Geen rozen voor Valentijn

Op de middelbare school kon je met Valentijnsdag anoniem een roos sturen naar een andere leerling. Tijdens de les kwamen leraren langs om de rozen uit te delen. Mijn verwachtingen waren hoog, maar mijn hoop was miniem. Met een hevig kloppend hard verstarde ik in mijn stoel. Zou het? Zou ik ook een roos krijgen voor Valentijn? Tot mijn grote teleurstelling heeft het nooit waar mogen zijn. “Nee duhhhh… zielige sukkel” was wat er in mijn hoofd omging. Tegen mijn vriendinnen zei ik dat ik Valentijn maar commerciële onzin vond, toch voelde ik me er helemaal niet fijn bij. Hoezo kreeg ik geen rozen voor Valentijn?

♥ Geen rozen voor Valentijn

Voor het gemak vergeet ik even te vertellen dat maar twee mensen van de dertig mensen uit de klas een roos ontvingen. Samen met mij ontving het grootste gedeelte van de klas helemaal niets. Het was niet zo dat ik al die mensen even stom vond als mezelf. Ik vond vooral mezelf heel stom. Vooral dat ik stiekem hoopte dat ik wel een roos zou krijgen vond ik echt heel sneu van mezelf. Wat dacht ik wel niet. Mijn zelfbeeld was al niet fantastisch en ik kon van het kleinste dingetje, dat niemand anders op zou vallen, al enorm gekwetst zijn. Valentijnsdag ging niet in de boeken als een heel fijne en liefdevolle dag. Ik vond het maar stom.

Ik heb geen idee of anderen zich ook zo voelden tijdens Valentijnsdag op school. We bespraken dit niet echt onder vrienden en vriendinnen. Nu ik erop terugkijk was dit misschien wel fijn geweest. Tegenwoordig weet ik namelijk ook dat ik niet de enige ben (geweest) die geen fijn gevoel overhield aan Valentijnsdag. Zelfs mensen die wel een stelletje waren stuurden geen rozen, omdat ze er gewoon niks mee hadden. Nu is het niet zo dat ik telkens heel erg tegen Valentijnsdag opzag. Ik was er eigenlijk helemaal niet zo mee bezig tot het er ineens was. Het was voor mij helemaal niet zo’n ding tot er een ding van gemaakt werd. Zo ervaar ik het tot de dag van vandaag. Oh ja, Valentijnsdag, moet ik daar iets mee?

♥ Commerciële onzin

Valentijnsdag, moet je daar iets mee? Ik denk eigenlijk dat het helemaal afhankelijk is van wat je zelf wilt. Als niemand het erover zou hebben zou het echt totaal langs me heen zijn gegaan. Het is dat ik er op tv iets over zag en dat m’n vriendinnen erover begonnen. Op dat moment vroeg ik aan m’n vriend of hij eigenlijk iets wilde doen met Valentijn. “Neuh.” M’n vrijgezelle vriendinnen wilden echter heel graag met elkaar eten op Valentijnsdag, dus heb ik voor dit jaar besloten om me daarbij aan te sluiten. Niet omdat het Valentijnsdag is, maar wel omdat ik het gezellig vind om te eten met m’n vriendinnen. Ook als dat een week eerder of later was geweest. We hebben weer een excuus!

Uiteindelijk ga ik vandaag dus toch iets speciaal doen. Ergens hebben we dan toch het gevoel dat we iets zouden moeten doen. Waar komt dat gevoel vandaan? “Gewoon commerciële onzin” Zeggen veel mensen om me heen. “Ze willen dat je geld uitgeeft.” Ja, net als met Kerstmis, denk ik dan. Er is afgelopen jaar met Kerstmis een recordomzet gedraaid in de supermarkten. Best bizar, maar aan de andere kant heb ik wel een hele fijne tijd gehad met kerst. Je kan het natuurlijk zo groot of zo klein maken als je zelf zou willen. Je mag zelf bepalen aan welke feestdagen je meedoet en aan welke niet. Ik zal dit niet ontkennen dat er slim op wordt ingespeeld door ondernemers en bedrijven, maar uiteindelijk maak je toch zelf die keuze… Toch?

Dat wij beïnvloed en verleid worden door reclames en promoties is niets nieuws. Daar is het immers voor uitgevonden. Ik val er ook voor. Natuurlijk is het niet gek dat je er onzeker van wordt als er ineens rozen uitgedeeld kunnen worden en jij hoort daar niet bij. Dat is helemaal niet erg, maar voor je eigen gemoedstoestand kan het wel fijn zijn om daar bewust van te zijn. Het is niet gek dat je het gevoel krijgt dat je iets zou moeten doen of verwachten met Valentijnsdag, als de hele wereld om je heen dat loopt te verkondigen, maar het is ook goed om te beseffen waar dat gevoel vandaan kan komen, dat niet iedereen dat zo voelt en dat je er geen gehoor aan hoeft te geven. Laat maar waaien.

♥ Valentijnsdag is niet zo groot

Ik maak nu de vergelijking met Kerstmis, maar eigenlijk is dat niet helemaal eerlijk. Kerst is natuurlijk wel iets groter. Iets waar je een vrije dag voor krijgt. Met Valentijn krijg je geen vrije dag. Mensen moeten gewoon werken, dus waarom zou je dan ook nog iets iets uitbundigs moeten gaan doen of verwachten? Ik heb geen exacte cijfers, maar van wat ik hoor doet mijn omgeving niet zo heel erg aan Valentijnsdag. Misschien voelt het voor jou als iets heel groots (misschien ook niet), maar weet dat het niet per se iets groots is.

 

♥ Ik heb geen Valentijn

Of je Valentijnsdag nou wel of niet belangrijk vindt, wanneer je op dit moment geen liefde in je leven hebt kan deze dag toch een beetje onwennig zijn. Misschien sta je er vandaag extra bij stil dat dit zo is en voel je je er toch niet helemaal fijn bij. Misschien is het net uit met je geliefde. Misschien zou je graag een relatie willen hebben of maakt het je onzeker dat je er eigenlijk helemaal geen behoefte aan hebt. “Ben ik wel normaal?” Een vraag die ik mezelf geregeld stelde om allerlei verschillende redenen.

Ach, wat is normaal? Huisje, boompje, beestje? Een perfect uitgestippelde route die perfect zou passen bij een bepaalde leeftijd? Wij mensen zijn zo verschillend. Lopen zulke andere wegen en bewandelen een verscheidenheid aan paden. Wel of geen relatie hebben/willen bepaald niet jouw waarde. Er is geen goed of fout in en het is al helemaal niet te meten aan een bepaalde feestdag. Helemaal niet gek om hier met iemand over te praten als je er mee zit. Je gevoelens delen kan vaak ontzettend veel helpen om het een plekje te geven. Bovendien brengt het delen van emoties ons juist dichter bij elkaar. Vriendschap. Ook dat is liefde. We zijn allemaal mens. Allemaal wel eens onzeker. Niemand perfect, wat dat ook mag zijn.

♥ Je mag Valentijnsdag leuk vinden

Nu zet deze blog tot dusver Valentijnsdag misschien niet in een al te positief daglicht, maar dat is helemaal niet mijn bedoeling. Natuurlijk mag je Valentijnsdag leuk vinden en iets bijzonders doen voor degene van wie je houdt. Dat kan je relatie zijn, maar je mag je liefde natuurlijk ook uiten naar je vrienden, familie, huisdier of een ander speciaal persoon. Heerlijk juist. Geniet daarvan. Vorig jaar vierde ik met mijn vriendinnen zelfs de liefde voor kaas met Valentijnsdag. Wat ik wil zeggen is: Til er niet te zwaar aan. Valentijnsdag is niet voor iedereen even belangrijk. Misschien vind jouw partner er ook niet zo veel aan en doet hij of zij er daarom niks mee, maar betekent dat niet dat hij of zij niet van je houdt. Liefde is niet beperkt tot een dag.

Als je dit toch lastig vindt of bepaalde verwachtingen hebt is het helemaal niet gek om dit uit te spreken. Alleen maar goed zelfs. Je kan natuurlijk ook zelf iets leuks bedenken om met Valentijnsdag te doen. Soms is het nog veel fijner om iemand te verrassen dan om zelf verrast te worden. Soms vond ik dat wel lastig, want stel dat de ander het overdreven zou vinden? Intussen heb ik geleerd dat dat eigenlijk nooit echt het geval is en zo ja, dat dat meer over de ander zou zeggen dan over mij. Het hoeft ook niet met een enorm groot gebaar, maar al is het een kleinigheidje. Een bosje bloemen, een kopje koffie of een post-it met wat lieve woorden. 

♥ Van jezelf houden

Dit kopje had je misschien al voelen aankomen. Lekker cliché op Valentijnsdag. Toch is zelfliefde misschien wel de meest belangrijke vorm van liefde die er is. Echter kan dit ook een van de meest ingewikkelde vormen van liefde zijn. Omdat het waarderen van jezelf zo belangrijk is binnen eetstoornisherstel hebben we er al veel blogs over geschreven. Zelfliefde hoeft niet zoetsappig te zijn, maar is al te vinden in een vorm van mildheid naar jezelf. Of om het nog simpeler te houden: Jezelf niet te hoeven haten. Jezelf goed genoeg vinden. Jezelf accepteren. Zelfs al maak je fouten en vind je niet alles aan jezelf even mooi.

Als je het leuk vindt zou je met Valentijnsdag dus ook een lief gebaar naar jezelf kunnen maken. Misschien is het wel een mooie uitdaging. Geef jezelf eens een complimentje, trakteer jezelf op die bos bloemen, het kopje koffie of een stuk chocolade, doe vandaag iets waar jij heel blij van wordt. Ook kan het fijn zijn om gewoon even stil te staan bij waar jij gelukkig van wordt of liefde door ervaart. Hoe groot of klein het ook is. A little goes a long way, dat geldt ook voor liefde en dat geldt niet alleen op Valentijnsdag.

Ga jij iets doen met Valentijnsdag?

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

7 reacties op “Geen rozen voor Valentijn”

  1. Vroeger stuurden mijn vriendin en ik elkaar een kaartje en deden we alsof we een geheime minnaar waren terwijl we natuurlijk wel wisten van wie het kaartje kwam. En dan elkaar opbellen en vol ongeloof vertellen dat je een kaartje had gekregen. Zo lachen!
    Eigenlijk vergeet ik al jaren dat het bestaat. Tis dat ik vandaag ergens een datum op moest zetten en iemand zei dat het vandaag Valentijnsdag was. Oja, dat was de 14e toch? Ik vind kerst net zo’n overdreven commerciële gebeurtenis. Weet niet of ik er iets aan zou doen als ik een relatie zou hebben maar dat heb ik nog nooit gehad en ben ik ook eigenlijk niet van plan. Dus waarschijnlijk zal ik het elk jaar gewoon weer vergeten hihi.

  2. Mooie blog! Het is veel leuker om iemand in september een bos rozen te sturen met een kaartje h.v day. Of ienand gelukkig nieuwjaar te wensen op 7 mei. 😉 Ik hoe van dat soort akties.

  3. Valentijn is mijn verjaardag. Ik maakte klasgenoten wijs dat ik dus attenties kreeg voor valentijn van een ingebeelde vriend maar eigenlijk was het gewoon van mijn ouders voor mijn verjaardag.

  4. Het stoort me dat meiden zich altijd vergelijken met ‘anderen’, omdat zij het ‘beter’ zouden hebben. Nu kreeg ik ook nooit hele bossen mdt rozen, maar ik heb wel eens een roos gekregen op valentijnsdag op school en anonieme bon bons.. Ik kreeg over het algemeen altijd extreem veel aandacht van jongens. Het resultaat was dat ik een hoop jaloezie naar me toe kreeg, ik door de mannen werd gezien als een stuk vlees en ik waar ik ook liep werd uitgescholden voor hoer of slet, terwijl ik single en maagd was. Ik voelde me waardeloos en werd gepest, terwijl andere mensen me vertelden dat ik niet mocht klagen omdat ik zo’n makkelijk leven had.

  5. Zo herkenbaar van die rozen!

  6. ik kreeg nooit rozen totdat mijn ex mij maar liefst 9 rozen en een mega kaart liet bezorgen op school, terwijl hij geeneens op mijn school zat. Super schattig ofc, maar enorm ongemakkelijk

  7. Pff die rozen. Elk jaar hoopte ik erop. 1 keer kreeg ik een roos van een jongen maar iedereen deed er heel lacherig over. Zelfs daar werd ik mee gepest.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *