Geheimen en een eetstoornis

Een van de meest destructieve dingen van een eetstoornis zijn de geheimen. Geheimen over hoe je je voelt en wat je denkt, over wat je eet, of je braakt of laxeert, over eetbuien, over afvallen en aankomen, over dwanghandelingen, over calorieen tellen, over waarom je niet naar dat etentje of feestje komt en ga zo maar door. Geheimen maken je eenzaam en houden je eetstoornis in stand. Als je eerlijk durft te praten over eetgestoord gedrag en over wat je voelt, zet je een stap in de richting van herstel.

Ik hield boekjes bij. In die boekjes schreef ik op hoeveel ik at en hoeveel calorieen dat waren. Ik schaamde mij hier dood voor. Ik moest er niet aan denken dat iemand er achter zou komen. Want dan zou iedereen weten hoe gek ik was. Maar er waren ook dingen die ik niet eens durfde op te schrijven. Bijvoorbeeld dat ik al mijn eten moest wegen – tot de komkommer aan toe – en mijn drinken moest afmeten.

In het begin had ik nog redelijk overzicht op al mijn geheimen. Ik had een leven voor ‘de buitenwereld’ en ik had een leven dat zich alleen maar afspeelde binnen mijn veilige muren van mijn eetstoornis. Na een tijdje werd die scheiding zo vermoeiend, dat ik mij steeds meer ging afzonderen. Dan hoefde ik alleen maar één te zijn met mijn geheime gekte. ###

Die isolatie, enzaamheid en ‘gestoord’ voelen waren een belangrijke motivatie voor mij om te vechten tegen mijn eetstoornis. Weg met al die geheimen! Hoe? In eerste instantie door ervoor uit te komen. En vervolgens door al die eetgestoorde dingen aan te pakken en te veranderen, zodat ik ook geen ‘rare dingen’ meer had die ik geheim moest/wilde houden.

Maar het is natuurlijk niet gemakkelijk: eerlijk zijn over je eetstoornis. Je eetstoornis wil jou helemaal voor jezelf: wil jouw geheim zijn. Je geheimen delen is daarom een hele belangrijke stap in de richting van genezing. Als je een eetgestoord geheim deelt met anderen zeg je ‘nee’ tegen je eetstoornis. Je veraadt als het ware je eetstoornis.

Als je een geheim van iemand door vertelt, zal hij/zij afstand van je nemen. Zo is het ook bij je eetstoornis, alleen is dat een vriend die je kan missen als kiespijn!

De stap om eetgestoorde geheimen te delen, hoef je niet in één keer te zetten. Je kunt voorzichtig oefenen. Bijvoorbeeld door één vriendin, leerkracht of familielid te vertellen hoe het werkelijk met je gaat. Of door op een website als Proud je verhaal te delen.

Een ander initiatief op het internet om voor je geheimen uit te komen is PostSecret.com. Mensen kunnen hun diepste geheimen naar deze site mailen, welke vervolgens anoniem worden geplaatst.  Een echte aanrader! En niet op z’n minst omdat je je dan realiseert dat je niet de enige bent met rare gedachten & geheimen..

In de themachat over geheimen ontdekten we dat er een aantal voorwaarden zijn waaronder je een geheim durft te delen:

– De persoon aan wie je een geheim vertelt moet te vertrouwen zijn: hij of zij vertelt het geheim niet door en zal je niet kwetsen.

– De ander neemt jouw geheim serieus

– Hij of zij gaat samen met jou op zoek naar een oplossing: je wordt geholpen nadat je het geheim hebt verteld.

– Het is fijn als er een geheimenruil plaatsvindt: jij vertelt een geheim en de ander ook. Zo blijft het in evenwicht.

Weet jij nog voorwaarden om een geheim te vertellen?

Karianne

Geschreven door Karianne

Reacties

6 reacties op “Geheimen en een eetstoornis”

  1. Wow herkenbaar!
    Vandaag ook weeral gemerkt…
    Naar de buitenwereld toe ben ik de vrolijke meid, maar diep van binnen voel ik me zo destructief als iets.

  2. Hmm.. Half.. Ik heb het wel tegen mijn mentor gezegd.. Maar voor de rest weet bijna niemand in het echt van mij es…
    Ik probeer mezelf ook te overschreeuwen daardoor.. Vermoeiend…
    x

  3. Heel herkenbaar… zoveel dagboeken dat ik hier onder me bed heb liggen, zoveel geheimen dat die boeken bevat… Ik heb toen ik een jaar of 14 was (ben nu 19) eens voorzichtig vertelt aan toen die tijd mijn beste vriendin, want zij wou afvallen… ik was enthousiast want ik was daar allang mee bezig.. en ik had wel een manier…… Maar een paar dagen later op school wist mijn hele klas het dat ik braakte en vonden ze me allemaal stom…. En sinds dien vertrouw ik niet zo snel mensen, althans vooral mensen om mij heen/die dicht bij mij staan.. Heb inmiddels al een tijd internet enz ontdekt en dat is zo nu en dan een uitlaat klep voor bepaalde dingen.

    xx

  4. Als je een geheim van iemand door vertelt, zal hij/zij afstand van je nemen. Zo is het ook bij je eetstoornis, alleen is dat een vriend die je kan missen als kiespijn!

    vind ik wel een heel wijze en daarom heel mooie gedachte!
    ik ga eens kijken op postsecret ook 😉

  5. ik heb ook een geheim en moet het eigenlijk echt kwijt..
    ik lag in het ziekenhuis en zette om 3 uur ‘s nachts me wekker om te springen tot 10 uur ‘s avonds door mijn bewegingsdrang.. nou heb ik dat tegen mijn ouders vertelt en zit ik nu in een kliniek en ik heb beloofd het nooit meer te doen maar nu ik in de kliniek zit doe ik ‘s avonds de laatste 2 uur voordat ik ga slapen de hele tijd springen en als ik naar de wc ga ga ik ook de hele tijd bewegen omdat het moet van mezelf. ik wil er echt vanaf maar ben zo bang dat ik dan veel ga bijkomen.. ik durf mijn eetstoornis niet te verraden maar wil het zo graag..

  6. herkenbaar inderdaad…..
    Ik heb er aan de ene kant zoon spijt van dat ik t verteld heb….
    Andere om me heen hadden al vermoedens en confronteerde me er mee. Elke x bleef ik zeggen dat ik geen stoornis had en dat t niet erg was etc.
    Tot dat er een vriendin van me die zelf anorexia heeft gehad alle symtonen van mij door kreeg en aktie ging ondernemen.
    Ze heeft me er vreselijk mee geconfronteerd en uiteindelijk heb ik t toe gegeven. T beinvloed mn leven al 3 jaar. Maar wat ik ook doe ik val niet af! Ik heb geen anorexia maar ik denk zelf een vorm van bolumia… Of ik eet helemaal niet of heel weinig en als ik wel wat eet wat in mijn ogen te veel is ga ik sporten. OOk zit ik niet stil en zeg dat t komt door mn adhd (wat ik ook werkelijk heb)
    Zij heeft contact genomen met een begeleider van me, vind en vond t echt niet chill….
    Maar morgen zou ik langs mn baas gaan samen met mn begeleider voor een ander probleem maar ik wil eigenlijk niet komen opdagen!
    T liefst wil ik gewoon weg!
    Ik weet alleen niet of ik er echt in de problemen door kom als ik nix van me laat weten!

    Wat zou ik moeten doen!?!

    Ik weet dat ik wel geholpen moet worden maar ik vind het niet erg genoeg.. ik heb t nog onder controle anders woog ik nu allang op mn lievelingsgewicht! Maar op 1 of ander manier val ik gewoon ook niet af!
    Ik heb nog steeds een buikje en eet wel iets en heb nog geen ondergewicht. Wil absoluut niet opgenomen worden of iets anders!

    Wat moet ik doen?!
    als ik morgen niet kom opdagen wat zijn dan de gevolgen? kom ik er mee in de problemen bij mn werk en begeleider of?!
    ik wil er nog niet mee dealen….

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *