Gewicht is geen indicator voor ernst

“Hé, maar je ziet er prima uit, niks mis mee toch!?” en “Jij een eetstoornis? Nee joh, je bent helemaal niet mager!”, deze opmerkingen heb ik vaak te horen gekregen. Een eetstoornis is niet altijd te zien aan iemand. Dit kan voor de persoon met een eetstoornis vaak heel lastig zijn. De opmerkingen kunnen door iemand met een eetstoornis heel verkeerd opgevat worden. Mensen zien de roze kant van jou, maar diep van binnen voelt het zwart, daar zit de eetstoornis.

Een eetstoornis is vaak niet zichtbaar, waardoor mensen de ernst onderschatten. Gewicht is dan ook geen indicator voor ernst. Iemand met een gezond gewicht kan er mentaal slechter aan toe zijn dan iemand met ondergewicht of overgewicht. Mensen kunnen niet van buitenaf zien dat de hele dag om eten draait. Ze kunnen zich vaak niet voorstellen dat eten een leven kan beheersen, dag in, dag uit. Mensen weten vaak niet dat er een “Ik zet nu mijn lach-masker op” functie is, wanneer je de deur uitgaat.

School of werk stelt eisen, deadlines, thuis wacht de hond die uitgelaten moet worden en vrienden willen ook afspreken. Alle balletjes moeten in de lucht blijven, terwijl je momenteel niet zo goed kunt jongleren, doordat de eetstoornis je bezig houdt. Het voelt eenzaam, alsof niemand het snapt. Veel mensen zijn boos of wanhopig over de situatie.

Waarom ik? Waarom overvalt mij dit? Waar verdien ik dit aan? Waarom kunnen alle vrienden en vriendinnen om mij heen wél van het leven genieten, naar feestjes gaan, uiteten gaan en sporten zonder zorgen?

Lange tijd heb ik me hier enorm druk over gemaakt en nu nog steeds wel hoor. Alles moest anders, ik moest afvallen, sportief worden en goede prestaties op school behalen. Hierdoor zou ik populairder worden en zou mijn hele leven verbeteren, maar niks bleek minder waar.

In korte tijd is mijn eetstoornis veranderd van anorexia nervosa naar boulimia. Ik had onwijs veel fysieke klachten door het ondergewicht. Hierdoor stond ik mezelf iets meer toe qua eten, maar mijn lichaam snakte, voornamelijk mentaal, zo ontzettend naar eten, dat het omsloeg naar eetbuien. Overdag mag ik alleen voedsel van mijn “veilige” lijstje eten, ‘s middags en ‘s avonds ontstaan, naast de mentale functies van mijn eetstooris, eetbuien. En dan nog niet over het compenseren gesproken. De omslag had een enorme impact, zowel mentaal als fysiek. Binnen no-time waren alle kilo’s er weer bij.

Een eetstoornis is een stuk complexer dan menig mens denkt. Mensen weten niet van mij, dat ik trots op mezelf ben wanneer ik drie achtereenvolgende uren geen eetbui of compensatie heb gehad, dat ik van zo’n beetje elk product de voedingswaarde uit mijn hoofd ken en dat ik alle jongleerballetjes met heel veel moeite in de lucht probeer te houden en dit soms tamelijk mislukt. Ze zien de depressieve, uitzichtloze dagen niet, want een eetstoornis is iets wat altijd bij je is. Ze zien mijn haat-liefde relatie met eten, de obsessieve weeg-momenten, de angst om nog meer aan te komen en mijn enorm zwarte zelfbeeld niet.
Daarnaast zien ze de herstel-periode niet, want herstel is met vallen en opstaan, dit klinkt misschien cliché, maar het is iets wat je zeker niet mag vergeten.

Fotografie: Jessica Vlaardingerbroek

Maar… Een eetstoornis voelt misschien zwart, maar is het niet per definitie. Een eetstoornis leert jou wat, het is een alarmbelletje omdat het op een ander gebied in je leven (sociaal, familie, school, gebeurtenissen etc) niet helemaal lekker loopt. Een eetstoornis kan bepaalde functies voor jou vervullen, die je zelf nog niet kunt vervullen op een gezonde manier. Het verschil in eetstoornissen is dat de één er anders mee omgaat dan de ander. Iedereen gaat er anders mee om. 

Het kan je een fijn gevoel geven, even kunnen ontspannen door te eten, een gevoel van kracht of houvast. Dit is per persoon heel verschillend en soms lastig te ontdekken. Met een antwoord op de vraag “Wanneer wordt de eetstoornis actiever, in/na welke situaties?” kom je vaak al goed op weg.

De eetstoornis is iets van jóu, een deeltje van jou, een deeltje van de persoon die je op dit moment bent. Het hoort voor nu even bij je en dat is oké, dat mag, ook mét een eetstoornis ben je een geweldig persoon en vindt de wereld je lief. Het is oké, je mag huilen, je mag boos zijn, je mag je voelen zoals je je voelt, roze of zwart. Wees lief voor jezelf.


Wil jij ook een gastblog schrijven voor Proud2Bme? Stuur dan je ideëen of tekst in een word bestand met enkele foto’s van jezelf naar redactie@proud2Bme.nl

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

13 reacties op “Gewicht is geen indicator voor ernst”

  1. mooi geschreven en heel herkenbaar! alsof je het vanuit mij schrijft..
    veel succes met je strijd Anique! je mag er zijn en liefde ontvangen en geven – ook aan jezelf! óók op de dagen dat het minder gaat

  2. Dit soort blogs zijn de kleine stapjes in de goede richting die heel veel mensen (vooral tegenwoordig) nodig hebben. Goed werk! Ga zo door!

  3. alsof ik het zelf heb geschreven echt prachtig dankjewel zo herkenbaar
    heel fijn om dit zo te mogen lezen respect💗🍀

  4. Zo goed geschreven, chapeau! Mooi verwoord, herkenbaar, fijn te lezen blog. Succes met herstel.

  5. Dank je voor deze blog! Hopelijk gaan veel mensen deze lezen en komt er meer begrip voor de psychische tweestrijd die élke eetstoornis inhoudt.

  6. Tranen. Ik ben niet alleen. Dankjewel… Gewoon, dankjewel.
    Ik ben ook van AN naar BN gegaan in een paar weken tijd. Niemand ziet dat het nu juist slechter gaat. Dankjewel dat je deze begripvolle blog deelt met ons

  7. Zo herkenbaar, bedankt hiervoor. Deels door mijn ‘gewone gewocht’ voel ik mij minder gehoord, minder serieus genomen als persoon met boulimia. Was er maar meer bekendheid voor deze plotselinge omslag die kan plaats vinden..

  8. @ Sheila en alle anderen die van AN naar BN dreigen te gaan of zijn gegaan: maak het bespreekbaar, hoe groot de schaamte ook is. Eetstoornissen voeden zich met schaamte, stiekem (niet-)eten, isolatie. Als je de psychische keten verbreekt, zal het vechten makkelijker worden, helemaal met de steun en het begrip van de mensen om je heen.

    Zelf ben ik de eerste keer van behandeling voor AN vervallen in eetbuien en compenseren. Destijds voelde ik me een “faalano”; hoe kon ik van bijna niets naar heel veel zijn gegaan?

    Uiteindelijk weer teruggevallen in AN en nu trekken de eetbuien weer waardoor ik ook in korte tijd ben aangekomen. Maar nu deel ik dit probleem met mijn omgeving. Alhoewel misschien niemand het helemaal zal begrijpen, lucht het enorm op om dit uit te spreken!

  9. dit is zooooooooooo herkenbaar…
    ik ga al zolang ik me herinner van anorexia naar boulemie..(ben er ondertussen al 49)
    nu net een periode van 13 jaar diep in de anorexia geweest…en voor ‘t eerst sinds zo’n zes jaar hulp…ik liet de anorexia voorzichtig los…in het geloof: ik heb nu hulp…ik moet het niet meer alleen klaren…ik zal niet hervallen in het andere….tevergeefs: de boulumie is terug…oke, niet zo heftig als vroeger maar zo beangstigend…
    en ja, nu horen we overal: amai! wat zie jij er goed uit zeg! zoveel bijgekomen!…ze beseffen niet wat het met me doet…ik weet: ze bedoelen het goed…maar…

  10. Heel mooi verwoord!

  11. Hele mooie tekst. Alleen dat laatste alinea was niet nodig in mijn optiek.. dat lieve gedoe naar de eetstoornis.

  12. @N , ik denk niet dat ze ermee bedoelt de eetstoornis goed ge praten, als je t goed leest, ik denk dat ze meer de acceptatie bedoelt.

  13. Dit verhaal is zo herkenbaar. Sinds ik uit de kliniek weg ben (al 5jaar geleden) denkt je der een dat het goed met me gaat want ‘ik zie er normaal uit’. Maar wat niemand weet is dat ik de strijd nu zoveel harder strijdt dan toen. Toen stond iedereen klaar om mij te helpen. Nu heb ik niemand in deze steun. Daarom ben ik zelf een project gestart een project waarbij personen die de kliniek mogen verlaten hulp krijgen aan de hand van een toolbox voor de momenten waarop het minder gaat. Mag ik jullie dan ook vragen wat jullie zou kunnen helpen? Ik kan het er misschien bijvoegen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *