het betekent niet dat je niet sexy mag zijn of je niet vrouwelijk (of mannelijk!) mag voelen.
Het is toch ook niet zo dat als je been bijvoorbeeld gebroken is en je zit in het gips je ook even niet meer mee mag doen. Alsof je dan ook even minder waard ben. Alsof je dan geen mooi en volwaardig mens meer bent. Natuurlijk is het niet precies hetzelfde, maar het schetst wel een bepaald beeld dat ik uit probeer te leggen. Welk gewicht je ook hebt. Hoe gezond je ook bent. Je bent niet minder mens. Ik denk dat het we het er allemaal over eens zijn dat het hebben van ondergewicht, overgewicht, een gebroken been of een eetstoornis niet gezond is, maar dat is dus niet waar body positivity over gaat. Het gaat er om dat wie je nu bent oké is en dat je niet eerst hoeft te veranderen of hoeft te genezen van iets om iets waard te zijn, je mooi te voelen en genieten van het leven.
Als er voorwaardes zijn om geaccepteerd te worden.
Is het geen acceptatie.
♥
Geef een reactie