Uren lang was ik op zoek naar een verklaring voor mijn somberheid. Had ik een depressie? Ik deed meerdere zelftesten online om de bevestiging te krijgen en zocht naar een oorzaak van mijn gevoel in lijsten met diagnoses voor psychische problemen. Ik herkende vanalles. Ook toen ik een eetstoornis had speurde ik het internet af, op zoek naar een bevestiging en de woorden: ‘’Ja, je hebt anorexia”. Ik kwam de meest gruwelijke verhalen, gevolgen en oorzaken van eetstoornissen tegen. Had ik dit ook?
Dat mensen het internet afspeuren naar een verklaring voor hun uitslag, hoofdpijin, buikpijn of vreemde lichamelijke klachten weten we al langer. Een gemiddelde hypochonder is hiermee waarschijnlijk wel bekend, maar ook ik doe het weleens. Voor ik naar de dokter ga, kan ik allicht zelf al even op internet zoeken wat het zou kunnen zijn, wat ik er tegen kan doen en of het ernstig is. Toch is dat niet altijd even handig en maak ik mezelf daarmee soms juist ook bang of onnodig ongerust.
Uit onderzoek van studente Kirsten van de Werf blijkt dat mensen die psychische problemen hebben, Google niet enkel als dokter gebruiken, maar ook als psycholoog. De vragen die ze eigenlijk zouden moeten stellen aan hun psycholoog, typen ze in plaats daarvan in de zoekbalk van Google.
Kirsten deed onderzoek onder 84 mensen met een depressie. Ze stelde de mensen onder andere de vraag waar zij op zoek gaan naar antwoorden op hun vragen over hun depressie. 79% van de mensen geeft aan dat internet de voornaamste bron van informatie is. In Metro vertelt Kirsten dat dit waarschijnlijk zo is omdat internet snel, gemakkelijk en anoniem is.
Op internet gaan veel mensen met een depressie op zoek naar de oorzaak, symptomen maar ook naar hulp om er van die problemen af te komen. Dat online ”dokteren” lijkt misschien onschuldig, maar toch kan dit juist zorgen voor meer problemen, uitstel van professionele hulp of raken mensen nog verder in hun isolement, zegt Kirsten.
65% van de mensen die werden ondervraagt gaat online op zoek naar professionele hulp. Waar je vroeger de huisarts eerst bezocht of in het telefoonboek keek, benaderen mensen tegenwoordig eerst Google. Ook komen veel mensen online terecht in zelfhulpgroepen. Die zelfhulpgroepen zijn niet altijd even professioneel of ervaren of bieden niet genoeg hulp, als daarnaast geen professionele hulp wordt gezocht. Van de Werf zegt in haar scriptie daarom ook het een en ander over zelfhulpgroepen en hoe deze hun communicatie kunnen verbeteren.
In de tijd dat ik google als psycholoog gebruikte en mij suf zocht naar hulp, steun en erkenning van mijn problemen, bestond een website zoals Proud2Bme nog niet. Op Proud2Bme vind je niet alleen lotgenotencontact, maar proberen we mensen ook aan te moedigen hulp te zoeken. Je vindt dan ook een uitgebreide hulpkaart en veel informatie en ervaringsverhalen over hulpvormen en instanties.
Op internet zoeken naar informatie over jouw psychische problemen kan fijn zijn, mits je er op een gegeven moment ook mee stopt en in real life ook echt wat mee gaat doen. Maak jezelf ook niet te bang door allerlei symptomen van stoornissen op te zoeken. Het is veel beter om er dan met een echte psycholoog over te gaan praten, in plaats van Google als Psycholoog te gebruiken. Er is veel te vinden op internet, maar niet alles wat je nodig hebt om van je eetstoornis of andere psychische problemen af te komen.
Geef een reactie